hoi allemaal, 21 juni ben ik uitgerekend voor mijn 2e kindje Ik twijfel alleen heel erg hoe en wat. Mijn eerste bevalling was echt een hel!!! en de nasleep echt heel erg lang (nog steeds)!! En ben benieuwd hoe jullie er over denken. Graag advies. Hier even mijn verhaal over de bevalling van mijn zoontje. Snachts braken mijn vliezen maar ik kreeg helaas geen regelmatige weeen. Dan weer een paar mooi regelmatig en dan weer een half uur niks ect ect. Na 24 uur onregelmatige weeen ben ik pas doorgestuurd naar het ziekenhuis. Inmiddels al wel doodop want slapen lukte natuurlijk absoluut niet. Zo gezegd zo gedaan, aangesloten op de aperatuur en weeen opwekkers gekregen. Al gauw had ik regelmatige weeen (om de 3 minuten). Ondanks dat bleef de verpleegster De dosis weeenopwekkers verhogen. Hier door kwam ik in een weeenstorm. In het begin was ik er nog vrij rustig onder maar na een uur was de paniek echt toe geslagen. Ik kwam gewoon niet meer op adem. Toen uiteindelijk gevraagd om een ruggenprik want ik werd helemaal gek van de pijn en heb alles bij elkaar gejankt. Ik wilde echt gewoon dood. Verder kon het me allemaal niks meer schelen. Na nog een uur kwamen ze dan uiteindelijk om de ruggenprik te zetten. Ontsluiting was trouwens echt helemaal stil komen te liggen en nog exact hetzelfde als toen ik in het Z-H kwam. Nou en de ruggenprik was duidelijk ook geen pretje!. Bijna een uur hebben ze erover gedaan om hem te zetten door de weeenstorm. Maar goed uiteindelijk lukte het en het was hemels . Maar de pret was helaas maar van korte duur. Binnen de kortste keren ging het apparaat tekeer die voor de verdoving zorgde. Verpleegkundige geroepen en die zag niks raars. Alarm afgezet. Weer zo een 10 min later ging die weer af. Heb der toen weer geroepen. “Nee hoor, niks aan de hand”, zei ze... dit gebeurde nog een paar keer. Kort erop begon in weer licht de ween er doorheen te voelen. Ik haar weer geroepen want ze werden steeds heftiger. Was heel normaal zei ze. De vloeistof moest goed verdelen???! Vond het een raar verhaal want ik was eerst pijnvrij!! Inmiddels was de weeenstorm weer volledig terug alleen nog veel heftiger want de weeenopwekker hadden ze nog verder opgeschroefd. Weer compleet in paniek. Uiteindelijk bleek dat het apparaat niet goed aangesloten was dus dat ik alleen van de proefdodis heb mogen genieten en daarna kwam er dus gewoon geen verdoving meer. Komt der eerst nog zo een trut aan met een zakje ijs op je benen. Voel je dit? Voel je dit?? Pfff. Maargoed gelukkig kreeg ik tijdens het onderzoeken om me opnieuw aan te kunnen sluiten persweeen en bleek ik ineens volledige ontsluiting te hebben. De bevalling zelf vond ik tenopzichte van de weeenstorm 100% meevallen. Tuurlijk het deed echt wel pijn want het voelt echt alsof je onderkant letterlijk in de fik staat maar dat terzijde. Met een uur was mijn prachtige zoontje geboren. Gezond en wel en de pijn even helemaal vergeten. Nu krijg ik het dus al spaansbenauwd van het idee van een bevalling ook al weet ik dat ik er zooo voor beloond word. Ik ben echt doodsbang. En niet alleen door de bevalling zelf. Nu komt het volgende probleem. Ik heb tijdens de bevalling down under helaas heel wat inwendige schade opgelopen. Zeker een jaar lang echt enorm veel pijn gehad tijdens de seks en soms nog. (inmiddels bijna 3 jaar verder). En een plek binnenin blijft zeer gevoelig/pijnlijk door littekenweefsel. Dit zal helaas nooit meer overgaan. Ook heb ik tijdens de bevalling Mn stuitje gebroken waar ik nog steeds last van heb . Dit alles bij elkaar doet mij dus zoo twijfelen wat ik moet doen. Ik ben echt als de dood. Voor de bevalling maar ook voor de elle lange nasleep. Mn lijf heeft het me iig niet in dank afgenomen. Nu ben ik heel benieuwd of jullie mij Mischien advies kunnen geven want ik weet het echt niet meer en het begint echt dichtbij te komen allemaal
Heb je een mogelijkheid om iets te doen met je gevoelens? Bij mij heeft een cursus hynpobirthing heel erg geholpen. Hierdoor heb ik het vertrouwen in mijn eigen kunnen hervonden
Wellicht zou dit idd wel helpen met rustiger worden. Zal er eens naar kijken. Dank je wel voor de tip
Wat een ellende zeg jouw eerste bevalling! Heb je het al met je verloskundige besproken? Ik zou iig beginnen met het maken van een bevalplan zodat dit niet nog eens gebeurt. Zo te lezen is het niet het bevallen zelf wat zo traumatisch was, maar de medische ingrepen die daarvoor hebben gezorgd.
