Een mama die zich heel schuldig voelt :(

Discussie in 'Baby en dreumes' gestart door Babs1977, 21 aug 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Babs1977

    Babs1977 Bekend lid

    14 mei 2007
    646
    0
    0
    Heerlen
    Hee meiden,

    moet even wat van me afschrijven hoor. Ik ben zoooo verdrietig. En voel me zoooo schuldig.
    Ons dochtertje is nu 8 maanden en krijgt steeds meer een eigen willetje. Voorheen sliep ze nog erg veel maar de laatste tijd begint ze een echte pittige tante te worden die haar eigen dingetje doet en niet zoveel meer slaapt.
    Vandaag had ze bijna de hele dag niet geslapen en ze was zo jengelig. Had ook nergens zin in. Uiteindelijk lag ze rond 15.30 op bed en ik was inmiddels al 20 keer bij haar geweest om haar weer goed in bed te leggen. Ze keerde telkens op haar buik en ging door haar bed heen kruipen. Dus ik weer terug. Speentje in, knuffel erbij, strak instoppen enz. Na 2 minuten weer heeeeel hard huilen en ze was gewoon bek en bekaf. Dat kon ik aan alles merken.

    Uiteindelijk werd ik zoooooooooooooo chagie en pissig dus heb met hard geweld haar slaapkamer deur opengesmeten. Ben stampvoetend naar haar bedje gelopen. Heb haar een beetje wild weer op haar plekje neergelegd. En ook wild ondergestopt. En streng toegesproken dat ze nu op moest houden en stil moest zijn. Begrijp me niet verkeerd hoor. Dit klinkt nu misschien wel heel onmenselijk maar heb haar geen pijn gedaan ofzo. Alleen was iets hardhandiger dan normaal en sprak op boze toon. Toen moest ze zoooo huilen. Dikke tranen en echt totally overstuur. Zoooo zielig. Ik ook gigantisch huilen. Haar knuffelen. En beloofd dat ik het nooit meer zou doen.

    Nu voel ik me zo schuldig en denk ik "jemig, ze wilde alleen niet slapen, nou en". En als ze wat ouder wordt wordt ze natuurlijk nog lastiger en is het nog moeilijker om haar goed op te voeden. En als ik nu al zo kwaad ben om zoiets kleins, hoe zal ik dan reageren als ze echt iets heel vervelends doet?

    Sorry voor het lange verhaal maar ik voel me momenteel zo rot. Zijn er meer moeders die hun ongeduld wel eens verliezen? Of ben ik nu zo'n evil mama? :evil:
     
  2. maja82

    maja82 VIP lid

    30 jan 2007
    15.508
    1
    0
    Ik vind je geen evil mama. Je geduld een keer verliezen is heel menselijk, ook dat zal je kleintje moeten leren. Kijk, als je dit nou elke keer doet zou ik het anders vinden maar nu.. Ben je mal.
     
  3. Dushi

    Dushi Niet meer actief

    Nee hoor, vermoeidheid kan vervelende dingen met je doen.
    Je leert van alles wat je doet. Het is zo fijn als je elkaar (echtgenoot) in zo'n geval af kunt lossen.

    Volgende keer gewoon even tot 10 tellen. Even buiten frisse neus en dan weer langs om even te knuffelen.

    Je weet niet altijd wat het is. Soms is even eruit al genoeg.

    Sterkte meis.
     
  4. Niet meer actief

    hoeveel je ook van je kind houdt, je kunt niet alles hebben en alles maar leuk vinden wat ze doen.. ik heb het ook weleens dat ik wat "harder" ben als ze steeds niet wil slapen enzo... je bent echt geen slechte mama hoor.. anders voelde jij je ook niet zo schuldig!
     
  5. Babs1977

    Babs1977 Bekend lid

    14 mei 2007
    646
    0
    0
    Heerlen
    Zonnet werd ze gillend wakker in haar bedje. Ze zal wel een nachtmerrie hebben over haar evil mama :( Ben normaal gesproken niet zo'n jankerd maar als ik terug denk aan vanmiddag en mijn meisje die zo overstuur was, heb ik de tranen alweer in mijn ogen staan.
     
