Vorige week maandag avond begonnen bij mij harde buiken. Die had ik al regelmatig sinds de 23 weken. Was al gestopt met werken ivm verkorte baarmoederhals op 23 weken was hij 2.9. Nog prima maar door de harde buiken stelde de verloskundige voor om het al rustig aan te gaan doen. Ik kreeg namelijk met mijn vorige zwangerschap hypertensie klachten met 30 weken en pre eclampsie met 35 weken en is mijn zoontje spontaan gekomen met 35+1. Hij deed het fantastisch gelukkig. Maar door mijn geschiedenis wilden ze voorzichtig doen. Nu weer terug Naar die maandag avond. De harde buiken kwamen best regelmatig, paracetamol deed niet echt zijn werk en een warm bad ook niet. Uiteindelijk uit pure vermoeidheid in slaap gevallen. Toen ik wakker werd en hetzelfde voelde mijn moeder gebeld en gevraagd me zoontje op te halen kon ik even op bed blijven liggen. Nadat zij weg waren toch maar de verloskundige gebeld. Mocht die middag lans komen. Vond het prima, was niet bang. Toen ik me bijna klaar moet maken om te gaan besloot ik even te plassen en wat op te vangen. Konden ze voor eiwitten checken. Ik liep de trap af en druppelde al iets langs me been. Ik dacht eerst gewoon afscheiding (mijn onderbroeken zijn zonder inlegkruisje altijd zeiknat) nadat ik het bakje had gepakt uit de keuken ging ik naar de wc en op het moment dat ik ging zitten stroomde er een straaltje die ik niet kon stoppen gauw het bakje er onder. Ik het bestuderen, zag wel troebel maar leek ook een klein beetje geel. Toch maar meenemen naar de verloskundige. Ik dacht nog zal ik een vlucht tas inpakken. En besloot van niet, ik moest waarschijnlijk gewoon rustig aan doen. Ik was tenslotte nog maar 27+6 weken. Aangekomen bij de verloskundige kon ik niet zitten de pijn was zo zeurend vervelend dat lopen alleen hielp. Binnen bij de verloskundige gaf ik het bakje af en pakte te zo een Wattenstaafje wilde toch checken voor vruchtwater. Had ik vaker gehad en hij werd nooit blauw. En nu, nu werd hij bij aanraking al blauw. De paniek sloeg toe. Ben toen opgenomen met een bmh van 2,3 mm geen ontsluiting maar waarschijnlijk scheur in vliezen. En helaas ook weeen. Alle remming en longrijping gekregen en het heeft er 2 dagen op geleken dat ik ging bevallen. Maar het werd gelukkig toch rustig. Bmh blijft heeeeel kort maar is in een week tijd niet korter geworden. Nu mocht ik na een week naar huis op bedrust. Dat is waar ik nu ben 29+1 en dolblij nog zwanger te zijn. Maar ben ook bang hoelang blijft ze nog bij me. Blijf veel harde buiken hebben zelfs op bed...
O meid wat spannend voor jullie. Elke dag is er letterlijk 1. Wat zijn de verwachtingen? Veel controles denk ik. Wil je veel sterkte wensen met alle spanningen die het met zich mee brengt.
Wat vreselijk spannend Meis, hoop dat je kindje nog eventjes bij je blijft zitten. Meer dan rustig aan doen kan je niet doen. Heb je wel hulp voor je zoontje?
Spannend zeg... hoop dat de kleine nog even blijft zitten. Gelukkig heb je al longrijping gehad.. dat scheelt best veel. Hier beetje zelfde verhaal gehad. Opgenomen met 27 wkn en uiteindelijk geboren na 32+2 wkn. 2x longrijping en weeën remmers gehad. Geen gekke complicaties verder gehad. Hou vol! Iedere dag is er 1.
@iris86: ja wekelijks nu op controle en zodra er regelmaat weer komt in mijn hardebuiken moet ik bellen. Dankjewel voor je lieve woorden @jeda80: ja ik slaap nu doordeweeks bij me ouders en in het weekend thuis. (Mijn man is chauffeur) dus zij zorgen nu voor mijn zoontje. Best moeilijk om alles uithanden te geven maar het is voor het goede doel. @daantje: wat fijn dat ze het bij jou zo hebben weten uit te rekken. Mijn doel is nu eerst die 30 weken en dan durf ik me hoop wel op de 32 te zetten.
Wat een spannende tijd weer voor jullie. Ik hoop dat je het nog even kunt rekken. Heel veel kracht voor de komende weken 🍀
Wat spannend! Elke dag is er 1 en ik hoop dat er nog meer bij mogen komen. Onze uk kwam met 34.5 en is nu alweer een enthousiast, druk mannetje van bijna 3.
Hoi lieve meiden, ik ben inmiddels 35+3. Bevalling leek weer met 32 weken te beginnen. die hebben ze weten te remmen. Inmiddels geen baarmoederhals meer en 2 cm ontsluiting. Heb veel harde buiken/weeen maar lijkt nooit door te zetten. Erg fijn voor de baby. Zo kan die nog even doorgroeien. Mijn lijf is alleen inmiddels op... maar we houden nog even vol.
Jeetje meid! En dat de kleine meid dan toch nog in je buik zit.. Wat ontzettend spannend! Veel kracht voor de laatste dagen/weken! Ik blijf je forum volgen
Volgens mij kunnen ze om de 3 weken weer longrijping geven maar ik denk ook dat het ligt aan het ziekenhuis protocol. Ik kreeg met 32 nog wel magnesium en weeen remmers maar geen longrijping vonden ze daar weer te dicht op elkaar. Inmiddels vandaag 36 weken. Voelt als een olifanten dracht haha. Mijn down under is mega beurs en ik waggel echt vreselijk. Mijn man noemt me zijn eendje haha. Voelt allemaal heel onwerkelijk als we het nog een week volhouden mogen we gewoon samen naar huis.heerlijk, alle ellende vergeten...
36 weken meid. Wat super! Richting veilige zone Knap dat je je staande houd. Kan me voorstellen dat bij 37 weken je kleintje heel graag mag komen. Zorg goed voor je zelf, ook na de bevalling. Je bent er bijna.
Hoi allemaal, afgelopen dinsdag 2 mei ben ik bevallen van een prachtige dochter. Fleur Ariana. opgelucht en super blij dat ze veilig bij me is. Ik was 36+6 dus een mooi termijn. Ze is om 20:45 geboren dus 3 uurtjes te vroeg Haha. Anders was ik 37 weken geweest.