Ik moet even mijn verhaal kwijt geloof ik. Voor veel van jullie stelt wat wij meemaken misschien nog niks voor, dus het is niet mijn bedoeling om als een zeur over te komen maar ik heb wel even een baalmoment. 11 jaar geleden op mijn 17e werd bij mij PCOS geconstateerd. Ik had geen cystes, maar wel een sterk onregelmatige cyclus, overbeharing, en verhoogde androgenen. Er is me toen verteld dat ik me moest melden als ik een kinderwens had, dan zou ik clomid krijgen om een eisprong te stimuleren. De laatste jaren had ik het idee dat ik wel zelf een eisprong had, alleen wist ik steeds niet wanneer. Ik ben zodra ik bijna klaar was met mijn studie gestopt met de pil. Het duurde toen bijna een jaar voordat ik ongesteld werd, maar daarna dacht ik dus wel af en toe een eisprong te hebben. Maargoed, ik werd niet zwanger, ook al hebben we niet super actief geprobeerd seks te timen op dat moment. Ik kwam erachter dat voeding een grote invloed heeft op PCOS en ben heel gezond gaan leven. Dit zorgde voor meer menstruatiecycli per jaar, maar ook voor een verandering thuis. Vroeger kon ik er echt van genieten om samen met mijn vriend s'nachts zakken chips en broodjes hamburger te eten. Ik heb nooit overgewicht gehad trouwens. Nu eet ik nog steeds heel gezond maar zijn die dingen die we samen deden wel verdwenen, ik merk ook aan mijn vriend dat hij dat heel jammer vind. Ik denk niet dat het echt gaat om het eten maar gewoon samen dingen delen. Afgelopen herfst kreeg ik weer minder snel een menstruatie en had ik zelfs weer een cyclus van 85 dagen. Dat was voor mij het moment om weer naar de huisarts te gaan. Ik twijfelde of ik überhaupt wel eens een eisprong had. In februari meldde ik me dus bij de huisarts, in maart was de eerste afspraak bij de gynaecoloog. Toen is me verteld dat ze wat bloedtesten wilden doen en een natuurlijke cyclus monitoren met echo's, daarna zou ik dan clomid krijgen. De cyclus die gemonitord werd was perfect en duurde ineens maar 31 dagen. Alle uitslagen van het bloedonderzoek waren goed en ik heb nu helemaal geen verhoogde androgenen meer en dus eigenlijk ook geen PCOS. Nu is het zaad van mijn vriend onderzocht, ondanks dat hij al kinderen heeft. Die uitslag was niet zo goed, 4,3 miljoen. Dat had ik echt niet verwacht. Ik krijg nog een hsg en mijn vriend over 3 maanden een nieuw zaadonderzoek omdat hij wel ziek is geweest en dat ook invloed kan hebben natuurlijk. Wat ik zo vervelend vind is dat alles elke keer weer verandert. Ik dacht clomid te krijgen en al een paar rondes verder te zijn nu, maar alles duurt zo lang en ik hou nu meer rekening met IUI en dan pas starten tegen het eind van het jaar. Ik heb nu in heel 2018 nog maar 3 keer een eisprong gehad en het is al mei. Sorry ik baal er onwijs van, was gisteren nog heel positief maar vandaag heb ik even een dip geloof ik. Ik heb woensdag of donderdag mijn bod maar heb er een hard hoofd in. Mijn eisprong was natuurlijk ook precies op de dag dat mijn vriend zijn zaad moest inleveren en daarvoor dus een paar dagen onthouding moest hebben, dus zijn zaad is al niet denderend en we hebben deze keer ook nog niet echt kunnen benutten. Ik weet niet of iemand dit lange verhaal überhaupt gaat lezen, zet nu mijn klaagmodus weer even uit en ga maar buiten van de zon genieten ofzo. Nouja, proberen dan.