  6. valhalla

    valhalla Niet meer actief

    Joh dat kan toch gebeuren. Hoe ouder ze worden hoe meer ze het bloed onder je nagels vandaan halen denk ik :D

    Je bent ongetwijfeld de allerallerallerliefste mama van de hele wereld voor je dochter, nu weet ze dat mama's geduld alleen niet oneindig is...

    Joh als dat je al een evil mama maakt.... Je bent gewoon een menselijke mama ;)
     
  7. hironobesh

    hironobesh Bekend lid

    14 jul 2006
    624
    0
    0
    Mama bij huis
    Drenthe
    Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft hoor. Ik mopper ook wel eens harder dan anders als ze haar zin wil door drijven. Niet zo druk om maken hoor. Je bent ongetwijfeld een schat van een mama.
     
  8. Lilly

    Lilly Fanatiek lid

    1 jun 2006
    4.842
    0
    36
    Vegan blogger, vloger en coach!
    Bussum
    Och meis toch....

    DAt heb ik ook wel eens gedaan hoor :oops:
    Ben er niet trots op maar jij/ik bent ook maar een mens!

    Ruben heeft ook een periode gehad dat hij totaal niet sliep, maximaal 20 minuten of zo. En dat ging dan ook gepaard met een hoop gedoe. En je WEET dat ze moe zijn :confused:

    Ga je nou niet op zitten vreten met schuldgevoel.
    Iedereen is wel eens boos of onredelijk.

    Wees niet te streng voor jezelf, morgen weer een nieuwe dag!
     
  9. Babs1977

    Babs1977 Bekend lid

    14 mei 2007
    646
    0
    0
    Heerlen
    Gelukkig begrijpt m'n vriend me ook wel. Maar ik ben nou 1 keer een temperamentvolle dame en ben een ongeduldig typetje.
    Ze is inmiddels al 2 keer gillend wakker geworden vanavond. Zou dat komen door vanmiddag?
    Ben blij om te lezen dat ik niet de enige mama ben die wel eens uit haar slof schiet.
     
  10. zonnetje08

    zonnetje08 Actief lid

    1 aug 2008
    159
    0
    0
    Zoals jij heb ik nog nooit gehad, maar puur omdat ze hier altijd gewoon beneden slaapt als ze moe is, maar wel vaak genoeg als ik haar eten geef en ze loop te klooien zeg maar. Dan zeg ik ook wel eens bekijk het maar dan maar niet. Dan voel ik me later ook wel een schuldig hoor, want zoals ik het schrijf valt het wel mee maar in real life zeg ik het natuurlijk harder dan je het hier op vat.

    Iedereen verliest wel eens een beetje geduld zolang je haar niet echt pijn doet of wat dan ook valt het echt wel mee hoor, is gewoon menselijk, en het is natuurlijk ook geen dagelijkse kost ;)
     
  11. Jo79

    Jo79 VIP lid

    6 mei 2007
    24.556
    3.456
    113
    Oh, zo'n dag had ik vandaag ook en voelde me ook verschrikkelijk. Bij mij ging het meer om eten. Zit ze te gillen dat ze eten wilt, heb ik lekkere pasta gemaakt met groenten. Haar portie heb ik even snel met de staafmixer wat fijner gemaakt en ging haar haar eten geven. Nou, de ene hap na de andere spuugde ze uit in haar hand en gooide ze de hele kamer door. Ons huis was helemaal spik en span, want de makelaar zou een klein half uur later komen. Aaah, dus ik heb haar zo haar kinderstoel uitgetrokken, haar in bed gezet en boos de deur achter me dichtgegooid. Ze moest ook zo huilen. Eenmaal beneden voelde ik me wel weer schuldig en heb ik haar weer haar bed uitgevist en getroost.
    Arm kind. Maar ja, mijn geduld was echt op en dat is menselijk. Mijn ouders hadden dat vroeger ook wel af en toe met mij hoor ;) . Maar ja, ik voel me ook wat schuldig, kan het niet helpen.
     
