Mijn man is 100% betrokken. Hij werkt 40u pw maar daarvan bewust 1 thuis. Hij gaat mee naar cb, dokter etc. Dit was een verjaardag waarvan hij zei: het is handig er 10u te zijn (ivm slaapje dochter). We hadden allebei de uitnodiging gekregen en samen afgesproken dat we er 10u zouden zijn. Is het dan echt zo gek dat ik verwacht dat hij ook rekening houdt met op tijd weggaan? Wat ik zei: we hadden een half uur voor we weggingen. Als hij dan doucht is het toch niet raar dat ik dingen voor dochter regel? Wanneer ik douche regelt hij dingen voor haar. De dingen waar hij aan denkt dus echt essentiële dingen gaan altijd mee. De extra dingen, zoals een extra setje kleding omdat ze wagenziek is, zal hij niet inpakken, daar denkt hij gewoon niet aan. (Wat we dan samen heel makkelijk op hebben gelost door een kotstas in de auto te leggen.) Ik heb echt een hele lieve en betrokken man, maar met een hoofd als een vergiet en geen planningscapaciteiten.
Nou wat een stuk bomvol vooroordelen. Jakkes. Bij ons is het kwestie van gebruik maken van elkaar sterke punten en planning is mijn sterke punt, hij heeft andere. Op je werk doe je dat toch ook zo.
Mijn man kan het wel als ik er niet ben, maar met erg veel moeite en hij wordt er niet leuker van. Ik ben erg van het strak plannen. Ik heb moeten leren om los te laten, zijn manier werkt prima voor hem, hij heeft moeten leren dat kinderen minder te plooien zijn dan hij wil en vooral minder goed meewerken en daar dus rekening mee houden in zijn planning. Ik ben het dus deels met je eens, ik ga echt niet regelen dat alle sport activiteiten op mijn vrije dag zijn, zodat ze maar op tijd zijn. Dat kan hij heus wel, maar feit blijft dat hij niet goed kan plannen. Dus als hij het niet hoeft te doen, doet hij het liever niet.
Toch juist fijn om in elk geval in een schone auto te vertrekken. En voor je gaat inpakken moeten toch alle losse spulletjes en rommel er eerst uit. Dus prima gelegenheid om ook effe te stofzuigen.
Wat heb ik een geluk met mijn man, als ik dit zo lees. Ja, ik ‘doe’ de kinderen (voor zover ze dat zelf niet doen dan ), maar als ik hem expliciet iets vraag, dan doet hij dat. En hij zorgt voor zichzelf. En zo komen we overal prima op tijd. Enige wat ik wel eens irritant vind is dat hij soms gaat lopen zeuren dat we weg moeten ed, terwijl ik drie mensen klaar probeer te krijgen in de tijd dat hij er een ‘doet’. Dan geef ik ook aan dat hij dan ook even moet helpen ed, maar als ik geen gerichte opdracht geef is dat toch vaak erg lastig en is het sneller als ik het zelf gewoon maar doe. Als hij gaat werken en hij vergeet zijn lunch of iets anders, dan zit ik daar niet mee; hij is prima in staat om dat op te lossen.
Voor iedereen verder ter verduidelijking: mijn man kan niet plannen, dat wil niet zeggen dat hij verder niks doet. Sterker nog, hij is altijd degene die de broodtrommels etc vult en 3 dagen de kinderen (altijd op tijd) naar school brengt. Hij kan alleen niet zo goed plannen in onverwachte situaties en hem daarbij helpen heeft niks met zijn moeder de vrouw zijn te maken. Altijd die overdreven reacties.
Ik ben gestopt me te ergeren te laat te komen. Gaat soort van altijd mis. Met een peuter, baby en ADHD man... of ik ben zelf nog de avond van te voren tot 22:00 bezig, of ik zie het wel de volgende dag en probeer de schade te beperken. Gelukkig is het maar 1 dag per week dat we in de ochtend op moeten schieten vanwege mijn werk. Maar als we ergens heen gaan, dan ineens moet er 20 min van te voren “oh ik moet echt nog even douchen en scheren hoor” of als ik soort van al in de auto zit, MOET hij op dat moment nog zijn nagels knippen
Het geheim hier is "gewoon" op tijd op staan en zorgen dat we rustig aan kunnen doen. En zo ook met weggaan op andere tijden, relax en spreek ff af woe wat doet. Hier betekend dat dat ik vaak de baby en zijn tas doe en man zorgt dat de oudste klaar is op tijd. Ook kan onze zoon van 5 handig een hele hoop zelf regelen en zelf zorgen dat hij op tijd klaar is.