Hi Lisanne, heel begrijpelijk hoor, dat je even van je af wil praten. Die onzekerheid is killing en zeker als nu alles anders lijkt dan je dacht dat het was... dat wachten en het niet weten wat wanneer en of het allemaal gaat lukken is vreselijk.. ik kan niet echt wat voor je betekenen, behalve te zeggen dat ik je snap. Overigens ken ik heel veel succes stories uit de mmm, ben er zelf ook 1 met nu mijn vierde kindje op komst het klein beetje goede nieuws nu is wel als je inderdaad echt geen pcos hebt (wat op zich al super nieuws is), dat je vanavond lekker als vanouds eens hamburgers kan gaan eten Overigens is drie eisprongen in iets mee dan vier maanden niet eens heel extreem, al snap ik dat je ze liever iedere vier weken zou hebben. Afhankelijk van je laatste eisprong in dec (bijv eind dec), zou je dan nu misschien net een 4e eisprong gehad kunnen hebben hè... Sterkte met de mmm, ik hoop op gauw een mooie zwangerschap voor je
Wat een lieve reactie, dankjewel! Ik heb nu net mijn derde eisprong gehad, woensdag is mijn nod. Maargoed, het aantal maakt ook eigenlijk niet uit want ik ben toch niet zwanger. Het voelt alleen zo stom dat ik steeds weer zo lang moet wachten en nooit weet of ik een cyclus van 31 of van 50 dagen heb. Ik heb vaak een paar weken voor mijn eisprong vruchtbaar slijm dus elke keer voel ik dan ook een soort druk om seks te hebben omdat ik denk dat mijn ei eraan komt, terwijl dat dan nog best lang kan duren. Deze ronde ovulatietesten gebruikt, maar dat werkte niet echt, heb mijn piek niet duidelijk gevonden. En het kost ook klauwen met geld natuurlijk en het geeft me nog meer stress. Maar wat fijn dat het bij jou goed is gegaan in de MMM en alweer een vierde op komst, wauw! Zover kan ik nu ook niet denken, ik zou al blij zijn met één. Ik heb nu ook het idee dat ik voor één kind de MMM wel in wil, maar dat ik daarna gewoon geen anticonceptie meer neem en zie of er nog meer komen. Maargoed, dan moet die eerste wel lukken natuurlijk. Mijn vriend heeft dus al twee kinderen die hier de helft van de week zijn, dus dan zouden we er in totaal drie hebben en dat vind ik ook wel een mooi aantal. Ik ben trouwens wel een beetje bang dat als ik nu weer zo ongezond ga eten, dat ik dan weer minder eisprongen ga hebben. Pff lastig allemaal! Maar in ieder geval dankjewel dat je mijn hele verhaal gelezen hebt, echt lief van je ook hoe je reageert!
Snap absoluut je irritatie dat alles steeds weer verandert, je weet nooit waar je aan toe bent. En dan als de dokter meekijkt doet je lichaam ineens braaf wat t moet doen! Ik heb ook geen pcos maar wel wisselende cycli, en de arts vertelde mij eens dat waarschijnlijk sommige artsen zullen zeggen dat ik het niet heb, en andere wel. Ik heb nml ook veel eiblaasjes in m'n eierstokken, maar weer niet in de typisch-pcos-"kring". Zelf denk ik dat als ik ongezond zou leven, ik misschien wel compleet pcos zou hebben, maar ga het niet uitproberen. Ik herken het 'gezellig' eten ding ook wel, ik probeer gezond te eten en mijn vriend wilt graag afvallen, maar wij zijn ook gezelligheideters, en -drinkers. Ik probeer nu om gezellig gezond eten te maken; dipgroentes in een leuke schaal op tafel enzo. Het gaat inderdaad niet om het eten zelf, maar om de sfeer er omheen. Dat is ook wel te doen met gezonde voeding. Laatst nog supergezellig op n terrasje Mexicaans gegeten, heel gezond en erg leuk. En klagen mag hier gewoon hè
Ik snap het ook wel. De wachttijden tussen alle afspraken, checks, uitslagen en behandelingen voelden voor mij ook zo als verloren tijd. Alles stond voor mijn gevoel echt op pauze. Ik heb ook pcos en mijn vriend heeft ook zeer slecht zaad, dus zelf een poging wagen was er ook niet bij. Heel frustrerend!
@Pimpelmeesje @Kaila bedankt voor jullie reacties, heel lief! Ik had helemaal geen melding gekregen dus niet gezien dat er nog mensen gereageerd hadden. Inmiddels gaat het weer veel beter met me dan op het baalmoment toen ik mijn bericht schreef gelukkig. Zullen ook wel hormonen zijn, maar ik voel me nu al een paar dagen vol vertrouwen dat het gewoon gaat lukken