Hoi, Ik twijfel al zo lang om hier een vraag over te stellen. Het is toch echt een "zwanger worden" vraag dus heb nu eindelijk genoeg moed verzameld om het hier neer te pennen. Hopelijk word het niet een te lang verhaal. Wij hebben altijd de wens voor 3 kinderen gehad met een klein leeftijdsverschil. Na onze 1e dan ook vrij snel weer in verwachting van nr 2. B.werd geboren toen J. 22 mnd was. Sommige kennen mijn geschiedenis een beetje voor wie niet een klein stukje info. Onze jongste B. heeft CP. In Nederlandse taal is dit hersenverlamming. Zijn eerste 3 levensjaren waren heftig. Denk aan ambulances voor de deur, stikken, sonde, opnames zn 10 verschillende specialisme die zich over hem bogen om uit te zoeken waar alle problemen vandaan kwamen. Na volledig genetisch onderzoek en 2x mri de diagnose CP gekregen met ruim 3 jaar oud. Positief nu! Hij gaat vooruit en loopt zelf stukjes met zijn rollator. Hij is nu ruim 4 jaar en geestelijk zn 12 mnd. Lichamelijk is hij nu flink bezig. Gaat Staan, kruipt en stapt dus met hulpmiddel. Zorgen zullen er altijd zijn. Maar hij gaat naar een kdc zit daar super op zn plek en er is rust. Ouste heeft een matige vorm van ass waar hij na de zomervakantie voor naar het sbo gaat. Eindelijk want dit wilen wij al langer. Dus daar komt ook rust. Thuis is hij goed handelbaar ik kan met hen lezen en schrijven. Nu dus de rust er is komt de kinderwens weer vol boven... Maar ergens hen ik het gevoel dat ik het niet verdien ofzo... bang voor de vooroordelen...zo van die zijn gek kijk eens wat ze hebben en weer zwanger... Wat is jullie nuchtere mening hierop? Sorry heel lang verhaal geworden.
Als jij denkt dat je het aan kunt, en je kinderen kunt bieden wat ze nodig hebben, dan er gewoon voor gaan! Wat maakt het uit wat anderen ervan vinden, jij bent degene die het zal moeten doen!
Ik denk inderdaad dat je je niets moet aantrekken van wat anderen er van gaan vinden. Het gaat erom wat júllie er van vinden en hoe jullie er in staan. Dus als jullie denken het te kunnen redden, dan zou ik er gewoon voor gaan! Heel veel succes.
Ik sluit mij aan bij wat hier eerder is gezegd. Als jullie een nieuw kindje kunnen bieden wat het nodig heeft, ga ervoor! Jullie hebben nu weer ruimte in hoofd, energie etc... (zo klinkt het) dat klinkt voor mij juist dat jullie geen egoïstische keuze maken maar een weloverwogen. En aan andere mensen heb je geen verantwoording af te leggen
Ergens weet ik ook dat het er niet toe zou moeten doen. Toch is er zn stemmetje dat blijft zeuren. Gisteren bij de ha geweest voor een aanhoudende klacht. We gaan mijn spiraal verwijderen volgende week om te kijken of het daardoor over gaat. Dus nu gaat de vraag echt spelen zeg maar. Ook aan haar aangegeven dat ik eerst echt meer gewicht kwijt wil. Ze zegt nou zo veel te zwaar ben je niet hoor Ben 1.83 en het zit mooi verdeeld dus mensen schrikken als ik zeg dat ik 123 woog. Nu nog 107 zij gaf aan dat als ik mijn bmi ons de 30 heb zij verder mij geen zwangerschap af zal raden en dat voelde best gesteund. Mag ook bij haar onze extra controle om mn gewicht binnen de perken te houden igv zwangerschap en dat geeft veel rust.
