Onze dochter van 6 heeft nu voor de 2e keer antibiotica voorgeschreven gekregen, weigert dit in te nemen en wordt vervolgens beter zonder.... De eerste keer was ongeveer 2 jaar geleden vanwege een flinke ontsteking door een waterwrat. Eerste keer kregen we ab zalf, maar nu een drankje wat mevrouw dus echt niet neemt. Vervolgens knapt het gewoon op zonder drankje dus ja.... Nu zelfs voorgeschreven door de kinderarts met daarbij het dreigement dat wanneer het niet helpt of ze het niet neemt, ze opgenomen moet worden en antibiotica via een infuus zal moeten hebben. Eerste dosis onder dwang van 3 mensen (ik zelf en 2 verpleegsters) toegediend waarbij ze het ook nog presteerde de helft uit te spugen dus moest het nog een keer. Thuis werkelijk alles uit de kast gehaald. Beloningskaart gemaakt voor stickers en dan mocht ze een cadeautje uitzoeken. Haar reactie: ik vraag het straks wel aan sinterklaas. Uitgelegd wat er zou gebeuren als ze het niet neemt en het wordt erger. Doet haar weinig.. Dus vrijdagavond hebben we het gelaten en zouden kijken hoe het zaterdagmorgen was. Nou een stuk opgeknapt dus. Natuurlijk hartstikke fijn, maar dat kind geloof ons nu nooit meer als we zeggen dat ze het echt in moet nemen omdat ze anders niet beter wordt. En de opmerkingen zijn niet van de lucht: "het is echt een kwestie van doorpakken" (verpleegster). "Maar je mama is toch de baas?! (juf)". En straks gaat de kinderarts me nog bellen.... nou ben benieuwd. Echt, het enige wat we niet geprobeerd hebben is haar vastbinden, een trechter in haar keel duwen en de ab erin gieten. Sorry, dat gaat me dus een stap te ver. Als moeder dan. Als ze het nodig heeft mogen ze dat van mij doen in het ziekenhuis. Maar blijkbaar is ze sterk genoeg om zelf te herstellen. Iemand ervaring met zulke eigenwijze kinderen en tips voor de toekomst mocht dit weer voorkomen? (ja mengen met iets anders hebben we ook geprobeerd, helpt niet)
Ja hier ook drama gehad laatst. Zoontje i bijna 6. Spuit achterin zn keel gezet en dan moest ie wel slikken. En gezegd dat t steeds zo gaat als hij niet mee werkt. Hij mocht steeds een snoepje erna voor de vieze smaak. De laatste 2x heeft ie t zelf in zn mond gedaan. En ja heb echt met m moeten vechten en alles om die spuit leeg te maken achterin zn keel. Was echt niet leuk. Maar wat moet dat moet
Onze dochter wordt dan zo hysterisch dat dat mij in mijn eentje echt niet gaat lukken. En ik ben echt niet bepaald een teer poppetje ofzo. En wat moet, dat moet. Eh ja. Maar kennelijk herstelt ze ook zonder. Dat weet ze nu. Dus hoe nodig is die medicatie dan he? Hoe moet ik dat als moeder nou inschatten??
Maar wat heeft ze dan? Dochter van 3 heeft in de afgelopen mAnden 2 keer Ab gehad, de eerste keer was drama, maar daarna ging het gelukkig prima, ze vond t drankje lekker Maar goed. Ze had longontsteking dus ze had geen keus, dan maar met gekrijs gespartel etc, moet er toch in. Als het minder ernstig is. Dan zou ik t ook even aankijken.
Mijn jongste moet regelmatig naar de KNO-arts, in haar oren kijken staat ze nog toe, maar de viezigheid eruit laten zuigen met zo'n mini-zuigertje écht niet. We hebben er 2x gezeten met 3 vpk's die haar in de houdgreep namen, en het eindigde in een kind dat volledig overstuur was en stond over te geven. En het schoonmaken was niet gelukt. Waarom we het een tweede keer hebben geprobeerd na het eerste drama weet ik ook niet... Maar dat doen we nooooit meer. En met antibiotica hetzelfde; ik doe wat mogelijk is, dus bv mengen en haar omkopen met chocolaatjes, maar aan houdgrepen begin ik niet. Wordt het dan erger? Dan maar een infuus. Natuurlijk wil je dat voorkomen, maar hier vond ze die houdgrepen zo traumatisch, ik wil dat nooooit meer. Hoe ze zo'n infuus dan aan kunne leggen? Geen idee, maar niet met een houdgreep.
