Hooi allemaal, na uren struinen over het forum en tal van mooie en rakende verhalen te lezen lijkt het wel de plek om een van je af te kunnen schrijven en onder de mensen te zijn, die je wel begrijpen.. We kiezen er voor om het niemand te vertellen, muv een heel goede vriendin. In elk geval geen familie. Hoe het er voor staat? of we niet eens hulp moeten zoeken? Wordt het niet eens tijd? Je wilde toch al op je 28e moeder zijn? Waarom nemen jullie geen kinderen? Precies, je kiest met het zelfde gemak een paar schoenen,, of niet.. Mijn man en ik zijn inmiddels 1,5 jaar hard aan het oefenen maar helaas zonder vervulling van onze kinderwens. We waren eerst bang dat het aan specifiek een van ons zou liggen, maar dat is gelukkig niet aan de orde. Dat maakt het daarmee ook wel lastiger, want waar ligt het dan wel aan? Zijn waarden zijn 9,8. De arts zegt dat het nog wel voldoende is, maar aan de lage kant. Mijn waarden zijn geprikt en alles zou "ok" zijn. Wat dat dan ook moge betekenen. Is het net ok, ruim ok? mijn cyclus schommelt tussen de 27 en 35 dagen, over het laatste half jaar. De laatste tijd tussen 29 en 33 dagen. Er zijn duizend vragen en toch lijk ik de enige in de kamer die meer informatie nodig heeft. Op basis van de uitslagen en onze leeftijd, 29 en 33, en de tijd dat we oefenen, stelt de arts vast dat er nog maar een kans is van 30,3% op een natuurlijke zwangerschap (!) Direct aan dat punt voor bij gegaan, geeft de arts aan dat we kunnen starten met IUI. We krijgen de info en een planning. Eerlijk gezegd voelde ik me overrompeld. en soms denk ik, is het dan wel echt een baby'tje dat je gaat maken, het is met de 'input' van je man, maar met de handen van de verpleegster... Deze maand heb ik keurig mijn exit echo gehad, dat was ok, 5 dagen gespoten met Gonal-f. Dit ging goed, ervoer geen gekke signalen, helemaal niets. Appeltje-eitje.. tot ik ovitrelle moest spuiten. 8/10 bijwerkingen gehad, slap als een vaatdoek, niets bleef binnen en uit de bloedonderzoeken bleek een verhoogd aantal eiwitten. De conclusie van de arts? Tja, je weet het niet, wellicht overstimulatie, wellicht een griepje, wellicht toch een kleine infectie van het contrastvloeistof onderzoek eerder die week. Maar hoe dan ook, sla deze ronde IUI maar over... Echt waar? 4 gerijpte eitjes weg, we mochten geen seks hebben, alle kansen waren verkeken. We konden komende maand de procedure gewoon herhalen. Ik geloof ik ben er erg van geschrokken, kan me niet heugen dat ik ooit zo ziek ben geweest. Ik heb het idee wat door te ratelen, sorry daarvoor Ik denk gewoon aan allerlei componenten welke niet onderzocht worden, of waar geen verbinding wordt gemaakt.. Zo werd eerder door de chiropracter vast gesteld dat mijn botdichtheid erg laag is, voor iemand richtig midden 60 jaar, ik heb last van nachtelijk zweten, hevige menstuatiebloedingen die elke cyclus erger lijken te worden, enorm pijnlijke borsten en een droge huid. Ik voel mijn lichaam veranderen in de eerste twee weken van de cyclus ik voel de ovulatiesprong en vlak daarna zakt alles ineen, houd vocht vast mn borsten groeien en worden pijnlijk, ik ben in de ochtend zieker en onverwacht de kop op stekende misselijkheid en braakneigingen. Kan dit alles niet gewoon te maken hebben met een laag progesteron? Mijn progesteron werd vorige week geprikt, na de ovitrelle (wat ik gek vind want dan weet je toch dat de waarden gekleurd zijn?), deze waren 32,11. Er zou dus een eisprong zijn geweest, dat was het hele doel van de Ovitrelle ook. Hoe dan ook, waarom alle hormonen toedienen terwijl het misschien alleen de laatste fase is waar het lastig is? Of is het de zuurtegraad waar geen zwemmer tegen bestand is, waarom wordt dat niet onderzocht? Waarom twijfel ik nou toch zo? Ik stel mijn man teleur, en mijzelf, hoewel ik weet dat ik er niets aan kan doen. Mensen hebben het over pilletjes voor toename progesteron, te veel oestrogeen.. Waar doe ik goed aan? Gewoon nog een keer met de zelfde waarden, de halve waarden, of misschien starten met hormonen in lichtere dosis in pilvorm? De gyn. die me eindelijk heel prettig te woord stond, is vanaf komende maand met pensioen.. wat te doen? Hoop dat er mensen zijn op dit forum die zich ook zo onzeker voelen of me ietsjes minder alleen laten voelen..
Welkom! Wat goed dat je besloten hebt om je aan te melden. Zo te lezen heb je al e.e.a. achter de rug, maar zit je er ook nog middenin. Ik kan je helaas geen antwoord geven op jouw vragen/onzekerheden, omdat ik zelf geen ervaring heb met de MMM. Als je jouw bericht wil laten lezen aan dames met ervaring, zou ik jouw bericht hier plaatsen: http://www.zwangerschapspagina.nl/forums/mmm-clubs/ Succes!