Ik zit al haast twee jaar thuis zonder werk, ik zoek wel actief maar meerdere factoren zorgen ervoor dat ik de kans niet krijg om mezelf te bewijzen. Maar genoeg daarover. Ik moet morgen op sollicitatiegesprek bij een kleine supermarkt, mijn moeder komt hier zelf regelmatig en had gehoord dat ze dringend iemand nieuw zochten omdat er iemand zomaar niet meer is komen opdagen. Ze heeft mijn situatie uitgelegd, geen diploma, piercings in m'n gezicht (die ik heus wel wil uit doen maar dan heb ik dus twee littekens in mijn wangen, dus aan hun de keuze) en een aantal onzichtbare tattoos en ik mag dus toch nog steeds morgen op gesprek gaan. Dus ben wel vrij zeker dat ik werk zal hebben. Maar ik kan er om 1 of andere reden niet blij om zijn. Het is wel goed dat ik werk heb daar niet van, 2 inkomsten is altijd beter als 1, ook omdat we in januari met ICSI starten. Het is dus niet dat ik niet wil werken. Maar als ik die job krijg moet ik werken tot 8u savonds en ben ik pas terug om half negen. Dan is het eten, douchen en voor de rest heb ik niks meer, ook niet in mijn relatie. Mijn vriend is altijd heel moe dus ligt vaak al een paar uur te slapen als hij pas thuis is en gaan dan tegen 22u naar bed, met dit werk zullen we dus eigenlijk geen sociaal contact meer hebben en omdat onze relatie nu al niet meer zo goed loopt vrees ik dat mijn relatie eraan onderdoor zal gaan als ik dit werk krijg, daarom wil ik het enerzijds niet. Maar ik kan er met niemand over praten, ik wil geen scheve gezichten en mensen die zeggen dat ik werk weiger of dergelijke.. Mijn vriend weet dat er iets scheelt omdat ik gisteren in tranen ben uitgebarsten doordat ik met mezelf in de knoop zit rond de hele situatie. Hij weet alleen niet wat er is omdat ik het hem niet wil vertellen. Bang voor zijn reactie denk ik.. Wat vinden jullie?
lijkt me sterk dat je elke dag tot 8u moet werken. ik werk ook avonddiensten. & ik vind het juist wel goed voor de relatie. zo hebben we allebei zo af en toe ons eigen dingetje.
Ik vind persoonlijk dat je het wel moet gaan doen. Het is goed iets voor jezelf te hebben. en sociaal zijn met je vriend kan ook inhet weekend. Misschien is het wel even beter om elkaar wat minder te zien. Het kan in een relatie ook wel eens helpen elkaar wat ruimte te geven. De kans krijgen elkaar te missen. Daarbij zeg je dat jullie in januari willen beginnen met ICSI. Als je zo twijfelt over je relatie en bang bent dat een drukke baan het einde betekend. Is dit dan wel zo´n goed idee?
Dat klinkt inderdaad niet als een ideale baan, maar het is werk en misschien vind je het wel erg leuk en zijn er mogelijkheden voor de toekomst. Ik zou sowieso morgen het gesprek aangaan en vragen of er iets mogelijk is qua dagen/tijden.
misschien kan je dan in het gesprek aangeven, dat je heel graag wilt komen werken. maar dat je er erg tegenop ziet om iedere avond te werken. als ze met spoed iemand zoeken, zullen ze vast wel het e.e.a. kunnen veranderen
Ik denk dat er iets al niet goed zit als je bang bent dat een baan je relatie verpest. En dat het dan juist heel slim is om die baan aan te nemen.
Ik denk dat je, als je er eenmaal werkt echt niet elke dag tot 20 uur hoeft te werken. En daarbij als het voor jou, en je werkgever goed bevalt, is er vast iets bespreekbaar. Als je wel eens tot 20 uur werkt dan heb je hoogstwaarschijnlijk al op je werk gegeten rond 17 uur. Je begint denk ik rond 13 uur met werken? Als je later dan dat begint, zou jij thuis al eten kunnen koken, zelf eten en dan staat het eten voor je vriend al klaar als hij thuiskomt. Je bent 2 jaar thuis geweest, en ik denk dat je het best spannend vindt om weer te gaan werken. Misschien dat je daarom ook nu ineens de dingen negatief benaderd omdat het toch een hele verandering is. Je werkt vast geen 7 dagen in de week, dus er blijft ook nog genoeg tijd voor jullie samen over. Als je om 2030 thuis bent dan zien jullie elkaar toch? Dan ga je gewoon lekker douchen voordat je naar bed gaat, en heb je nog extra tijd samen. In het weekend of op jullie vrije dagen kun je toch samen genieten. Lekker samen koken, naar het bos wandeling maken, bioscoopje doen, hapje eten, ik noem maar wat. Je geeft aan dat je relatie op dit moment niet zo goed loopt, daar zou ik sowieso eerst eens goed aan werken voordat ik aan icsi zou denken. Want als je nu al op deze manier tegen je relatie aankijkt, zou je straks nog wel eens een groter probleem hebben. En dat bedoel ik goed hoor. Probeer eerst je relatie lekker te laten lopen, voordat je aan de volgende stap begint.
