Ik weet het ff niet meer.. Ik voel me even behoorlijk k*t. Hij kwetst me terwijl hij dat volgens mij amper door heeft. Het zit als volgt.... Hij hecht ontzettend veel waarde aan vrienden om zich heen. Dit heb ik totaal niet, maar ik kan het begrijpen en heb er respect voor. In het begin al wel wat problemen mee gehad omdat hier een vriend dan ook bijna dagelijks zat. Op het moment gaat hij nog steeds dagelijks met vrienden om, even wat drinken of ze komen hier. Nog niet zo'n groot probleem, dit is iets waar ik wel aan kan wennen. Maar sinds we weten dat ik zwanger ben.. zo'n 4-5 weken is hij al 3x zonder mij met vrienden 's nachts de stad in geweest. Voor mijn zwangerschap gingen we dan gewoon samen, maar zo vaak gingen we ook niet eens! Is het normaal dat ik het helemaal niks vind als hij zonder mij drinkt en laat thuiskomt? Ik ben misschien wat ouderwets, maar dit is wel heel vaak toch? Hij heeft pas sindskort werk, ik betaal nog steeds het meeste maar sinds hij zelf verdient geeft hij het geld wel ontzettend makkelijk uit. Ik ben zo verschrikkelijk bang dat als ons kindje er eenmaal is dat zijn vrienden ook voor gaan ofzo :'( Ik word echt verdrietig als ik daar aan denk. Ben ik nou zo stom om het al zover te laten komen? Of is dit eigenlijk niet zo'n groot probleem en moet ik mij niet aanstellen? Ik zou graag willen weten hoe andere meiden dit meemaken.. Gaat je vriend nog wel eens zonder jou uit? Hoe vind je dat? Hoe vaak is dat dan? Mijn vriend zegt dan namelijk gewoon dat ik te veel op mijn moeder lijk.. die is hier inderdaad nog iets 'truttiger' in. Blugh ik kan er gewoon niet tegen om niet te weten hoe laat hij straks thuiskomt. Het kan over een uurtje zijn, maar misschien wel veel later? Ik moet zelf nog 2 dagen werken, daarom wilde ik vanavond ook echt niet meer weg... Nu had hij het al over morgenavond ook :S Ik ben dit helemaal niet van hem gewend! Ik begrijp dat ik hem niet totaal kan veranderen en hij best zijn vrijheid nodig heeft.. maar ben ik zo overdreven dat ik er van baal als ik alleen zit?
Nou meid, ik kan me je frustratie heel goed voorstellen hoor. Ik zou er echt gek van worden als er elke dag vrienden van mijn vriend over de vloer kwamen of als hij vaak weg is. Daar heb je toch geen relatie voor? Ik snap best dat hij af en toe wil gaan stappen of een biertje wil drinken met zijn vrienden, maar hij moet minstens zoveel aandacht (zo niet meer) aandacht aan jou besteden. Misschien is hij een beetje geschrokken van de zwangerschap 9zoveel verantwoordelijkheid, al die veranderingen etc.) dat hij opeens aan zijn tweede jeugd is begonnen? Maar dan nog vind ik dat hij meer rekening moet houden met jou gevoelens. Hebben jullie er een keer goed over kunnen praten of wordt het dan een welles niettes gevecht? Misschien kun je eens opschrijven wat het met jou doet en deze brief aan hem geven. Op die manier kan hij rustig de tijd nemen het te lezen en op zich in laten werken, zonder dat jij boos wordt of gaat huilen (jaja ook zonder hormonen kan een vrouw dit al doen hoor dus met... ) Sterkte ermee meid!
Hoi, LAstig hoor, je wilt je vriend zijn vrijheid niet ontnemen maar ook laten merken dat er een kleine opkomst is en er belangrijkere dingen zijn dan uitgaan. Ten eerste vind ik het onredelijk van hem om zijn geld over "de balk"te smijten en jij de rekeningen moet betalen. Je zult strax geld zat nodig hebben dus flink sparen is wel belangrijk. Ten tweede, ik vind het ook niet zo leuk als hier dagelijks vrienden over de vloer zijn, ik hou erg van mijn privacy, maar aan de andere kant, als je vriend dit belangrijk vind kun je hier misschien afspraken over maken. Bijv. net zo vaak bij vrienden als dat ze bij jullie komen. Dat altijd bij een ander zitten ken ik wel. Lekker makkelijk en goedkoop. Uitgaan, soms gaat mijn vriend nog zonder mij stappen. Beloofd dan om bijv. 3.00 thuis te zijn, komt vervolgens 6.00 aanzetten. Baal ik op dat moment vreselijk van en ben dan boos. Aan de andere kant hij heeft een leuke avond en zo vaak gaat hij niet. Ik zou het niet accepteren dat hij 3x pw ging. En ikke dan? Vraag gewoon waarom hij zo vaak gaat stappen, geld uitgeeft als water enz. Misschien doet hij het onbewust. Wanneer je hem met de neus op de feiten drukt begrijpt hij je misschien beter. Wij vrouwen verwachten soms best veel van een man, maar het is een man en soms moeten we ze even op weg helpen . Good Luck! En nog een fijne zwangerschap. Liefs Judith.
