De baby-industrie In de vierdelige serie De baby-industrie van KRO-NCRV onderzoekt Liesbeth Staats de booming business van de vruchtbaarheidsindustrie. In Nederland is het verboden een vrouw te betalen om een kind voor je te dragen of een eicel te doneren. Daarom zoeken Nederlanders die zelf geen kinderen kunnen krijgen hun geluk steeds vaker in het buitenland. Is de roze wolk wel zo roze als de industrie ons doet geloven? Ongewenst kinderloze mensen geven jaarlijks naar schatting miljarden dollars uit om hun kinderwens te vervullen. Liesbeth Staats reist af naar vier landen waar de baby-industrie floreert. Ze reist af naar Oekraïne waar vrouwen in groten getale hun eicellen doneren, ze staat in een operatiekamer in Spanje waar eitjes worden geoogst. In Georgië ziet Liesbeth hoe baby’s van draagmoeders dagenlang op hun wensouders liggen te wachten. In de Verenigde Staten ontmoet ze zeer welgestelde bemiddelaars in draagmoeders. Ze spreekt vrouwen waar het helemaal mis mee is gegaan: “De zo gewenste baby krijgen, maakt ouders zielsgelukkig. Maar ik zag ook hoe draagmoeders en eiceldonoren er vooral slechter en ongelukkig van worden. Dat is hartverscheurend en dan blijft van een roze wolk weinig over.” De baby-industrie, 4 afleveringen, vanaf donderdag 22 maart om 20.25 uur bij KRO-NCRV op NPO 2. Bron: KRO-NCRV
Ik vond het een interessante uitzending. Het blijft pijnlijk om te zien dat vrouwen hun eicellen verkopen om hun eigen kinderen eten te geven, maar vooral hoe slecht ze daar dan weer bij begeleid worden! Ik ben op zich niet tegen commerciële verkoop, hoewel het nogal cru klinkt. Ik denk dat dit soort dingen sowieso zal plaatsvinden, dan kun je het beter goed regelen, maar ik vond het vreselijk om te zien dat de zorg voor deze vrouwen helemaal niet zo goed geregeld is. Ik ben erg benieuwd naar de volgende aflevering over draagmoeders, dat lijkt me nog veel heftiger.
Ik vind dat de Nederlandse regering de kop in het zand steekt door in Nederland alleen belangeloze, niet-anonieme donaties toe te staan. Ze hebben in Nederland het straatje schoon geveegd, met als gevolg dat al de wens-ouders het over de grens gaan zoeken. Ik ben er helemaal voor dat een kind recht heeft om zijn/haar donor te kennen. Maar nu moeten de kinderen die dankzij deze buitenlandse klinieken geboren worden, zich niet alleen afvragen wie hun biologische ouder was, maar ook nog eens uit welke cultuur, etc. Dat lijkt me nog erger. Ze moeten hier echt nog eens goed naar gaan kijken. Heel kort door de bocht, dan maar een eenmalig geldbedrag bij de eerste keer doneren. Dan kunnen mensen er niet hun 'werk' van maken en kunnen Nederlandse ziekenhuizen bewaken dat er niet mensen met een financiëel mes op de strot zich aanmelden. Van mij moet het dan wel niet-anoniem blijven. En etc. het is een te moeilijke kwestie om eventjes iets neer te schrijven waar ik het zelf volledig mee eens ben. Zoals ik al zei, ze moeten er nog eens goed naar kijken. Je kunt toch niet verwachten dat mensen hun kinderwens niet vervullen omdat je ze als regering hier in eigen land niet de mogelijkheid toe geeft? Naar mijn mening schiet de regering te kort naar de wensouders, waardoor ze in de armen van dit soort klinieken gedreven worden. Voor de duidelijkheid ik heb het over de eerste aflevering, de rest heb ik nog niet gezien en heb ik dus nog geen mening over. Trouwens, wat is tegenwoordig nog anoniem? Als je leest dat het deze vrouw gelukt is om haar beide ouders te traceren, dan geeft dat denk ik veel hoop voor mensen die in de toekomst hetzelfde willen bereiken: http://www.bbc.com/news/stories-43420678
Interessant, ik ga het ook eens terugkijken. Ook die van draagmoeders lijkt me interessant. Ik ben zelf draagmoeder geweest, puur uit liefde. Ik ben zeer zeker voor het bekend zijn van elkaars bestaan. Gelukkig vinden ook de wensouders dat en doen zij daar ook veel moeite voor en mogen we een band opbouwen. We denken beiden dat dat voor de identiteitsvorming van het kind heel erg belangrijk is.
Dat kleine knulletje moest 10 (!) dagen wachten tot zijn ouders hem op kwamen halen. Hartverscheurend .
Ik ben behoorlijk geshockeerd. Die dame van New Life doet mij heel onprettig aan, ook al heeft ze in dezelfde schoenen gestaan. Die vrouw die de tweeling had gedragen en die overleden zijn keeg haar vergoeding als een lening. Schandalige praktijken. Ik hoorde ook dat New Life naar Roemenië wil. Het Europese land wat samen met Polen de hoogste cijfers heeft als het gaat om baby's met FAS ( Foetaal alcohol syndroom door drankmisbruik moeder). In Roemenië zullen ook de allerarmsten die doen, en daar zit ook dat FAS risico. Ik voorzie eindeloze ellende met arme kleine hummels als zondebokken.
Ik heb ook een enorme rotgevoel aan de uitzending van gisteren overgehouden. Vond het erg schrijnend om te zien. Die kindjes die in die houten bakjes lagen en dagen moesten wachten om opgehaald te worden. Op de vraag of ze geknuffeld werden, werd een vaag antwoord gegeven dat ze wel gedragen werden en gewassen en verschoond. Gaf mij niet veel vertrouwen dat zo'n kindje echt warmte ontving. Ook die dame van New Life, die in pracht en praal leefde en de vrouwen die het echte werk moesten leveren, weliswaar een vergoeding kregen en het misschien iets beter hadden dan daarvoor, maar nog steeds in erg armoedige omstandigheden leefden.
Hartverscheurend om te zien dat deze kindjes 10 dagen moesten wachten op nieuwe ouders......kreeg echt tranen in mijn ogen dat deze kleintjes gewoon niet geknuffeld gaan worden (want verzorgen, wassen en voeden is zo totaal anders dan geknuffekd worden uit liefde). Pffff.....
Dat 'New Life' kwam me akelig bekend voor uit 1 van de documentaires over draagmoeders die ik de afgelopen week heb gekeken. Ging over Mexico, die draagmoeders (en sommige wensouders) kregen ook hun geld niet, of, in geval van de wensouders, kwamen er steeds meer kosten bij. En die mensen maar betalen, want tja, ze zaten er nu al zo ver in. En zo ineens was het bedrijf foetsie (of ging verder onder andere naam) en weg waren de mensen die verantwoordelijk waren voor het geld. Ik weet niet zeker of dat inderdaad New Life was. Maar ik vond die vrouw idd echt een koele zakenvrouw, ipv warme 'moeder'figuur voor de draagmoeders.