ik heb een prachtige dochter van 4,5 week oud. Een heerlijk kind waar ik dol op ben. Afgelopen week ben ik begonnen met meer regelmaat in het leven te brengen, verschonen voeden knuffelen box en dan naar bedje. Alleen is het bedje van saar niet haar beste vriend. Als ik haar in haar bedje leg gaan de ogen wijd heb en zet ze het op het gillen. Ik probeer haar ingrvakerd in bed te leggen, ga weg, als ze miemelt grijp ik niet in, als ze huilt haal ik haar eruit troost ik en leg ik weer terug. Dit herhaal ik 2 keer en dan haal ik haar uit bed en neem ik haar meenaar beneden. Snachts leg ik haar op het verschoningskussen tussen onze hoofden in. En dan slaapt ze goed. Nu merk ik dat ik continu tussen 2 vuren zit. Kamp a zegt: je moet nu echt gaan beginnen met haar in haar eigen bedje te laten slapen. Even laten huilen! Kamp b zegt knuffelen knuffelen, ze heeft je nodig!! Goed voor de hechting. Kamp c zegt volg je gevoel! Wat moet ik doen? Ik ben zo bang dat ik haar dadelijk nooit in eigen bed krijg als ik haar continu op mijn borst pak, maar vind het ook belangrijk dat ze voldoende slaap krijgt Ik kan de keuze niet goed nemen, want ik weet het simpelweg niet,..
Absoluut knuffelen!!! Ze heeft 9 maanden is jouw buik gezeten, jij bent haar enige veilige haven op deze wereld
Op die leeftijd absoluut knuffelen, geen twijfel over mogelijk. Maar dat zegt je moedergevoel ook toch? Luister daar voorlopig maar naar, jullie twee zijn daar namelijk helemaal op ingesteld. De eerste maanden kan je ze nog niet 'verwennen' op die manier. Heerlijk knuffelen en genieten en daar wordt de band nog beter van dan hij al is
Hoelang gilt ze? Hier een baby van drie weken die ik wel even laat huilen/jammeren. Dat gaat echt om enkele minuten en ik ben wel in dezelfde ruimte. Ik geef haar een aai over de bol, pak handje en praat zachtjes tegen haar, Mijn ervaring is dat ze daarna prima in slaap valt. Nog geen vijf minuten totaal. Jammeren, gillen, jammeren, dan weer rustig etc. Bij onze oudste was dat hetzelfde verhaal. Ze sliep wel in onze armen of op de borst, maar ze sliep dan veel slechter en veel korter. Toen begonnen met laten huilen en dat ging duizend keer beter. En ja.. als ze helemaal overstuur is en blijft, dan natuurlijk knuffelen!
Als er 1 ding is wat je over kinderen moet weten, dan is het wel dat niets voor eeuwig blijft. Ik kan je garanderen dat ze uiteindelijk in haar eigen bedje zal slapen Ik zou absoluut ook gaan voor knuffelen. Ik wou ook dat ik meer had geluisterd naar mijn gevoel hierin toendertijd. Ik dacht ook dat het op een bepaalde manier 'moest', maar dat is niet zo! Doe wat jij fijn vindt en wat bij jou en je kindje past. En nu 10 jaar later kan ik je vertellen dat er geen fijner gevoel is dan een kleine uk die heerlijk bij je ligt te slapen!
Absoluut knuffelen en iedereen laten praten. Ik heb nog altijd wroeging over het feit dat ik me bij mijn oudste heb laten leiden door de heersende opinie van 'laten huilen'. Bij de jongste mijn moedergevoel gevolgd, altijd geknuffeld, nooit laten huilen, veel gedragen, lang gevoed bij me laten slapen en dat voelt zoveel beter. (en nu is hij 21 maanden en slaapt eigenlijk geen enkele nacht meer bij me, als ik dat probeer maakt hij er een feestje van door lekker te stoeien en niet te gaan slapen...) Ze zijn maar zo kort klein. En wat is nu 4,5 week...
Als ze straks 18 is, ligt ze liever op de borst van haar gozer hoor! Dus wees daar maar niet bang voor dat ze nooit in eigen bed slaapt. Of nou ja, dan slaapt ze wel in een ander bed haha Volg je gevoel, dat is altijd goed. De middenweg kan ook he? Ernaast zitten en aaien. Dus dan pak je haar er niet uit, maar geef je haar wel genegenheid en gevoel van: 'ik ben er voor je, je eigen bed is ook veilig'
Absoluut knuffelen en bij je nemen. Bij m'n eerste dacht ik net als jij zometeen slaapt hij nooit in een bedje. Ik ging heel geforceerd hem proberen daar te laten slapen wat dan niet lukte..stress en frustratie alom! En dat terwijl ze maar zo kort zo klein zijn en hij uiteindelijk bij 6 maanden prima in een bedje sliep en een goede slaper werd bij 9 maanden. Nu sinds 8 weken nummer 2 en ik doe wat ik wil. Ben ik thuis leg ik hem in z'n bedje mas als het niet gaat doe ik m in de draagzak of neem ik hem bij me. En soms heb ik zin om de hele dag te netflixen met een baby bij me en dan leg ik hem helemaal niet in z'n bed. Keyword is nu genieten van m'n ukkie go with the flow en alles komt goed!