Ja daar verwijt ik het inderdaad ook aan. De ween voor het hele gebeuren deden echt heel erg veel pijn maar ik was er super rustig onder en kon ze ook gewoon goed weg zuchten. Maar eenmaal die weeenstorm.. dacht dat ik gek werd . De verloskundige is er van op de hoogte en volgende week ook een uitgebreid gesprek over. Maar ik zit zo in dubio. Om zowel de bevalling zelf als de nasleep..
Ai wat naar zeg. In ieder geval gelijk duidelijk zijn naar je vk... wat wil je wel en wat wil je niet? Jij gaat bevallen dus jij hebt het voor het zeggen he.. ik zag er ook tegen op.. mijn 1e bevalling was geen hel maar toen ik mocht persen heb ik er ruim 2 uur over gedaan omdat mijn dochter last minuten besloot te draaien.. dat stuk vond ik zo zo vervelend. Inmiddels bijna 36 weken zwanger van baby 2 en fikse bekkeninstabiliteit... ik kan niet wachten tot de bevalling begint dus haha
Ja heftig is dat, een weeenstorm. Er bestaat niks ergers. Ik weet ook niet of je zomaar voor een keizersnede kan kiezen? En onderschat een keizersnede niet, het herstel daarvan is heel zwaar (hoor ik dan, zelf nooit gehad).
Pff jeetje das ook wat als ze nog even omdraaien . Gelukkig viel hier het laatste stuk nog wel mee tot verhouding van. Hoe je het wend of keert een bevalling zal nooit fijn zijn denk. Maar het was “fijn” vergeleken met de weeenstorm haha. Hoer idd ook last van bekkeninstabiliteit. Eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan dat dit ook invloed kon hebben op de bevalling . Loop thuis vanaf 32 weken . Maarr sinds ik thuis loop gaat het wel veeel beter. En ik slaap op een heel dik luchtbed die niet hard is opgeblazen dus een lekker kuiltje. Op bed slapen lukt helaas niet meer maar het luchtbed is een uitkomst. Wel erg ongezellig. Heel veel succes alvast met de bevalling !
In sommige gevallen mag je voor een keizersnede kiezen. Zoals een traumatische ervaring of medisch. In mijn geval door wat er allemaal gebeurd is mag ik een keizersnede mocht ik dat willen. Maar nee onderschatten doe ik het zeker niet. Tis toch een fikse wond en veel meer kans op complicatie, minder goed voor de baby en 6 weken nagenoeg niets doen. Daarom twijfel ik heel erg. En vind het ook een beetje eng en niet fijn als er in gezond vlees gesneden word zegmaar. Maar wat ik aan deel 1 heb overgehouden is ook echt knudde die hele nasleep plus dat ik er als de dood voor ben geworden. Ik ben echt bang dat ik bij de 2e echt nooit meer normaal seks kan hebben ofzo. En die stuit, au au au . Nog steeds als ik ga zitten op een harde stoel en ik denk er even niet over na voelt het alsof er een mes in word gezet. Echt een flitsende pijn . Vandaar dat ik het zo moeilijk vind. Aan de ene kant denk ik 100% gewoon normaal bevallen en aan de andere kant als ik terug denk aan de bevalling en de nasleep ga ik twijfelen. Is hier helaas wel een familie trekje dat bevallen (en zwanger worden trouwens ook) gewoon heel heel moeizaam verloopt. Bij Mn oma en moeder was het ook een drama. En de 2e nog erger helaas. Dus geen fijn vooruitzicht
Hier ook een gebroken stuit ba bevalling. Ik vond bevallen geweldig ( door mijn voorgeschiedenis heeft de bevalling mij zo goed gedaan. Was bijna pijnloos!) maar die stuit omg wat pijnlijk!! Loop big bij een osteopaat. Heb je dit al geprobeerd? Daarnaast kan ik je www.bevalling.org erg erg aanbevelen. Heeft mij ontzettend geholpen te ontspannen. Voor tijden en ba bevalling.
