Dag dames, Vandaag 39+2 zwanger. Ik ben bij mijn oudste ingeleid. Was opIch prima bevalling. Alleen terugdenkende aan die laatste weeen krijg ik spontaan paniek. Ben bang. Hoor dat de tweede vaak “makkelijker” gaat. En dat inleiden vaak pijnlijker is. Herkent iemand die angstgevoelens ?? Of is er iemand die heel bang was die al bevallen is? Yoga heb ik gedaan, boeken gelezen en ben dus al een keer bevallen en toch ben ik nu als de dood. Maar kan dus elk moment ineens beginnen nu......
Neem eens contact op met de eigenaresse van bevalling.org. Zij is zelf jaren verloskundige geweest en heeft nu een cursus ontwikkeld dat oa angsten rondom bevallen wegneemt. En je helpt dit avontuur ontspannen aan te gaan. Aanrader!
Ik was heel bang voor mijn tweede bevalling. Bij de eerste ingeleid en duurde twaalf uur. Waarvan laatste uren een enorme weeënstorm, ben toen ook echt in paniek geraakt. Mijn dochter werd ook direct weggehaald. Dus al met al erg traumatisch. Ik ben bij de tweede weer ingeleid en heb de ochtend van de inleiding op het punt gestaan om het af te zeggen. Ik durfde echt niet. Maar wat is het meegevallen! Het was echt een droombevalling. Om 9 uur werden de vliezen gebroken en om 13.08 was ze er. Ondanks dat het heftig was (in 18 minuten tijd van 6cm naar baby op borst) kijk ik er met een goed gevoel op terug.
Ik was ook vreselijk bang en gestresst voor mijn tweede bevalling. Terwijl ik juist een heel goede eerste bevalling heb gehad. Uiteindelijk werd het dus een inleiding en vond ik het een vervelende bevalling, door de slechte begeleiding tijdens de bevalling. Ik voel gewoon dat het een inleiding is geworden door de stress en spanning voor ik beviel. En inderdaad, een inleiding is veel heftiger dan een gewone bevalling (vind ik). Bij mijn derde bewust ontspannen en dat ging weer prima, al waren er best wat complicaties die ik bij mijn andere kinderen niet heb gehad. Echt, het enige wat je kunt doen is ontspan je! Probeer die spanning kwijt te raken, hoe meer je ontspannen bent, hoe beter je bevalling gaat. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik weet dat dat niet makkelijk is. Sterkte en hopelijk heb je een goede bevalling.
Ik herken de spanning wel. Ik kan het nu nog blokkeren maar dat komt straks ook wel weer terug. Op het moment dat het begint gaat de knop om en dan ga je er gewoon voor. Tweede duurt vaak minder lang, daar hield ik mij aan vast. En zodra je denkt dat je niet meer kan is het bijna voorbij. Vooral die laatste hield ik mij aan vast. Ik vond de tweede bevalling heftig (2 uur met een 10 min weeenstorm van half naar heel). Maar zodra het achter de rug is hoef je er niet meer tegenop te zien. Achteraf vond ik het wachten vervelender.
Joh, ik stond echt letterlijk te shaken op m'n benen! Mijn vliezen braken bij de tweede zonder dat de weeen begonnen. Ik was zo gestresst, zo bang! En uiteindelijk viel het allemaal enorm mee. Gelukkig kwamen de weeen een half uur later op gang. Tweede keer geen weeenstorm, ik was thuis en de hele toestand duurde 2,5 uur. Het was zo gepiept. Komt goed, maar daar heb je nu niets aan .
Ja herken die gevoelens zeker! Bij de eerste ook ingeleid, hele heftige bevalling en ook hier werd zoontje direct meegenomen en was de hele ervaring traumatisch. Ik merk dat ik vooral moeite heb met het 'onbekende'. Door de inleiding is alles eigenlijk al van te voren min of meer bepaald. Je weet wanneer je vliezen breken, wanneer de weeën beginnen, je staat continu onder controle doordat je in het ziekenhuis bent. En nu denk ik alleen..wat als ik straks mijn zoon naar school breng en mijn vliezen ineens breken. Wat als dit keer dagenlang weeën krijg. Wanneer moet ik de verloskundige bellen. Dus ondanks dat het de 2e keer wordt, heb ik het idee dat ik eigenlijk helemaal niks weet. Maar ik denk dat als het eenmaal zo ver is, je gevoel het inderdaad gaat overnemen en het allemaal goedkomt! Succes nog even, hopelijk heb je snel je kleintje in je armen en kan je terug kijken op een goede bevalling!