  12. Sahara

    Sahara Niet meer actief

    @lauraatje
    je bent echt geen slechte mama hoor.. anders voelde jij je ook niet zo schuldig!
    :thumup: helemaal mee eens, geen woord aan toe te voegen.

    liefss
     
  13. Jo79

    Jo79 VIP lid

    6 mei 2007
    24.556
    3.456
    113
    Precies!
     
  14. Claartje79

    Claartje79 Fanatiek lid

    17 aug 2006
    4.862
    1
    0
    huismuts
    Groningen
    héééél herkenbaar. Sven heeft rond 6 maanden een afschuwelijk moeilijke periode gehad met inslapen. ik mocht niet weg en het was continue brullen, net zo lang tot hij begin te hyperventileren. ik leefde van slaapje naar slaapje en was blij als ik tussendoor 10 minuten voor mezelf had. ik ben toen ook niet altijd een lieve mama geweest en voel me daar nog altijd schuldig over. is nu een tijd geleden, maar kan er nog steeds om janken.

    maar het is ook zo menselijk. jij hebt ook grenzen en niemand is perfect. Dat ze vanavond onrustig slaapt komt vast van oververmoeidheid en echt niet van vanmiddag hoor! ze vind je al lang weer de liefste mama van de hele wereld!
     
  15. Balou

    Balou Fanatiek lid

    27 mrt 2007
    2.320
    4
    0
    verzorgende IG
    prov Groningen
    Dat heb ik dus ook weleens. Ik ben ook een ongeduldige type. Ik spreek haar ook weleens op harde toon toe als ze bv niet wil slapen en blijft jengelen maar ik zeker weet dat ze moe is. Ik sla de deur dan ook weleens hard achter me dicht en denk dan later, oh wat erg ze wilde alleen niet slapen! Ik herken het gevoel helemaal, maar sosm ben ik er ook gewoon ff door.
     
  16. Eppo

    Eppo Lid

    11 aug 2008
    48
    0
    0
    Heel herkenbaar. Ik ben laatst ook een keer met (heel...) harde toon uitgevallen toen ik het niet meer kon aanhoren. Ook meteen brullen natuurlijk en ik spijt als haren op mijn hoofd... Schaamde me diep voor mijn actie (er was niemand bij verder...) Volgens mij gebeurt het overal wel eens...

    Trouwens, je dochter zou wel eens last van het 34 weken sprongetje kunnen hebben...
     
  17. Kisbaba

    Kisbaba Fanatiek lid

    23 sep 2007
    3.211
    1
    0
    moeder, huisvrouw, en ik heb een B&B voor fietsgas
    Gezelligste stadje i
    Als alle moeders maar half zoveel berouw hebben als jij, is er geen vuiltje aan de lucht hoor! Zoiets gebeurt echt iedere moeder wel eens.
    Zelf heb ik Jesse niet één keer te hard behandeld, maar hij is dan ook uitzonderlijk rustig.
    M'n vorige kids waren veel pittiger, en ik heb de oudste een keertje met kinderwagen en al in de garage gezet omdat hij maar bleef gillen en niet wilde slapen. :oops:
    Binnen de vijf minuten had ik spijt als haren op m'n hoofd en dus gelijk weer opgehaald, maar pffffffff, wat kunnen ze soms...
    Toch heeft het denk ik wel een functie. Want het wordt nog erger als ze een jaar of twee drie zijn.
    Maar het ergste gaat nog komen als ze puber zijn. Volgens mij werk je er dan zo langzamerhand naartoe. :(

    Pfff, die puberteit vond ik zwaar tegenvallen. Maar ook dat is weer overgegaan. :D
     
  18. Female

    Female Niet meer actief

    Ik lees ook veel herkenbare dingen in dit topic.
    Ik ben, net als jij over jezelf zegt ook best een temperamentvol en ongeduldig typ, en dat is soms best lastig. Als ik dan niet lekker in mijn vel zit en Kynan zit met alles dwars voel ik me soms ook boos worden. En dan ben ik niet meer vriendelijk/ relaxed naar hem toe en hou ik hem soms net iets harder vast.
    Achteraf voel ik me dan erg schuldig.
    (De laatste tijd is het wel steeds minder trouwens, dat ik mijn geduld kwijtraak)

    Maar ik denk dat het wel normaal en menselijk is, al voelt het na zo'n situatie niet zo.
    Je bent maar een mens he. En kinderen kunnen je helemaal opvreten en heel veel energie kosten. En soms komt dan alles tegelijk en gebeurd zoiets.

