Ahhh, hoe onzeker kun je zijn en hoe gek kun je jezelf maken? Nou, ik ben er heel goed in. Ik moet even van me af schrijven. Man lief is veel te nuchter voor mijn gepieker. Ik werk al 10 jaar bij hetzelfde internationale bedrijf. Ik ben goed in wat ik doe vind ik en vind het nog steeds heel erg leuk. Ik heb nog 6 weken bevallingsverlof. Nu belde mijn leidinggevende vandaag met slecht gezondheids nieuws over een andere collega. Ze vroeg op het laatst of ze nog een keertje lang mocht komen. Tuurlijk, we kennen elkaar goed, we doen privé regelmatig iets met elkaar en partners en hebben de afgelopen jaren veel lief en leed met elkaar gedeeld. Ze is gek op babies en wilde graag even bijpraten. Toch vertrouw ik het niet helemaal. Ineens bekruipt me een naar gevoel. Mijn onzekere ik komt naar boven pfff. Het kan drie kanten op: of ze komt inderdaad om bij te praten en mijn zoon knuffelen, of ze komt praten over hoe verder na mijn verlof omdat ze weet dat ik meer wil en er nu gaten in het management zitten of ze komt me vertellen dat ik boventallig verklaard word zodra het kan of zo iets. In mij afwezigheid is een oud collega weer aangenomen om mijn werk over te nemen. Zij is straks bij mijn terugkomst dus een soort van "over". Ben gewoon heel bang dat ik er op een of andere manier uit zou moeten. Bij ons moet namelijk ook zoveel mogelijk werk met zo min mogelijk mensen gedaan worden. Net als bij veel andere bedrijven. Ze komt pas eind volgende week, dus het wachten duurt nog lang. Hoop dat ik het van me af kan zetten. Zit niets anders op .
Kan het niet echt zo zijn dat ze het slechte gezondheidsnieuws van een andere collega gewoon face-to-face met je wil bespreken? Als het echt slecht nieuws is, dan doe je dat ook niet over de telefoon. Als het ook een goede vriendin is, dan kun je haar - als jij je daar prettiger bij zou voelen - ook terugbellen en vragen of jij je ergens druk om moet maken. Als ze écht een vriendin is, dan zal ze daar ook eerlijk antwoord op geven. Of haar toch vragen eerder bij jou langs te komen? Sterkte!
Ik dacht eigenlijk dat het slechte gezondheisnieuws misschien over haarzelf gaat en het daarom persoonlijk met je zou willen Bespreken? Ik weet niet hoor, maar dat is het eerste wat mij te binnen schiet.... Anders idd zoals mijn voorganger zei haar even Bellen?
En bij slecht nieuws over je functie zullen ze dat toch niet thuis over de koffie en beschuit met muisjes met je bespreken? Even bellen en je weet het
Ik denk dat ze jou en je baby gewoon wilt zien. Dat is bij ons op het werk in ieder geval heel normaal. Zit er iets achter je vraag? Waarom denk je verder?
Op mijn werk is het vrij gebruikelijk dat collega's op kraamvisite komen. Ik zou er dus niet al te veel achter zoeken.
Ik zou het wel heel asociaal vinden om tijdens een kraambezoek over dit soort werkzaken te praten. Daar zou ik echt niet in eerste instantie van uit gaan. Het is heel normaal om op kraambezoek te komen, dus zoek er niks achter. Als ze werkzaken met je willen bespreken, zullen ze eerder vragen om tegen het einde van je verlof alvast een keer langs te komen om e.e.a. te bespreken.
Bedankt dames! Jullie hebben waarschijnlijk gelijk. Het ligt gewoon aan mijzelf denk ik. Ik ben met vlagen heel onzeker. Altijd al geweest. Heb deze eigenschap van m'n vader geerfd. Ik heb 6 collega's met dezelfde functie. Dus nu ik er tijdelijk niet ben zijn er nog genoeg over in mijn hoofd. En deze keer is er iemand aangenomen om mij te vervangen. Dat was bij mijn eerste zwangerschap niet. Ben gewoon bang dat zij het te goed doet. Ik heb nu ook veel te veel tijd om na te denken! Eerder afspreken gaat helaas niet omdat ze volgende week eerst in het buitenland zit. Naja, ik moet het maar naast me neerleggen en gewoon afwachten. Gelukkig vliegt de tijd met een newborn en een driejarige in huis haha!
Ze kwam inderdaad langs om de baby te kijken en om bij te kletsen. We hebben het even over het werk gehad, wat er allemaal gaande is enzo. Ze vroeg of ik einde van de maand wel weer zin had om te beginnen, ik was meer dan welkom gelukkig .
Zorgen gemaakt voor niets gelukkig. Had ik ook wel erg lullig gevonden om bij jou op kraambezoek te komen en dan even te vertellen dat je niet meer nodig bent.
Die onzekerheid en dat tobben is voor mij herkenbaar.. Maar wat kun je jezelf dan stom voelen als er dan niets aan de hand lijkt te zijn... Of jij moet daar dan weer geen last van hebben?..
Oh, daar heb ik zeker last van. Ik kan altijd onnodig heel veel beren op de weg zien. Vaak onterecht en heb ik mezelf voor niets druk gemaakt. Mijn man rolt nu ook weer met z'n ogen . Vandaag begin ik weer met werken. Weer ben ik onzeker; krijg ik m'n taken terug zoals alles was? Of moet ik andere dingen gaan doen omdat mijn vervanger beter is? Straks ben ik toch "overbodig" etc. Maar heb me wel voorgenomen om dit direct te bespreken met mijn leidinggevende mocht het nodig zijn. Kan niet wachten tot de eerste dag weer voorbij is .
Succes vandaag hoor!!! Komt vast goed Compleet herkenbaar overigens ha ha. Laat je even weten hoe het ging? Er hing ongetwijfeld een spandoek voor de deur met 'Patatje1982 moet weg, nu meteen!'
Het ging goed! Ik heb meteen met mijn leidinggevende gesproken en ook eerlijk over m'n angst gehad. Was nergens voor nodig inderdaad. Ik krijg een groot gedeelte van m'n oude klanten terug. Dat is enorm uitgebreid tijdens mijn verlof en m'n collega wil het met alle plezier direct teruggeven . Een andere collega is zeer ernstig ziek en haar taken krijg ik voor 50% erbij. En ik word weer betrokken bij een groot project wat te complex is voor de anderen volgens mijn leidinggevende. Toch leuk dat ik dat vertrouwen krijg! En verder ga ik het even bekijken. Voor mijn verlof was ik altijd te druk en gestrest. Dit is m'n kans om iets van de drukte eraf te krijgen.