Die van mij verloopt vlekkeloos zou ik zeggen, maar ik ben nu toch 34 weken en lang staan vind ik gewoon vermoeiend. Niks geen slechte doorbloeding, nee ik word er gewoon moe van. Dus als ik dan lekker kan zitten, doe ik het graag. Zwangerschap is geen ziekte nee maar ik voel me wel minder mobiel en fit. Ouderdom is ook geen ziekte, maar dikwijls voelen ouderen zich ook minder fit en mobiel dan voorheen. Als ik nou een zwaar invalide persoon het OV binnen zie stappen ben ik best bereid om mijn plek af te staan, uiteraard! Maar ieder maakt zijn eigen keuze he, sommige blijven staan en sommige vragen of een zitplekje. Mijn reis naar het werk duurt een uur dus dat vind ik gewoon te lang. Met een week of 24 stond ik nog bij een concert op Pinkpop, eigenlijk vond ik dat toen ook al te lang staan.
hier hebben we speciale plaatsen voor minder validen, ouderen én zwangeren. in mijn vorige zwangerschap had ik een enorme bui, BI en isschias. ikv roeg dan echt wel even of ik mocht zitten. gewoon je mond open trekken hoor! maar toch, ik heb zelfs al vaak meegemaakt dat bejaarde mannetjes hier voor me opstaan, zo schattig. ik heb er weinig problemen mee. mss zie ik er wel heel zielig en hulpeloos uit hahahaha
Ik weet ook wel dat zwangerschap geen ziekte is, dat er genoeg andere mensen zijn die een levenslange aandoening hebben waar je niets van ziet en blablabla... Maar ik zou het toch wel erg prettig vinden als mensen een klein beetje meer rekening met mij zouden houden. Mijn zwangerschap verloopt vlekkeloos, geen BI of andere klachten, en toch vind het het niet prettig als mensen met hun volle boodschappenkar tegen mij aan beuken, of even snel voordringen in de rij bij de kassa of niet aan de kant gaan als ik er langs wil. Enerzijds omdat ik zwanger ben, anderzijds omdat ik het gewoon in het algemeen asociaal gedrag vind.
Hier in Rotterdam staan ze 9/10 keer wel op. Ook buschauffeurs wachten vaak op me, als ze me aan zien komen lopen met mijn dikke 'buuk, en wachten ook met wegrijden totdat ik daadwerkelijk zit met het oog op omvallen e.d. Ik vind het persoonlijk ronduit asociaal als mensen blijven zitten, zeker als je een zwangere/oudere/minder validen/enz ziet die overduidelijk moeite heeft met blijven staan. Als mijn vriend er bij is, maak we wel eens zo'n opmerking naar elkaar "Stelletje asocialen tegenwoordig, fatsoensnormen zijn al lang en breed vergeten". En dan hebben mensen plotseling wel oog voor je.
of je nu probleemloos zwanger bent ja of nee het is een kwestie van respect en opvoeding, ik heb een buik waar mensen na 20 weken al vroegen of ik elk moment kon bevallen en hield zoveel vocht vast dat ik amper kon lopen de laatste 6 weken en toch gingen mijn moeder en ik elke dag efkes lopen, mensen gingen dan midden in een pad staan waar ik langs moest en keken me dan raar aan als ik niet erlangs paste, mijn opmerking was dan; verwacht je dat ik die pens kan inhouden om erlangs te kunnen ofzo? (dat was als ik die dag al 5 keer had gevraagd of ik erlangs mocht) keihard tegen je aan lopen, ik ben zelfs eens opzij gegooid tegen een muur aan (ik liep te langzaam volgens die vent!) echt belachelijk! Moet je eens in amerika komen als je zwanger bent dan worden je boodschappen door vreemde gedragen, deuren voor je opengehouden echt zoals DAT HOORT, zwanger zijn is geen ziekte *alhoewel als je al een chronische ziekte heb het zeker niet makkelijk is* maar je draagt wel een kind bij je en sjouwt dat toch allemaal maar mee een klein beetje respect is wel op zijn plaats maar aan de andere kan Nederlandse vrouwen hebben er zelf voor gezorgd dat het niet meer als heel speciaal word gezien door de emancipatie e.d. daar hebben ze in amerika ook wat minder last van. (daarentegen is het geloof daar ook een grote kwestie haha dus ben blij dat ik er niet woon hoor)
@Essie: nee, zwanger zijn is geen ziekte, maar ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld als het afgelopen halfjaar en ook nog nooit zoveel medicijnen en middeltjes moeten gebruiken. Als ik kan staan, sta ik wel, maar meestal lukt me dat niet voor een half uur (ik zit vaak op het traject Utrecht-Den Bosch, erg druk). Meestal lukt het me om als een van de eersten binnen te komen, maar soms ook niet en als dat betekent; geen zitplek, vraag ik het wel hoor! Of ik g eerste klas zitten, (maar wij hebben dan ook beiden een OV-jaarkaart en spekken NS dus met zo'n 3500-4000 per jaar, De meeste conducteurs maken er niet zo'n probleem van, zeker gezien m'n zwangerschap. Als ik een los kaartje zou hebben, zou ik de cond opzoeken en vragen of het goed was als ik eerste klas ging zitten. Zou hij ne zeggen, dan zou ik hem vragen om dan 2e klas maar even een plekje voor me te regelen, :-D Jij hebt blijkbaar mazzel dat je het wel trekt, maar niet alle zwangeren voelen zich hetzelfde en ik vind het heel erg onverstandig om maar te blijven staan, enkel vanuit de argumentatie; zwanger zijn is geen ziekte.
