Hallo Mama's ik kan hier helaas niet mijn hele verhaal doen ivm herkenning .. maar wilde vragen of een van jullie er ook ervaring mee heeft met name de schoonouders en schoonfam of iemand anders, die het achteraf na de geboorte nogal heeft laten afweten (sommige naar mijn mening al erg in de zwangerschap en dat vond mijn vriend toen btw ook) wat betreft jullie kleintje er is minimaal of gewoon geen intressen en in de andere kleinkids wel van hun kant van de fam dus ze weten heel goed hoe het normaal wel zou moeten .. (even erbij zeggen dat ik geen schoonfam hater ben ik had eerst een goede band maar achteraf als ik nadenk had ik dit wel kunnen verwachten maar toen had ik nog geen wondertje in mijn leven en sta je er niet bij stil )en hoe gingen jullie met zulke situaties om? vind het heel moeilijk om de schijn op te houden maar ik doe het voor mijn partner, en heb het uiteindelijk geaccepteerd..maar heb wel echt zoiets van als het nu al niet vanzelf komt of van harte dan hoeven ze naderhand ook niet te komen slijmen of verwachtingen hebben dat ik me kind aan vreemden mee geef.. het klinkt hard maar dat zijn ze eigenlijk wel voor haar en voor mijn gevoel is het ook klaar hoef ook geen smoesjes meer of dat het nu ineens wel geforceerd komt allemaal omdat ik dit dan uitgesproken heb.. me kind moet (als ze hun al ziet) niks ervan weten .. sommige denken dan ja maar als ze naderhand wel intressen tonen dan? ik zie het bij een van hun andere kleinkind dat ze hun bijv geen kusje wilde geven of mee wilde gaan om iets leuks te doen (is vervreemd natuurlijk) en mijn vriend is ook een kleinkind van hun en die ziet hun echt alleen op verplichte dagen anders eigenlijk bijna nooit dus het zal nooit veranderen.. ik ga mijn kind die teleurstelling niet aandoen iig . vind het jammer voor mijn partner en ik snap dat het niet leuk is en hard is om de realiteit te zien maar hij ziet mij als de vijand uiteindelijk en snapt mijn punten niet... ondanks dat die zelf amper een band met ze heeft door ook dessintresse vroeger , ook dit zorgt vaak voor moeilijke situaties iemand anders ook zulke ervaringen ? hoe gingen jullie ermee om ?
Ik had vooral dat tijdens mijn zwangerschap mijn schoonfamilie zó blij was dat er een kleinkind vlakbij kwam, dweep dweep dweep. En dan konden ze oppassen en leuke dingen doen en weet ik wat allemaal. Realiteit: het werd een huilbaby, schoonmoeder raakte daarvan in de stress. En vanaf dat ze een dreumes was, reageert schoonvader veel te hard/ streng tegen haar, waardoor ze die opa eigenlijk gewoon niet leuk vindt. Als ze af en toe oppassen, weten ze het zelfs nog zo te plannen dat schoonmoeder nog boodschappen moet doen (in dr eentje), waardoor dochter alleen bij opa is. En dan wil ze eigenlijk al niet, "want opa moppert altijd tegen mij." Tja. Je hebt ze niet voor het kiezen.
Mijn schoonouders leven met het motto: je leeft je eigen leven. Schoonmoeder woont 150km verderop en schoonvader iets van 50km verderop. Schoonmoeder is vanaf september niet langs geweest met reden "het is te koud". Schoonvader heeft zn auto weggedaan en komt nu bijna niet meer langs want "de reistijd is te lang". En dan zijn ze allebei verbaast als mn dochter gaat huilen als ze haar optillen. tsja...
ahh wat zielig voor je kleine meid dat die opa zo moppert .. raar dat je sm haar dan niet meeneemt naar de winkel.. en in de stress raken? of gewoon geen behoefte eraan? huilbaby of niet ik neem aan dat jullie meis niet iedere dag daar is en dat ze best wel even wat geduld bij elkaar kan rapen inderdaad je hebt ze niet voor het uitkiezen helaas
ja raar is dat .. het zijn toch wondertjes en zou je denken dat oma's en opa's er toch blij mee zijn , normaal gesproken zou ik het wel lullig vinden als zo'n kleintje bij de lieve oma en opa gaan huilen maar in deze situatie vind ik het wel karma.. moeten ze niet verbaast zijn maar zich eena afvragen hoe dat komt (hier is het ook zo.. en dan ook heel verbaast kijken)
Schoonmoeder is (even subtiel uitgedrukt) psychisch niet helemaal stabiel. En als de baby dan niet stopte met huilen, kon ze daar niet tegen. Ze doet ook alles volgens een strakke planning, (ook huishouden, boodschappen in bepaalde volgorde en op vaste dagen, eten op vaste tijden) en daar vanaf wijken is drama. En schoonvader is voormalig leraar, type 'van de oude stempel'. Hij praat, als hij zijn stem verheft, op precies dezelfde toon tegen dochter als tegen de hond. Dochter gaat inmiddels naar school, dus oppassen is nu echt incidenteel. (Gelukkig... Ik vind het fijn dat ze er zijn, en dat ze kunnen en willen oppassen als dat nodig is, maar als ik van tevoren weet dat dochter daar met tegenzin heen gaat, zit het mij ook niet echt lekker.)
Mijn familie vanuit Nederland is al hier geweest voor onze dochter. Mijn schoonouders, die in dezelfde stad wonen, niet. Ik vind het lastig, vooral omdat het de enige opa en oma zijn die de kinderen regelmatig zouden kunnen zien. Man gaat er wel eens heen met zoon, maarja.. Leuk is anders. Geen tips dus helaas, sorry.