De nachtmerrie van elke ouder, het grootste verdriet wat er bestaat. Je leest erover, maar je kunt je er pas echt iets bij voorstellen als het je overkomt. 21 december was je niet zo lekker, je werd een heel ander kind dan papa en mama gewend waren. Nog geen reden tot paniek, het zou wel een sprongetje zijn of griep. 22 december mijn vraag hier op zp gesteld, wat zou ons kleine meisje kunnen hebben? De reacties gaven aan wat ik zelf al dacht, misschien een griepje en even checken bij de huisarts. De volgende dag hebben we dat inderdaad gedaan. Bij de huisarts bleek je toch wel verhoging te hebben en vond de huisarts het toch slim om langs het ziekenhuis te gaan zodat ze haar daar in de gaten konden houden. Prima, een jaar geleden zaten we ook met een kleine meid van 6 weken in het ziekenhuis met verhoging. Ik maakt me dus absoluut nog geen zorgen. In het ziekenhuis ging je ineens snel achteruit en sloeg de paniek bij ons even toe. Er werd gedacht aan een hersenvliesontsteking en na wat onderzoeken bleek dat zo te zijn. Je werd ervoor behandeld en eigenlijk ging het op de 24e al een heel stuk beter, je had er niet zo veel last van gelukkig. Met een gerust hart gingen we de nacht in. In de ochtend van 25 december werden we gebeld of we snel konden komen, het ging niet goed met je. Shit, dit hadden we niet verwacht. Ik ging naar je toe terwijl papa snel wat dingen af zou geven bij oma voor de meiden, wie weet hoe laat we terug zouden zijn. Toen ik je zag kon ik niet geloven dat jij het was. Het meisje wat we gisteren achterlieten was beter aan het worden. Het meisje wat ik nu zag had het zwaar, heel zwaar. Ik was compleet in shock. Papa werd nogmaals gebeld of hij er snel kon zijn, dit was echt niet goed. Toen papa er was werden we door de arts meegenomen. Wat hij ons vertelde was het ergste wat we ooit hebben moeten horen. Je was te ziek voor dat kleine lijfje van je. Je zou het niet redden. We konden het niet geloven, zo snel zo ziek worden, dat kán toch niet? Maar het was waar, we zagen het aan je, je lijfje was slap, je oogjes dof. We hebben je in onze armen gehouden, je geknuffeld en tegen je gepraat. Nu ben je niet meer bij ons. Het klopt niet meer. Er is een leegte ontstaan. Je oudste zus vraagt naar je, wanneer je weer naar huis komt. Je andere zus kan het niet verwoorden, maar laat zien dat ze merkt dat je er niet bent. Ze loopt je kamer binnen om in je bedje te kijken. Ze blijft wijzen naar de plek waar je zat in de auto. Ze komt zelfs aan mijn buik luisteren of je misschien weer stiekem naar binnen bent gekropen. Zij maken ons sterk, zij herinneren ons eraan dat we door moeten, voor hen. Maar lief, klein meisje, wat is het toch verdomde moeilijk zonder jou...
Oh lieve schat wat verschrikkelijk. Ik zit met tranen in mijn ogen te lezen. Heel veel sterkte gewenst voor jullie en onwijs veel dikke knuffels
Oh nee..... Heb overal kippenvel, wat afschuwelijk. Wat een nachtmerrie. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar wil jullie ontzettend veel sterkte wensen. Ik denk aan jullie!
Toen ik je onderschrift in je andere topic las, was de schok al enorm. Maar nu ik je verhaal lees, komt het tien keer zo hard binnen. Wat een ontzettend verdriet, niet te bevatten. En als ik dan lees over je andere meisjes...kippenvel. Wat is het toch oneerlijk. Heel veel sterkte voor jou en je gezin.
Kippenvel en tranen in m'n ogen. Jullie hebben zoveel gedaan in je zwangerschap om haar bij jullie te laten blijven en nu gebeurd dit. Heel veel sterkte, neem de tijd met elkaar. 💋
Pff dit is he ergste nachtmerrie. Je verhaal met tranen in mijn ogen zitten lezen. Heel veel sterkte met dit grote verlies
Vreselijk! Wat is nou 1.5 maand oud? Wat vind ik dit vreselijk erg voor jullie zeg. Mijn dochter vond het al raar dat haar zusje alleen maar haar oogjes dicht heeft gehad en daarna weg was. Laat staan als ze er gewoon 1.5 maand is geweest.... Tranen in mijn ogen. Heel veel kracht en liefde gewenst voor jullie. Gelukkig zijn kindjes heel sterk en begrijpen ze meer dan we denken. En kunnen ze jullie er doorheen trekken. Maar wat een gemis voor de rest van jullie leven zeg