(Niet) bemoeien met opvoeding?

Discussie in 'Samengesteld gezin' gestart door Citygirl, 12 dec 2016.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Citygirl

    Citygirl Actief lid

    7 jul 2015
    112
    17
    18
    Fulltime kantoorbaan
    Hoe doen jullie dat? Ik merk dat ik echt vaak op mn tanden moet bijten als dochtertje van vriend in mijn ogen ongewenst gedrag vertoont en als vriend daar naar mijn mening onhandig of onjuist naar handelt. Op de momenten zelf bemoei ik me nergens mee, maar ik probeer het soms wel met vriend aan te kaarten als ze in bed ligt of niet bij ons is.
    Omdat ik zelf nog geen kinderen heb vind ik enerzijds dat ik er geen mening over mag hebben, maar in het belang van het kind lijkt me dat duidelijke regels en vooral het consequent zijn belangrijk zijn. Ik voel dat vriend zich erg aangesproken voelt als ik voorstel om dingen anders aan te pakken, ik wil niet dat hij zich een slechte vader voelt, want dat is hij absoluut niet.

    Denk dat het ook komt door verschil in onze eigen opvoeding, bij mij was dat strenger en gestructureerder dan bij hem. Niet beter of slechter, maar gewoon anders.

    Kan ik mijn goedbedoelde opmerkingen beter voor me houden?
     
  2. spruitje80

    spruitje80 Fanatiek lid

    5 jul 2016
    4.380
    3.898
    113
    noord holland
    ik zou mezelf niet in kunnen houden :D
    Lastig lijkt me dat inderdaad. In principe zou je denken dat de opvoeding aan hem is. Maar ik vind ook dat als jullie samen zijn en het kind is bij jullie dat jullie dan toch ook gewoon samen voor het kindje zorgen en verantwoordelijk zijn. Jullie zijn op dat moment het gezin waarin het kind dan meedraait. Dus dat alleen papa dan de regels bepaalt en hanteert lijkt me ook niet echt realistisch en handig. Tuurlijk grote beslissingen zal hij en de moeder moeten nemen. Maar ik denk dat het hier vooral gaat om hoe je doorgaans thuis met elkaar omgaat etc. En dan lijkt het mij niet meer als normaal dat je daarin ook jouw stem laat tellen. Misschien kun je op een rustig moment aangeven dat je het als vervelend ervaart dat je niet goed weet waar nu de scheidingslijn ligt met 'bemoeien' en 'wat wel kan'. En dan ook aangeven dat jij samen met vriend de 'ouder' in het gezin bent, ookal ben je niet de moeder. Je kunt de opvoeding niet zo zwart-wit 'alleen papa' zien als je samen een gezin bent.
    Probeer het te bespreken. En wat is er mis met elkaar tips geven kun je vragen? Als jij ziet dat hij iets beter op een andere manier kan aanpakken dan kan het toch juist fijn zijn om hem dat te vertellen. Vraag hem of hij kan begrijpen dat het voor jou ook belangrijk is en dat jij ook soms goede ideeen hebt. Vraag hem wanneer je dat het beste kunt aangeven? Zodat hij er op dat moment wel voor kan oprnstaan.
    Ik denk altijd maar, we proberen toch allemaal maar wat in de opvoeding en met beste bedoelingen. Of je nu wel al een kindje hebt of nog niet maar wel veel met kinderen omgaat, dat geeft dan toch niet perse aan dat je er niks van mag vinden? Zeker niet als het kindje in jullie gezin hoort.
     
  3. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.703
    42.533
    113
    Of je dat kunt zeggen ligt voor mij aan een aantal dingen:
    - hoelang zijn jullie bij elkaar en hoelang zijn haar ouders uit elkaar?
    - hoe bedoel je dat hij onhandig reageert?
    - wat heeft het gedrag tot gevolg? Is het gewoon een ondeugend kind, of zorgt ze echt voor sfeerbepaling in huis?
     
  4. Citygirl

    Citygirl Actief lid

    7 jul 2015
    112
    17
    18
    Fulltime kantoorbaan
    Wij zijn ongeveer 1 jaar bij elkaar, we wonen ook samen sinds een paar maanden. Haar ouders zijn uit elkaar gegaan toen zij pas 2 jaar oud was. Mijn vriend heeft vóór mij nooit meer een serieuze relatie gehad na zijn scheiding.

