Helaas hebben wij gehoord dat het niet goed gaat met ons kindje (13 weken zwanger).. Ik ben op zoek naar meiden die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt en lees graag hun ervaringen. Wij hebben dus pas gehoord dat ons kindje een open schedeltje heeft (en nog een aantal dingen die niet zo zouden moeten zijn).. We hebben nu bedenktijd, uitdragen of afbreken. Wat er precies aan de hand is weten we (ze) nog niet, maar ons kindje is niet levensvatbaar. Zijn hier mensen die een zwangerschap hebben afgebroken om zo’n soort reden? Of die hem juist uitgedragen hebben en hoe ging dat allebei? Hoe kijk je erop terug? Ik weet dat wij zelf alleen de beslissing kunnen nemen, maar ben opzoek naar ervaringen..
Wat een vreselijk nieuws... ik wens jullie heel veel sterkte toe... Wij hebben dergelijke situaties wel samen overlegd, ook omdat we de nipt hebben laten doen. Onze conclusie was, dat we de zwangerschap zouden afbreken als het kindje niet levensvatbaar zou zijn... het leek ons vreselijk om de hele zwangerschap uit te dragen en daarna met lege handen te staan... Nogmaals, heel veel sterkte gewenst *knuffel*
Hier geen ervaring. Maar ik kon niet wegklikken zonder jullie sterkte te wensen. Wat vreselijk verdrietig Wens je veel kracht om alles te doorstaan.
Ach wat een afschuwelijk nieuws voor jullie!! Zoiets komt natuurlijk volledig onverwacht. Mijn zusje heeft iets vergelijkbaars meegemaakt, alleen ging dit om een zeer ernstige hartafwijking Die bij 12 weken werd ontdekt. Zij heeft uiteindelijk besloten bij 15 weken om de zwangerschap te beëindigen. Zij benaderde het een beetje als ‘Vreselijk verdrietig voor ons en een enorme klap, maar we gaan met volle moed opnieuw proberen.’ Zij heeft het eigenlijk redelijk snel achter zich kunnen laten en is na een paar maanden weer zwanger geraakt. Dit kindje is inmiddels een jaar. Ik heb zelf nooit voor deze keuze gestaan, maar lijkt mij lijkt het ontzettend zwaar om een hele zwangerschap uit te dragen, terwijl je weet dat je vrijwel direct na de geboorte meteen afscheid zal moeten nemen. Daarbij is afscheid nemen van een voldragen baby waarschijnlijk zwaarder dan van een foetus. Ook zal het uiteindelijk langer duren voordat je wel met een gezond kindje naar huis zou kunnen gaan. Maar goed, uiteindelijk blijft het natuurlijk een gevoelskwestie. Heel veel sterkte met het nemen van de beslissing!
Geen ervaring maar ik zou de zwangerschap afbreken. 9 maanden dragen, je hechten en bevallen.. en dan moet je je kindje laten gaan. Ik zou het niet aankunnen denk ik. Heel veel sterkte. Blijf dicht bij elkaar en praat veel, er is geen foute keuze.
Wat een verdrietig nieuws. Volgen er nog extra onderzoeken? Ik zou 100% zeker willen weten dat de echo klopt. Ik zou het niet uitdragen, maar misschien wel een paar weken doordragen om goed afscheid te kunnen nemen van de zwangerschap en het kindje. Heel veel sterkte!
Wat een afschuwelijk nieuws. Ontzettend veel sterkte gewenst. Hier wel ervaring, je mag me een pb sturen.
Jeetje wat heftig.. Zelf niet meegemaakt maar wel aan het begin van deze als de vorige zwangerschap met mijn man afgesproken dat we de zwangerschap af zouden breken, mocht er iets ernstigs zijn en het kindje niet levensvatbaar zou zijn.. Het blijft een moeilijke keuze, maar mij zou het heftiger lijken dat je na 9 maanden zou moeten bevallen van een echte baby en dit af zou moeten staan. Begrijp me niet verkeerd.. nu afbreken zou ook super heftig zijn.. Ik wil jullie dan ook heel erg veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd..