Ik ervaar het precies zo. Ik zou me opgelaten voelen. Is wel super aardig natuurlijk als iemand voor je opstaat maar op de een of andere manier vind ik dat toch moeilijk. Ook vind ik het niet leuk als je bijvoorbeeld dicht bij een volle stoel staat. Dat mensen denken dat ik daar expres sta omdat ik verwacht dat ze opstaan, want dat is niet zo. Zodra ik een leeg plekje zie ga ik er uiteraard wel op af. Is voor iedereen anders denk ik en het hangt natuurlijk af van hoe je je voelt en of je het wel volhoudt
ik vindt dit altijd een heel moeilijk onder werp. want toen ik als studend nog met de metro ging stond ik ook niet op omdat ik zelf een knie probleem heb en dus ook niet een heleweg kan staan. maar ik werd wel gezien als jonge meid. en meteen scheef aan gekenen en zo. en dat is iets wat ik wel als heel vervelend ervaren heb. ben het er alleen ook wel mee eens dat het inderdaat een stukje respect is om op te staan voor gehandicapte bejaarde en zwangere.
Gelukkig ligt de tijd dat ik met het openbaar vervoer moest alweer een paar jaren achter me. Ik stond ook op voor oudere mensen. En zou het niet meer dan normaal vinden als mensen voor mij zouden opstaan. Ik heb erge last van mijn rug, en kan dus ook niet lang staan. Als er niemand voor mij op zou staan, dan zou ik het gewoon verschillende mensen gaan vragen. Is misschien een beetje brutaal, maar liever brutaal dan de rest van de dag nog ergere rugpijn hebben.
Ik kwam rond de 17 weken thuis te zitten met een hernia, en heb nu nog steeds flinke rug/bekkenklachten. Dus zwangerschap is geen ziekte, maar door deze kwalen kan ik niet staan in de tram. Maar... ik ben nu alweer een paar weken 2 dagen pw. aan 't werk en ik hoef nooit te staan in de tram! Er staat altijd iemand voor me op. Ik schaamde me vorige week zelfs nog, zaten 2 pubermeiden in de tram, type waarbij je niet raar op kijkt als ze vechtend op geenstijl.nl staan... dus ik had m'n vooroordeel al weer lekker klaar zeg maar Maar zij waren de eersten die vroegen "mevrouw wil je zitten". Oh, en ik sta zelf normaal gesproken ook op voor ouderen, zwangeren of mensen die slecht ter been zijn. Kwestie van fatsoen vind ik
helemaal San grappig dat dan juist DIE meiden opstaan he? vind ik zo lief dan zou spontaan dan kunnen gaan janken (hormoontje)
Het is inderdaad gewoon een kwestie van fatsoen. Ik heb 3 uur reistijd per dag en als ik uit mijn werk kom, dan wil ik gewoon ff zitten. Met dikke toeter en dikke benen. Ik had gedacht dat het in Duitsland nog wel meeviel, maar hier zijn ze al net zo onfatsoenlijk.
