Ik heb een echo gehad en er waren 2 vruchtzakjes te zien. 1 was leeg en de andere twijfelde de echoscopiste over. Ze zag wel iets maar dit was zeker geen vruchtje met de duur van 8 weken. Ze dacht zelf aan misschien 6 weken. Zelf denk ik dat dit niet zou kunnen aangezien ik 28 juli positief heb getest. Dus ga er gewoon vanuit dat het mis is gegaan. Morgen moet ik bellen om een extra afspraak te maken met de gynaecoloog zodat hij er nog een keer naar kan kijken. Ben verdrietig en teleurgesteld. Heb echt het gevoel dat mijn lichaam me voor de gek heeft gehouden! Iemand dit ook meegemaakt?
meid wat zul je geschrokken zijn twee en dan niet goed wat lijkt me dat hard. Ik hoop dat morgen de gyn toch nog wat goed nieuws heeft en dat het kindje wat er nu nog zit toch nog mag gaan groeien maar als het niet zo is dan staan we hier met z'n allen klaar om je op te vangen meid liefs miriam
Dank je wel voor jullie lieve reacties. Het is allemaal zo misleidend ik ben helemaal geen bloed verloren ook geen buik krampen gehad en begon zelfs al aardig te groeien qua buik. Voel me daarom zo belazerd door mijn eigen lichaam. Zelf hoop ik nergens meer op. Ik ben blij dat ik hier mijn hart kan luchten. Ik heb dit al eens eerder meegemaakt voor de geboorte van mijn dochter en weet nog heel goed hoe moeilijk ik het ermee heb gehad. Ik laat jullie weten hoe het bezoek aan de gynaecoloog was. Bedankt voor jullie steun.
Ik hoop dat je toch goed nieuws mag ontvangen! Ik ga voor je duimen. Hoop dat je snel terecht kan bij de gyn. Sterkte! Liefs Joss
lieve Aylin16 ik heb het zelde mee gemaakt als jij en me nog nooit zo bedogen gevoeld door mijn eigen lichaam.. ik had een echo met 10 weken en daar uit bleek dat het vruchtje in mij maar 6 weken was en dat kon gewoon niet.. het heeft dus nooit geleeft maar mijn lichaam gaf dat niet aan en ik bleef maar moe.. uiteinedlijk hebben wij voor curettage gekozen omdat ik het niet langer kon verdragen.. ik hoop voor jou dat het goed komt en dat de gyn een hartje ziet op de volgende echo,, heel veel sterkte en weet dat we er voor je zijn ..
Lieve meiden ik weet niet wat ik zonder dit forum zou moeten. In mijn omgeving begrijpen veel mensen het niet. De opmerking dat ik al een dochter heb en dus geen verdriet mag hebben vind ik zo onterecht. Met deze zwangerschap was ik net zo blij als van mijn dochter. Ik durf niet te hopen op een wonder en ga er gewoon van uit dat het mis is. Morgen ochtend moet ik naar die gynaecoloog. We zullen zien...
Dit herken ik wel... Ik heb een echo gehad met 7 weken, hartje klopte.. 4 weken later weer een echo en toen was het vruchtje niet meer gegroeid sinds de vorige echo.. De dag voor de echo was ik lichtjes gaan vloeien, dus had ik de echo 2 dagen eerder gehad, dan had ik geen enkele waarschuwing gehad. Ook mijn buikje groeide in die 4 weken goed door, de vruchtzak groeide namelijk wel... Het is een moeilijke tijd, ik wens je veel sterkte...
Hey meid wat afschuwelijk voor je! Een vriendin van mij had een tijdje geleden precies hetzelfde. Op de eerste echo zagen ze een leeg vruchtzakje, terwijl ze al 10 weken zwanger had moeten zijn. Zij had ook nog gewoon alle zwangerschapsverschijnselen, zoals moeheid en misselijkheid. Uiteindelijk heeft ze voor een curretage gekozen, omdat het waarschijnlijk voorlopig nog niet vanzelf zou komen. (het zat er nu ook al wekenlang terwijl het vruchtje niet leefde) Ik kan me goed voorstellen dat je je nog geftrustreerder voelt omdat je lichaam je voor de gek hield... Maar van de andere kan moet je proberen te denken dat het dus waarschijnlijk niet aan je lichaam lag, want dat heeft alles goed gedaan. Waarschijnlijk is het bij de celdeling al mis gegaan. Maar dat is natuurlijk allemaal makkelijk gezegd, en het zal waarschijnlijk niets af doen aan je verdriet... Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd en hopelijk word je binnenkort opnieuw zwanger van een gezond kindje!