Ik begrijp je helemaal... helaas ben ik ook gezegend met zware bevallingen. De eerste is hierdoor geeindigd in een keizersnee. De tweede wilde ik toch graag natuurlijk proberen, dat is gelukt, maar vraag niet hoe. Zoontje is uiteindelijk met de vaccuum gehaald en hierdoor dus een knip gehad. Daar heb ik mega veel last va gehad en na ruim 1,5 jaar lag ik weer bij de gyn omdat mn litteken ontstoken was. Kort na de bevalling ook al een paar keer geweest om littekenweefsel weg te branden. Mede hierdoor wil ik dus ook geen natuurlijke bevalling meer. Ik ben als de dood dat het vanonder weer terug bij af komt, daar ik er nu eindelijk een beetje vanaf ben. Mijn herstel na de keizersnee was in dit vergelijk echt een eitje. Hierdoor is mijn keuze voor een ks misschien wel wat makkelijker, alhoewel ik ook weet dat een tweede ks heel anders kan gaan. Maar ik wil niks geen gerommel meer van onder... ik zou het aangeven bij je vk of gyn, en zeker on jouw geval een ks overwegen... heel veel sterkte!!
Nee nog niet geprobeerd maar wel een hele goede tip! Ga ik zeker proberen ! Thnx en die site ga ik gelijk even bekijken !
Mijn zus had een hel van een eerste bevalling, met uiteindelijk een totaal ruptuur met de nasleep die dat geeft. Mede daardoor heeft ze bij de 2e gekozen voor een ks, maar die vond ze, zo mogelijk, nog heftiger. Ze was in paniek tijdens de ks door het nare gevoel van gerommel in je lijf, bang dat ze toch plotseling iets zou voelen etc. Haar zoontje kwam toch in de couveuse terecht omdat hij vruchtwater in zijn longetjes had gekregen (wat vaker schijnt te gebeuren bij een ks, omdat ze niet door het geboortekanaal gaan) Het herstel vond ze een stuk fijner en sneller gaan dan na de eerste bevalling, ook psychisch.
O jeetje ingeknipt, dat lijkt me ook echt vreselijk. Moet er echt niet aan denken . En ja dat heb ik dus ook. Echt de angst weer terug bij af of nog erger . Maar je leest zoveel voor maar vooral nadelen en allerlei enge complicaties. (Eigenlijk moet je ook gewoon niet googlen ) Dank je wel voor je info! Daar heb ik wel echt wat aan ! Sta der op zo een manier wel weer wat beter voor om er toch goed over na te denken om dat toch door te zetten !
Dus eigenlijk ook een beetje voors en tegens.. Zo een lastige beslissing . Dank je wel voor je antwoord !
Ik zou zowieso gaan voor een hypbobirthing cursus. Je bent het vertrouwen in de kracht vanje eigen lijf zo te lezen kwijtgeraakt door je eerste bevalling. Wat verdrietig, begrijpelijk, maar ook herkenbaar voor mij. Mijn eerste bevalling begon goed, raakte in weenstorm door het laten breken van mijn vliezen, kon niet anders dan ruggepik kiezen en eindigde in paniek, vacuümverlossing. Achteraf blijkt dat er een kans is dat mijn kindje door die eerste onnatuurlijke handeling, in sterrekijkerpositie is gaan liggen. Daardoor viel ik van de ene interventie in de andere. Ik wilde zo graag ervaren dat ik het ook zelf kon, zonder verstorende factoren en ingrijpen en daardoor kwam ik op het idee van hypnobirthing, eenmaal zwanger van de 2e. Mede doordat ik mijn ‘manier van denken’ heb weten om te buigen, heb ik angst en zorgen kunnen uitbannen. En mede daardoor heb ik mijn 2e bevalling wèl als heel natuurlijk en vooral in kracht van mijn eigen lijf mogen ervaren. Juist doordat je die negatieve emoties zo sterk voelt en het zo leidend is voor je in aanloop naar je bevalling, kan je letterlijk en figuurlijk op slot gaan. Ik gun je het gevoel van open staan voor je bevalling enorm! Ik ben verder juist heel nuchter, het heeft mij echt verrast in hoeverre je ‘state of mind’ invloed kan hebben op alles. Zonder cursus was me dat nooit gelukt.
