Hallo forummers, Ik had even een vraagje, dit keer aan de mannen (vrouwen kunnen ook reageren als ze het weten van hun man!). Maar ik wilde graag weten wanneer een man wist wanneer hij een kind wilde. Vrouwen krijgen op een gegeven moment mammie gevoelens, maar hebben mannen dit ook gehad? welke gevoelens hebben jullie gehad? Ik hoor graag van jullie UsMiracle
ja mijn vriend wel iig...... ik wou al heel graag een poos maar onze situatie liet dat niet echt toe dus dat accepteerde we, mijn vriend vond dit wel best op een gegeven moment zaten we ergens te eten en hadden we het over hoe en wat als ik per ongeluk zwanger zou raken normaal bevestigde hij alleen dat we idd nog moesten wachten en nu zei hij ineens dat hij het wel leuk zou vinden! dat hij wel toe was aan het vaderschap (30 jaar) nu was ik diegene die zei dat we moesten wachten nog geen paar maanden later was het dus zover dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen hield en van de wc afkwam, toen ik zei: mop......(en hij dus gelijk de test zag en wist hoe en wat) ik hoefde verder niks te zeggen, hij kreeg alleen maar een hele grote smile op zijn gezicht
Mn man wilde al jaren kids, mede ook omdat hij altijd op de kermis gewerkt heeft en daar ook veel in contact kwam met kinderen van alle leeftijden. Ook ik heb al vanaf jongs af aan dat mammie gevoel. We zijn in nov 2007 gaan samen wonen en bijna een jaar later hebben we de pil de deur uit gedaan! Misschien wel vroeg, want waren nog maar 1,5 jaar samen en woonden net 1 jaar samen, maar achteraf gezien.... (zie onderschrift)
Ik was er ook eerder aan toe dan mijn vriend (ben 31 hij 32). Hij wilde nog even wachten want we zouden nog op een grote reis gaan. Tot bleek dat deze door omstandigheden niet door kon gaan en toen om ons heen ineens veel vrienden en kennissen ook zwanger werden zei hij ineens in de auto zullen we ook stoppen met de pil want ik wil het ook graag. Ik was natuurlijk door het dolle heen. En ik had er zelf niet eens over hoeven beginnen en dat het van zijn kant kwam vond ik zo lief.
Bij ons was ik degene die erop aandrong om vast te stoppen met de pil om die troep uit mn lijf te krijgen (lees hopelijk snel zwanger te raken) bij mijn vriend kwamen de kriebels toen vrienden van ons en mijn zusje in verwachting raakten.. nu is hij samen met mij ongeduldig en teleurgesteld
Hallo forrumers, Hartelijk dank voor jullie berichtjes! Ikzelf heb momenteel op veel momentel de kriebels dat ik het kind al tussen ons in zie liggen en dat we er als gezinnetje leuke dingen mee gaan doen. Alleen als ik iemand met een kleine zie of een kinderwagen, dat doet het me wel iets, maar niet veel.. verheug me eigenlijk zelf meer op mijn eigen kleine. Hebben jullie dit misschien zelf of jullie mannen/vriend ook? of hebben die ook kriebelgevoelens als ze een ander zien met kinderwagen/dikke buik of iets dergelijks?
Hee, Leuk onderwerp Ik was eerder toe aan een kindje van ons samen dan mijn vriend.. Mijn vriend was en is heel gek met de kids van zn zus.. Toen kreeg zn broer een kleine en tjah toen was hij verkocht Helaas tot nu toe nog geen zwangerschap gehad en ben bang dat het ook nog even kan duren Allemaal succes met zwanger worden.. Groetjes Mariska
Heel herkenbaar hoor! Ik krijg wel af en toe kriebels van schattige kindjes op straat enzo, mijn vriend niet. Ook met mijn kleine nichtjes is hij niet super actief (qua spelen etc). Ik heb hem wel eens op de man af gevraagd, hoe dat toch moest met een kleine van ons zelf, wat leek hem leuk? en hoe zag hij het voor zich? Toen bleek hij inderdaad wel allerlei kriebels en "dromen" te krijgen bij de gedachte aan ONS kind. Dus je bent niet de enige.
Mijn man heeft altijd al het gevoel gehad dat hij ooit vader wilde worden. Hij is ook altijd gek geweest met mijn neefjes en kleine kinderen in zijn eigen familie. Het preciese moment bij ons kwam meer van mijn kant. We zijn een paar maanden uit elkaar geweest en nadat we weer bij elkaar kwamen ben ik gelijk weer begonnen over stoppen met de pil. Ik wist toen gewoon zeker dat hij de papa van mijn kindjes zou worden en 4 maanden later ben ik gestopt met de pil. Hij stond hier ook echt achter, alleen hadden we beide niet verwacht dat ik in ronde 2 al zwanger zou zijn. Een geweldige verrassing en ondertussen alweer 30+1 weken van ons meisje Groetjes, Caitlin
Mijn man (36) en ik (29) logeerden tijdens oud en nieuw bij kameraden in Duitsland die hoogzwanger waren. Wij sliepen in hun aanstaande kinderkamer. Een dag voor vertrek sloeg hij een arm om me heen en zei: dat lijkt me ook wel wat, eentje voor onszelf... Aangezien ik al heel lang wilde en het wachten op hem was, was ik helemaal happy! Mijn hubby zit nu telkens mee te kijken naar mijn temp en de ovu-testen.... Hij heeft er net zo veel zin in als ik. Ook als kameraden een kindje krijgen kijkt hij me aan met zo'n blik van "dat komt bij ons ook nog". Wij zijn beide even blij met de beslissing.