Doen wat voor jou goed voelt. Ze is nu pas 4,5 week oud. Zo'n humpy needs mommylove. Enige is wel als je straks allicht weer gaat werken, kan het helpend zijn als zij overdag in der eigen bedje kan gaan leren slapen. Zo rust ze meer uit en is het voor haar voorspelbaar hoe der dag verloopt. Maar doe rustig aan. Maak het slapritueel comfortabel en voorspelbaar. Begin met 1 slaapje per dag in bed. Kies de ochtend of de middag je weet zelf welk dagdeel beter verloopt. Doe hetzelfde ritueel qua spelen, knuffelen, voeden, verschonen en dan bedje. Muziekje, knuffeldoek en als ze over der toeren gaat, troost haar en blijf proberen. Zo weet ze over een paar maanden waar zij aan toe is En dan bouwt de rest zich redelijk vanzelf uit. Mijn dochter vond het fijn een slaapshirt van mij beetje over hoofd en dat haar zachtjes kloppend op haar billetjes schommelde en tegen der sprak of voor der zong. Viel ze in slaap en uiteindelijk had zij mij niet meer nodig. Het ritme was toen duidelijk.
Mijn oudste heeft 10 weken lang zowel dag als nacht alleen maar op de borst geslapen en vanaf 13 weken tot anderhalf praktisch elke nacht van 19-7 in eigen bed. Het zegt dus niets. Zo'n kleintje gaat nog zoveel ontwikkelingen doormaken, alles gaat nog 10 keer veranderen. Ik heb helemaal niets met dat volg volledig je kind verhaal, behoefte van het kind altijd centraal en voorop bla bla bla. Maar ook ik vind 4 weken veel te jong om te laten huilen!! Laatste advies: vooral schijt hebben aan wat andere mensen vinden, ook op dit forum . Volg je gevoel, doe waar jij je het beste bij voelt!
Met 4,5 week moet je echt je verwachtingen bijstellen. Je kunt een baby niet in jouw ritme forceren jou gaat mee in haar ritme. Zon kleintje kan niks anders dan huilen om te laten weten dat er iets is. Knuffelen, bij je houden, dragen vooral niet laten huilen! Je moet een band opbouwen. Hechten en dat doe je niet door ze te laten huilen.. uiteindelijk gaat ze in haar eigen bedje slapen en een ritme ontwikkelen waarin je kunt gaan sturen. Maar alles op z'n tijd!
Lekker bij je/beneden laten slapen en heeeeel veel knuffelen. Misschien soms een slaapje in de box of in de kinderwagen in de kamer. Gaat dat goed, dan misschien eens een slaapje in haar bed. Gaat dat ook goed, dan 2 slaapjes in haar bed, etc. Hier sliep Bo met een week of 8 vaak 1 slaapje in haar eigen kamer. Voor de rest lekker beneden in de box of bij mij op de bank. Na een tijdje in de kinderwagenbak en pas met een maand of 4/5 sliep ze 3 slaapjes in haar eigen bed. Op het KDV sliep ze de eerste tijd ook in zo'n hangwieg op de groep, en wilde ze echt niet alleen liggen. Met een maand of 5 deed ze daar ook 2 vaste slaapjes in de slaapzaal. Komt echt vanzelf goed hoor!
Hier de jongste ook pas met 2 maanden boven in eigen bed gelegd, daarvoor altijd beneden in de box. 's Nachts in de wieg naast ons bed maar als het niet ging, ging hij gewoon tussen onze hoofden in en sliepen we allemaal (sort of). Als hij dan sliep, legde ik hem weer terug. Dat was op een gegeven moment gewoon niet meer nodig. Ook wiegen voor het slapen en sabbelen op een pink was ook van het ene moment op het andere niet meer nodig. Zo bizar, want onze oudste was met geen stok (figuurlijk) uit de draagdoek te krijgen. Maar ook die sliep met 7-8 maanden van 7 tot 7 in zijn eigen bed.
Ik laat ons mannetje soms wel huilen, maar max 10 minuten. Nu gebeurt dit denk 1x per week ofzo. En meestal is dit niet eens echt huilen, maar meer beetje mopperen. Wilde meneertje ook een ritme aanwennen voor als hij zo naar mn moeder gaat, maar dit werkte amper. Nu slaapt hij heerlijk in zn bedje doordat we een ritueeltje hebben voor het slapen gaan. En vaak slaapt hij 's avonds nog heerlijk bij me op de bank. Of overlag lekker in de slaapzak. Maar alsnog wil hij vaak nog wel een poosje rustig in zn bed slapen. Dus proberen te troosten, als dit niet lukt lekker bij je nemen. Dat ritme komt vanzelf, ze is nu nog zo klein!
Knuffelen. Ze is nog zo klein. Ik legde ze overdag in de wagenbak in de box te slapen en dat werkte prima.
Knuffelen! Laten huilen is zo jong nergens goed voor. Ze leert er niks van, alleen dat er niemand komt als ze iets nodig heeft...