Sterilisatie van de man, waarom willen veel vrouwen dit?

Voor een man kan het poliklinisch voor een vrouw is het een zware buik operatie. Vandaar dat het bij ons mijn man is die gesteriliseerd is.

 

Ik sluit me helemaal bij jou aan ts! Nooit dat ik dit aan mijn vriend zou vragen of van hem zou verlangen.

 

Mijn vriend wil niet, dus dan is het klaar.

En eigenlijk ook om dezelfde reden als jou, ik hoop het niet, maar mochten we ooit uit elkaar gaan, dan wil ik dat hij nog de mogelijkheid heeft tot kinderen met een nieuwe partner.

Ik denk dat ik me over een paar jaar laat steriliseren, ik ben dan ruim de 40 gepasseerd, en voor mij zit een kind in een eventuele nieuwe relatie er dan sowieso niet meer in.

 

Ik wil geen hormonen en een spiraal deed teveel pijn. Dan is de keuze aan hem: condooms of knip. Ik denk dat zodra er 3 zijn hij die snip wel erg ziet zitten na 2 had hij het gedaan als ik het daarbij had willen houden.

Dat de knip hier bij hem zou zijn is omdat de ingreep makkelijker is, maar ook leeftijd speelt mee.

Toch vind ik het wel heel definitief. En sta ik er niet direct om te springen.

 

Een vriend van ons had dit ook als een van de redenen aangegeven. Het huis was serieus te klein toen... ik vind het een hele goede reden. Het hoeft niet percee te zijn dat je uit elkaar gaat maar er zijn helaas ook nog een boel andere oorzaken..

 

Ik wil geen hormonen-anticonceptie meer. En ook geen koperspiraal.

Kinderen hebben we genoeg, dus mijn man vond het ook een goed idee om zich te laten steriliseren.

Als hij het niet had gewild dan hadden we condooms blijven gebruiken.

 

Mijn man heeft dit ook juist van mij nooit gemogen. Niet dat hij er zelf om te springen zou staan maar dat terzijde.
Wij waren beide nog vrij jong toen onze tweede er was (hij 28) en we klaar waren met onze kinderwens. Ik heb toen gezegd dat mochten we uit elkaar gaan of er gebeurd iets met mij, hij hopelijk nog gelukkig kan zijn met een andere vrouw. Ook al beweerde hij zelf dat hij dan alsnog geen kinderen meer zou willen krijgen, ik stond daar anders in.
Het door mij genomen spiraaltje bevalt ondertussen prima dus voor hier is het nu ook verder niet aan de orde.
Ik vind wel dat áls je samen besluit dat sterilisatie een goede keus is voor jullie dat het dan wel makkelijker is om dat als man te laten doen.
Ik denk overigens dat als een man het niet zou willen dat het ook echt niet gaat gebeuren.
En eerlijk gezegd denk ik dat het grootste deel van de vrouwen die zegt 'nu is mijn man aan de beurt' dit meer als standaard zinnetje zegt omdat dat nu eenmaal een zin is die vaker gebruikt wordt in gezelschap over dit onderwerp. Wat er dan daarvoor al gezamelijke besproken is hierover hoor je natuurlijk niet maar de kans is groot dat ze samen tot dit besluit gekomen zijn. Dat de man dan vervolgens niet meteen bij de huisarts op de stoep staat maar het begrijpelijk wat uitstelt kan ik me voorstellen en houdt het onderwerp wellicht ook weer wat actueler.

 

Ik denk ook dat de vrouwen die deze zin gebruiken een partner hebben die daar ook achter staat

Mijn partner wil het (nog) niet. Prima. Ik wil niet aan de hormonale anticonceptie en ik wil ook geen sterilisatie. Ook prima
Zolang je het daar beiden over eens bent is het goed toch?
En waarschijnlijk verandert 1 van ons van mening als we wat verder in de tijd zijn.

 

Mijn partner heeft al vanaf het begin van onze relatie (inmiddels bijna 25 jaar) gezegd dat, wanneer wij in de toekomst "klaar" zouden zijn, hij zich wilde laten steriliseren.
Hij heeft alleen in de loop van de jaren best veel operaties ondergaan, dus toen wij "klaar" waren heb ik maar eens nagevraagd bij mijn vrouwenarts wat de opties waren. Ik wilde ook geen hormonen meer... mijn vrouwenarts wilde mij, gezien mijn leeftijd en de risico's, ook geen hormonale ac voorschrijven. Dus ja dan kom je al snel op koperspiraal of zelf steriliseren.
Mijn vrouwenarts gaf toen ook meteen aan dat een "vasectomie" bij de man de goedkoopste en minst ingrijpende oplossing zou zijn.

Bij thuiskomst heb ik het eea genoemd qua mogelijkheden en toen kwam er een klip en klaar antwoord: "ik heb toch altijd gezegd dat ik me zou laten steriliseren.... dus dan doe ik dat ook". Binnen een half jaar was als geregeld.

Nu moet ik er wel bij zeggen dat mijn partner nu uit twee relaties kinderen heeft, hij op een leeftijd is dat hij écht geen kids meer wil... en hij ook gezondheidstechnisch gezien niet zo "lekker in elkaar zit". Hij wilde in die zin ook het zekere voor het onzekere nemen. Met pil, condoom of spiraal is er toch altijd wel een minimale kans op een zwangerschap.

 

Ik zie het steeds meer en zie het juist als een goed teken dat mannen ook hun verantwoordelijkheid nemen. Waarom zou een vrouw bijna levenslang hormonen moeten gebruiken, zwangerschap en bevalling onder gaan en een man Niet? Aan een spiraal zitten ook behoorlijke nadelen en gevaren (bijwerkingen, een lichaamsvreemd voorwerp in je lijf, buitenbaarmoederlijke zwangerschap etc).