Het enige wat ik je kan meegeven is dat de eerste bevalling echt helemaal niets hoeft te zeggen over het verloop van de tweede bevalling en ook dat de bevallingen van je moeder en oma er echt niets over zeggen. Ik heb bij mijn eerste een enorm lange weeenstorm gehad. Ook tijdens persen volgden de weeën elkaar in een razend tempo op. Ik was gesloopt. Bijna twee uur persen. Het was best zwaar. (Al vermoed ik dat ik een hoge pijngrens heb). Bij de tweede volgenden de weeën elkaar ook in een rap tempo op maar geen moment had ik het gevoel dat ik pijnstilling nodig had. De hele toestand duurde precies 2.5 uur waarvan maar 10 minuutjes persen. Vanuit mijn ervaring zeg ik dus probeer het nog een keer. Best kans dat die weeen gewoon door komen en er helemaal geen infuus nodig is. En anders heb je het al en keer meegemaakt dus ben je waarschijnlijk mondiger met aangeven wat jij wilt!
Dank je wel voor je reactie, lijkt mij idd ook heel dijn als het gewoon op de natuurlijke manier kan en met alle rust. Zo begon in ook met de eerste maarja dat was wel ineens weg . Maar dat hypno birthing ben ik daar niet te laat voor? Of is dat een sessie en daarna klaar? Je verhaal klinkt echt super positief en spreekt me zeker aan !
Oww die 2e bevalling klinkt echt heel fijn tov die eerste . Zou zo fijn zijn als dit gewoon normaal lukt. Het is eigenlijk heel gek. Voor de bevalling van de eerste stond ik er echt super positief in. Zo van dat doe ik wel even. Zelf inderdaad ook een hele hoge pijngrens normaal gesproken. En dacht dat alle vrouwen die zo gilde bij een bevalling ect aanstellers waren. Om een voorbeeld te stellen. Ben een keer met paard en al gevallen en een aantal meters over de grond heen geschoven met het paard bovenop me been over het astvalt heen. Voet op 3 plaatsen gebroken en meerdere kneuzingen. Ja het deed zeer maar stond gewoon te lachen. Daarna omstanders gevraagd om me weer op het paard te hijsen (ik kon immers niet meer staan, dat voelde ik wel al gelijk) en toen nog een half uurtje gereden. . Dus tja ik dacht echt dat ik heeel wat kon hebben. En dat was in het begin ook wel zo. Was super rustig maar ineens sloeg dat over in paniek. En Mn stiefzusje bijv is een onwijze piepkaus met pijntjes en die was er reuze bang voor en die was bevallen en die zij doodleuk; “nah, viel me reuze mee, zou het zo nog een keer doen”.. Ik heb inmiddels wel besloten dat ik idd geen keizersnede ga plannen voornamelijk ivm de baby. Ik ben blij met jou positieve verhaal omtrent je 2e bevalling. Hopelijk gaat het hier ook beter. En schiet ik niet gelijk in paniek bij de eerste wee door Mn eerste bevalling. Ik wil graag kijken eventueel om te bevallen in bad. Dat lijkt me veel fijner. En mondiger denk ik ook wel. Mn partner ook . Dank je wel voor je reactie
Bespreek van te voren wat je wil als er toch weer een infuus aan te pas moet komen. Ik heb het zelf nooit gehad maar wat ik begrijp van berichten hier op het forum hoeft het helemaal niet zo te gaan als bij jouw eerste bevalling. Succes met de laatste loodjes, zit er bijna op en sterkte met de bevalling!