    Mijn ouders hadden overigens hetzelfde met mij vroeger hoor, het was heel herkenbaar voor ze.

    Ik vind het eigenlijk wel goed dat er eens een topic over is.
    Omdat ik er zelf soms ook best mee zit maar op een of andere manier breng je het niet zo snel ter sprake.
    En heb je soms het gevoel dat je de enige bent omdat je er ook nooit een andere moeder over hoort...

    Maar iig; voel je niet schuldig!
     
  19. Babs1977

    Babs1977 Bekend lid

    14 mei 2007
    646
    0
    0
    Heerlen
    Nee en je durft het ook niet persoonlijk aan een andere moeder te vertellen want andere moeders doen zoiets nooooooooooit natuurlijk.
    En op zo'n forum is het lekker veilig en kom je erachter dat je niet de enige moeder ben.
    Vind het van vanmiddag nog steeds vreselijk en ga mijn meisje super verwennen morgen. Maar voel me al iets minder slecht dan een paar uurtjes geleden door dit topic.
     
  20. valhalla

    valhalla Niet meer actief

    Heb Lena (die is nog een stuk jonger..) ook wel eens in haar box gelegd zo van *smak* -zacht smakje- ;) maar door de manier waarop ik het deed moest ze echt huilen. Ze was echt al een dag aan het janken, wilde niet eten, niet slapen, niet in bad, niets niets niets. Het is ook niet leuk, je bent de hele dag bezig om het leukste en het beste voor je kindje te doen, is het nog niet goed.

    M.i. is dat echt totaal niets om je voor te schamen, maar hier ook op het forum wordt er redelijk weinig over gepraat... Alsof het altijd leuk moet zijn... Dat is het (vind ik) niet. Mama zijn kent redelijk wat beproevingen. Het begint met ongerust zijn of embryo wel of niet blijft. Dan wordt een enorm, bijna onmenselijk beroep gedaan op je pijngrens, het uiterste wordt gevraagd van je lijf. Dan op je uithoudingsvermogen... je incasseringsvermogen...

    Het zou denk ik bijna niet te doen zijn om tijdens al die keren dat je 'vermogens' op de proef worden gesteld, niet eens uit je slof te schieten. Denk ook dat dit soort dingen heel herkenbaar zijn voor de meeste moeders. Ondanks dat er altijd moraalridders zijn die hun kinderen vast nooit laten huilen, nooit uit het oog verliezen, altijd lief blijven, altijd geduldig en nooit denken 'jeeeee waar ben ik aan begonnen'. Ik vraag me wel eens af hoe de verhoudingen liggen als we 'elkaar' over pakweg een jaar of 20 nog eens spreken maar goed.

    Je voelt je superschuldig, natuurlijk! Zeker als je meisje gaat huilen, die is het totaal niet gewend van haar mama. Aan de andere kant... er zal ook wel een functie in zitten. Je uithoudingsvermogen tijdens een bevalling is vele malen hoger dan tijdens een 'simpel' huilbuitje. Das ook niet voor niets. Als je alles maar eindeloos zou kunnen accepteren van je kinderen, werden het vast erg nare volwassenen....

    Sorry, is beetje lang bericht geworden, maar vind gewoon mama zijn niet altijd lol en manenschijn, das wel een kant die wel een beetje 'onderbelicht ' blijft. Wat niet wil zeggen dat al je frustratie niet verdwijnt op het moment dat er een grote lach op dat kleine smoeltje verschijnt.... ;)
     

Deel Deze Pagina