Reactie van Papa

Discussie in 'De bevalling' gestart door Tamar, 23 jul 2007.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Tamar

    Tamar Fanatiek lid

    11 nov 2005
    1.738
    0
    0
    Ik ben benieuwd hoe jullie mannen reageerde op de bevalling?

    Bleef hij rustig, of juist niet.......

    Ben benieuwd naar jullie verhalen......

    Gr Tamar
     
  2. tweeling

    tweeling Fanatiek lid

    9 sep 2006
    3.579
    0
    0
    mama van 2 meiden!
    hoi

    deze papa bleef heel rustig, mijn bevalling is uiteindelijk een keizersnede geworden en nog bleef hij kalm. Hij heeft me super geholpen naar mijn omstandigheden!

    Dus bij deze: je hebt het super gedaan papa van Benthe! :D
     
  3. MamaDenise

    MamaDenise Fanatiek lid

    21 jan 2006
    3.478
    1
    0
    Oosterhout(nb)
    Mn man was heel rustig.
    Wel nerveus van binnen maar kwam heel rustig over naar mij toe.
    Toen het echte persen begon werd hij heel emotioneel toen Lieve eruit kwam en op mn buik werd gelegd.
    Hij moest zo huilen trotsheid en blijdschap.
    Hij moest toen echt even gaan zitten want al die emoties werden hem even teveel.
    Navelstreng soorknippen kon ie niet tegen door alle emoties dus heeft mn moeder dat gedaan die er de hele bevalling bij was geweest.
    Vondt het echt prachtig om te zien hoe emotioneel mn man werd en hoe trots hij was!
    Hij kon denk wel van de daken schreeuwen dat hij een dochter had haha!
     
  4. Lientje

    Lientje Fanatiek lid

    24 nov 2005
    4.063
    0
    0
    Financieel advies
    Zeeland
    Die van mij was heel rustig en echt een steun voor me. Ik stond er ook van te kijken dat hij tegen al dat bloed kon (bij het zetten van een knip werd er in een bloedvat geknipt, waardoor het overal spoot)
     
  5. MamavanTim

    MamavanTim Actief lid

    6 mei 2007
    104
    0
    0
    Ik heb mijn man 's morgens gezegd dat hij gewoon naar zijn werk kon gaan, voor het geval het weer niet door zou zetten. Om negen uur kwam hij terug, wilde toch graag bij me zijn!
    Daar was ik blij om, want toen de verloskundige toucheerde had ik al 7 cm :)

    Hij bleef rustig, is van zichzelf eigenlijk een koele kikker, maar ik ken hem niet meer terug!

    Tijdens de bevalling was hij heel lief, motiveerde me enorm en stond klaar met een glaasje water en een nat washandje.
    Toen hij geboren was, begon hij te huilen!
    De tweede keer dat ik hem heb zien huilen in anderhalf jaar tijd ;)
     
  6. Jody79

    Jody79 Fanatiek lid

    19 sep 2006
    1.616
    0
    0
    Die van mij bleef ook heel rustig. Hij heeft mij heel goed geholpen en ik had het niet zonder hem kunnen doen. Toen ik 9 cm ontsluiting had en de vk er nog niet was kreeg ik persdrang en daar schrok hij wel van. Hij wilde gelijk de vk bellen, maar die stond inmiddels voor de deur (gelukkig!). Tijdens het persen heeft hij mij ook al zo goed gesteund en het knippen van de navelstreng vond ie wel leuk geloof ik. Verder ook wat tranen en later vertelde hij dat hij wel 'last' had van wat emogolven af en toe. Ik heb een snelle bevalling gehad met geen gekke dingen (weinig bloedverlies, geen knip, niet uitgescheurd), dat scheelt ook wel denk ik.
     
  7. bloem31

    bloem31 Actief lid

    10 jul 2007
    388
    0
    0
    Mijn vriend bleef heel rustig tijdens de bevalling en ik moet zeggen dat dit geen pretje was.
    Ik heb heel veel steun aan hem gehad hoor.
    Je hoort zoveel verhalen, maar ik was SUPER blij dat hij erbij was.
     
  8. Kalush

    Kalush Fanatiek lid

    7 jan 2006
    2.694
    0
    0
    Noorden v/h land
    Bij ons bleef hij heel rustig, alleen was hij erg gespannen (zag ik aan zijn gezicht)
    Heeft me erg goed geholpen en heeft mij ustig gehouden.

