Paniekerig, angstgevoelens

Ik wil echt even mijn hart luchten want weet niet waar ik het zoeken moet.

Ik heb tijdens de laatste weken van mijn zwangerschap last gehad van paniekaanvallen en erge benauwdheid. Hier had ik ook een topic over geopend. Ik hoopte héél erg dat het te maken had met de zwangerschap want het was een hele nare tijd.

Ik ben afgelopen woensdag bevallen van mn tweede zoontje van 5310 gram (heb nog een zoontje van 1,5 jaar), dus ik dacht dat het benauwde gevoel vooral kwam door de grootte van mn kind. Het zou wel goedkomen na de bevalling, toch? Nou niet dus. Gisteravond raakte ik in paniek wakker en ging in de tuin zitten, ik had het weer benauwd.
Ik heb een goede bevalling gehad, heb een lieve man, eerste zoontje is heel makkelijk, tweede zoontje slaapt lekker veel, borstvoeding gaat goed. Maar ik raak in paniek als mn eerste zoontje wakker wordt of als mn tweede zoontje gaat huilen. Ik raak in paniek als ik in de kamer van mn zoontje zit (donker en deur dicht), in paniek als ik onder de douche sta (water over mn gezicht, niet vrij ademen). Vandaag lag ik op de bank met tweede zoontje op mn borst en werd in paniek wakker, weer benauwd. Ben buiten zitten huilen. Huilen omdat ik bang ben voor de toekomst. Ik had mn eerste zoontje met papa op stap gestuurd en voelde me daar ook enorm schuldig over, omdat ik hem niet alle aandacht kan geven voortaan. Misschien zijn dit de baby blues (hoop ik!!) maar ik had dit in de laatste maand van mn zwangerschap ook. Dat is de reden dat ik heel angstig ben, wat als dit blijvend is en ik depressief raak? Of een angststoornis ontwikkel??

Ik wil het huis niet eens in, alsof alle muren op me af komen. Als ik artikelen lees over pnd krijg ik t ook heel benauwd en ren ik naar buiten!!
Is dit herkenbaar voor iemand? Zal het overgaan? ik voel me als een rat in de val, alsof ik nergens heen kan.

Lang en warrig verhaal maar ik hoop dat iemand tips voor me heeft want dit trek ik niet lang.