Wat ik hiermee wil? Geen idee, maar ik moet denk ik even mijn frustratie kwijt. Laat ik, puntsgewijs, bij het begin beginnen: -Met 28 weken zwanger kwam ik thuis te zitten ivm risico op vroeggeboorte -Met 38 weken ingeleid ivm minder snel groeiende baby, bevalling ging overigens wel prima! -9 dagen na bevalling opgenomen in het ziekenhuis met kraamvrouwenkoorts welke niet reageerde op de generieke intraveneuze antiobiotica waardoor ik 10 dagen in het ziekenhuis heb gelegen met erg hoge koorts en algeheel ellendig voelen. - twee weken nadat ik ontslagen ben uit het ziekenhuis komt mijn oudste zoontje van toen 14 maanden daar te liggen ivm extreme waterpokken icm streptokokken en stafylokokken infectie. Hij heeft er in totaal 9 dagen gelegen waarvan 5 dagen alleen maar gegild van de pijn. Ook bij hem sloeg de antibiotica niet goed aan (waarschijnlijk zelfde soort streptokok als ik had). - 2 kinderen in 13,5 maand tijd krijgen (uiteraard eigen keuze, maar toch) valt lichamelijk ook niet mee Al met al een zeer ellendige zwangerschap en nog ellendigere kraamtijd. Ik merk aan mijzelf dat ik erg gespannen ben en soms nogal...ehhh...extreem op dingen kan reageren. Na mijn eerste zwangerschapsverlof kon ik niet wachten om weer aan het werk te gaan, ik had er echt zin in! Maar dit keer keek ik er enorm tegenop. Het enige wat ik wil is RUST! en aangezien ik op een vrij drukke afdeling werk merk ik gewoon dat ik nerveus word van de druk die er op me staat. Ik wilde mijn collega's niet afvallen, die hebben het al druk zat zonder mij gehad, dus ik ben gewoon stoer weer gaan werken, maar er zijn ochtenden geweest dat ik met tranen in mijn ogen in de auto zat omdat ik het geestelijk gewoon nog niet op kan brengen om te gaan werken. Ik voel me een enorme aansteller en wil gewoon weer "gewoon" zijn, maar misschien is 32 uur per week weer aan het werk toch iets teveel op dit moment.
denk ten alle tijden eerst aan jezelf als je het nog niet aankan moet je jezelf echt gewoon ziekmelden totdat je jezelf beter voelt.
Wat rot dat je deze heftige dingen hebt meegemaakt. Ik zag het werken ook echt niet zitten nadat mijn verlof was afgelopen. Ik was bevallen van een tweeling met 27 weken, mijn kinderen hebben 10 en 15 weken in het ziekenhuis gelegen. De jongste was dus 1 week thuis, toen mijn verlof afgelopen was. Ik heb toen ouderschapsverlof opgenomen. En het toen nog 2 x verlengd, waardoor ik uiteindelijk een jaar fulltime thuis gebleven ben. Dat is voor mij een goede keuze geweest. Toen ik na dat jaar weer aan de slag ging, was ik er weer helemaal klaar voor en ging ik dus ook weer met plezier aan het werk. Misschien is zo'n break wel even fijn. Het kan natuurlijk ook voor een paar maanden, of anders voor een deel van je uren zodat je minder dagen per week werkt. Sterkte ermee!
Het is heel wat hoor,wat jij hebt meegemaakt!!! Zet jezelf niet zomaar opzij, maar praat hierover en kom voor jezelf op. (Sprak zij dapper... ) Je bent zeker geen aansteller! Veel sterkte
Zo te lezen ga je dit niet volhouden, kun je geen ouderschapsverlof opnemen (helemaal of gedeeltelijk)?
Oei, dit klinkt niet goed hoor. Misschien eerst eens je zorgen bij een huisarts neerleggen en vragen of er hulp mogelijk is. Misschien moet je psychische zaken verwerken of is het echt alleen fysiek. Je kunt je natuurlijk ook ziek melden en wachten op een oproep van de bedrijfsarts. Dit alles komt door je zwangerschap. Je krijgt dan gewoon 100% doorbetaald. Geen leuke optie, snap ik. Maar dit was even een praktische tip. Heel sterkte meid!
Ik zou ook het bespreken. Desnoods een gesprek bij de bedrijfsarts of werken uberhaupt nu wel slim is, en/of wellicht wat minder uren. Ik heb lang niet zo'n heftige kraamtijd gehad maar heb volgende week ook een gesprek bij de bedrijfsarts om te kijken hoe we het kunnen aanpakken om weer te gaan werken (verlof loopt over 1,5 week af). Ze hebben er niks aan als jij binnenkort weer uitvalt. Dan liever rustig aan opbouwen zodat je het vol kan houden en nog kan bijkomen van de rest?
Jeetje wat een zware kraamtijd! Bij mij is het lang niet zo erg geweest, maar mijn verlof eindigt maandag en in overleg met mijn manager start ik voor 50%. Ben onder behandeling bij een psych om alles te verwerken en onder controle te krijgen en ga met de arbo kijken hoe ik kan opbouwen. Denk aan jezelf hierbij, het klinkt niet alsof zoveel werken je nu goed doet.