Hallo ik ben een meisje van 20 en ik ben ook ZWANGER, 2 uurtjes geleden achtergekomen. Ik heb net 3 maanden een vriend en ik ben in t laatste jaar bezig van m'n opleiding tot verpleegkundige... Opzich is het een heel gemengd gevoel. Ik ben wel blij verrast en trots eigenlijk, maar ook heel bang en onzeker voor de toekomst. Ik woon nog thuis en ik heb geen poot om op te staan zeg maar. Hebben sommige van jullie dat ook meegemaakt? Groetjes
Hoi Calma Apparente, allereerst: gefeliciteerd met je zwangerschap! Er is een heel onderdeel 'alleen en zwanger' waar heel veel meiden in hetzelfde 'schuitje' als jij zitten. Ik denk dat je daar vast wel lotgenoten tegenkomt. liefs, rachel
hoooi ... gefeliciteerd met het wondertje in je buik..! en ik ken jou gemende gevoelens..dat heb ik ook ik ben nu net 21 en 6a7 weken zwanger een jongen wat toen niet eens me vriend was..komen nu steeds dichter bij elkaar te staan gelukkig ik zit ook midden in mijn opleiding..ik woon wel op mij zelf maar heb verder ook niks..ik moe thet mijn ouders nog gaan vertellen..maar ik ken jou twijfels... succes met alles.. heb jij het je ouders al verteld ? en zo ja hoe ik zie er echt een beetje tegen op.. xx
Meid ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap En denk goed na over je toekomst, bespreek het met je vriend en familie. Veel succes!
Gefeliciteerd meid, je vind vast wel een oplossing voor de praktische dingen. Als er liefde is komt het met jouw beebje dik in orde!
Dank jullie wel allemaal voor de felicitaties heel lief eerstexmama21 ja ik heb eergister de test gedaan en er waren 2 hele duidelijke blauwe strepen te zien.. maandag ga ik naar de dokter voor een extra controle, maar ik denk wel dat t zo is. Ik heb het die dag gelijk 'm'n ouders verteld. Ik dacht dan heb ik het maar gehad. M'n vader nam het wel goed op, m'n moeder moest huilen maar uiteindelijk nam zij het ook goed op. Ik heb wel een vriend, maar het gaat niet echt lekker tussen ons. Hij wilt ook liever dat ik een abortus doe. Maar ik ben nooit een voorstander geweest van abortus en nu ik zelf in die situatie verkeer eigenlijk al helemaal niet. Ik weet dat het niet de perfecte timing is enzo, maar ik heb er goed over nagedacht en ik wil niet zomaar iets dat groeit in mij, wegnemen. Dus ja, dan wordt het voor hem kiezen of delen. En mocht hij me verlaten dan weet ik dat ik genoeg steun zal krijgen van de mensen om me heen, dus dat ik het wel ga redden. Groetjes Didi