    Met onhandig reageren bedoel ik dat hij niet streng toespreekt op de juiste momenten en van veel dingen een grapje maakt. Bijvoorbeeld tijdens het avond eten. Zij zeurt al bij voorbaat dat ze iets niet wil eten of niet lust of geen honger heeft. En dat is echt onzin, want ze lust alles wat we voor haar koken en uiteindelijk eet ze ook vaak wel een normale portie op. In mijn ogen is het echt een aandachts dingetje. Het duurt eeuwen voordat ze haar bord leeg eet, dan bedoel ik echt dat we een uur zitten te wachten tot we aan het toetje kunnen beginnen. Ze speelt, wiebelt, zingt, praat etc. de hele tijd in plaats van eten. Vriend en ik hebben al eerder besproken met haar dat ze eerst moet eten en daarna mag vertellen/zingen etc. Dit houdt hij echter niet in stand, door ook mee te gaan grappen en grollen en vervolgens in eens boos wordt dat ze niet door eet. Mij lijkt dit vooral verwarrend voor haar. Op de momenten zelf zeg ik er niets van en zit ik me continue in te houden.

    Het is geen ondeugend kind en ook niet sfeerbepalend op een vervelende manier. Omdat zij enigskind is en ook overal meestal alleen omringd is door volwassenen is ze gewend om altijd in het middelpunt te staan en de controle te hebben over situaties en gebeurtenissen. Iedereen vraagt immers aan het meisje 'zullen we zometeen dit en dit gaan doen' etc. Zij hoeft nooit met anderen rekenig te houden of te delen en is in dit opzicht dus verwend. Je merkt dit ook wel in haar gedrag, maar daar kan zij dus niets aan doen. Ik denk dat het zo gegroeid is, maar in haar belang zou ik vriend soms wel wat 'strenger' of in ieder geval duidelijker willen zien.
     
  5. Fabje123

    Fabje123 Bekend lid

    9 jan 2016
    555
    53
    28
    Vrouw
    Ik denk wel dat het belangrijk is om dingen met je vriend te bespreken. Hij is de vader en is gewend de afgelopen jaren alleen te beslissen. Het zal hem wat tijd kosten om te wennen aan het feit dat jullie nu samen zijn. Maar aangezien jullie samenwonen is het belangrijk om irritaties wel uit te spreken. Bepalen kun je het niet, want jij bent niet de moeder van het meisje, maar ermee blijven rondlopen is op de langere termijn niet handig.

    Goed dat je het bespreekt als het meisje er niet bij is. Dan heeft zij geen last van jullie eventuele meningsverschillen. Probeer het bij jezelf te houden: "ik merk dat...." of "ik vind dat...", dan komt het minder bedreigend over. En vraag hem hoe het komt dat zijn afspraken geen stand houden. Misschien vindt hij het lastig dat hij zijn dochtertje maar zo weinig ziet en wil hij de tijd niet 'verknallen' met streng zijn? Ik ben ook wel benieuwd hoe de band is met de moeder van het meisje, is zij meer zoals jij of meer zoals je vriend? Is hun relatie goed? Dan kun je misschien ook beter begrijpen waarom hij doet wat hij doet.

    En bedenk je: uiteindelijk, als jullie bij elkaar blijven, zal jij ook weleens (delen van) de opvoeding uitvoeren. En dan is het wel handig als je enigszins op één lijn zit. Ik weet niet hoe oud het meisje is? Afhankelijk daarvan zou je enkele basisregels kunnen opstellen en die ook met haar kunnen delen. Dan wordt het wat makkelijker voor je vriend om erop terug te grijpen als het nodig is. Ervan uitgaande dat hij dat wel wil, natuurlijk.

    En verder, tsja...als jullie anders denken over opvoeding blijft praten, praten, praten natuurlijk altijd het advies. Want elke levensfase brengt weer nieuwe dilemma's met zich mee. En in gebroken/samengestelde gezinnen is dat altijd nog ietsje complexer dan in een traditioneel gezin ;)
     
  6. Baby 2

    Baby 2 Actief lid

    12 nov 2014
    235
    1
    16
    Bij ons zijn er meer kinderen in het gezin. Ieder voedt zijn ' eigen ' kind op, maar de grens ligt bij het gezinsbelang. In het geval van het eten: waarom zouden we zo lang aan tafel moeten blijven? Zo bepaalt de jongste wel heel veel. Dan zou ze echt allang alleen zitten, of ik zou iig weg zijn gegaan. Ik voed mijn stiefliefje niet op, maar geef mijn grenzen wel aan. Een uur voor eten is te lang, we doen aardig tegen elkaar etc.
     
