Het is alweer zo'n 8 weken geleden, maar toch nog mijn verslag van de bevalling van Bram. Op woensdag 6 juni moest ik om 13.00 bij de verloskundige zijn om gestript te worden. Ik was op dat moment 41 weken en 2 dagen zwanger. Om 13.15 stond ik weer buiten en ging bij mijn moeder lunchen. Onder de lunch kreeg ik een kramperig gevoel in mijn buik. 's Middags nog even winkelen met mijn moeder, maar om 15.00 werden de krampen toch heviger en had ik het idee dat de bevalling wel eens kon gaan beginnen, snel naar huis dus. Om 19.00 werden de weeën echt serieus, toen lachte ik niet meer... Om 21.00 ben ik naar mijn slaapkamer vertrokken, rolluik dicht, schemerlampje aan en een beetje relaxen. Op dat moment begonnen de rugweeën en die vielen vies tegen. Mijn man is toen de tijd en lengte van de weeën bij gaan houden en om 22.30 heeft hij de verloskundige gebeld en die kwam rond 23.00 kijken. Ik had toen 5 cm ontsluiting en ze heeft toen de vliezen gebroken en constateerde dat het vruchtwater helder was, gelukkig mocht ik dus thuis bevallen. De verloskundige ging om 23.45 weg en zou om 01.45 terugkomen. Na het breken van de vliezen werden de weeën echt superheftig en ik kon ze opvangen door op handen en knieën op de grond te gaan zitten... Om 01.45 was de verloskundige er weer en zag dat ik 9 cm ontsluiting had. De kraamzorg werd gebeld en alle spullen voor de bevalling werden klaargezet. Om 03.00 had ik volledige ontsluiting, alleen de persweeën kwamen niet op gang, ik moest op mijn linkerzij gaan liggen en afwachten. Drie kwartier later begonnen de persweeën echt krachtiger te worden, dus mocht ik gaan persen. Bram lag echter in een kruinligging, waardoor hij er moeilijk uit zou kunnen komen. Door nog een tijdje op mijn linkerzij te blijven liggen en zo te persen, en met wat hulp van de verloskundige lag Bram uiteindelijk toch goed. Op het einde schoot het niet echt op, waardoor ik ben ingeknipt, gelukkig heb ik daar op het moment zelf niks van gemerkt. Om 4.45 werd Bram toen geboren! Op het moment dat hij eruit kwam, stroomde er een golf vruchtwater achteraan en toen bleek dat hij toch in het vruchtwater had gepoept. Gelukkig had Bram daar geen last van, hij mankeerde niks en zette het meteen op een krijsen! Een paar minuutjes later volgde de placenta en die was er gelukkig compleet uitgekomen. Al met al heeft mijn bevalling vanaf de serieuze weeën dus bijna 10 uur geduurd, maar het leek veel korter omdat je totaal geen tijdsbesef hebt. Het meest vervelende was het hechten na afloop, dat duurde wel 45 minuten! Gelukkig wel onder verdoving, maar toch.. Het gedeelte waar ik het meeste tegen had opgezien, namelijk het moment waarop 'het hoofdje staat' viel reuze mee. Ik had overal gehoord dat dat vreselijk zeer zou gaan doen, maar ik heb het amper gemerkt. Het fijnste moment van de bevalling was het moment waarop ik eindelijk kon gaan persen, toen had ik echt een oergeval van 'eruit met dat kind!' Achteraf kijk ik met een zeer goed gevoel op deze bevalling terug. Het was geen feestje, maar het is me toch allemaal erg meegevallen. Ik kon me tijdens de weeën prima afsluiten voor alles, dat was erg prettig. Aan de geleerde ademhalingsoefeningen heb ik echt veel gehad. Zo'n bevalling wil ik nog wel een keer, dus voor iedereen die nog moet bevallen is dit hopelijk een hart onder de riem! Groetjes, Anakin.
Dankjewel! Ik moet zeggen dat het ook wel prettig is om het allemaal een keer zo op te schrijven en na te lezen, hopelijk heeft een ander er ook nog wat aan. Anakin.