Naar aanleiding van een leuke discussie in een ander topic, hier een algemeen topic over het opvoeden van twee -of meertalige (bilingual/multilingual) kinderen. Je kunt hier al je vragen, ervaringen en (boeken)tips kwijt. Ik trap af: Ouder van een zoontje van 11 maanden. Wij voeden 4-talig op: Nederland, Frans, Vietnamees en Engels. Wij passen de OPOL (one parent, one language) toe. Moeder: Nederlands Vader: Vietnamees Binnen het gezin: Engels Omgeving: Frans. Ons doel voor nu is om hem tot zijn 3e zoveel mogelijk vol te stoppen met Nederlands. Met 3 jaar gaat hij namelijk naar school en zal dan waarschijnlijk het Frans als 1e taal nemen. Een goede basis Nederlands vind ik dus belangrijk. Onze zoon praat nog niet , wel merk ik dat hij de verschillende talen herkent. Als hij bijvoorbeeld mijn moeder hoort praten dan zie ik dat hij reageert op de taal. Idem met Vietnamees. Frans en Engels lijkt hij niet zo op te reageren. Mijn vragen: -Wanneer begonnen jullie kindjes met praten? Onderzoek zegt dat meertalige kinderen geen taalachterstand hebben maar in de praktijk zie ik dat toch wel. - Hoe zorgen jullie ervoor dat jullie kinderen de minority language voldoende horen? - Doen jullie de kinderen op een taalschool? Vanaf welke leeftijd, voor hoeveel talen en hoe vaak? - Hebben jouw kinderen 2 moedertalen of is het wel duidelijk 1 moedertaal en 1 tweede taal? - Hoe ga je om met de 'teleurstelling' dat je kinderen jouw moedertaal niet als hun moedertaal zien. - ik heb gelezen dat kinderen (rond een jaar of 8) soms de 2e taal stom gaan vinden en het niet meer willen spreken. Geen van hun vriendjes spreekt het en behalve de ene ouder krijgen ze het vrijwel nergens mee. Ze zien het doel niet en verliezen interesse. Iemand ervaring mee? -.... Ik ben benieuwd naar ervaringen 'Raising bilingual/multilingual children' - Een interessante fbpagina.
Ik heb ook gereageerd in het andere topic en ken het dus alleen uit mijn omgeving. Maar alle kinderen (2 Nederlands-Engels, 1 viertalig) waren later met praten, maar haalden dat wel weer in. Ze spreken nu allemaal minimaal 1 taal goed op niveau en voor de oudste (9 en 11), geldt dat ze het Engels heel goed spreken. Het scheelt dat ze deze taal naast het nederlands ook veel gebruiken, vakantie naar grootouders, internationale vrienden, tv enz. Ik denk dat dat het makkelijker maakt. Ik ben wel benieuwd hoe mijn nichtje daar over een paar jaar over denkt, Nederlands is minder nuttig dan Engels als extra taal.
Ik ben zelf tweetalig opgevoed, mijn moeder sprak alleen Spaans en was altijd thuis met mij tot ik 4 was, dus tot ik naar de psz ging waren mijn woorden vooral Spaans.(wat nog weleens zorgde voor verwarring bij mijn Nederlandse familie) Ik kon met 1,5 al best veel zeggen dus bij mij geen sprake van een achterstand of dat de taalproductie later op gang kwam. Ik heb idd ook een fase gehad dat ik het ‘raar’ vond om Spaans te spreken in Nederland. Maar zodra we in Spanje waren schakelde ik net zo makkelijk over. (En we brachten alle vakanties door bij de familie) later toen ik er ging wonen ook nooit problemen gehad om te schakelen. Enige dat ik wel vervelend vond is dat degene die de minderheidstaal spreekt thuis op den duur ook niet meer de ‘levende’ taal spreekt. In het geval van mijn moeder, doordat ze zo veel jaren in Nederland woonde kende ze de uitdrukkingen/spreektaal op den duur niet meer zoals een levende taal zich ontwikkelt. Je gaat dan niet meer met de ontwikkeling van een taal mee. Dus toen ik er ging wonen en met mensen van mijn eigen leeftijd in contact kwam leerde ik het ‘levende’ Spaans pas kennen en gebruiken. Met mijn oudste ben ik gestart met tweetalig opvoeden, maar op den duur mee gestopt. Bij de jongste twee ben ik er niet meer aan begonnen. Mijn Spaanse taalvaardigheid is doordat ik er al jaren ‘uit’ ben meer receptief dan productief (dwz ik begrijp alles, het kost me echter soms moeite om op de simpelste dingen te komen) Ik vind het knap dat je het doet! Kinderen hebben er later echt onwijs veel plezier van heb er zelf mijn vorige baan aan te danken gehad.