Ik kom er ook niet zonder kleerscheuren vanaf. Maar weet niet wat ze nu heeft dat ze ab moet, maar je kan met haar vaan zitten en vertellen van ja als je t niet neemt moet je naar het ziekenhuis als het niet over gaat. Weet niet hoe zij met warm eten is? Anders zou je kunnen zeggen dat de dagen dat zij die kuur moet zij mag kiezen en dan niet alleen maar patat pizza pannenkoek he haha
Eigenlijk geloof jij zelf ook dat ze ab helemaal niet nodig heeft. Dan kun je het ook laten in principe. Wat is haar reden dat ze zo sterk weigert? Met 6jr snapt ze de essentie van medicatie inmiddels wel. En medicijnen zijn niet gemaakt om lekker te zijn, dus bij 'niet lekker' zou ik op andere momenten beginnen met aanleren dat sommige etenswaren/vitamines/medicijnen nou eenmaal soms moeten ook al zijn ze niet lekker. Ik heb medicijnen nooit aangelegd met wat dan ook of verstopt. Vanaf baby aan in pure vorm gegeven, zodat ze aan wennen dat een medicijn niet smaakt naar aardbei, chocola, vanille oid. Het is een noodzaak en meestal in een hap-slik weg door de keel. En ten slotte: ab in de pilvorm een optie? Volgens mij zijn wij ergens met 6,5jr overgegaan op doorslikken van pilletjes (in het begin sneed ik ze in 4en).
Een infuus zegt de meeste kinderen ook weinig... Naast uitleggen waarom het belangrijk is (al vraag ik me in dit geval toch af of het echt noodzakelijk is...) zou ik toch ook iets zoeken om er tegenover te stellen wat haar wel motiveert (of desnoods iets wat ze graag doet afnemen, minder pedagogisch verantwoord, maar dat geldt voor in de houdgreep natuurlijk ook) en/of kijken of je het ergens mee kunt mixen zodat ze het minder proeft.
Een infuus wordt eigenlijk alleen gegeven als de noodzaak hoog is en orale medicatie niet voldoende helpt. Op dat moment wordt de gezondheid van het kind door de arts boven alles gesteld. En in vergelijking met het infuus is het doorslikken van een poedertje een feest. En infuus wordt per definitie in houdgreep gezet, het kind mag zijn arm absoluut niet bewegen op dat moment. Anders duurt het alleen maar langer met steeds opnieuw prikken als gevolg.
Nou als ze elke keer binnen 24 uur dusdanig opknapt.... nee dan denk ik niet dat ze de ab nodig heeft. Maar ik ben geen arts. En als een kinderarts dreigt met een infuus dan ga ik toch denken dat het ernstig is he? Blijkbaar ook niet zo'n goede inschatting van de arts. Waarom ze weigert? Geen idee. Ze heeft geen nare ervaringen met medicatie of ziekenhuis oid. Ze weigert het gewoon pertinent. En natuurlijk snapt ze de essentie van medicijnen. Het is een slim meisje. Maar ook met een ontzettend sterke wil. Pillen kon niet zei de kinderarts, de dosis kon dan niet aangepast worden, was ze te licht voor (20 kg). En wat betreft de smaak, het is geen goede warm eter. Wel brood en fruit, maar groentes niet. Dus ze eet regelmatig dingen die ze niet lekker vindt. En dan dwingen we ook, maar ik douw het niet door haar strot. Ze zal het zelf moeten eten. En met groentes etc doet ze dat uiteindelijk ook. Maar bij dit dus niet.
Allemaal geprobeerd.... snoepjes, cadeautjes (ben ik al helemaal niet van maar ok), mijn vriend heeft zelfs gezegd dat we niet zeuren over haar duimzuigen zolang ze die medicijnen maar neemt. Geschetst hoe naar en vervelend het in het ziekenhuis zou zijn (en enigszins overdreven). Mixen met vruchtenyoghurt. Maar echt, ik heb een klein hapje geproefd, dat helpt geen zier. Infuus hebben we overigens uitgelegd met een prik in je arm en dan gaat het drankje door een slangetje in je bloed.
Nou dit idee. Als ze een keer zó ziek wordt dat ze in het ziekenhuis terecht komt en het is nodig, dan doen ze dat daar maar op die manier. Als moeder vind ik dat een grens over gaan.
ikkie97, ik snap dat je hebt uitgelegd wat het is, maar echt begrijpen doen ze het alsnog niet tot ze het zelf hebben ervaren, tot dan kunnen ze zich er geen voorstelling van maken. Als AB echt noodzakelijk is dan zou ik toch de houdgreep doen...dan maar met zn tweeen. Alles beter dan een ziekenhuisopname met infuus... (Hier drie jaar terug gehad en ze heeft er nog steeds last van. Enorme prikangst en überhaupt angst voor medische handelingen door opgelopen. En na vier dagen ab via het infuus heeft ze nog weken ab moeten slikken, dus met enkel infuus was het hier niet klaar. Het kwam hier overigens niet door ab weigeren, de ontsteking was gewoon te heftig.)
