Moeilijkste keuze ooit

Discussie in 'De lounge' gestart door Trouble87, 16 mrt 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Trouble87

    Trouble87 Nieuw lid

    16 mrt 2018
    4
    0
    1
    Vrouw
    Ik heb een nieuw account gemaakt, omdat ik hier zo anoniem mogelijk wil zijn nu. Maar normaal gesproken ben ik hier al jaren lid. Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen en in zo'n situatie zou komen...
    Even kort samengevat wat er aan de hand is. Ik ben al 8 jaar samen met mijn partner en we hebben drie kinderen. Hij is nooit een goede prater geweest, ik wel. En ik hoopte dat het zou veranderen en dat ik ermee om kon gaan. Maar inmiddels ben ik op een punt dat ik eerlijk wil zijn tegenover mezelf en tegenover mijn gezin. Ik ben niet gelukkig zoals het nu is. We praten nooit, maar daarnaast voel ik me ook niet gewaardeerd, niet geliefd.. Ik zal hem nooit door het slijk halen en er is genoeg over mezelf te zeggen wat ik ook niet goed doe. Ik neem hem deels ook niks kwalijk en ik ben ook niet boos.. Maar ik ben nu wel op een punt dat ik voor mezelf een keus moet maken. En niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn gezin.. Het idee dat ik mijn kinderen het aan doe dat papa en mama niet meer samen zijn maakt me kapot. Dat wil je je kinderen niet aandoen. Maar als ik dan realistisch kijk, moet ik het mijn kinderen wel aan doen in een gezin te leven waar mama eigenlijk niet meer van papa houdt en niet de liefde is die er hoort te zijn??
    Het is niet iets wat opeens op komt, het is iets wat ik al vaker heb aangegeven bij mijn partner, wat ik al vaker duidelijk probeer te maken maar wat hij niet wil zien en wil erkennen...
    Hoe moet ik hier nu mee verder? Ik ben bang om alles stuk te maken, ik ben bang om er alleen voor te staan, maar ik ben ook bang dat ik niet gelukkig ben en niet meer genoeg van hem hou...
     
  2. Tweekids

    Tweekids VIP lid

    26 aug 2012
    13.148
    329
    83
    Vrouw
    Kraamverzorgster & hypnobirthing docent
    Wat dapper dat je doorhebt dat je er nu wat mee moet.
    Mijn eerste idee is, geef het nog 1 maal aan bij hè partner, en geef aan wat jij wil doen als eventuele oplossing en dat ljjjt me sowieso relatie therapie. Laat iemand meekijken met jullie.
     
    DastyQueen vindt dit leuk.
  3. Syane

    Syane VIP lid

    21 aug 2013
    11.397
    10.595
    113
    Helemaal mee eens.
    Ik wens je heel veel sterkte. Neem de tijd om tot een besluit te komen.
     
  4. Sue87

    Sue87 Niet meer actief

    Ook eens met Tweekids, misschien is de ernst van het moeten praten nog steeds niet tot hem doorgedrongen en kan een therapeut dat wel.
     
  5. elliepellie

    elliepellie Fanatiek lid

    28 jun 2014
    1.887
    1.011
    113
    Vrouw
    Pedagogisch medewerkster
    Venlo
    Mijn situatie is niet het zelfde maar misschien heb je wel iets aan mijn ervaring....

    Ik was 12 jaar samen met mijn ex waarvan 3 jaar getrouwd en een zoon van toen nog geen jaar toen ik aangaf niet meer gelukkig te zijn. Het was geen slechte partner maar de liefde was lang over en de irritaties en ruzies frequenter. Dat was in december 2015. We wilden niet zo maar de handdoek in de ring gooien en spraken af er voor te gaan..... Helaas werd het niet beter en in april 2016 heb ik de stekker er definitief uit getrokken. Mijn moeder zei net ervoor “liever uit een gebroken gezin dan in een gebroken gezin”.... Door die redenering heb ik de knoop kunnen door hakken.

    Voor mij en vooral voor mijn zoon pakte het heel goed uit. Hij weet niet beter. Hij heeft een fantastische bonus papa die hem opvoed als zijn eigen zoon. Om het weekend is bij zijn papa waar hij alle aandacht krijgt. Vooral nu met de baby erg fijn voor hem!