    Toen er eindelijk een klein mensje was viel de spanning van hem af, een hele ontlading.. heel lief en mooi om te zien.
    Ik zat meer van hem te 'genieten' dan dat ik ons kindje zag (schaam schaam)
     
  9. keizerin

    keizerin Niet meer actief

    Mijn vriend was ook wel rustig maar toen net de eerste weeén kwamen en hij zag dat ik zo'n pijn had(zat vrij wel gelijk in een weeénstorm)moest hij huilen maar hij hield het in dat zag ik aan hem.
    Toen Wessel geboren en mijn vriend thuis was(ik moest die nacht nog blijven)heeft hij heel erg in bed liggen huilen dat heeft hij verteld toen ik thuis kwam de volgende dag.
    Hij vond het heel moeilijk om toe te moeten kijken dat ik pijn had en hij was zo vreselijk trots en blij met onze zoon.
    Toen hij het vertelde moest hij weer huilen die lieverd hij had meer last van de kraamtranen dan ik :)
     
  10. Jucade

    Jucade VIP lid

    20 jul 2006
    18.229
    1
    36
    Assemblagemedewerkster
    :) Ik sliep op t eind benee omdat ik volledige bedrust moest houden.. Hij nam al een aantal weken trouw z'n mobieltje mee naar boven zodat ik m kon 'bellen' als t begonnen was.. :) De weeën begonnen om 0.00 maar ik wist t nog niet zeker of dit 't' was natuurlijk dus ik ben eerst gaan bijhouden wanneer deze kwamen.. Daarna ff douchen, weer meten enz.. Om 04.00 werden de weeën behoorlijk heftig en wist ik dat t écht ging beginnen. Nog steeds had ik mn man niet wakker gemaakt omdat hij ook z'n slaap nodig heeft en ik vond t nog niet nodig. Na een half uur was t dan toch zo ver.. Ik ging bellen ;) .. Jaah zegt ie.. ik zeg 't is begonnen' kom je beneden?' Nou en toen liep hier echt n kip zonder kop rond hoor, ehm wat moet ik doen, wat kan ik doen? En ik ondertussen weeën hebben natuurlijk. Ik zeg ga eerst maar lekker ff douchen om wakker te worden en dan kijken we verder. Na een hele korte douche :) gaf ik mn man de opdracht om toch maar de vk te gaan bellen want ik had flinke rugweeën toen al.. Ze kwam en keek hoeveel ontsluiting ik had, ondertussen toch al 6 cm. Ze zei dat ze om half 9 terug zou komen omdat ze vond dat de weeën niet heftig genoeg waren.. :confused: :confused: . Ik dacht echt van.. dat méén je niet? En ze ging weer. Ik heb heel veel onder de douche gestaan en mn man moest heel hard op mn rug drukken/masseren om wat verlichting te geven. Ondertussen werd ik op mn wenken bedient, ik kreeg n kopje thee maar werd behoorlijk misselijk.. Manlief bedacht dat ie wel wat lustte en nam n broodje paardeworst en toen heb ik m maar ff naar boven gestuurd, gadverdamme wat werd ik dáár ziek van.. Toen de vk eindelijk weer kwam had ik 8 cm en drukte mn man bijna mn ruggegraat door mn voorkant heen ;) en vanaf die tijd tot de bevalling is hij maar 1x ff van mn zij geweken omdat hij heeeel nodig moest plassen.. Hij mocht absoluut niet weg van mij, ik had m gewoonweg nodig om de weeën beter op te vangen. Hij zei nog dat ie echt niet ging kijken hoe de kleine geboren zou worden.. Nou toen de gynae (ben in ziekenhuis beland ivm bloedverlies) dat t hoofdje te zien was, heeft ie toch stiekempjes gekeken hoor! T was een onvergetelijke ervaring, mn mooiste maar ook mn pijnlijkste.. ;)
     
  11. Pam

    Pam Actief lid

    14 aug 2006
    275
    0
    0
    Mijn vriend werd ontzettent zenuwachtig en dat sloeg op zijn lachspieren... Hij is 100 keer naar de wc geweest en als die een lachbui kreeg vluchte hij snel even bij me vandaan..

    Toen hij eindelijk wat rustiger werd heeft hij me goed geholpen en gesteunt!
     
  12. bloem31

    bloem31 Actief lid

    10 jul 2007
    388
    0
    0
    Ik moest bevallen in het ziekenhuis. Mijn vliezen waren al een paar dagen gebroken en ik lag dus ook al in het ziekenhuis.
    Ik belde mijn vriend 's nachts op om te zeggen dat het begonnen was en dat hij moest komen.
    Hij vroeg aan mij waar ik was...ja ik belde hem wakker, maar we kunnen er nu wel om lachen hoor!
     