Hier een ander soort twee talig. Ik spreek alleen maar fries met/tegen onze zoon en mijn man nederlands. Man en ik spreken samen nederlands. Voor mij is het belangrijk dat zoontje fries leert, we wonen in friesland. Daarnaast is het zo dat meertalig opgevoedde kinderen ook sneller een nieuwe taal leren als ze ouder zijn volgens de cb. Zelf kende ik geen Nederlands toen ik naar de basisschool ging en dat vond ik heel moeilijk. En ben ook erg slecht in talen, hoop dat zoontje dat beter kan in de toekomst.
Bo wordt tweetalig opgevoed, Nederlands-Engels. Dat moet ook wel want haar vader spreekt nauwelijks Nederlands. Ze is vrij snel begonnen met praten en gebruikt nu steeds vaker 2 woord zinnen. Voornamelijk Nederlands, omdat ze dat het meeste hoort (van mij, oma en kdv). Maar soms komt er ineens car of again voorbij. We lezen naast Nederlandse ook Engelse boekjes voor en ze is dol op the Wiggles om te dansen. Ik hoop dat ze straks beide talen vloeiend spreekt, want daar gaat ze natuurlijk veel profijt van hebben in de toekomst.
Wat een interessant topic Hier geen meertalige opvoeding, vind dat ergens wel een beetje jammer want denk dat het goed is voor een kind om al op jonge leeftijd met verschillende talen in aanraking te komen. Allerbelangrijkst is volgens mij dat het taalaanbod van de moedertaal kwalitatief goed is. Als ze eenmaal een goede basis hebben, leren ze ook weer makkelijker andere talen en lopen ze minder snel een taalachterstand op. Maar lijkt me wel echt een uitdaging als je in je eentje bent hoor, respect voor jullie! Ik zou vooral veel voorlezen en skypen denk ik Mijn buurvrouw spreekt gebroken Engels met haar kinderen en dat vind ik zo'n gemiste kans, die kinderen hadden er meer aan gehad als zij haar moedertaal zou spreken. Dus denk dat je goed bezig bent, @KleineLai!
Tweetaligheid lijkt mij op zich wel goed. Maar jullie voeden 4 talig op. Dat is wel heel erg veel. Kinderen kunnen nooit alle talen even goed leren. Waarschijnlijk gaat de taal van het land waar je woont dominant worden. Daar krijgen ze les in, horen ze op school en buitenshuis. Wat mij wel een probleem lijkt is dat jouw kinderen geen woord Frans spreken terwijl ze dat straks wel nodig hebben. Op de scholen bij ons zie ik dat kinderen die van huis uit alleen de moedertaal hebben meegekregen echt wel een achterstand hebben. En dat ze het geluk moeten hebben op docenten die er veel extra tijd in willen stoppen (wat ten koste gaat van andere kinderen). Niet iedere school doet dat. Ik zie dus wel degelijk achterstanden en langer kleuteren etc zou ze dus wel een basis in het Frans mee willen geven. In die taal moeten ze straks leven (tenzij jullie van plan zijn te gaan verhuizen). Verder heb je aan talen als Nederlands en Vietnamees natuurlijk weinig (internationaal gezien). En gaan ze die talen waarschijnljk alleen in de spraak ontwikkelen (lezen en schrijven is veel moeilijker en dat moet je speciaal gaan aanleren).
Wij voeden tweetalig op, ook volgens het OPOL principe. Ik praat Nederlands tegen de kinderen en mijn man Marokkaans Arabisch. Onderling spreken wij wel Nederlands. Ik hoop echt dat mijn man het volhoudt om Arabisch tegen hun te spreken. Helemaal omdat het halfbloedjes zijn vind ik het belangrijk dat zij de andere taal ook meekrijgen, het is toch een stuk van hun identiteit. Mijn zoontje is nu bijna 2 en begon met echte woordjes vanaf dat hij 12 maanden is. Sinds 2 maanden maakt hij echte sprongen in zijn taal. Hij praat voornamelijk Nederlands maar kiest soms ook welk woord makkelijker is. Wel heel leuk om te zien dat hij beide talen begrijpt.