    De weg was zeker niet makkelijk. Als er nog hoop is zou ik die echt benutten! Therapie, gesprekken etc.... maar als dat niet meer gaat dan is dat k*t! Maar niet het einde van de wereld
     
  6. Ster27

    Ster27 Fanatiek lid

    14 jan 2010
    2.903
    254
    83
    Wanneer ik je verhaal lees dan denk ik ook meteen aan relatietherapie.
     
  7. Schuurpapier

    Schuurpapier Niet meer actief

    Herkenbaar helaas.. Sterkte, heb geen tips voor je!
     
  8. Katja77

    Katja77 Fanatiek lid

    8 jan 2011
    1.998
    885
    113
    Groningen
    Wat bedoel je met: “hij is geen prater”?

    Zegt hij nooit iets? Of praat hij niet veel over zijn emoties en gevoelens?

    Mijn man is ook geen prater in de zin dat we diepe gesprekken hebben over gevoelens. Maar ik vind dat niet nodig. Mijn man is namelijk weer enorm grappig en ook intelligent.

    Heb je wel lol met je man? Praat je over alledaagse dingen?

    Ik zou namelijk niet zomaar opgeven, zijn gebrek aan ‘praten’ heeft je niet nagelaten om 3 kinderen met hem te krijgen. Klinkt hard. Als de relatie verder goed is ... want ik lees verder echt niets geks over je man, zou ik in het belang van de kinderen toch echt je best doen om het goed te houden.
     
    kleinepien, Line, Duma en 13 anderen vinden dit leuk.
  9. edelweiss

    edelweiss VIP lid

    24 jan 2013
    7.328
    474
    83
    Tja vrouwje heel moeilijk. Vorig jaar rond deze tijd heb ik die keuze moeten maken.
    Ik heb de stekker eruit getrokken. En ben gelukkiger als ooit. De kinderen vonden het even lastig maar toen ze zagen dat mama veranderde in een mama die zoveel meer plezier had was het ook goed.
    Wij waren 11 jaar samen. Een hele poos was ik niet gelukkig en voelde mij precies zo als jij.
     
  10. cactusje

    cactusje VIP lid

    12 feb 2015
    6.752
    1.993
    113
    Kan ook alleen maar relatie therapie zeggen.
     
  11. Popidepi

    Popidepi Bekend lid

    25 sep 2017
    672
    791
    93
    Relatie therapie.
     
  12. KleineLai

    KleineLai VIP lid

    30 dec 2017
    12.894
    25.246
    113
    Dat hij niet praatte wist je 3 kinderen geleden ook al toch? Waarom vond je het toen geen probleem en nu wel?
    Als jullie openstaan voor relatietherapie dan zou ik dat gaan proberen.
     