  13. Tamar

    Tamar Fanatiek lid

    11 nov 2005
    1.738
    0
    0
    Wat mooi okm te lezen hoe al die mannen reageren, ben benieuwd hoe mijn man zich "staande" houd!
     
  14. Kiz

    Kiz Bekend lid

    21 nov 2005
    973
    0
    0
    Ik lag in het ziekenhuis (al 2,5 weken) toen mijn vliezen braken. Ik ben vrij snel daarna richting verloskamer gegaan, omdat het al vlug serieus leek (en ook was). Ik heb niet veel later mijn man gebeld, dat ie moest komen, maar gerust nog rustig aan kon doen, omdat een kindje niet in een uur geboren wordt (ja dat zei ik echt!). Hij moest nog een uur rijden, en ik wilde niet dat ie in paniek zou raken. Hij was helemaal van slag en vroeg of ik nog wat nodig had. Hij bracht elke dag naar het ziekenhuis een pak water en eventueel andere dingen voor me mee waar ik zin in had, vandaar de vraag.
    Hij kwam rond half 5 de verloskamer binnen en ik zag nog dat ie schrok, ik werd iets later getoucheerd en had reeds 6 cm ontsluting. Hij kwam dus ook echt binnen in een vrij heftige situatie. Ik was totaal in mezelf gekeerd, en hij wist niet zo goed wat ie er mee moest. Hij bleef wel rustig, en begon mijn hoofd (en het zijne?!?) maar koel te houden met een natte washand. Ik had er niet echt veel baat bij, of behoefte aan, maar weet nog dat ik dacht: laat maar heen doen, heeft ie tenminste wat om handen (erg he?).
    Ondanks dat ie rustig bleef heeft ie het toch allemaal als vrij heftig ervaren. En naderhand heeft ie heel vaak herhaald dat ik de hele tijd geen kik heb gegeven, dat vond ie zo bijzonder...
     
  15. Pipo

    Pipo Actief lid

    7 jul 2007
    159
    0
    0
    Ik ben hier ook benieuwd! Hoop zo dat ik wat aan em heb :)
     
  16. runner

    runner VIP lid

    12 jan 2006
    5.387
    0
    0
    katwijk ZH
    hoe dichter we naar de uitgerekende datum gingen hoe zenuwachtiger mijn vriend werd.
    kun je je al voorstellen hoe zenuwachtig ie was 8 dagen ná de uitgerekende datum?!

    m'n vriend werd om een uur of 04.00 wakker van mijn gedraai en vroeg 'kun je weer niet slapen?'.
    ik zelf had nog niet helemaal in de gaten dat 'het' begonnen was maar meneer stond al een sigaret te roken op het balkon.

    om een uur of 08.00 s'ochtend toen ik in bad was gestapt en de weeen regelmatiger kwamen en ik tijdens de weeen in mezelf gekeerd was.
    heeft ie mijn moeder gebeld met de mededeling dat ie niet meer met mij mocht praten, hihi.

    de vk kwam om 10.00 en toen had ik 4 cm ontsluiting.
    vriendlief had al uitgerekend dat de beeb er dan rond 17.00 wel zou zijn. :)
    vliezen werden doorgeprikt en ik heb mezelf op de wc opgesloten.
    vriend en moeder waren in de tussentijd de afwas van de vorige avond aan het doen, haha.

    anderhalf uur later kreeg ik persdrang,
    hij hakkelend de vk gebeld...

    tijdens het persen hield ie met zijn ene hand mijn been vast en met de andere hand mijn nek (helemaal super)
    stiekem toch gekeken tussen mijn benen en niet flauw gevallen.
    zodra de kleine eruit was heeft ie met een brok in z'n keel nog wat dingen gezegd, maar dat verstond ik niet.
    zal wel iets zijn geweest tussen vader en zoon ;)
    niet lang erna liep hij weg, kraamverzorgster achter hem aan, was bang dat het niet helemaal goed ging met hem, terwijl ie alleen maar een glaasje water uit de badkamer ging halen, whahaha!

    pas in het ziekenhuis toen ie een buisje met bloed weg moest brengen (ik ben rhesus-) begon ie echt te trillen en te zweten.
    rest van de dag heeft ie met een zwevende hoofdpijn gelopen :)
     
  17. Young Flower

    Young Flower Fanatiek lid

    25 jul 2006
    3.297
    477
    83
    near rotterdam
    Mijn man had eerst niet door dat het zover was. Ik had al de hele nacht op de bank gelegen omdat ik zo onrustig was door de krampen. Had mijn man laten liggen met de gedachte het wordt nog wel een lange dag.

