Ik zit een beetje in dubio en krijg er af en toe een schuldgevoel over. Mijn zoontje is 5 jaar en wil natuurlijk net als alle kinderen speel afspraken maken met vriendjes en vriendinnetjes uit de klas. Het probleem alleen is dat hij alleen bij hem thuis wil spelen en ik momenteel 38,5 week zwanger ben. Op zich heb ik zoiets ik bekijk het per dag, maar ben snel moe en mijn zoontje is zich enorm aan het uitsloven als er iemand komt spelen, plus het kind wat te gast is, moet alles op zijn manier doen, waardoor er snel ruzie ontstaat en ik dus bij moet springen en voor politie agent moet spelen. Hoe doen jullie dit? Is het raar om te zeggen als hoogzwangere dat je even een paar weken geen speelafspraken thuis wilt en dat als hij wilt spelen dat het dan bij het vriendje of vriendinnetje thuis kan? Als de baby er eenmaal is en we een beetje in een ritme zijn, zijn er van harte kinderen welkom. Het is nu alleen zo, dat ik me schuldig voel omdat hij geen vriendjes kan laten spelen thuis. Ben benieuwd naar jullie ervaringen. __________________
Toen ik hoogzwanger was heb ik geen speel afspraken meer gemaakt. Omdat het mij te veel was. Maar mijn zoon was wat ouder en kon zich zelf aardig vermaken met pc wii en zo. Voelde wel jammer maar was te moe om nog dat soort dingen af te spreken. Misschien even deze afspraken op een laag pitje zetten of alleen als je man er bij is zo dat je het kunt delen. Snap je hoor met een dikke buik en dan ook nog andere kinderen vermaken pff. Even voor je zelf kiezen. Ook al is het niet leuk voor je zoontje op dit moment.
Denk dat meeste ouders dat best snappen. Hier komt ook weleens een jongetje spelen dat ik meestal thuis breng gewoon omdat zijn moeder anders met een peutertweeling naar ons moet lopen. En gister had ik kinderbezorgservice omdat bij mij het gewoon heel slecht uitkwam om d'r op te moeten halen. En hoogzwanger valt meestal wel op Wat ik overigens doe als de speeldates beetje "grimmig" worden.. Zet ik heel onpedagogisch gewoon de tv aan met een leuke film. (Typisch genoeg kijken we nooit tv als niemand hier speelt.. Maar ik heb geen zin in dikke oorlog tussen 2 kleuters.. Dan zet ik liever tegen 5 uur een filmpje aan zodat ze het laatste half uurtje lekker rustig op de bank hangen)
Het gebeurde hier ook wel dat de moeder dan meeging en even gezellig kwam theedrinken. Maar verder inderdaad vooral bij anderen spelen. Het was hier rond kerst, dus al druk genoeg en daarmee minder speelafspraken. Toch elke week wel ergens heen. Was voor de andere kinderen&ouders geen probleem verder. En mijn jochie vond het ook wel even fijn om buiten de deur wat gekker te kunnen doen..
Kan ik me wel voorstellen hoor, zo hoef ik bijv. ook geen speelafspraakjes als ik me niet zo lekker voel en andersom andere moeders ook, dus passen we dat gewoon dan even aan, is nooit een probleem.
Idd lekker ergens anders gaan laten spelen. Je bent al 38,5 wkn. Het is maar voor een korte tijd, dat het dan even niet thuis kan. Zou het mezelf niet te moeilijk maken hoor.
Toen ik afgelopen zomer hoogzwanger was van onze derde nam ik ook geen kinderen meer mee van een ander.Ik had genoeg aan mezelf en was alleen maar sjaggerijnig en moe.Hier stonden juist andere moeders in de rij om mij te ontlasten haha.Als ik er al één had willen mee nemen waren ze direct in opspraak gekomen.Hier zijn de kinderen wat ouder en begrepen het gewoon en hebben er nooit problemen van gemaakt. Als jij er geen zin in hebt moet je zoontje zich maar aanpassen en een keer niet spelen en anders wordt het tijd om het eens bij een ander te proberen.Je hoeft je niet te verantwoorden tegen een 5 jarige. Groetjes.
ik heb het de laatste weken van mn zwangerschap ook gedaan. Was eigenlijk nooit een issue, de moeders van de vriendjes/vriendinnetjes zeiden altijd: o kom jij lekker bij ons spelen, en tegen mij: dan heb je ook ff lekker rust.
ik denk dat ze dat wel begrijpen hoor, ik heb het zelf ook wel. maar mijn zoontje is nog wat jonger. mijn zoontje wil steeds buiten spelen voor het huis. dat deden we anders altijd vaak. maar ik heb de puf nu niet om steeds buiten op hem te moeten letten. hij moet nu dus veel binnen spelen of achterhuis. hij vind dat ook helemaal niet leuk. maarja ik kan het echt niet meer opbrengen. ik kan amper lopen maargoed, als de baby er straks is kunnen wij weer lekker wandelen, ik voel me ook wel wat schuldig dat mijn zoontje nu steeds binnen moet blijven. hij is 3,5