Ja.. ik denk dat je wel gelijk hebt... Op het moment denk ik dat alles aan mij ligt.. En ik ben bang hem af te stoten door er echt een discussie van te maken.. Hij is het namelijk totaal niet met mij eens.. En tsja... dat ik nou geen vriendinnen heb kan hij niets aan doen.. Ik moet er volgens hem zelf ook eens wat vaker uit gaan.. ja leuk.. maar voor mij hoeft het gewoon niet zo :S En momenteel al helemaal ff niet... :S Zo'n brief is wel een goed idee, maar dat is hoe ik het vroeger met mijn ex altijd probeerde op te lossen.. en dit werkte niet... Ik begin ook een soort dwangneurose te krijgen volgens mij.. Steeds denk ik nu dat.. als hij voor 0:00 toch nog thuis komt hij van me houdt en hoe later hoe minder.... Het is echt onzin, hij houdt echt wel van me.. maar ik kan het niet laten Aan de ene kant wil ik hem straks verrot schelden als ie thuis komt, aan de andere kant wil ik hem wekenlang totaal negeren tot hij er zelf mee komt.. Maar beiden lost niets op ben ik bang Ook ben ik misschien onbewust wel bang dat hij in een ruzie eerder voor z'n vrienden zal kiezen dan voor mij :S Das niet goed toch... En verder is het echt een perfecte jongen hoor, hij doet alles voor me en is verschrikkelijk lief...
Ja met geld is waarschijnlijk minder dan anderen uitgeven, maar hij geeft veel meer geld uit dan ik.. En dat voelt af en toe best scheef :S Ik wil ook weer niet zoveel uitgeven, want ik vind dat alles nu even voor die baby bewaard moet worden... Hij doet met geld ook wel rustig aan als ik het zeg hoor.. Ik beheer het geld, maar of ik hem nou 10 of 50 euro mee geef het gaat sowieso op. En dat later thuiskomen zou ik ook geen ramp vinden, dat was vorig weekend gebeurd, maar op de voorwaarde dat ie voorlopig gewoon ff niet uit zou gaan.. Maar hij was vanavond dus al weer niet te houden Kijk die vrienden die kunnen allemaal lekker uitgaan en feesten, die zijn stukken jonger, wonen nog bij ouders en hebben al helemaal geen kind op komst... Maar om tegen hem te zeggen dat ie volwassen moet worden is toch wel weer heel cru en hard Al vind ik dat af en toe wel.. maar ja..
Maar dat jij denkt dat hij eerder voor zijn vrienden zou kiezen dan voor jou, vind ik wel heel erg. Dat gevoel zou je niet mogen hebben! Jij en jullie kind zijn zijn familie, zijn eerste prioriteit en dat moet hij ook inzien. En misschien ziet hij dat wel in, maar laat hij dit niet voldoende merken aan jou? En duhhh natuurlijk heb jij geen zin om uit te gaan. Je bent zwanger, da's meestal niet de tijd om in de kroeg te gaan hangen denk ik zo Laat hem anders deze topic eens lezen. Wanneer hij leest wat het met jou doet en hoeveel verdriet je ervan hebt, dan zal hij vast wel bijdraaien.
Ik houd echt van hem, maar af en toe denkt hij echt voornamelijk aan zichzelf.. Gelukkig weet ik heel goed dat dit door zijn verleden komt en dat hij voor zijn doen al ontzettend veel voor mij doet en over heeft... Maar ik wil zo graag dat hij ook eens in ziet dat ik óók dingen in zal moeten leveren en het voor mij ook best een omslag is.. Al heb ik dat er dubbel en dwars voor over... hij hopelijk toch ook wel?! Bah hoe meer ik er over na zit te denken hoe meer ik merk hoe diep het eigenlijk zit bij me... Maar ja ik HAAT het om 's nachts alleen thuis te zijn.. Ik slaap dan niet, ik voel me dan veeeeel sneller klote dan normaal... Ik heb constant de neiging hem te sms-en over hoe ik me nu voel, maar dan voel ik me weer zo'n 'vervelende' vriendin die overdrijft.. Misschien ben ik zelf nu ook wel gewoon even egoistisch
Misschien laat ik hem dit wel lezen, alleen tsja we staan hier niet bepaald anoniem op en ik denk niet dat hij het leuk vindt dat ik dit zo in het openbaar heb neergezet...