Klinkt misschien hard: maar werk is wel werk nu. Je zit al twee jaar thuis en geeft zelf aan dat je weinig tot geen kansen krijgt. Deze baan is een kans en opent ook weer deuren naar andere mogelijkheden. Je bent altijd interessanter voor andere werkgevers als je vanuit een baan solliciteert en werkervaring hebt. Misschien zijn de werktijden nu niet zoals je wilt maar je moet ergens starten. Vaak opent dat ook weer deuren binnen het bedrijf zelf. Ik ben regelmatig ergens 'ongunstig' begonnen en kreeg genoeg mogelijkheden toen ik me bewezen had. Ga ervoor en laat zien wat je waard bent! Wat vervelend dat je relatie momenteel niet goed zit. Weet je/jullie waar het probleem zit? Praten jullie samen? En misschien heel brutaal: maar is een isci traject starten echt het beste als je relatie misschien niet blijvend is?
Precies dit! Je hoeft echt niet 6/7 dagen in de week te werken en als dat wel zo is zijn dat geen hele dagen. Als je nu al druk maakt dat je pas vanaf 20.30 samen hebt hoe had je dat dan bedacht met een kind? Wij eten samen en alle tijd is voor ons zoontje en wanneer hij op bed ligt hebben we pas echt tijd samen dus vanaf 20.00 Zou me drukker maken over het feit dat je het gesprek niet aan durft te gaan met je vriend.
Naast het feit dat je je nu al druk maakt, over iets wat er nog helemaal niet is en het feit dat je vriend elke avond doodmoe is, klopt natuurlijk ook niet. Ik denk dat je ontzettend veel beren op de weg ziet... zonder dat ze er zijn.
Hey meid, natuurlijk heb jij ook gewoon recht op je gevoelens en twijfels over een nieuwe baan, maar je zit nu al 2 jaar thuis. Zonder inkomen, zonder dat je echt onafhankelijk bent. Dus ik zou zeggen, ga er toch voor en probeer er het beste van te maken! Deze baan bied jou mogelijkheden en zou best een begin kunnen zijn. In ieder geval gaat het balletje dan weer rollen en zoals anderen al zeggen, misschien kun je later intern verder groeien, of verder solliciteren. Maar in ieder geval heb je dan al een baan en alweer meer ervaring. Wat betreft je relatie, ik denk altijd dat quality time beter is, dan altijd samen zonder echte communicatie. Dus met baan en extra inkomsten kun je lekker dagjes uit, weekendjes weg, restaurant en noem maar op. Ik heb het gevoel dat het momenteel wat moeilijk voor je is, maar probeer in mogelijkheden te denken in plaats van in obstakels.
Precies dit! Je ziet teveel beren op de weg. Maar dit is geen "beer" (probleem), dit is een KANS!! Je schrijft zelf dat je al 2 jaar werkzoekend bent en dat meerdere factoren ervoor zorgen dat je de kans niet krijg om jezelf te bewijzen. Als ik jou was, zou ik deze kans dus met 2 handen aangrijpen. Hoe laat komt jouw vriend thuis uit het werk? Je schrijft dat hij eerst een paar uur slaapt als hij thuis komt. Persoonlijk zou ik het dan juist prettiger vinden om aan het werk te zijn. Als jullie allebei rond dezelfde tijd zouden thuiskomen en hij gaat dan een paar uur slapen, is dat natuurlijk ook niet leuk. Je zou er juist een kwaliteitsmoment voor jullie samen van kunnen maken als jij na 8 uur thuiskomt. Dan is hij waarschijnlijk net wakker (en dus uitgerust) en dan kun je samen gezellig eten en de dag doornemen. Een win-win situatie.
Als ze echt zo omhoog zitten in die supermarkt valt er misschien wel te onderhandelen. Of is dat een gek idee? Zo van ik ben heel blij dat ik hier mag werken, vooral het contact met de klanten lijkt me leuk. Maar als ik zeven dagen in de week tot acht uur moet werken vind ik dat echt teveel. Ik zou graag een voorstel zien voor een 32- of 40 urige werkweek.
Ben ik nou de enige die denkt: moet je wel aan ICSI beginnen als je nog niet eens over twijfel over een baan durft te praten met je partner? Je relatie zal flink wat te verduren krijgen onder de mmm en als je dit al niet aan durft te kaarten...
Het meeste is al gezegt. Maar is er een reden dat je vriend zo moe is? Anders zou ik daar eens achteraan gaan.