Naar aanleiding van het topic afgrijselijke kindernamen deel twee vroeg ik me wat af. Hebben de apostrof of meerdere hoofdletters nog een bepaalde betekenis? Nu zijn er genoeg namen die niet mijn smaak zijn maar afgrijselijk is meestal een te groot woord. Het enige wat mij te binnen schoot was namen met een schrijfwijze die ik gewoon echt niet begrijp. Extreem gekunstelde namen zoals Mahrique ipv marieke of Phrädt ipv Fred of Fahyea ipv Fee en de talloze creatieve spellingen van djayyhdunh ofzo zijn daar voorbeelden van maar wat dan vooral boven komt zijn namen met middenin opeens een stel extra hoofdletters of een apostrof ofzo. QuiNHCy of Xzi’Jayno of A'mara.. Ik snap dat echt niet, los van mooi of lelijk (smaak) snap ik ze oprecht niet. Hoe spreek je ze uit? En toen vroeg ik me opeens af of ik er iets over miste.. Soms wordt een naam mooier als je hem begrijpt. Zo kan ik een naam een beetje 'meh' vinden en als ik dan ontdek dat het een samentrekking is van opa's en oma's naam ofzo dan kan ik de naam meteen beter waarderen. Weet iemand of er een speciale betekenis zit achter zulke bijzondere schrijfwijzes? Of is het gewoon echt opzoek zijn naar een unieke schrijfwijze/naam?
Ik weet dat het in sommige culturen ‘gewoonte’ is om de nieuwe naam te laten bestaan uit de namen van de ouders. Na een paar generaties wordt dat ‘natuurlijk’ gerommel... Verder snap ik er zelf ook niets van
Volgens mij komt een apostrof in namen vaak op de plaats van een weggelaten klinker, maar zo zeker weet ik dat nou ook weer niet... Lijkt me in ieder geval wel een soort van logisch
De enige verklaring die ik kan verzinnen voor dat soort namen en fratsen is gebrek aan intelligentie.
Holy moly, Phrädt ipv Fred is wel heel creatief. HAHAHAHA omg ligt dat aan mij maar ik lig echt dubbel hier? Nondeju hee. Maar ik snap er ook geen hol van. Wat mij nu te binnen schiet is K'naan, wat volgens mij eigenlijk Keinan is.
Ik heb wel eens gelezen (in een boek van Gerrit Bloothooft volgens mij) dat gedurende de slavernij mensen niet zelf hun namen mochten kiezen. Toen dat wel mocht, maakten mensen ten volste gebruik van de mogelijkheid om zelf een naam te verzinnen. Een paar generaties later en je zit met onverklaarbare apostrofes. Sinds ik dit weet, kijk ik er met heel andere ogen naar!
Er is ook een verklaring dat de lettergreep ná de apostrof de klemtoon heeft. (Zo wordt het volgens mij ook fonetisch zo geschreven bij uitleg van bijv Engelse woorden). Maar het kan ook te maken hebben met een missende klinker. Ik heb het in ieder geval altijd zo begrepen. Ik ken een D'leh, uitgesproken als Duh-léé. Die uh wordt soort ingeslikt en de klemtoon ligt op lee, door die apostrof. Meerdere hoofdletters begrijp ik absoluut niet.
Toevallig, vanmorgen dit topic zitten lezen en ik bedacht me dat ik nog nooit een naam met daarin ergens hoofdletters had gezien. Open ik zojuist Facebook, zie ik dat er een jongetje geboren is met de naam BenJa. Ik snap het niet....
De opa’s heten misschien Ben en Jaap maar zonder hoofdletter J vonden ze de vernoeming niet duidelijk genoeg? Ik zou het bij God niet weten hoe mensen op zoiets komen. De verklaring van @Vulpen zou best kunnen kloppen. Het gebruik van apostrofs en dergelijke in namen gebeurt volgens mij ook hoofdzakelijk bij mensen met een Afro-Amerikaanse (en/of Antilliaanse?) achtergrond. De link naar het slavernijverleden is zo gelegd. Ik vind het bij die mensen ook niet echt raar (mooi is een ander verhaal) maar als een oer-Hollands kind ineens d’lano heet krap ik me toch even op mijn achterhoofd.
In combinatie met zo origineel mogelijk willen zijn. En vervolgens weten de ouders zelf ook niet meer hoe ze het moeten schrijven. Levert leuke taferelen op bij het invullen van officiële documenten, zie het helemaal voor me aan zo'n balie