  7. Love1990

    Love1990 Niet meer actief

    Wij doen de opvoeding samen. Het is voor mijn bonuskinderen ook duidelijk dat papa en ik de regels bepalen en dat ze daar gewoon naar moeten luisteren/handelen ondanks dat ik de moeder niet ben. Nou moet dat in ons geval ook wel omdat de kinderen hier het grootste deel van de tijd wonen en het dan met mij moeten doen omdat papa aan het werk is. Mijn man is ook nog wel eens makkelijk wat betreft de regels, maar is er nu na een aantal jaar wel achter dat sommige regels nou eenmaal nodig zijn 😅

    Oh en wat het eten betreft, hier zitten we een half uur aan tafel. Als ze het niet op hebben omdat ze te veel gekletst hebben moeten ze alleen verder eten en mag de rest van tafel.
     
  8. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.703
    42.533
    113
    Oke een paar maanden is nog niet zo lang. Voor het meisje ook een situatie waar ze even aan zal moeten wennen.
    Goed om het idd te bespreken waar zij niet bij is.

    En over het voorbeeld met het eten zou je voor kunnen stellen dat je een bepaalde tijd aanhoudt voor het eten, bv een half uur ofzo. Daarna wordt er afgeruimd.
     
  9. Vlinder84

    Vlinder84 Niet meer actief

    Blijven jullie dan echt allemaal een uur zitten?! Dat zou ik dus niet doen. Als mijn kinderen niet willen eten, dan niet. Pick your battles. Ik zet elke middag een monkeyplatter neer. Dat is gewoon een groot bord met groenten en fruit. Daar eten ze soms niets van en doms gaat ie op. Op die manier krijgen ze toch gezond eten binnen en hoef ik mij geen zorgen te maken of ze wel gezond genoeg eten. Focus je liever op verbinding. Voorlezen, liedjes zingen, knutselen etc. Kinderen die gelukkig zijn, zijn veel meer geneigd om gezellig mee te werken. Dat is opvoeden. Met streng zijn en vitten kom je imo nergens. Zeker als bonusmoeder niet.
     
  10. Citygirl

    Citygirl Actief lid

    7 jul 2015
    112
    17
    18
    Fulltime kantoorbaan
    Zijn dochtertje is net 5 jaar geworden en misschien is het ook de leeftijd en het steeds wisselen van situatie. Ze is de helft van de tijd bij ons en de andere helft bij haar moeder. Ik ken haar moeder niet zo goed, maar die komt wel wat strenger over op me. Uiteraard is ze zowel bij pa als bij ma ook nog eens steeds een dag bij 1 van de opa's en oma's waar wellicht ook een andere soepelheid in regels is. Het ligt niet aan haar, we doen ook veel leuke dingen samen vooral. Zingen en dansen en knutselen enzo.
    Ik zorg ook dat er genoeg vader-dochter tijd is, die heb ik zelf vroeger namelijk niet gehad.

    Ik heb veel aan jullie reacties, dankjewel! Ik zal blijven praten vanuit mezelf tegen mijn vriend en gewoon zoals het nu gaat voorlopig maar even voortzetten. We willen komend jaar ook samen voor een eigen kindje gaan en dan zullen er weer veranderingen komen. Go with the flow is mn nieuwe motto 😄
     
  11. SushiLover123

    SushiLover123 VIP lid

    22 jul 2008
    18.631
    31
    48
    Niet voor je houden, maar misschien een andere manier bedenken om het te zeggen. Je kunt ook aan je vriend vragen op welke manier hij het beste jouw mening/advies over de opvoeding ontvangt. Misschien kunnen jullie wel mooie compromissen vinden over de opvoeding.
     
  12. Bambi93

    Bambi93 Fanatiek lid

    4 apr 2013
    1.173
    0
    36
    Wij hebben hier gewoon basisregels opgesteld die zowel voor mijn stiefkids gelden als voor onze dochter. We zijn samen een gezin en we moeten ons allemaal prettig voelen. Kinderen hebben meestal wel snel Door wat bij de ene ouder/grootouder mag en bij de andere niet. Wij praten daar gewoon open over. Dat betekent dat ik soms ook water bij de wijn moet doen om toch ergens een middenweg te vinden.
     

Deel Deze Pagina