Wat een ontzettend droevig nieuws. Als ik vanuit mijn ervaring spreek, ik ben mijn kindje met 17 weken verloren, en heb het toen der tijd gelijk af gebroken hoe moeilijk ook. Ik vondt het idee zelf heel moeilijk om er de rest van de maanden nog met een kindje in me buik te lopen waarvan ik wist dat die niet meer leefde en ik niet in afwachting wou zitten tot het kindje zelf kwam. Een hele drastische keuze geweest waar ik heel veel verdriet van hem gehad, echter had ik het ook niet anders gewild achteraf. De keuze moet je idd zelf maken die kan niemand voor je maken, enige wat ik je dus echt als advies mee wil geven... is het voor jullie haalbaar om te wachten tot een bevalling? Ik denk dat je daar echt over moet nadenken. Verder heel veel sterkte gewenst, en een hele dikke digitale knuffel.!
Ik zou zeker willen weten dat het idd niet levensvatbaar is. Dus een second opinion laten doen en met een arts er over praten. En dan wel afbreken.
Dank je wel voor alle reacties. We hebben een echo gehad die is bekeken door twee Vk en daarna nog een echo die bekeken is door een echoscopist en een gyn.. ze zeggen helaas allemaal hetzelfde. Het lijkt me ontzettend moeilijk de zwangerschap uit te dragen, te weten dat dit kindje nooit zal lachen, nooit zal genieten enz. Maar als ik denk aan het moment dat ik een pilletje krijg, wat alles stopt... pfffff
Wat een vreselijk nieuws meid!! Allereerst wil ik jullie heel veel sterkte wensen. Wij kwamen er rond 16 weken achter dat ons eerste zoontje niet levensvatbaar zou zijn en hebben er toen voor gekozen om de zwangerschap af te breken. Met 17 weken ben ik bevallen. Ik weet niet of je zit te wachten op ervaringsverhalen, dus zal niet alles gelijk uit de doeken doen. Als je meer wilt weten, mag je alles vragen! Als je naar de vlindertuinen scrolt kom je daar allemaal topics tegen van meiden die hun kindje verloren zijn. Hele dikke knuffel
Wat ontzettend heftig en verschrikkelijk! Ik ben het met aicirtap eens, zou de zwangerschap niet uitdragen maar wellicht nog wel een aantal weken om er goed overna te denken en rustig afscheid te kunnen nemen van de zwangerschap en jullie kindje.
Geen ervaring maar kon het niet wegklikken zonder te reageren. Ik denk dat van tevoren bespreken makkelijker is dan op het moment zelf de keuze maken al hebben wij dat uiteraard ook gedaan. Ik wil je heel veel sterkte wensen met de keuze die je moet maken. Hopelijk heb je iets aan de meiden die hierboven wel dezelfde keuze hebben moeten maken. Dikke knuffel voor jullie.
Wat ontzettend verdrietig dat jullie kindje een open schedeltje heeft. Ik heb vorig jaar een blog gelezen van een vrouw die de zwangerschap van een kindje met trisomie 18 heeft uitgedragen. Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik zou doen als ik het nieuws zou krijgen dat mijn kindje niet levensvatbaar is (buiten de baarmoeder), maar ik vond het zo mooi dat deze moeder schreef dat dit het leven was wat ze hem kon bieden en dat ze dankbaar was dat hij nog leefde. Dankbaar dat ze nog even van hem mocht genieten. Dankbaar dat ze op deze manier nog voor hem kon zorgen. Zo had ik het zelf nooit bekeken en heeft me echt aan het denken gezet. Hier de link naar de blog zodat je het zelf kunt lezen (als je dat wilt): http://wonderstaaltjes.nl/ Heel veel sterkte.
Heel erg heftig ik zou het denk ik uitdragen .. maar dat is zo ontzettend persoonlijk. Wat jullie ook beslissen, jullie doen het goed. Je word als het ware gedwongen iets onmogelijks te doen. Het is hoe dan ook een ontzettend verdrietige tijd. Heel veel Sterkte.
Allereerst ontzettend veel sterkte toegewenst, wat moet dit moeilijk zijn! Mijn vriendin heeft dit een aantal jaar geleden meegemaakt, ook zij kwamen er met 13 weken achter dat hun kindje een open schedeltje had Zij hebben er voor gekozen om de zwangerschap uit te dragen, onder meer vanuit geloofsovertuiging. Het kindje is met 38 weken geboren, tijdens de bevalling overleden. Dit is ontzettend zwaar voor hun geweest maar het feit dat ze uiteindelijk niet zelf besloten hebben wanneer hun kindje stierf en er wel alles aan gedaan hebben dat het kindje levensvatbaar zou kúnnen zijn maakt dat ze er niet met een schuldgevoel op terug hoeven te kijken. Heel veel sterkte toegewenst voor de komende tijd, welke beslissing jullie ook gaan nemen.