Ik vind het heel vreemd dat je als man je vruchtbaarheid achter de hand wilt houden voor het geval je zonder deze vrouw komt te zitten. Wat een slevht uitgangspunt van een relatie. En de mannen die ik ken zeggen ook dat ze toch al klaar waren met kinderen krijgen. Waarom in de toekomst bij een andere vrouw er nog meer krijgen. Ze hebben toch al genoeg kinderen? Daar veranderd een andere vrouw niets aan. Sterker nog veel mannen vinden het wel prettig iets meer vrijheid te krijgen.

Daarnaast verliest een vrouw haar vruchtbaarheid vanzelf en al veel eerder (rond 45/50). Waarom is het dan oneerlijk om van je man een bijdrage te vragen die medisch echt niets voorstelt. Dit in tegenstelling tot de ingreep bij vrouwen.

Een man die ik kende is jong weduwnaar. Hij geeft aan dat zijn kinderen hem juist nu nodig hebben. En dat het absoluut niet in hun belang is om bij een andere vrouw een nieuw gezin te beginnen. Ook niet in de toekomst.

Ik vind mannen die het lekker bij de vrouw laten dus best egoïstisch.

 

Als mijn vriend het zelf zou willen, prima. Zo niet, dan ga ik wel. Ben al een eileider kwijt dus haal die ander dan ook maar weg . Zó heftig is die ingreep nou ook weer niet kan ik uit ervaring vertellen. Ik vond het toen vooral mentaal heftig maar dat is bij sterilisatie niet op die manier aan de orde.

Het zou mijn zeer grote voorkeur hebben dat áls we ooit uit elkaar gaan we beiden niet meer aan kinderen met een ander beginnen... de definitiviteit spreekt mij dus juist wel aan.

 

Ik heb straks 3 icsi pogingen gehad, twee zwangerschappen en twee bevallingen en ik weiger de rest van mn leven anticonceptie te gebruiken waar ik mij ... van voel omdat meneer nog graag vruchtbaar wil zijn.

Dat is voor mij de reden. Ons gezin is compleet. Beide zien niet meer dan twee kinderen voor ons. En ik vind het oneerlijk dat ik nog 30 jaar de pil of wat dan ook moet gaan gebruiken terwijl het voor hem heel simpel op te lossen is. Die sterilisatie doet minder zeer dan alle ellende die ik heb gehad en zo zijn we in een keer van alle gezeur af.

Dus dat

 

Mijn man had, toen wij aan kinderen wilden beginnen, dat hij zich zou laten helpen als we klaar waren. Nou ging zwanger worden bij de eerste niet gemakkelijk en waren mijn zwangerschappen ook geen pretje dus was de keus na de 2e snel gemaakt. Mijn man is 4 weken geleden geholpen.

Als hij echt niet had gewild had ik het laten doen. Ik wil geen hormonen meer. Heb al genoeg last van dat maandelijkse gedoe.

 

Zijn vrouw kan ook overlijden, dan is het toch fijn als een man zonder problemen eventueel met een nieuwe vrouw nog kinderen kan krijgen. Je weet nooit hoe het leven loopt.

 

Ik leg het mijn man niet op. Hij staat er zelf achter. We willen allebei geen kinderen meer. Het is voor hem een makkelijke ingreep en hij vindt ook niet dat ik nog al die jaren aan de hormonen moet.

Als hij het niet had gewild, ook prima. Ik gebruik de zin ‘hij is nu aan de beurt’ ook niet. Maar het is gewoon wel een makkelijke oplossing en voor veel mensen de ideale.

 

Juist niet fijn. Als de vrouw komt te overlijden is dat vreselijk voor de kinderen. Een goede man zou dan juist alle tijd en aandacht aan zijn kinderen moeten besteden in plaats van er nog meer te verwekken bij een ander! Die kinderen hebben al geen moeder meer. Dat vraagt dus extra tijd en aandacht van de andere (overgebleven) ouder.

Ik denk dat veel vrouwen hun partner best een nieuwe partner gunnen na overlijden. Maar toch echt hopen dat hij er volledig zal zijn om de achtergebleven kinderen op te vangen (ook als die al ouder zijn). Als vaders fijn een nieuw jong gezin begint is de kans groot dat dit ten koste gaat van de kinderen die er al waren.

En nog los daarvan. De man was toch klaar met kinderen krijgen?

 

Ik vind opleggen trouwens het verkeerde woord!

In een gelijkwaardige relatie neemt ieder zijn verantwoordelijkheid. En worden lasten gelijk verdeeld. Vanuit die basis zijn er gelukkig veel mannen die hier totaal niet moeilijk of egoïstisch over doen en het al zelf voorstellen.

Een man die zegt "Ja maar misschien ga ik wel bij je weg en ik wil de optie voor een 2e/3e leg openhouden" zou voor mij totaal verkeerd voelen! Ook fijn voor de 1e leg (lees die van jou) kinderen...

 

Als mijn man een leuke nieuwe vrouw zou vinden die ook lief is voor de kinderen, mag hij prima nog een paar kinderen krijgen. Daar hoeft niemand slechter van te worden. En ik bedoel niet binnen een jaar weer nieuwe kinderen, maar een paar jaar later, als het ergste verdriet voorbij is. Jij doet net of het leven stil moet staan nadat er een ouder overleden is.

 

Denk dat het gewoon een standaard grapje is om te zeggen.

Mijn man wilde zeker geen derde kindje en kwam zelf met het idee. Hij was toen 39. Het leek mij ook een goed plan. Heerlijk geen anticonceptie meer gebruiken.