Ik proef uit je hele topic dat dit ook jouw gevoel is, en waarschijnlijk voelt zij dat aan. Dan zou ik het zo laten nu, maar toch met de hoop dat een ziekenhuisopname niet nodig hoeft te zijn. In vergelijking met hoe het dan moet (met infuus, dagelijks bloedprikken en alle onderzoeken), is een beetje ab slikken echt kattepis. Ik weet het helaas uit ervaring met kinderen.
Medicatie is hier (gelukkig) niet iets wat ik "van baby af aan" heb aan kunnen leren. Kind heeft nog nooit eerder medicatie nodig gehad. Ik denk dat er in haar hele leventje 3x een zetpil in is gegaan.
Wellicht.... maar met een kind wat de volgende dag vanzelf al een stuk opgeknapt is denk ik ook dat de arts eea niet goed heeft ingeschat (en de huisarts ook niet met zijn spoeddoorverwijzing). Anyway, ze zit nu weer op school.
Ohja nee dat denk ik ook niet hoor. Ze moeten dat eerst meemaken. Maar zo'n kind is het ook. Als je dat uitlegt kan ze heel goed stiekem denken; "nou lijkt me eigenlijk best interessant om een keer in het ziekenhuis te liggen, laat maar gebeuren!"
Dat werkt hier bij de jongste dus niet. Ze heeft eerder een infuus gehad en die werd gezet terwijl ze een roesje had. Ze blijft zich énorm verzetten, is niet in een houdgreep te houden. Met 3 ervaren vpk's plus arts (en ikzelf) wurmt ze zich nog los. Gelukkig zag de kinderarts hier toen ook dat het niet gaat op die manier en daar is nu ook notitie van gemaakt, omdat het gewoon traumatisch is voor haar. Maar ja, als ik dit vertel aan mensen hoor ik altijd;'Ach, gewoon even doorzetten en in de houdgreep!' Hopelijk wordt het beter als ze wat ouder wordt.
Mijn oudste dochter is erg gevoelig voor smaak/geur en zij vindt AB-drankjes echt afschuwelijk. Dit is in haar hoofd zo groot, dat ze enorm gaat kokhalzen van alleen al de geur en in paniek raakt, gaat hyperventileren etc. En gevoelig als ze is, ruikt/proeft ze ook meteen als het ergens doorheen gemengd is. En eerlijk? Ik vind die drankjes ook erg chemisch ruiken en smaken... Tabletjes slikken gaat ook niet vanzelf, maar verstopt in een lepeltje jam lukt het wel. Ik ga dus altijd meteen met arts/apotheek in overleg of het ook in een tabletje of kleine capsule kan. Ik hield mijn baby/peuter ook in de houdgreep, maar ik vind 6 jaar hiervoor wel te oud, zeker als je dit 2-3 keer per dag een week lang moet doen. Stel je voor dat iemand dat bij jou zou doen? Dat zijn ze ook echt niet 'zomaar' vergeten en zal er alleen maar voor zorgen dat de volgende keer het drama 10x zo groot wordt. Ik heb een pittige 5-jarige kleuter en ik zou alles uit de kast halen om het haar te laten nemen, maar ik zou geen fysiek overwicht gebruiken. Heeft je kind zelf nog ideeën hoe ze het misschien wel zou willen proberen? Soms kan het helpen om ze zeggenschap en gevoel van controle te geven, niet in de beslissing OF medicatie genomen wordt, maar wel in HOE. Veel sterkte!!
Dank voor je begrip. Mijn dochter heeft ook een erg sterke geur en smaak. Bepaalde dingen neemt ze daardoor gewoon niet. Hopelijk is ze een volgende keer zo groot/zwaar dat ze tabletjes mag hebben. Wat jij zegt over de houdgreep, zo denk ik er dus ook over. Hoe ga ik dat doen, 7 dagen lang, 3x per dag (afgezien van school en mijn eigen werk), finaal een grens over gaan? Ik ben haar moeder, ze hoort zich veilig te voelen bij mij en mij te kunnen vertrouwen. We hebben haar een aantal keuzes gegeven, wil je het zelf doen, moet ik het in je mond doen of wie dan ook. Waar moeten we het doorheen mengen.... kleine hapjes of alles in één of twee keer, zeg maar hoe je het wilt. Maar het blijft gewoon een nee.