Ouders van kinderen met een beperking hebben veel nare momenten van zorgen en medelijden om hun kindje met een beperking, soms wanhoop om en door de situatie en dat neemt zijn tol. Maar er zijn ook zeer lieve momenten, dat je tranen in jouw ogen krijgt van trots en liefde omdat jouw kind iets bereikte of liet blijken aan jou. Vaak iets wat moeilijker is voor hen dan voor iemand met een normale ontwikkeling. Het lijkt me leuk om deze momenten (recent of langer geleden) te delen!
Voor mij een zeer recente van mijn zoontje met ASS en verstandelijke beperking, ernstige taal- en spraakachterstand en epilepsie: Ik zit vaak te werken naast hem aan een zeer klein bureautje (op boot). Hij kruipt dan naast me en gaat op zijn computertelefoontje ook 'werken' aan een spelletje of filmpje. Gisteren zei hij een van zijn meest ingewikkelde zinnetjes ooit: "Jij bent gezellig" met een overvloed aan knuffels en kusjes en brede glimlachen. Wat loop je dan vol van emotie . Zo lief, en communicatief voor een jochie van zes die nog niet zo lang geleden niet kon praten en nauwelijks fysiek terug kon knuffelen .
Wat mooi idd! Een maand of twee geleden gaf mijn zoon met ass mij voor het eerst in zn leven een spontane kus. hij is al bijna 6 jaar.
Wat een leuk topic en wat een groot compliment van je zoon ❤ Hier vandaag een trots moment. Onze oudste zoon speelde altijd al weinig, maar de laatste tijd kon enkel youtube (minecraft) hem nog boeien. We probeerden van alles, maar geen youtube betekent een hoop onrust en paniek. Hij had voor zijn verjaardag een tegoedkaart gekregen van een speelgoedwinkel. Dus vandaag gingen we iets uitzoeken. Hij koos uiteraard voor minecraft figuurtjes maar het was net 50 cent duurder dan hij op zijn kaart had. Ik voelde een moment om te onderhandelen aankomen! Ik zei dat ik het verschil zou bijbetalen, als hij de rest vd dag geen youtube zou kijken. Eenmaal thuis had hij het eerst moeilijk. Erg druk, veel zeuren, wiebelen etc. Ik wilde het hem even zelf uit laten zoeken dus legde de figuurtjes naast hem en ging aan de slag in huis. Kom ik beneden, zit hij op de grond met de speelgoedfiguren om hem heen. Sámen met zijn broertje, waar hij altijd ruzie mee heeft. Mijn autistische zoon en mijn adhd zoon speelden samen een fantasiespel. Voor de jongste heel gewoon, maar voor onze oudste een unicum! Hij is 8 trouwens en heeft pdd-nos.
Onze dochter heeft een ontwikkelingsachterstand en verstandelijke beperking. Sinds juli loopt ze met een rollator. ZE LOOPT! Ik kreeg echt tranen in MN ogen toen ik dat zag. Een aantal weken later stond ze met rollator en al te stampen in een plas als een echte peuter. En sinds een paar weken kan ze kusjes geven. Zo lief!
@Maliro, Vlinder84, Elsie89: wat mooi en lief om te horen. Die stappen in ontwikkeling, en bewuste lieve daden in de omgang zijn fijn hè. Ik hoop er nog meer te lezen, ook van jullie
Onze dochter had niet geboren mogen worden. Ze zou niet veel kunnen, rolstoelafhankelijk zijn en een zeer zeer zwaar leven hebben. Ze is nu 3,5 en rent, springt, klimt en is een super slim meisje. Als ik haar met leeftijdsgenootjes zie spelen doet ze niet onder en dat ontroerd mij iedere keer weer. Het idee dat ze er niet zou zijn, tja... Natuurlijk is het allemaal niet makkelijk maar we zijn zo onwijs trots op wat ze allemaal al heeft bereikt en ook de artsen staan ervan te kijken wat ze allemaal kan en doet.
Wat mooi! Mijn dochter zou overlijden in mijn buik of prematuur geboren worden. Ze kwam pas met 38 weken. Inmiddels is ze 4 jaar en een heerlijk kind! ik kan helaas niet zeggen dat ze gezond is. Ze heeft iig verlengde qt syndroom. En nog iets onbekends, ze wordt binnenkort gescreend op dcd/dyspraxie. Maar als ik haar hoor kletsen of zie spelen of zelfs zie slapen, het maakt me zo trots! Elsie, wat goed!!!! Vlinder wat knap van je zoon. Ik kan me helemaal voorstellen dat het een geluksmomentje was.