    my1969 vindt dit leuk.
  13. Tweedeopkomst

    Tweedeopkomst Niet meer actief

    Wat herkenbaar!! Ik wil wel 1000 dingen naar je typen!
    Ik heb een soortgelijke relatie gehad. Ik heb mijn wanhoop aangegeven. Uiteindelijk weleens over de situatie gesproken en vervolgens werd ik verliefd op een ander. Dit heeft mij uiteindelijk pas echt doen beseffen dat mijn relatie te veel miste en daardoor besloot ik alleen verder te gaan. Uiteindelijk toch relatietherapie geprobeerd maar 5 maanden later alsnog definitief de knoop door gehakt. De eerste keer dat ik de relatie verbrak was inderdaad ontzettend moeilijk. (Marco Borsato - de waarheid).... hoe vertel je iemand... toen we het nog een kans gaven voelde ik me wel bewuster... ik had voor mijn gevoel toen echt een keuze of ik wel of niet verder wilde. Maar goed we waren dusdanig uit elkaar gegroeid voor mijn gevoel en het praten bleef lastig. Dus uiteindelijk toch besloten te scheiden.
    Oudste (5) was heel verdrietig toen we vertelde dat we gingen scheiden. (We vertelden het wel pas een paar weken later, toen er pas iets voor de kinderen ging veranderden. we hebben namelijk nog een hele tijd een huis gedeeld eerst samenwonend, vervolgens wisselden mijn ex en ik elkaar af in het huis. Of hij met de kids in het huis, op zijn papadagen of ik in het huis op mijn mamadagen. Kinderen bleven dus alle dagen in het oude huis) na het vertellen en toen het eerste stukje verdriet gezakt was zijn we naar een kinderrestaurant gegaan om de kids te laten zien dat scheiden geen ruzie hoeft te betekenen. We hebben een verhuisdoos in haar kamer gezet om zo nieuwe dingen te verzamelen voor als ze een tweede huisje zou krijgen (dit vond ze wel leuk)
    Wij hebben het de juf vertelt de dag nadat we het haar vertelt hadden. Mijn dochter sprak er eerst niet over op school. Bang uitgelachen te worden. Ook dit heb ik met de juf besproken. Na die tijd heeft ze zelden iets gezegd over het scheiden. Een aantal keer verdrietig, wat steeds van korte duur was. Wij zijn wel altijd positief over elkaar gebleven tegenover de kinderen.
    Sinds 2 weken heeft papa een nieuw huis. Ze was blij toen ze hoorde dat papa een huisje had en dat ze mee mocht kijken. Ze zei de eerste dag dat ze niet wist of ze zich er wel thuis zou gaan voelen. Omdat ze daar niet alle spullen had die ze thuis had. Ik heb haar gezegd dat ze alles wat ze mee wil nemen, mee mag nemen en dat ze anders met papa op een briefje kan schrijven wat ze moeten kopen. Dat vond ze een goed idee.
    De kinderen doen het erg goed. Ik hoor van iedereen om me heen (en merk zelf ook) dat de kids veel relaxter zijn. Liever, rustiger, gezelliger. Dit is al maanden zo, sinds de ruzies en het samenwonen over is.
    Mocht je willen kletsen/ dingen willen weten, vraag maar raak.
    Dit nummer was bij mij echt 100% raak:


    Je reactie komt nogal hard over. Het leven wordt wel heel anders als je eenmaal kinderen heb. Veel gecompliceerder. Dan is praten vind ik persoonlijk toch best noodzakelijk. Om steun te vinden bij elkaar bijvoorbeeld. En om het gevoel te houden samen een team te zijn. Op het moment dat er kinderen zijn gaat het ook meet opvallen voor jezelf dat praten niet goed lukt.
     
    DastyQueen vindt dit leuk.
  14. Me26

    Me26 Fanatiek lid

    29 sep 2012
    4.742
    719
    113
    Hier ben ik het mee eens. Gaat het om helemaal niet praten, dus niets met elkaar besproken of gaat het om emoties niet bespreken.
    Dat laatste is herkenbaar, maar kan ik nooit veranderen aan hem en dat is hoe hij is. Betekent niet dat hij mijn emoties niet begrijpt.

    Mocht het om het eerste gaan dan zou ik duudeduid nogmaals aangeven dat er wel iets moet veranderen en dat je relatietherapie wilt
     
  15. Trouble87

    Trouble87 Nieuw lid

    16 mrt 2018
    4
    0
    1
    Vrouw
    Bedankt voor alle reacties.. Ja ik wist drie kinderen geleden ook dat hij geen prater was, alleen hebben we de afgelopen jaren het nodige meegemaakt en toen miste ik echt iemand die naast me stond. Hij is zoals hij is en hij is een prachtig mens.. Maar hij weet niet hoe hij zich moet uiten, hij weet niet dat het normaal is om liefde te geven en te laten zien hoeveel je van de ander houdt. Hij praat niet over zijn gevoel maar ook niet over koetjes en kalfjes. We hebben laatst 5 uur lang met zijn tweeën op de spoedeisende hulp gezeten en nauwelijks een woord gewisseld. Toen hij aangaf zich te vervelen en ik zei dat dit dus een moment is om te praten over dingen was zijn reactie: geen idee waar ik het over moet hebben...
    Het is een schat van een papa, maar ook naar de kinderen toe weet hij niet altijd hoe hij liefde moet geven. Hij werkt zich een slag in de rondte, is vaker weg dan thuis. Hij helpt altijd iedereen, zegt nooit nee behalve tegen zijn gezin...
    En nee ik ben niet perfect, ik moet ook dingen anders doen en het ligt absoluut niet allemaal aan hem. Ik weet alleen gewoon niet meer of dit is wat ik wil, en dat maakt me doodsbang voor de toekomst
     
