Ik heb eerst een aantal dagen heel ziek thuis gelegen. Toen ik in t ziekenhuis kwam was t voor mij al bijna te laat. Ik heb een week in t ziekenhuis gelegen en ik kreeg nog voor een week antibiotica mee. Duurde lang voordat ik weer kracht had. Maar ik had ook extreme hg (zwangerschapsmisselijkheid) daardoor woog ik nog maar 50 kilo. Ik ben 1.70 m lang. Dus dat is een andere situatie. Ik wil je als tip geven om het rustig aan te doen, maar vooral om erover te praten. Het is niet niks wat je meemaakt... Sterkte! Je mag me altijd pb-en als je daar behoefte aan hebt!
Heftig! Ik heb ook kraamvrouwenkoorts gehad, maar had gelukkig een super alerte vk en gyn dus lag al aan de antibiotica voor ik het door had. Dag later en ik was er mogelijk niet meer geweest. Uiteindelijk duurde mijn herstel wel even - door de infectie en door de zware AB-kuur was ik echt heel zwak, plus een volledig openliggende knip (bacterie zat ingesloten). Maar helemaal goed gekomen Doe rustig aan, luister naar je lichaam, veel succes nu met aansterken en herstellen!
Ik realiseer me dat ik echt geluk heb gehad. De koorts begon rond 14:00, om 18:00 lag ik in het ziekenhuis en rond middernacht ging de eerste antibiotoca er al in. Ik hoef het nu in totaal ook maar een week te nemen. Pas toen ik thuis kwam ben ik erop gaan googlen waardoor duidelijk werd dat het echt wel anders had kunnen lopen.... Gelukkig merk ik nu echt elke dag al verbetering. Enige wat ik nog wel eng zal vinden is donderdag. Dan geen AB meer, komt de koorts terug?? Ik weet wel dat dat in principe niet zou moeten kunnen maar geeft me toch een raar gevoel dat die ontstekingswaarden niet meer gecheckt worden.
Lief dat je er naar vraagt! Het ging eigenlijk heel goed. Merkte echt dagelijks vooruitgang maar gisteravond bleken mijn darmen toch wel flink te lijden hebben gehad onder de hoeveelheid antibiotica. Heb nu regelmatig buikpijn en vandaag gewoon een slechte dag . Hoop dat er morgen weer verbetering in zit!
Ja, het is echt per dag bekijken. Je zult misschien ook wel weer een terugval hebben als je weer gaat werken ofzo. Dat is niet gek. Je lijf heeft veel meegemaakt.
@Fuddey @puzzelstukje ik zit er een beetje doorheen! Ben nu twee weken uit het ziekenhuis en er zit weinig vooruitgang in... op zich sta ik in de ochtend op vol goede moed maar gedurende dag stort ik gewoon in. Voel me rot, geen kracht in m'n benen, totaal geen energie. Ik ben zo bang dat ik nooit meer de oude zal worden. Waarschijnlijk wil ik gewoon te snel? Ik geef borstvoeding en slaap dus zo'n 6 a 7 uur per nacht maar in blokjes van 2-3 uur, dat zal ook niet helpen. Ik maak me gewoon zorgen. Mijn man moet donderdag weer gaan werken, ik heb hier ook nog een peuter rondlopen, ik weet gewoon niet hoe ik dat ga redden. Kunnen jullie mij een beetje moed geven? Sorry voor dit zeurverhaal. Zit ook heel de tijd te janken... .
Wat vervelend voor je! Ik bedoelde met de tijd nemen ook echt de tijd nemen... daar ben ik ook achter gekomen. Het is niet na 1 dag weg... je hebt echt een jasje uitgedaan. Als je het niet trekt hulp inschakelen. Je ouders of schoonouders... Het gaat uiteindelijk echt wel beter, maar het is natuurlijk ook een zware tijd waar je inzit, dat vergt ook veel van je!
Dank voor je reactie! Ik denk ook dat ik veel te snel wil. Gelukkig kan ons peutertje ook wel bij opa en oma terecht maar het heeft allemaal al zo'n impact op zijn leven, zo'n nieuw broertje, en dan vind ik het sneu als hij 'weg' moet. Dan voel ik me schuldig... Zit te denken om een afspraak met de huisarts te maken en alles nog eens te bespreken, ook het herstel. Er is online zo weinig te vinden daarover!
Ja, klopt, vergeet niet dat de huisarts er ook misschien niet heel veel over weet... Neem je tijd! Dat is echt belangrijk. Je oudste heeft t meeste aan een gezonde moeder. Die zal dit echt niet onthouden als hij een paar nachtjes bij opa en oma is.