Pff... Ik ben tot nu toe eigenlijk vrij open en makkelijk geweest met het beantwoorden van de vragen van dochter (5). Toen ze net 4 was, vond ze mijn menstruatiecup en wat maandverband, en wilde weten waar dat voor was. "Voor als mama ongesteld is." Al snel was dat niet voldoende en wilde ze weten wat 'ongesteld' dan is. Filmpje erbij en uitgelegd in jip en janneke-taal. So far, so good. Toen bleek ik in December zwanger te zijn. Nieuwsgierig aagje hier, wilde natuurlijk direct uitleg over hoe die baby daar dan wel kwam. Uitgelegd over zaadjes van papa die in de buik van mama bij een eitje komen. 1zaadje is de winnaar en zaadje en eitje worden samen een baby. Wederom: thanks youtube voor een filmpje over zwangerschap. Inmiddels wilde ze dus weten HOE die zaadjes dan in mijn buik kwamen. "Hoe kreeg papa die dan in jouw buik?!" Ik hoor juf Ank op de achtergrond iets mompelen over speciaal knuffelen... Maar met zo'n antwoord is ze dus niet tevreden. Ik heb nu een voorlichtingsfilmpje voor iets oudere kinderen laten zien. "Ah, uit z'n piemel! En dan zó hop in je plasser naar je buik. En daar groeit nu de baby." Yo. Info is aangekomen. Maar jeetje. Ze is 5... Ik heb even benadrukt dat het piemel-in-plasser gebeuren UITSLUITEND bestemd is voor grote mensen (want een klasgenootje heeft er een handje van om zijn piemel te laten zien en andere kinderen aan te sporen ook de boek uit te trekken, dus ik wil ook wel een beetje terughoudend zijn met dit soort dingen). Is dit too much voor een 5-jarige? Had ik het anders kunnen of moeten uitleggen? Ik zou niet weten hoe, maar dit voelde als een heel 'volwassen' ding voor een kruimel van net 5. Hoe doen jullie dat?
Wow!! Zo kan me voorstellen dat dat lastig is. Ik heb wel eens voorbij zien komen: De vraag terug geven “hoe denk jij dat dat kan/hoe dat gaat?” Dat je dan ook beetje merkt waar ze al wel en niet aan toe zijn. Maar ik heb makkelijk praten, die van mij is nog tevreden met de makkelijke antwoorden.
Ja, dat schoot mij ook als eerste te binnen. Ik heb dus gevraagd hoe zij dacht dat de zaadjes in mijn buik komen. "Met de piemel?" Fuck. Echt, ze denkt heel diep na over dingen waar ze antwoord op wil... En laat zich niet zo gauw afschepen, zeg maar. 2 dagen geleden ook zo'n beladen vraag: "Hoe ging oma dan dood?" (Mijn moeder -met slecht werkende hartklep- kreeg begin vorig jaar een hartaanval, werd gereanimeerd, maar dat mocht niet meer baten) We hadden uitgelegd dat oma's hart al een beetje stuk was, en toen helemaal kapot ging en dat de dokters het niet meer konden maken. En dat als je hart het niet meer doet, dat je dan dus dood gaat. Dat deel snapte ze. Was ze ook tevreden mee. Tot deze week. Ik heb dus precies uitgelegd hoe dat zo ongeveer ging qua hart dat stopt en niet meer ademen enz. Begraven en cremeren hebben we uitgelegd zonder dat het al te freaky werd. "Als je wordt begraaft, komt er dan ook zand in je neus?" En eergisteren dus: "Waar is oma nu dan? Waar ga je dan heen als je dood bent?" pff... Daar weet ik zelf niet eens een duidelijk antwoord op te geven aan een mede-volwassene.
Euh, mijn 3-jarige weet dit ook al? Ik ga niet een onzinverhaal ophangen als ze vraagt hoe een baby in een buik komt. Waarom zo’n taboe-sfeertje eromheen? De hándeling is heel volwassen, maar de kénnis is gewoon menselijk. Kinderen zijn ook al bezig met hun seksuele ontwikkeling. En als je uitlegt hoe dat zit, leg je óók uit dat je bv je broek aan houdt in de klas/op visite etc. Ik begrijp echt niet wat daar raar aan is... en liever dat ik het ze uitleg, dan dat een kind op school halve onzin verkoopt en ze dát voor waarheid aan gaan zien.