  16. DastyQueen

    DastyQueen Niet meer actief

    Ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen! Wat lijkt me dit moeilijk.
    Andere adviezen die ik heb. Het gras is niet altijd groener aan de overkant. Elk huisje heeft zijn kruisje is het niet slechte communicatie is het wel wat anders. Hebben jullie al relatietherapie geprobeerd? Misschien helpt een tijdelijke break jullie er achter te komen of jullie echt zonder elkaar verder willen of beseffen jullie je dan juist wat je weg gooit en kunnen jullie de relatie nieuw leven inblazen. Of ga juist samen met elkaar op vakantie, zonder de kinderen. Plezier maken in een situatie waar de dagelijkse sleur niet aanwezig is, wie weet bloeit voor jou die liefde dan weer op. Herken je de man weer waar je ooit verliefd op bent geworden. Wat je ook besluit, onthoud dat je maar 1x leeft. En je bent jezelf verplicht om dat leven zo gelukkig mogelijk te leven. Je kunt het namelijk nooit meer overdoen. Dus ongelukkig verder gaan is geen optie. Niemand wil later bejaard op zijn leven terug kijken en denken "ik ben eigenlijk niet echt gelukkig geweest".
     
    Chocolat, kleinepien, Marbloempje en 8 anderen vinden dit leuk.
  17. Emma86

    Emma86 VIP lid

    25 jun 2012
    5.153
    2.046
    113
    Vrouw
    Nederland
    Echt, ga in relatietherapie. Ik lees namelijk niet dat je graag weg wil. Wat jij wil is meer aanspraak en steun van je man, geen echtscheiding.
    Wie weet is therapie voor hem alleen ook nog een idee, zodat hij zich kan leren uiten.
    Maar echt, geef het samen nog niet op.
     
    Me26, Ahava en DastyQueen vinden dit leuk.
  18. flipflop

    flipflop Fanatiek lid

    4 dec 2010
    3.179
    936
    113
    Zuid-Holland
    Helemaal met m'n voorgangers eens, ga in relatie therapie! Je weet niet of dat de oplossing gaat zijn , maar het zowiezo helpen om alles voor jezelf helderder te krijgen. En ja, zoals je zelf al schrijft...ben jij dan zomaar de veroorzaker dat je kinderen niet meer in een gezin opgroeien maar met gescheiden ouders? Weet wat je doet en maak niet zomaar de keuze tot scheiden!
    M'n ex wilde scheiden en had ondertussen al een ander want ja.....ons huwelijk was toch al slecht dus logisch toch dat hij al een nieuwe relatie was begonnen? Ik weet niet of relatie therapie er bij ons voor gezorgd had dat we bij elkaar bleven, maar ik weet nu wel: we hebben er niet alles aan gedaan om bij elkaar te blijven. M'n ex weigerde al jaren om in relatie therapie te gaan. En dat vind ik heel verdrietig, het is echt een gemiste kans.
     
  19. KleineLai

    KleineLai VIP lid

    30 dec 2017
    12.894
    25.246
    113
    Ik begrijp wel dat het leven een stuk serieuzer en gecompliceerder wordt. En ook leer je elkaar op een hele andere manier kennen. Communicatie is inderdaad nog nooit zo bekangrijk geweest.. Maar daar kom je bij de eerste achter. Hoe komt het dat er dan een tweede kwam, en zelfs een derde? Kon er toen wel gepraat worden? Wat is er veranderd na het derde kind?

    Edit: ik zie dat TS al gereageerd heeft.

    TS, ziet je man ook een probleem? Is hij bereid om te werken aan zijn problemen? Weet hij dat je aan een scheiding zit te denken?
     
  20. Pimpelmeesje

    Pimpelmeesje Fanatiek lid

    12 apr 2015
    2.769
    2.145
    113
    Vrouw
    Docent Na&Sk
    Ik vind dat als je kinderen hebt, je hoe dan ook alles geprobeerd moet hebben om er wél samen uit te komen. Misschien is relatietherapie niet de oplossing, maar misschien ook wel. Dan vind ik dat je het aan je kinderen verplicht bent om het te proberen. Nog los van het feit dat ik ook niet lees dat je echt wilt gaan, en dat ik denk dat het voor jou goed zal werken om dingen op een rijtje te zetten.
    Zelf ben ik een voorstander van haptotherapie, mocht je gaan zoeken.
     
    flipflop en DastyQueen vinden dit leuk.

Deel Deze Pagina