Dat is iets dat je zelf moet overwegen, want je hoeft het niet van hier te laten lezen. Je kunt het ook in dagboekvorm doen ofzo en het dan aan hem laten lezen. Weet je wat ik altijd het ergste excuus vind voor iemands gedrag? Zijn of haar verleden. Geloof me, mijn vriend heeft zo'n afschuwelijke jeugd gehad, dat ik me serieus afvraag hoe hij in leven is gebleven. Echt heel verschrikkelijk. En nooit heeft hij mij oneerlijk behandeld, altijd komen de kinderen en ik op de eerste plaats, hij zal altijd voor me zorgen, net zoals ik voor hem zorg. In een relatie gaat het niet meer om je ego ik, maar om het wij-gevoel. Natuurlijk is iedereen in min of meerdere mate egoistisch, maar dat mag niet ten koste gaan van je partner. Zo gaat mijn vriend morgen een nachtje kamperen met wat sportmaten van hem. En dat vind ik juist superleuk voor hem! Want hij doet ook zoveel voor mij, dat ik hem dat soort leuke uitstapjes gewoon heel erg gun. Maar als hij dit elke week zou doen en daarbij meer tijd aan zijn vrienden besteedde dan aan mij... Dan had hij een heel groot probleem gehad.
Ja ik bedoel niet echt zijn verleden als excuus er voor.. Maar hij heeft wel moeite met bijvoorbeeld vertrouwen dat ik niet bij hem weg zal gaan.. Of dat nu alles eindelijk echt goed zal komen. Ik zal bijvoorbeeld altijd snel denken dat hij mij belazerd omdat ik te veel ben belazerd... Hij zal altijd denken dat mensen hem toch wel 'wegdoen' en hem niet meer willen. Dit is geen excuus, maar hij snapt waarom ik soms paranoide ben over andere vrouwen en ik snap waarom hij het nog steeds soms moeilijk vind om zich aan mij te hechten. Maar dan nog kun je inderdaad heel veel aan jezelf daar in veranderen en je er overheen zetten.. En dat doet hij nog niet maximaal heb ik het idee. Toch denk ik ook dat ik wat bezitterig ben en hij juist vrijheid nodig heeft en dat het daar gewoon af en toe in botst.. En dat gedeelte zie ik aardig in ondertussen, alleen moet ik hem nog duidelijk maken.. Inderdaad iets als dagboek en dan laten lezen is een heel goed idee, maar af en toe lijkt het ook alsof hij zich niet in mij wil verdiepen, ik heb hem ook al een aantal keer geprobeerd aan te sporen om iets over hoogbegaafdheid te lezen zodat hij mij beter zal snappen, maar dat wil hij ook niet. Dus ik weet niet hoe hij daar op reageert, hij heeft liever dat ik het hem zelf vertel.. maar ja ik kom vaak achteraf pas op de goeie woorden als ik ze al uitgesproken heb.. En word emotioneel inderdaad enzo... Dusss het wordt toch alles eens opschrijven, dit helpt mij al goed, dus al wil hij het niet lezen, het is evengoed wel weer eens nuttig denk ik zo Thnx Vlinder voor je reacties, ik heb er echt iets aan.
Niets te danken meid, heb ik ook iets te doen op de late vrijdagavond Je verleden en je ervaringen hebben logischerwijs gevolgen voor de persoon die je nu bent. Maar je kunt daar zelf mee aan de slag gaan en ik denk dat dit voor jullie beide geen overbodige luxe is. Er is een kindje onderweg en die heeft boven alles zeer stabiele ouders nodig. Jullie moeten een team zijn voor dat kleine mensje. Misschien is het een idee wanneer jullie eens met de huisarts of een therapeut gaan praten. Ik zie de reactie van je vriend al voor me ' ik ben niet gek!' en dat is hij ook niet hoor Maar het kan geen kwaad om meer inzicht proberen te krijgen in het hoe en waarom van jullie handelen. Dan wordt jullie relatie ook veel leuker en vertrouwder.
Mijn vriend gaat 1 x in de week na zijn werk met een collega een paar biertjes drinken en dat vind ik prima. Je moet elkaar inderdaad de vrijheid geven. Maar 3 x tot laat weg is idd wel veel. Wat ik denk (hoeft niet waar te zijn hoor) is dat dit een beetje je vriend zijn reactie is op het feit dat hij straks papa wordt. Je bent net zwanger. Hij snapt waarschijnlijk ook wel dat zijn leventje straks helemaal anders wordt en dat hij dan meer verantwoordelijkheden moet dragen. Misschien dat hij daarom ineens zoveel de stad in duikt? Omdat hij "nog even kan"? Misschien moet hij dat gewoon even uit zijn systeem krijgen, wennen aan het feit dat hij straks papa wordt? Je zou eens kunnen vragen wat hij ervan vindt dat dat jij zwanger bent en dan niet de standaard antwoorden zoals 'geweldig'. Misschien vind hij het doodeng en is harstikke onzeker? Kan de plank hier ook helemaal mis slaan hoor, ik ken jullie niet. Maar idd wel gewoon met hem erover praten en aangeven hoe je je voelt. Niet beginnen met hem aan te 'vallen' maar met hoe jij je voelt... Succes iig...