Nou hier in Rotterdam toch niet hoor..... iig niet in de metro....! Vorige zwangerschap moest ik echt "lachen"..... stond ik met mn dikke buik in de metro.... stapt er bij een halte een blonde stoot binnen nogal uitdagend gekleed en staat er meteen een vent op en zegt tegen haar: "wilt u hier zitten Misschien deze zwangerschap maar mini-rokjes dragen? groetjes, Ramona p.s. had vorige zwangerschap nogal last van BI.... dus bij lang staan wist ik niet meer hoe ik moest gaan hangen/staan.... later kon ik niet veel meer...
tja, zwangerschap is idd geen ziekte. maar wel iets bijzonder, en sommige vrouwen willen gewoon kunnen zitten dan. Moe, pijn, niet kunnen staan, wat dan ook. En als je het niet nodig vindt, zeg je toch gewoon "nee dank je"? Ik sta in de bus/ trein altijd op voor een ouder iemand, of iemand die zichtbaar moeilijk kan staan, mits ik denk dat ik makkelijk kan blijven staan. (nu dus niet meer...) En ja, je hebt genoeg mensen waarbij je het niet kunt zien, maar daar kan ik niks aan doen. Kei vervelend natuurlijk!(voor hun dan he) Ik moet zeggen dat ik wel geniet van die extra aandacht, die bijzondere positie als je zwanger bent. Tja, niet ziek, maar wel een wonder in mn buik
Herkenbaar. Hier in Amsterdam is mijn ervaring dat niemand opstaat, en ik vind dat ronduit asociaal. Heb een behoorlijke buik, dus het is niet dat iemand het niet kan zien. Toen ik 25 weken was ben ik naar Spanje en Portugal geweest voor werk en daar was het tegenovergesteld. Had toen nog een klein buikje, maar iedereen stond voor me op, hielp me met boodschappen en vroegen de hele dag of het wel goed met me ging, toen allemaal nog niet echt nodig, maar een behoorlijke desillusie om weer terug te zijn,.
bij de eerste zwangerschap.. was al hoogzwanger Dat er een bus vol jongeren voor een oudere dame niet wilde opstaan..! Ik met een dikke toeter opgestaan en mijn plekje afgestaan..! of juist andersom Ook kom ik vaak mensen tegen dat als de busdeuren open gaan.. Iedereen er meteen in moet voor een plekje en niet mensen EERST eruit laten gaan. Daardoor ik behoorlijke flinke stoten in de buik heb gehad..! (mijn mondje heeft toen niet stil gestaan DEBIELEN) ik heb altijd geleerd dat ik moest opstaan als iemand was die een niet goed kon staan.. Maar blijkbaar ben ik de enigste
Ook heeeeeeeel herkenbaar! Vorige zwangerschap moest ik als hoogzwangere gewoon zowat aan de kant springen.... (is vaker dan 1x gebeurd).... Nu moet ik zeggen dat dat dus vaak die wat oudere vrouwen zijn die dat doen..... Dezelfde vrouwen als die als je bij de kassa in de rij staat het wagentje in je rug duwen, omdat je toevallig met een buggy daar staat en ze (nog) niet bij de band kunnen...... Ik zou zowat instaat zijn om me om te draaien en kei hard tegen het wagentje van hun aan te duwen zodat hun voelen hoe het is.... Zeker 's-maandags als de nieuwe aanbiedingen erzijn.. is het winkelen een ramp! Beetje off topic... maar is wel een teken van slechte manieren of weinig respect... idd we zijn niet ziek, maar we zijn ook niet zo beweegelijk als dat we niet zwanger zijn.... ff aan de kant springen zit er niet in.....
Heel herkenbaar! Ik vond het vooral irritant dat wel iedereen je aan zit te staren - dus ze zien wel degelijk dat je je niet helemaal meer fit voelt met zo'n dikke toeter - maar dat het blijkbaar te veel gevraagd is om daar dan even rekening mee te houden door bijv. op te staan. Of om in ieder geval mij even rustig eerst te laten instappen in trein of bus: ik werd elke dag bij het forenzen gewoon aan de kant geduwd!
voor mij is zwangerschap wel een 'ziekte'. Ik zal ook uitleggen waarom. Als ik zwanger ben heb ik: zw suiker hoge bloeddruk eiwit in de urine, waardoor mijn nieren minder werken bekkenpijn hartritmestoornis, normaal geen last van, maar in de zwangerschap door de hormonen erg veel last van minder werking van de lever enz enz, voor de zw suiker moest ik insuline spuiten, voor de hoge bloeddruk moest ik medicijnen innemen, volgens mij hoef je alleen maar medicijnen te nemen als je ziek bent. Het is dus niet voor iedereen zo dat een zwangerschap goed verloopt, ik kon nog geen vijf minuten rechtop staan, dan viel ik al flauw. Dus vind het ook niet leuk dat er wordt gezegd dat zwangerschap geen ziekte is, dat is het namelijk voor sommige mensen wel. Trouwens als de baby eruit is heb ik nergens last van. Alles is weg. Hoef ook geen medicijnen meer te gebruiken