Oh, ik vind het ook prima dat ze weet hoe het allemaal werkt hoor. Inderdaad liever dat, dan dat ze zelf dingen verkeerd gaan invullen. Maar juist de timing nu, met het gedrag van dat jongetje, maakte het dat ik wat terughoudender was met het piemel-in-plasser deel. Als ze ook maar snapt dat het een volwassenen-ding is. Zodat ik straks niet de juf op mn nek krijg omdat dochter de theorie even in de praktijk wilde brengen ofzo. Kinderlijke nieuwsgierigheid en experimenteren enzo.
Dat zal wel mee vallen, ik zou het eerder houden op een gesprekje privé en het privé houden van je eigen onderdelen. En je dochter vraagt niet verder dan ze zelf wil weten, mijne wisten op die leeftijd dat ook en hebben geen "rare" dingen gedaan hoor! En dat jongetje leert het ook wel af,zeker als hij er commentaar op gaat krijgen. Mijn dochter zou dat nml zeker gedaan hebben.
Gewoon vertellen. Mijn dochter deed 1 een keer ‘IEUW!!!’ Ze wist zeker dat zij dit later nooooooit zou gaan doen. En toen was het klaar. Menstruatie en bloed, dat kennen mijn kinderen al vanaf dat ze konden lopen. En dan begon dan met eem simpele ‘ja, dat hebben mama’s soms’ Als ze er zelf serieus om vragen dan zijn ze ook klaar voor de antwoorden.
Mijn zoon zit in groep 1 en kreeg toen hij nog 4 was de eerste SeVo lessen (Seksuele Voorlichting) Ze gebruiken de methode Wonderlijk gemaakt (christelijke basis) Ze zijn begonnen met hoe je je geslachtsdelen noemt thuis, dat is overal anders, dat jongens anders zijn dan meisjes. Dat wat in je onderbroek zit privé is, dat je dat niet zomaar aan iedereen laat zien. Ook een stukje niet mee gaan met vreemde mensen, altijd aan je papa of mama vragen. Ook over een stukje zwangerschap, dat er bij een vrouw een soort babykamer in de buik zit waar een kindje kan groeien. Denk dat het voldoende is om het antwoord van je kind te beantwoorden....
Hier begint het inderdaad ook vanaf groep 1 met seksuele voorlichting, echt wel op niveau hoor, maar ze leren dan vooral wat verliefdheid is en grenzen respecteren plus ook aangeven. Dus je broek hou je aan, maar ook bv zomaar knuffelen of een kus geven vindt niet ieder kind fijn. Dus dan praten ze over hoe je kunt weten of een ander kindje een knuffel van je wil of hoe je kan aangeven als je dat niet fijn vindt etc. Hier begrijpen ze wat seks is, maar zien dat ook écht als iets voor ‘papa’s en mama’s’, dus echt ‘als wij later groot zijn’ etc. Hoewel mijn oudste daar heel duidelijk in is; ze gaat noooooit seks hebben En zoenen ook écht niet hoor! Wij hebben het boekje ‘Ik vind jou lief’ van Sanderijn van der Doef. Daar lezen we toch vaak even in. Echt de basis van seksuele voorlichting, dus van vriendschap tot verliefdheid tot seks en baby’s die geboren worden. En ook over gezinnen met een andere samenstelling, dat vind ik ook belangrijk in de basis.
Haha wat een nieuwsgierig kind. Heerlijk zulke vragen, hier werd door de oudste 2 de vraag gesteld hoe die baby er dan weer uit komt. Zoon bedacht dat ik het er gewoon zou uit poepen maar dochter wilde er het fijne van weten dus nu is naast het plas gaatje en poepgaatje ook het baby gaatje/ vagina geïntroduceerd incl prentenboek over bevallen. Dus tja met 4 en 5hier ook geïnteresseerde kinderen. Hun vocabulaire is nu uitgebreid met vagina, baarmoeder en placenta (moederkoek gaf teveel verwarring dus maar bij placenta gehouden)
Wees blij..... ik heb inmiddels een elfjarige die nóg niet gelooft dat zaadjes door de piemel en vagina in de buik van de moeder kunnen komen. Hij heeft het vorige week nog eens op school gehoord van de juf, maar hij gelooft er nog steeds geen woord van. Nou ja, ik neem aan dat ie er vanzelf een keer achterkomt dat het toch echt allemaal waar is, hoe afschuwelijk het ook klinkt, haha.
Mijn kinderen wilden dit ook al jong weten, mijn zoon vroeg als peuter al hoe hij in mijn buik kwam en met een basis uitleg nam hij geen genoegen, hij bleef doorvragen. Toen dat boek van Sanderijn van der Doef, Ik vind jou lief, voorgelezen en toen was het helder voor hun allebei en stopten de vragen. Volgens mij verschilt het erg per kind op welke leeftijd ze wat willen weten en wat je dus kunt vertellen, ik heb er gewoon op ingespeeld. Al merkte ik wel dat vriendjes en vriendinnetjes soms geen flauw benul hadden hoe iets zat als ze er over praatten. Dezelfde schrijfster heeft ook een boek ‘Nee!’ wat over persoonlijke grenzen gaat en daarin wordt ook aangegeven wat wel en niet oke is.