Dat laatste is op te vangen door gebruik te maken van opvang. Dan krijgen ze de taal van het land wel mee. Maar niet maar 12 uur per week. Dan kom je niet zo ver.
Hij zal misschien een achterstand hebben in Frans wanneer hij naar de basisschool gaat, maar daar heb ik niet zo'n probleem mee. Kinderen pikken taal snel op. Als hij voltijd naar school gaat (wat hier is vanaf 3 jaar) en vriendjes krijgt dan komt het met het Frans wel goed. Het is trouwens niet dat ze geen woord Frans spreken horen hoor, het is de 3e taal in ons huishouden, dus hij zal wel wat verstaan en spreken. Dat Vietnamees en Nederlands geen grote talen zijn voor mij geen reden om deze niet te spreken. Ik wil hem ook op Nederlandse les doen als dat nodig is want ik vind het belangrijk dat hij ook (een beetje) Nederlands kan lezen en schrijven. Of we hetzelfde gaan doen met het Vietnamees weet ik nog niet
Wij voeden tweetalig op. Ik Nederlands en man zijn taal. Man en ik spreken Nederlands met elkaar en onze "eigen" taal met de kinderen. De oudste had een spraakachterstand, maar zijn taalbegrip was wel altijd goed in beide talen. We hebben vrij snel intensieve logopedie gehad en nu met 4 jaar is de Nederlandse taal op niveau. De andere taal wil hij minder graag spreken en is ook minder goed op dit moment.
Onze kinderen groeien meertalig op. Wij spreken thuis fries en nederlands, op school spreken en leren ze Hochdeutsch en Plattduutsk. Wij hebben hen bewust niet Duits aangeleerd, omdat het voor ons beiden niet de moedertaal is. Je leert je kind makkelijker fouten aan wanneer het niet je moedertaal is. En fouten zijn eenvoudig aangeleerd, terwijl ze afleren vele malen moeilijker is. De oudste ging met 3 jaar en de jongste met 2 jaar en 4 maanden naar Kindergarten, daar werden ze meteen volledig ondergedompeld in het Duits. We merken nu wel dat de jongste, nu net 7, veel doorelkaar praat. Soms spreekt ze drie talen in één zin, wat wel jammer is.
Wat een leuk topic! Mijn man is van Marokkaanse afkomst. Hij is geboren en getogen in NL en spreekt dus vloeiend nederlands, maar thuis werd er altijd arabisch gesproken. Zelf ben ik nederlandse en niet meertalig opgevoed. Ikzelf spreek geen woord arabisch, al versta ik inmiddels wel wat simpele dingen. Samen hebben we een dochtertje van 9 maanden en ik merk dat ik het eigenlijk jammer vind dat we thuis alleen maar nederlands praten tegen haar. Haar oma spreekt arabisch tegen haar, maar ze ziet oma maar eens per week en ik vermoed dat dat weinig zoden aan de dijk zal zetten. Ik kan uiteraard aan mijn man vragen om meer arabisch tegen haar te praten, maar zit dan stiekem toch met een knoopje in m'n buik dat ik dat niet versta. Wat zijn jullie ervaringen met dat er thuis een taal gesproken wordt die je zelf niet machtig bent? Voelde je je daardoor wel eens buitengesloten of stimuleerde het je om die taal zelf ook te leren (of iets heel anders...)? We denken er nu over om haar arabische les te laten volgen als ze wat ouder is (mits ze hier interesse in heeft). Maar het is toch jammer dat ze die taal dan nooit zo goed zal beheersen als wanneer we er jong al mee beginnen... Ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Hier 3 talig. Nederlands, Duits en Venloos dialect. Ik spreek Nederlands, mijn ex Duits en mijn man (bonus papa) dialect. Nederlands is duidelijk zijn eerste taal en waar voorheen Duits de tweede was zien we meer een verschuiving naar het dialect. Dit omdat hij (helaas aan de ene kant) meer tijd doorbrengt met zijn bonus papa dan zijn echte vader maar dat is een ander verhaal.... Zijn taalontwikkeling kwam wel later op gang maar heeft een behoorlijke inhaalslag gemaakt!
