Tja, ik moet er niet aan denken om altijd overal met mijn vriend heen te gaan. Ik wil ook mijn eigen leven hebben. We wonen samen, horen bij elkaar, maar ik vind het heerlijk om te gaan lunchen of winkelen met een vriendin en gisteravond heeft mijn vriend een topavond gehad met zijn vrienden op een feestje van zijn sportteam. En daar had ik echt niet bij willen zijn, saai man al die mannen aan de bier lallend over sporten en auto's. Dingen die wij samen doen is bv uit eten gaan met bevriende stellen of naar de bios ofzo. Vind het super zo! Op die manier geef je jezelf niet te veel weg aan de ander en hebben wij een goede balans gevonden.
precies, de een vind het de normaalste zaak van de wereld dat de partner alleen gaat stappen en de ander niet. Hier is het niet gewon, ik zou me er erg onprettig bij voelen
hier word helemaal niet gestapt maar mijn man gaat wel eens graag shoppen met vrienden en voetbal kijken en dat vind ik ook ok zelf ga ik ook wel eens weg met vriendinnen maar dit doen we ook niet wekelijks, als er een leuke match is die hij wil kijken gaat hij wel wat vaker maar een keertje of 2 in d emaand is hier wel gebruikelijk.
Ik denk ook inderdaad dat het heel persoonlijk is maar ik zou dit echt niet pikken. Mijn man gaat soms ook weleens weg met zijn vrienden.. dan zitten ze bij 1 van hun thuis of soms hier met z'n alle en toevallig zijn al hun vrouwen mijn beste vriendinnen dus dat komt goed uit. Gister bijvoorbeeld gingen de mannen een film kijken bij 1 van de vrienden thuis en kwamen de vrouwen hier naarto en hadden we een lady's night! Vandaag belde ze ook maar we hadden ons meisje al beloofd om met haar te gaan zwemmen en dan zegt hij dat gewoon eerlijk! 1 keer in de zoveel tijd is oke en leuk! maar zovaak per week? nee sorry! en vooral niet als je zwanger bent. Ik zou gewoon een gesprek met hem aangaan en hem vertellen hoe je hierover denkt! Misschien dat hij gaat inzien dat je ook zijn aandacht belangrijk vindt! Succes
Ik gooi het op je hormonen, ik kon sommige dingen ook niet goed meer hebben ineens. Soms snapte m'n man er niks van, dit is wel lastig, ipv dat hij gewoon denkt ach het gaat wel weer over.
Janneke, Je had me al in het maart2009 topic aangesproken maar ik weet precies hoe je je voeld. Ik maak gewoon het zelfde mee. Het lijkt net alsof ik mijn eigen verhaal lees hier.
Pfff vorig weekend dacht ik dat hij het in zag. Hij was half 10 thuis en uit zichzelf. Gisteravond was het weer raak. Hij ging rond half 8 even met wat vrienden 'drinken' en zou het absoluut niet laat maken. Om 12 uur komt hij thuis, ik blij, hij na 10 minuten weer weg.. Achteraf kwam hij alleen thuis om de pinpas te halen. Half 3 belt hij dat hij er aan komt. Hij is thuis rond 6 uur! En heeft gelogen over dat hij geld had gepint,.. Hormonen of niet, ik heb het gehad en weet eerlijk niet wat ik nu ga doen. Ik heb de oppas op mijn nichtje en we zouden vandaag gaan zwemmen maar hij ligt natuurlijk voorlopig te snurken. Ik was hartstikke ongerust rond 4 uur toen hij zn telefoon niet op nam, maar ik zat met een kind dus kon ook geen kant op. Ik ben echt zo verschrikkelijk teleurgesteld en boos... Ergens wil ik het helemaal opgeven met hem, hij laat me stressen en denkt dus blijkbaar totaal niet aan mij,.
dat klopt ook jiet helemaal ik denk dat je toch eens even met hem moet praten wat hij nu wil hoor. hier doen we opzivh heel veel ons eigen dingmaar als we kunnen ook met zijn 2e de ene week mag ik blij zijn dat ik me vent door de weeks 10 uurtjes zie en de andere week zien we elkaar iedere avond de ene week doe ik heel erg veel alleen ga ik ook alleen stappen maar de andereweek doen we echt alles samen