Natuurlijk mag, nee MOET je haar gedenken, niet alleen op haar sterfdag, maar ook op haar geboortedag!!!! Het is toch dé dag waarop jullie haar mochten leren kennen, van haar haar zijn gaan houden en de dag dat jullie verlies nog duidelijker naar voren komt. Ik weet er helaas alles van.... (zie mijn handtekening) ik herdenk op dat soort dagen ook meer, dan op andere dagen voor mij voelt het verlies van mijn zoontje anders dan het verlies van mn neefjes, ik heb mijn zoontje nooit leren kennen, mijn neefjes heb ik wel gekend,... dat doet qua missen meer zeer dan van mijn eigen zoontje klintk raar, maar ik kan het niet anders zeggen
Ik zie nu pas dat je je topic weer hebt geopend. Nog gefeliciteerd met de geboortedag en verjaardag van jullie mooie meisje. Wat een verdriet blijft er zijn, en logisch. Onze meisjes scheelden een maand en daardoor grijpt het me elke keer weer aan als ik jou verhalen lees. Zo oneerlijk blijft het. Ik hoop dat jullie een mooie dag hebben gehad! En hoe gaat het met je zoontje. Voordat het topic werd gesloten schreef je over dat hij opgenomen werd met uitdrogingsverschijnselen. Dat is alweer een hele tijd geleden, hoop dat alles goed gaat nu!
Jeetje hopmarjanneke wat heb jij veel meegemaakt en ik denk dat ik je wel een beetje snap. Jouw ene neefje was volgens mij beetje hetzelfde verhaal als bij ons meisje. En je ander neefje ziek? @ zeehondje gefeliciteerd met jullie dochter alles goed gegaan. En idd kloot dat onze meiden maar maandje zouden schelen, doet ze het goed op school? Met onze kleine man gaat het goed. Vrolijke gezellige dreumes die steeds meer zijn eigen 'ik' ontdekt. Leuke leeftijd vind ik.
Ik vond dit zo mooi om te lezen skye. Afgelopen vrijdag zou onze dochter 1 jaar zijn geworden. Ik had er van tevoren niet bij stil gestaan hoe ik me die dag zou voelen of gaan gedragen. Ik had verwacht erg down te zijn. Maar eigenlijk was ik best opgewekt. Ik had een gedichtje op facebook gezet en kreeg allemaal sterktewensen. Ook van onze ouders die 's avonds op bezoek kwamen. Heel lief natuurlijk, maar ik had juist de neiging iedereen te feliciteren! Mensen vonden het raar om iets te vieren en konden niet blij zijn, terwijl ik juist óók wilde vieren dat ze die dag geboren was, dat we haar hebben leren kennen en dat we die dag papa en mama zijn geworden! Ik vond het daarom heel moeilijk al die deprimerende gezichten te zien en die sterktewensen te lezen. Het is toch niet haar sterfdag!? Ik denk dat je dit alleen zo kan voelen als het hebt meegemaakt. En dan nog staat iedereen er natuurlijk anders in. Maar vind het fijn om hier te lezen dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Hoewel het gedichtje misschien niet bij iedereen passend is, zal ik het toch met jullie delen: Je was er Maar tegelijk ook niet Je werd geboren, Maar dat vieren Konden we alleen met verdriet Elk jaar opnieuw Zullen we ons afvragen: Wie was je nu geweest? Hoe mooi, hoe groot, Hoe wonderlijk bijzonderlijk? Nee, je verjaardag vieren Dat kun jij niet. Niet met toeters die joelen Niet met taart die smakt Niet met cadeautjes op je schoot. Maar je verjaart wel, o jawel! Je bent zelfs, in al je stilte Jariger dan wij.
Ja precies jij zegt hoe ik t ook voel. Het is haar verjaardag , de dag dat we papa en mama zijn geworden, de mooiste dag van ins leven daarop willen we niet alleen verdrietig zijn. Jij ook nog gefeliciteerd met je meisje
Helemaal mee eens. Ik kan ook niet meer genieten zoals ik voorheen deed. Juist deze dagen voel ik het gemis nog veel intenser, al proberen we er wel wat van te maken. Hopelijk hebben jullie ondanks jullie gemis nog wel een beetje genoten van de feestdagen. Nu oud en nieuw nog...