Ik zou ook zeggen. Zolang de situatie het 'aankan', als alles 'handelbaar' is, doen! Ik lees geen twijfel over het niet aankunnen maar alleen twijfel over dat anderen zullen oordelen. Denk dat als jullie een stabiel leven kunnen bieden aan jullie kinderen ondanks de beperkingen mensen hier juist respect voor hebben.
Natuurlijk zal het spannend zijn met name het stuk zal dit kindje wel gezond ter wereld komen. Onze B was in zijn aanleg gezond ergens tussen 40+1 en 40+5 is er iets mis gegaan met zeer grote gevolgen. Ik ben al eens bij de VK geweest voor een gesprek. Gewoon kijken wat de mogelijkheden zijn in geval van 3e zwangerschap. Zo is er in dossier al gezet controle op ontsluiting met 38 weken. Nooit meer langer dan 40 weken dragen. Indien mogelijk inleiding tussen 38 en 39 weken.
Voor wie krijg je nog een kindje? Voor jullie zelf of voor de buitenwereld? Als de mening van de buitenwereld het enige bezwaar is zeg ik volg alsjeblieft je hart
Pittig wel hoor om dat zo te moeten mee maken. Dan vind ik het nog knapper dat jullie het wel weer zouden aandurven ook al blijft het spannend! Maar ik lees voornamelijk een heleboel positiviteit! Dat zal een boel helpen om met een goed gevoel een volgende zwangerschap aan te gaan. En dat die dan goed wordt opgevolgd geeft ook wat meer vertrouwen. Ik denk dat kindje nr 3 er wel komt.
De rest van mijn "bezwaren" zijn op te lossen. Wil nog wat extra gewicht kwijt. Zo kan ik 1 een zwangerschap beter dragen. Mijn bekken word wat instabiel maar daar heb ik oefeningen voor. En 2 na de geboorte beter zorgen als mijn lijf lichter is. Ha vond dat super goed maar zij wel wees realistisch. Bmi onder 30 is goed genoeg. "Bezwaar" 2 is er moeten 2 kindjes samen slapen. Maar of dit nu een erg goed argument is denk van niet. Auto passen er ook 3 in. De liefde en het verlangen is er.
Het durven en het überhaupt durven zeggen heeft jaren geduurd. Soms zeggen we wel eens als b. niets had gehad was nr 3 allang geboren. hij is dus de "schuld" dat er geen 3e kindje mag zijn. En dat is cru vinden we. Ja het eerste jaar zal zwaar zijn. 2 kindjes in de luiers met verzorging qua voeding en verschonen. Maar uitgaande van het goede zal het een verrijking zijn.
Geen idee waarom maar deze zin met ! laat me in tranen uitbarsten eigelijk is dat alles wat we willen
Een wijze oude vrouw zei ooit tegen mij: als je in tweestrijd zit moet je altijd je hart volgen. Want dat klopte al voor je kon denken.
Moet toch voelen als een opluchting? Dat je eindelijk je wens mag uitspreken. En nogmaals jullie komen stabiel over en het zal een weloverwogen keuze zijn. En weet je wat, omdat jullie er voor meer dan 100% achter staan, zal op den duur de mening of scheve gezichten van anderen je ook helemaal niks doen. Snap de spanning wel maar ik denk dus in jullie geval dat die spanning niet nodig is. In ieder geval niet voor de meningen van anderen.
Als ik jouw verhaal zo lees dan heb ik vooral heel veel respect voor jullie en de wens voor een derde kindje. Er zijn altijd mensen die menen overal wat van te moeten vinden, maar als jullie hart groot genoeg is voor een derde, en jullie samen dat aan kunnen dan vooral voor gaan.
Bij mij slapen ze ook per 2. 2 stapelbedden dus. Ze weten niet beter en vinden het juist fijn om samen te slapen.
Je klinkt als een supermoeder. Trek je niks aan van wat anderen denken, jullie hebben net zoveel recht om voor een derde te gaan als ieder ander. Ga af op wat je wilt en niet op waar je bang voor bent.