Lieve, lieve meiden, Vandaag voor een tweede echo gegaan bij de gynaecoloog en we weten nog niets! Weer zag ze 2 vruchtzakjes waarvan 1 leeg en de ander zat iets heel kleins in een soort rijstkorrel. Ook zag ze een stolsel naast een vruchtzakje. Haar conclusie: Het is dus al mis gegaan (hier moesten we zeker rekening mee houden) of het is nog erg pril. Mocht ik bloed gaan verliezen of hevige krampen krijgen moet ik direct naar het ziekenhuis. Over 2 weken moet ik pas terug komen. Eerlijk gezegd bereid ik me al voor op een miskraam en durf niet meer te hopen
Hee lieve Aylin, Wat vreselijk verdrietig dat ik je hier tegen moet komen, zeg! Herinner je me nog? We zijn elkaar een keertje tegen gekomen in een ander topic en toen schreef je nog zulke lieve woorden! (dat heeft echt indruk op me gemaakt) En verdorie, kom ik je uitgerekend hier tegen! Maar meisje, toch wat vreselijk voor je/jullie! Wat een onzekerheid hebben jullie! Ik kan me goed voorstellen dat je je voorbereid op een miskraam en niet meer durft te hopen. Het is zo sh*t dat je lichaam je als het ware in de steek laat, he? Ik herinner me dat ik me zo enorm machteloos heb gevoeld, 'je staat erbij en kijkt er naar en je kunt het niet stoppen' Zo oneerlijk vond ik het ook! Eerst zo blij (ik wilde het tegen iedereen vertellen) en dan ineens, pats boem; naar intens verdrietig. O, wat heb ik gehuild, als een klein kind! Ik heb goed gelezen dat je gyn zei dat je zeker rekening moet houden met miskraam en dat je de hoop laat varen. Ik snap dat...maar ik ga niet met je meedoen. Ik ga juist wel voor je hopen, duimen en kaarsjes voor je branden. Wie weet meid... Voor nu in ieder geval veel liefs en sterkte! Lola2
Lieve lola, Idd we kwamen elkaar tegen bij het topic waar zulke kwetsende woorden waren gezegd door iemand over oudere moeders. Ik heb nu ook weer veel steun aan mijn moeder zij heeft haar portie van miskramen en een overleden dochtertje ook gehad. Zij weet dus ook hoe het voelt. Ik leefde helemaal naar de echo toe en hoopte zo op een kloppend hartje. Mijn wereld stortte in toen de verloskundige zei dat ze geen duidelijk vruchtje zag, maar een tweeling zwangerschap in aanleg. 1 lege vruchtzak en 1 met een heel klein vruchtje wat echt geen 8 weken was. Vandaag bij de gynaecoloog weer hetzelfde nieuws. Nu nog 2 weken wachten. Ga er zelf vanuit dat het vruchtje niet levensvatbaar was. Voor de zwangerschap van mijn dochter heb ik ook een miskraam gehad met 8 weken. Pff wat heb ik het moeilijk gehad. En nu gebeurt het me weer. Ik ben erg verdrietig maar hou me groot. Gelukkig heb ik steun van mijn lieve dochter ze is nog zo klein en snapt er niks van. Toch is zij mijn grootste steun die mij er doorheen zal slepen. Bedankt voor je hele lieve woorden. Krijg er tranen van in mijn ogen.
Knuffel je dochtertje maar flink en geniet maar ontzettend van haar! Ga je altijd nog even bij haar kijken als ze slaapt? Dat lijkt me zo heerlijk namelijk! Dat je zo zachtjes zo'n kamertje in stapt en je slapend wondertje daar ziet liggen, rustig ademhalend...heerlijk! Lijkt me fantastisch, wat een rijkdom! En hee Aylin, waarom je groot houden? Dat is toch niet nodig, vind je wel? Laat je verdriet maar gewoon zijn gangetje gaan, het is er toch hoe je het ook wend of keert...Zoals ik je al schreef, ik heb echt gehuild als een klein kind, het moest gewoon eruit. Dag Aylin, sterkte nogmaals en ik blijf je wel volgen in de hoop dat ik zeer binnenkort heel goed nieuws van je mag lezen . Liefs Lola2
Ja ik ga altijd even naar haar kijken. Heb ook een babyfoon met camera dus kijk altijd naar haar voordat ik zelf in slaap val. Het is echt een vrolijke meid altijd aan het lachen. Ik ben ook echt heel gelukkig met haar en voel me ook heel rijk. Ik hoop dat jullie snel zwanger mogen zijn! Ik weet zeker dat jij en je vrouwtje top mamma's gaan worden!
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat het goed komt. Ik begrijp dat je je bedrogen voelt door je lichaam, dat had ik ook vorig jaar. Ik mag er niet aan denken dit nogmaals mee te moeten maken. Ik duim voor je!