Whaha jep hier 1 van 9 die steevast roept: dat groeit gewoon die baby, zomaar. Meer heeft ze er niet over gevraagd en wil ze er niet over weten. Zij is van de onbevlekte ontvangenis
Haha, hier vorig jaar ook zo'n gesprekje gehad. Je weet nooit wat ze ervan oppikken, en wanneer ze erop terug gaan komen. Dl heeft we-ken-lang blij (en luid) lopen verkondigen dat ze eitjes in haar buik had en dat ze later heel veel baby's ging maken.
Dochter heeft het blijkbaar even besproken met een iets ouder klasgenootje. Komt thuis met de mededeling:"A. Snapt het niet echt. Die zegt dat als iemand in je plasser plast, je een baby in je buik krijgt..." Ik heb nogmaals mijn uitleg herhaald, en gezegd dat er toch echt geen plas van een ander in je plasser moet, want daar krijg je misschien blaasontsteking van, maar geen baby.
Niet over sexulele voorlichting maar mijn dochter kwam ook metdeze vraag een poosje geleden en ik heb toen geantwoord dat als iemand doodgaat er een nieuwe. Ster bijkomt (beetje a la lion king) ik vond het wel een redelijk prettig antwoord op eem vraag die zo ingewikkeld is dat niemand het antwoord heeft.. Ze vroeg wel door maar was uiteindelijk wel content met het antwoord, niet helemaal de waarheid (denk ik xD) maar vooralsnog prima imo.
Ja, toen mijn moeder is overleden, hebben we ook gezegd dat oma nu een sterretje was geworden. En later ook nog wat huisdieren-sterretjes. Ze heeft ook regelmatig even naar de sterren gezwaaid want "die ene daar, dat is oma, en die er naast is *hondje van oma*". Maar nu ineens wil ze dus weten hoe je dan een sterretje wordt. Waar ga je heen als je dood bent? Als ze je lichaam begraven of verbranden, waarom merk je dat dan niet? Waarom? Waarom? en inmiddels komen er steeds meer van die waarom- vragen waar ik eigenlijk niet echt een antwoord op heb. Ze heeft nu vast het idee dat ze een niet zo snuggere moeder heeft. Dat mens weet ook niks...
Hahahaja dat krijg ik ook wel is te horen,, ik dacht dat jij alles wist mama maar je weet helemaal niet veel. Mn moeder had dit toen uitgelegd op een mooie manier dat je lijf een huisje is waar je woont tot je doodgaat en dan wordt je een sterretje maar ik heb dus geen idee meer wat de context nou was. Gelukkig werken de wedervragen ook meestal nog wel.
Dit verschilt per kind hoor, maar mijn zoon en dichter zouden helemaal in de war raken van zo'n verhaal vanaf een jaar of 5. Een ster is een zon, dus een megagrote vuurbal. Hoe kan nou een mens veranderen in een zon? En hoe komt ie dan zo ver in de ruimte?
Nou, die van mij ook. Ik heb op zulke vragen geantwoord dat ik het niet precies weet. Wel besproken wat allemaal zou kunnen of wat mensen geloven, de hemel, reïncarnatie of gewoon niets en waarvan ik denk en hoop dat er is. Met een ster zou ik niet aan komen zetten, gewoon omdat er een duidelijke verklaring voor is hoe sterren ontstaan en ik geen zin heb om later van verhaal te veranderen (dat we over Sinterklaas hadden gelogen viel ook helemaal verkeerd). Maar ook over de zon en maan hadden ze al jong allerlei vragen over hoe dat nou zat en waarom ze aardig op een vaste plek bleven i.p.v. uit de lucht/ruimte wegvlogen/vielen. Met een jaar of vier jaar vroeg mijn zoon of de eerste mens een baby of een volwassene was, want alleen volwassenen kunnen baby’s krijgen met eitjes en zaadjes, maar iedereen start als baby. Tja...en zo had/heeft hij altijd van die leuke vragen waarop ik het antwoord ook niet weet. In ieder geval nam en meemt hij nooit genoegen met een globale uitleg. Hoeveel informatie je geeft daar kom je op die manier vanzelf achter, ik volg hun vragen en interesses gewoon en dat verschilt per kind.