Mijn zoontje is autistisch.. Spelen met andere kindjes is voor hem niet vanzelfsprekend . Mijn moederhart doet zeer als ik hem zie,op het pleintje,met de buurkinderen. Zo vaak kleine ruzietjes, het geen of weinig aansluiting krijgen 😳. Maar toch..vriendschappen zijn geen onmogelijk verhaal. Hij heeft een vriendinnetje, zijn eigen BFF. Al vanaf dag 1 op school,was daar die klik. Een superlief,pienter grietje. Die lief en accepterend is maar hem ook op zijn plek zet ❤️. Ze zijn onafscheidelijk . Vorige week kwam ze,na meerdere keer spelen bij haar thuis, voor het eerst bij ons spelen. Hoe leuk. En omdat hij bij haar totaal relaxed is,zie ik dat hij het kan,gewoon gezellig samen zijn. Ik ben trots op hem en het geeft hoop voor de toekomst 🙂
Wat onwijs mooi om te horen! Mag ik vragen wat u dochtertje heeft? Zo een nieuws geeft de mens hoop! Hier is ze nu 8mnd en nog veel ?? En weten ze het niet. Ze heeft een uitgebreide aanlegstoornis in haar hersenen en ziet ze niet goed
Ze is geboren met een cloacale extrophy. Normaal sluit de buikwand met 7 weken zwangerschap maar dat gebeurt niet met deze aandoening. Volgens de artsen de meest ernstige afwijking in de boeken welke nog wel verenigbaar is met leven. Maar daarover verschillen de meningen, onze artsen adviseerden dringend om af te breken en we weten nu ook dat bijna alle ouders in NL hiervoor kiezen.Er zijn in Nederland niet meer dan 10 mensen die leven met deze aandoening. Heftig dat je meisje een aanlegstoornis heeft in haar hersenen, lijkt mij erg moeilijk maar denk dat je daar als ouders wel in meegroeit net zoals wij dat doen met onze dochter. Vooral de onduidelijkheid is moeilijk he?!
Toen mijn dochter voor het eerst de slappe lach kreeg omdat er iets stoms gebeurde (als in dat mijn zusje haar luier verkeerd om aan deed) feit dat ze heel goed begreep dat er iets niet helemaal goed ging en dat dat dus humor is, maakte ons zo trots! En de aller eerste keer dat ze naar me lachte, met dik 4 maanden oud. Ik heb gehuild als een klein kind.
Ja die onduidelijkheid is vreselijk en moeilijk maar ik hoop binnenkort ook mooie ontwikkelings momenten en andere mooie momenten te kunnen delen! Maar ook heftig voor jullie maar wat ik uit je mooie verhaal begrijp gaat het goed met haar?
Ik mis de 'like' knop ! Wat een mooie verhalen (en ook wel herkenbare emoties). Laatst gingen we bloedprikken en dat was (zoals eigenlijk altijd) een groot drama (huilen, krijsen, vastgehouden door meerdere mensen) en zoonlief (bijna 10 jr) ging na het prikken zo ongeveer van zijn stokje, maar het was wel gelukt. Toen hij weer een beetje zichzelf was, zei hij: "Ik heb het goed gedaan he? Ik heb mijn arm niet weggetrokken. Nu zul je wel heel trots op me zijn, he?" Tranen in mijn ogen. Ja kanjer, ik ben supertrots op je!!
Oh leuk !!! Ons vierde kindje is geboren met een gat in zijn middenrif, dat hij de geboorte überhaupt overleefd heeft is een wonder ( stond geen medisch team klaar ) hierdoor lagen al zijn organen verkeerd en ook in zijn borstholte dus de longen zijn niet goed ontwikkeld bijwerkingen daarvan zijn ademhalings problemen, veel misselijk migraine astma slecht slikken en dus ook later dan een gemiddelde baby stukjes kunnen eten. Medicatie zal lange tijd nodig zijn ( pufjes en maagzuur remmer ) ook kan er door zuurstof tekort ontwikkelings achterstand zijn. En door de te kleine longen is er een kans dat hij niet kan en mag sporten Wat een mijlpalen toen hij met 8 maanden mama zei, met 10 maand dag dag en bah en met 12 maanden papa opa en oma, wat een mijlpaal was het 4 dagen geleden toen hij voor de allereerste keer een stukje brood at zonder te stikken ' wel met kokhalzen maar we hebben voor het eerst geen vinger in zijn keeltje hoeven te steken, echt zo trots ! En ja ik heb zitten janken als een klein kind omdat hij een stukje brood kon eten haha we gaan de goede kant op !