hallo! Ik zit normaal op een ander forum. Ben mama van 2 kinderen, en vanwege privacy kan ik daar niet openlijk praten over wat voor enorme zenuwenlijer ik ben.... Hier mijn verhaal! Vertel me gerust dat ik ff normaal moet doen, want van mezelf neem ik schijnbaar erg weinig aan. Ik kreeg met mijn ex partner 2 kinderen. Helaas bleek dat hij een enorme eikel is, maar een uitleg daarover maakt het verhaal wat te lang. Een tijdje later kreeg ik een nieuwe partner. Zonder kinderen. En met hem woon ik inmiddels al anderhalf jaar samen. Ik ga hard richting de 35, en mijn eierstokken rammelen als een malle!!! Maar als ik zeg rammelen, dan bedoel ik ook echt RAMMELEN! Maar naast rammelende eierstokken heb ik ook verstand. En dus wilde ik alles op een rijtje. Een juist huis, een stabiele basis... je kent het wel. Dat is nu allemaal aan de orde. Dus afgelopen maand zijn we begonnen. En nu gaat het pas echt mis! Ik ben ineens de grootste doemdenker, heb kwaaltjes die volstrekt onmogelijk zijn. En ben 1 van die vrouwen geworden waar ik mezelf echt super vaak aan geïrriteerd heb. Het erge is, stiekem weet ik het wel. Het is niet raak deze maand. Want ook al beeld mijn hoofd me alle kwaaltjes in die ik maar kan hebben. Het gene wat niet in te beelden valt heb ik nu juist niet. Mijn borsten... en dat was bij mijn vorige zwangerschap juist het aller eerste kwaaltje... En maakt dat uit? Nee... want dit is ronde 1. Ik ben daar heel chill over. Volgende ronde weer een kans. ALLEEN BEN IK DUS NIET CHILL. En wil ik 4 testen per dag doen om te kijken of ik het misschien toch fout heb!!! Doe ik natuurlijk niet.... vrijdag is mijn NOD. Zondag denk ik testen. Aangenaam! Dit ben ik dus
Welkom! Ik moest best lachen om je manier van schrijven ( niet verkeerd bedoelt haha ) Als je vrijdag 14 dpo bent ( even uitgaande van een gemiddelde ) zou je nu 11 dpo zijn en zou je al een testje kunnen wagen dit doen er vele Al zal dit vast niet bijdrage aan je chill blijf modus hahah
Haha! Dank je! Dat vind ik een compliment. Ja ik kan wel een test doen. Dat doen er inderdaad heeeeel erg veel. Alleen dan blijft je wit, en ben ik toch verdrietig, want ik wil juist een streepje. En dan ga ik googelen, en dan lees ik dat er veel meer vrouwen zijn die op 10 DPO een negatieve test hebben en op 11 DPO een positieve. Dan krijg ik weer hoop... en kan ik me morgen weer niet inhouden dus doe weer een test. En zo geef ik mezelf tot ik dan eindelijk ongesteld word iedere dag een knal in mijn muil. Met andere woorden: beter van niet
Hahaha zo herkenbaar!!! Ik kan me alleen nooit inhouden dus wat dat betreft doe je t beter dan dat ik doe hahahaha
Welkom! En ik zou je adviseren om zo lang mogelijk te wachten om te gaan testen! Maar ik ben niet zo van het vroege testen. ik herken het heel erg hoor. In het begin was ik ervan overtuigd dat ik elke ronde zwanger was. Maar het waren allemaal progesteron klachten & mijn hoofd die van alles wilde voelen.
Ja! Ik kan me nog steeds inhouden. Denk dat het me wel gaat lukken. Natuurlijk wil ik graag testen, maar liever gewoon als ik zeker weet dat het resultaat betrouwbaar is. Ik herken wat je zegt. Soms worden vrouwen er wel eens boos om als je zegt dat je het jezelf kan inbeelden. Zij willen eigenlijk alleen horen "zoveel kwaaltjes??? Dan Ben je zeker weten zwanger!" Maar zo werkt het helaas niet. Ik heb echt onwijs veel kwaaltjes. En ik geloof er persoonlijk niet in dat je al die dingen al kan hebben en ook daadwerkelijk wijzen op een zwangerschap. Die ervaring heb ik ook niet van mijn vorige zwangerschappen. Dus ik loop mezelf gewoon voor de gek te houden en daar ben ik best een beetje boos over. Want diep van binnen hoop je toch!
Mijn lf is korter.. word dus meestal ongi op 10dpo ( zelfs al 2x 9dpo). Dus k hou even de 23e aan als NOD nu 5dpo durf niet te zeggen of t raak is of niet maar ik hoop het zo enorm!
Ja! Ik snap ook wel dat je niks durft te verwachten en alleen maar heel erg hoopt. Ik hoop met je mee!!! Erewoord