Wij wisten al vrij snel van elkaar dat we een kinderwens hadden. We hebben daar veel over gepraat en toen samen besloten om in dec 2010 te stoppen met de pil! Naar mate de rondes vorderen(ik weet het, we hebben nog niks te klagen) worden onze papa&mama gevoelens steeds groter. Ikben heel blij met ZP, kan er lekker mn ei kwijt en over alles kletsen. We praten er samen ook best veel over. Namen weten we al, werkdagen, hoe we het de familie willen vertellen, wat we allemaal gaan doen met de kleine.... Misschien erg voorbarig maar heerlijk om over te fantaseren!
Hier waren we er beide ook samen klaar voor, het kwam als een warm gevoel over ons heen tijdens een wandeling in het park. Mijn man is even enthousiast als mij en we kijken er samen enorm naar uit. Uiteindelijk is dit toch het mooiste kado dat je elkaar kan geven Liefs
Wij zijn nog erg jong (20 en 20) maar wij wisten beide dat we jong ouders wouden worden. Ik was al heel lang van de pil af, maar we deden het wel veilig. Tot ik een keer overtijd was.. en de testen negatief bleven. Uiteindelijk 4maanden ong niet ongesteld geworden. Toen ik net overtijd was, was het allemaal erg spannend! En het kriebelden bij ons ook! Vanaf toen hebben we het er vaak over gehad en hebben we besloten en toch voor te gaan. Mijn vriend is heel leuk met kleine kinderen, en maakt ook opmerkingen met; binnenkort hebben wij ook zo'n kleintje! Binnenkort heb jij ook zo'n mooie grote buik! Nu is het zover en toch schrokken wij ons rot, maar waren meteen erg blij! En hopend dat alles goed gaat.........
Ook wij zijn nog jong (ik 20 en vriend net 22) Hebben nog maar 8 maanden wat, maar kennen mekaar al 7 jaar en hebben toen ook al een wat gehad Nu mekaar weer gevonden en heb gelijk na een paar maandjes wel duidelijk gemaakt dat ik graag voor mn 25e kinderen wil... Nou vriendlief dacht er precies t zelfde over (liever gisteren dan vandaag) Al een aantal keer gesprekken over gehad toen, maar geen van ons beiden zei we stoppen met de pil na een antibiotica kuur, een paar vergeten pillen, en niet ongi worden op de dag dat moest.. een test gedaan, negatief.. Wat een teleurstelling! voor ons beiden... Paar weken later is zijn zus bevallen.... en 2 weken daarna besloten te stoppen met de pil! En nu maar hopen dat het niet heeeeel lang meer op zich laat wachten
Mijn vriend wist niet of hij wel kinderen wilde. En de hele eerste zwangerschap lang deed het hem niet veel. Hij was blij voor mij, omdat hij wist dat ik het heel graag wilde, maar voor hemzelf niet. Pas toen onze zoon geboren was, ontstond bij hem iets van een vadergevoel. Dit werd véél sterker toen zoonlief begon te praten. Van de tweede was ik wederom de eerste die er weer voor wilde gaan, maar nu was het van hem uit ook een wens. Maar ook nu geldt dat hij haar eigenlijk nu pas echt leuk begint te vinden: ze loopt, probeert te praten en wordt veel meer een mensje dan een baby.
Ik was de eerste die graag een kindje wilde. Mijn man heeft even aan het idee moeten wennen maar hoopt nu net zo hard als ik...!
Beide hadden we geen kinderwens toen we elkaar leerde kennen. Echter na een jaar of 4 had mijn vriend er wel last van. Ik heb altijd gezegd: niet voor mijn 25e. Ben nou 26 en zwanger van de 1e Dus na 4 jaar zeuren heeft hij zijn zin hij is nou 28. Ben zelf ook blij hoor helemaal toen er gedacht werd door de huisarts dat ik op mijn 25e in de overgang aan het gaan was..
Ik ben nu meer dan 2 jaar samen met mijn vriend en 1 augustus trekken wij in ons koophuis wij (ik 22, vriend 23) hebben allebei al jaren een kinderwens en hebben het er vanaf het begin van onze relatie over gehad. Nu is het dan eindelijk zover dat we in ons huis kunnen en waarschijnlijk gaan wij dan ook rond september beginnen. Wij kunnen allebei niet wachten!
Hallo forumers, Hierbij wil ik jullie danken voor jullie beantwoordningen. Vindt het erg leuk om te lezen allemaal, vooral sommige verschillen. Ik (als man) heb dit topic geopend, omdat ik bepaalde gevoelens kreeg en graag wilde weten of mannen dit ook al in het begin hadden of pas nadat het kind was geboren. Helaas moet ik (en mijn vriendin) nog even wachten. Beide studeren nog, maar gaan (hopelijk) rond oktober-november in een huisje en hopen dan zo snel mogelijk aan kinderen te kunnen beginnen.. beide willen het erg graag, maar zonder huisje en weinig financië kom je er helaas niet Na deze reactie mogen jullie nog door blijven reageren, blijf het topic in de gaten houden!
Nu wij blijken zwanger te zijn wil mijn man de hele tijd mijn buikje aanraken... gewoon, voelen hoe het met ons schepseltje gaat. Hij is helemaal blij!