Van die bezitterigheid heb ik in t begin van onze relatie ook last gehad. Totdat iemand (toevallig een bevriende psychologe) eens t volgende tegen mij zei; Denk je in dat je relatie als zand is. Neem een handje zand vast en houdt het losjes vast en kijk wat er met t zand gebeurt. Neem een nieuw handje zand en knijp hard want je wilt het niet verliezen. En zie wat er nu met het zand gebeurt. Hoe harder je knijpt hoe minder zand je over houdt.
Als praten moeilijk is helpt een brief vaak beter, dan is er geen hinder van de non-verbale communicatie. Ik zou proberen om goede afspraken te maken. Wij hebben vroeger ook vaak gefeest, op n moment had mijn vriend er genoeg van maar ik vond het nog veel te leuk. Dus ben ik zonder hem gaan stappen (was ook n heel leer proces voor mij, ik had vroeger zoiets van...je moet alles samen doen..) Toen ben ik een beetje doorgeslagen en ging heel veel uit tot vroeg in de morgen. Na de nodige ruzies daarover heb ik geleerd mij aan de afspraak te houden (dus niet elk weekend maar 1 weekend in de maand, ongeacht welke leuke feesten er ook waren, moest ik maar keuzes maken, en ook op t afgesproken tijdstip thuis zijn, ik presteerde het om de volgende dag om 12u thuis te komen terwijl ik 4u s'nachts had beloofd)
Alleen uitgaan, daar zie ik het probleem niet van in, maar er zijn grenzen! Hij heeft wel een zwangere vrouw thuis zitten die ook haar aandacht nodig heeft (ja, zwangere vrouwen zijn aandachtbehoevend en dienen verwend te worden als een koninginnetje). Misschien heeft ie baby-angst, dat had mijn man in het begin ook.
Hoi Jannekke, Dit klinkt mij erg bekend in de oren! Mijn vriend was ook zo .... Hij ging meerdere keren in de week stappen/darten of pokeren met vrienden! Maar dat was ook voor we samenwoonden dus ik dacht wie ben ik om nee te zeggen! Sinds we samenwonen en we volgende maand in een groter huis gaan wonen, heb ik hem bij de horens gepakt! Ik heb hem gezegd dat één keer in de week nog lekker uitgaan best mag, maar dat ik voor de rest zijn hulp nodig toch echt nodig heb! Vooral ook met een kleine onderweg! Zou verstandiger zijn als hij het geld wat hij opdrinkt gewoon opzij legt voor de kleine! Gelukkig doet hij dat nu, maar ik moet daar helaas wel op blijven letten dat hij het blijft doen! Mijn vriend is wat geld betreft altijd erg makkelijk geweest..... Ik hoop dat jij er snel uitkomt met je vent, want dit is natuurlijk ook niet wat je ervan had verwacht! XX
Mijn man ging voordat onze dochter geboren was ook graag stappen, hij is helemaal veranderd door de geboorte van onze dochter, hij is nu echt een Papa, hij zegt dat hij liever met dochter gaat zwemmen of naar de speeltuin dan dat hij al zijn geld opmaakt in de kroeg ofzo.
Thnx allemaal voor de reacties... Kijk mijn moeder vindt bijvoorbeeld dat mijn vriend hélemaal niet weg zou moeten gaan, dat vind ik overdreven en zoek ik dus een middenweg. Hij mag van mij best met vrienden om gaan, maar ik moet voor gaan. Hij mag ook best 1 keer per maand ofzo een avondje weg zonder mij. Hij heeft trouwens liever dat ik dan mee ga, dus dat is wel een goed teken. Vannacht toen hij thuis kwam ben ik boos geweest, heb weinig gezegd en we zijn gaan slapen. Vanochtend zag hij aardig in waarom ik boos was. Vanavond gaan we met z'n allen nog wel even de stad in.. en dan komende maand echt even niet. Ach ja, ik denk ook dat hij het best ergens eng vindt om vader te worden. Verder gaat ie er hartstikke goed mee om. Hij is veel serieuzer aan het worden, dus dit komt ook wel goed.
denk dat dit ook iets persoonlijk is maar wij gaan nooit ergens alleen naar toe. moet er eigenlijk ook niet aan denken