Ik was bij de tweede ook alleen maar bezig met help ik moet bevallen. Omdat de eerste zo naar was (inleiding). Maar de bevalling ging super! Fijne thuisbevalling, weeen met een pauze zodat je kunt ademen. Laatste halfuur deed flink pijn, maar was prima te overzien! Je kunt het!
Ik vond me 2de bevalling zo mee vallen is was mega bang voor het persen dat was bij mijn eerst het meest pijnlijk en duurde toen 45 minuten. Toen ik eindelijk mocht persen bij de 2de deed ik het gewoon niet omdat ik niet durfde...... ik moest echt flink aangemoedigt worden voordat ik uit eindelijk ging persen........ en het viel ZOOOOOOO mee! In je gedachten maak je de pijn en de herinnering zo veel erger...... in 6 minuten was de kleine er.... en het voelde als een mega opluchting......! Nu onderweg voor nummer 3 en ik weet gewoon dat het dus allemaal wel meevalt zie er niet meer tegen op en tuurlijk is het niet fijn maar het is allemaal ook zo weer voorbij!
Ik was voor mijn vorige bevalling enorm angstig. Ik had idd ook een cursus en yoga gedaan. Maar op t moment van de eerste weeën enzo verdween de angst. Ij begon met 39.1wkn met weeen en ontsluiting en uiteindelijk is hij met een spoedsectio gehaald met 39.5wkn. Het werd dus uiteindelijk helemaaaal geen fijne bevalling maar ik heb in die 4 dagen echt geen angst gevoeld! Echter deze keer ben ik weer bang. Door de vorige bevalling en een keloid litteken wordt het een puzzel hoe dit kindje eruit komt. Hopelijk is t net als de vorige keer dat de angst meteen verdwijnt zodra het begint. Veel geluk en je kan het sowieso!
Bij de eerste inleiding op 42 weken die 72 uur heeft geduurd. 58 minuten geperst hernia aan over gehouden. Dus ja ik was heel erg bang voor de 2de bevalling. Dit heb ik ook duidelijk aangegeven bij de vk 'ik loop niet door tot 42 weken hoor' 40 weken gestript. Voorweeen bleven komen. 40.1 weer gestript en toen begon het echte werk. 00.15 in het zkh 4 cm. 01.04uur zoontje geboren na een halve perswee. Echt ik zou het zo wel 100x over doen
Ik ben ingeleid bij mijn eerste met 41.3. Het duurde 10,5 uur voordat ze er was. Omdat ik op 5cm bleef steken kreeg ik op het gegeven moment pijnstilling in de vorm van een beenprik. Daarna ging het wel sneller. Ik moest na de bevalling naar de operatiekamer omdat mijn placenta niet losliet. Dit was hetgeen wat ik het meest heftig vond. Met mijn tweede zwangerschap kwam het vanzelf op gang met 40.3. Deze bevalling duurde 4.5 uur. Ik had buikpijn maar had nog niet in de gaten dat het weeën waren. In het ziekenhuis aangekomen had ik 3cm. 2 uur later 5 cm. Ik vroeg om pijnstilling, maar ging te snel. Na 35 min was ze er al. Ook weer naar de operatiekamer omdat de placenta niet losliet, helaas. Ik heb niet het idee dat 1 van de bevallingen beter was. Alleen met de eerste omdat ik pijnstilling had misschien Ik vond het erg fijn dat het nu vanzelf kwam. Het idee dat je lichaam er zelf klaar voor is? Ben niet bang geweest bij beide bevallingen. Was ook gewoon klaar met zwanger zijn en gewoon zin om de kleine te ontmoeten! Ik wens je in ieder geval heel veel succes! Zet hem op, je kan dit! Je hebt het al eerder gedaan!