    Toen hij wakker was is hij eerst boven nog gaan stiefelen. Dus ik maar naar boven gegaan om toch wel even te vertellen dat zijn zoon die dag kwam. Nou toen werd hij hyper. Gelukkig kon ik het heel goed opvangen dus ik kon hem even laten stuiteren.

    Mijn ouders kwamen ook op een gegeven moment dus mijn moeder heeft mij in de eerste tijd bijgestaan. Toen ik eenmaal naar het ziekenhuis moest is hij tot bedaren gekomen en heeft mij goed bijgestaan. Al merkte ik dat hij er af en toe niet bij was met zijn hoofd. Zal de spanning wel geweest zijn.

    Tijdens het persen was hij echt heel lief voor me. En daarna heeft hij eigenlijk maar kort ervan kunnen genieten. Doordat ik zoveel bloed had verloren en de placenta niet kwam moest ik naar de OK. Toen is het voor hem zenuwslopend geweest omdat hij niet wist of ik het zou halen. Die nacht heeft hij dus ook geen oog dicht gedaan. Ik lag nog in het ziekenhuis en hij was helemaal alleen thuis zonder dat hij goed wist hoe het met me ging.

    Gelukkig is alles goedgekomen, maar het is voor hem wel een hele schok geweest hoor. Gelukkig is hij niet zover dat hij geen tweede wil (dat was mijn angst later wel dat hij dat niet meer durfde)
     
  18. Koeky

    Koeky Fanatiek lid

    Hij bleef heel kalm gelukkig. Een man die echt hysterisch gaat lopen doen heb je niet veel aan, denk ik. Alhoewel het lijdt wel af natuurlijk. :) Wel zielig voor want ze kunnen d'r ook niets aan doen. Wat dat aangaat staan ze wel heel machteloos.
     
  19. Johanna

    Johanna Lid

    19 mei 2006
    19
    0
    0
    Mijn vriend bleef een heel erg kalm. Mijn vliezen braken om half 7 s'avonds en twee uur later begonnen de weeën. Ik kon het goed opvangen en ik heb op de bank gelegen en samen hebben we wat tv gekeken. Om half 1 had ik 4 centimeter ontsluiting. Volgens de verloskundige kon het nog wel even duren. Mijn vriend had berekend (1cm ontsluiting per uur) dat het nog zo'n 6 uurtjes zou duren. Ik heb gezegd dat hij maar moest proberen te gaan slapen. En dat deed hij. Ik heb in bed steeds zijn hand vast gehouden en er bij een wee flink in geknepen. Hij werd er niet wakker van! Toen ik om 3 uur s'nachts persweeën kreeg heb ik hem wakker gemaakt, en gezegd dat hij de verloskundige moest bellen. Zegt hij ook nog: "nee dat kan niet, is nog veel te vroeg. Ze is net weg, ze slaapt net." Ik heb nog een half uur persweeën weg liggen zuchten..... toen kreeg hij uiteindelijk door dat de verloskundige toch echt moest komen. Ook na een vriendelijk maar héél dringend verzoek van mij. Binnn een kwartier was ze er. Ze kwam binnen en schrok wel een beetje, ik had (al een tijdje) volledige uitsluiting en ze zag het hoofdje al een stukje. Na een klein kwartiertje persen is onze zoon geboren. Ik vond het een fijne bevalling. Een geweldige ervaring. En mijn vriend, die was meteen een geweldige vader die ontzettend verliefd is op zijn zoon.
     
  20. brussie

    brussie Fanatiek lid

    22 nov 2006
    1.927
    0
    0
    Administratief medewerkster
    Amersfoort
    Toen ik bij de eerste vertelde dat mijn vliezen waren gebroken was hij wel een beetje van slag, verder heeft hij mij laten doen wat ik moest doen. Toen ik 'm echt nodig had (met 't toucheren en persen) was hij er zeker.
    Met mijn tweede moest ik naar 't ziekenhuis (met spoed) en hij raakte de ambulance kwijt (door sirene) en hij raakte in paniek. Gelukkig kent hij hier de weg goed en kon snel de file ontwijken.
    Hij is ook deze bevalling er voor mij geweest. Ik zou het niet zonder hem willen doen! Mijn man is een schat!
     

Deel Deze Pagina