Wij voeden de kinderen tweetalig op. Ik praat Nederlands met de kinderen, mijn man Turks en onderling praten we ook Nederlands. Bij alle drie de kinderen geen achterstand. Waren juist erg vlot met praten, in allebei de talen. Merk wel dat ze het Nederlands beter oppikken omdat er meer Nederlands gepraat wordt (dus ook onderling, psz, omgeving). Maar dat vinden we geen probleem. Nederlands is het belangrijkst. Overigens wilden we de kinderen eerst ook nog Arabisch leren maar dat is erbij ingeschoten. De oudste kent hooguit een paar woorden.
Wij voeden ook tweetalig op. Ik spreek Nederlands en mijn man Engels, als we samen zijn spreken we Engels. Mijn kleintje (18 maanden) lijkt wel een taalachterstand te hebben. Hij maakt nu een sprongetje dat hij vooral veel geluidsefecten imiteerd en af en toe ook een woordje zegt (auw, jay, mooo) man is niet zo’n prater dus ik maak me soms wel zorgen dat hij nu veel in het Engels mist (we wonen in Amerika) De speeltjes en liedjes op ipad zijn Engels en de meeste boekjes ook. Het viel me toevallig op dat mijn zoontje gisteren een aantal klanken van een Engels alphabet liedje na deed.
Ik denk wel dat er wel een groot verschil is als je "maar" 1 taal erbij hebt. Zeker als een van de ouders ook nog de taal van het land spreekt. To heeft het over 4 talen. Bedenk ook dat een kind dat alle aandacht op het aanleren van de taal moet hebben. Minder aandacht zal hebben voor andere vakken en vaardigheden. Ze zijn wel flexibel maar kunnen natuurlijk niet alles. Uit de voorbeelden die ik ken spreken de kinderen in het gezin een mengelmoes van verschillende talen in 1 gesprek (soms zelfs in 1 zin). Het loopt door elkaar. Ze kunnen de talen van vader en moeder redelijk spreken maar de taal van het land is echt dominant. En omdat ze vanuit huis niet de echte diepe taalvaardigheid in die dominante taal hebben aangeleerd missen ze toch een bepaalde laag. Bijvoorbeeld het gebruik van uitdrukkingen, bepaalde grappen maar ook klemtoon en uitspraak. Ze leren namelijk niet alles op school. Voorbeeld van een klasgenoot die thuis een zwaar (nederlands) dialect sprak. Die kwam door haar uitspraak, toonhoogte en woordgebruik in de problemen.
Wij voeden ook twee talig op. Wij spreken zelf allebei Nederlands, maar op de opvang/school en buitenshuis wordt Engels gesproken. De oudste pikte het heel snel op. Verstond alles sowieso in het Engels, had alleen in het begin moeite met zich duidelijk maken op de opvang. Onze 2 jarige liep wat achter qua spraak maar kletst nu ook de oren van ons hoofd af. Ze mixt wel Nederlands en Engels door elkaar in een zin af en toe en als je bijvoorbeeld in een Nederlands boekje een neushoorn aanwijst noemt ze hem Rhino en niet neushoorn, denk omdat rhino gewoon makkelijker is haha. Maar onze oudste mixte in het begin ook beide talen en dat is inmiddels wel weggetrokken.
Leuk topic. Nog niet van toepassing op ons, maar hopelijk in de nabije toekomst wel. Ik ben Nederlandse, maar ben opgegroeid in zuid-Europa, waar ik mijn partner heb ontmoet. Mijn partner spreekt alleen zijn taal; ik spreek Nederlands en zijn taal vloeiend. We wonen nu in Nederland, maar onderling spreken we (nog) zijn taal. Zal nog lang duren voor hij vloeiend in Nederlands wordt. We zitten nu met 3 mogelijke situaties wb een kindje. - we blijven in Nederland wonen. Omgeving en familie spreekt Nederlands, maar mijn vriend en ik onderling zijn taal. - we verhuizen naar het land van mijn vriend (wil ik graag). Dan ben ik de enige die Nederlands spreekt. En dan gaat het een internationale school worden, dus dan zal het kind direct in Kindergarten met Engels beginnen. Dan worden het 3 talen, waarvan Nederlands de minst gesproken. Terwijl paspoorten e.d. wel Nederlands zullen zijn. - we verhuizen naar Engeland (wil mijn partner graag). Dat is natuurlijk helemaal een gekke situatie. Daar spreekt iedereen Engels, mijn vriend en ik onderling zijn taal, en ik Nederlands... Dan spreekt niemand in de omgeving 1 van onze moedertalen. Lastige kwestie dus, maar helaas nog niet aan de orde voor ons... Wel interessant en goed om over na te denken, dus ik lees mee.