Hallo! Ik wil eigenlijk meer iets van mij afschrijven en weten of anderen dit ook hadden. Ik ben trotse mama van 2 zoons. Ik heb altijd gedacht dat ik met 2 kinderen compleet zou zijn. Al vrij snel na de eerste miste ik het gevoel van zwanger zijn en kon ik niet wachten om voor de tweede te gaan die is gekomen afgelopen januari. Maar ook vrij snel na deze bevalling (super zwangerschappen gehad minder leuke bevallingen) kreeg ik weer dit gevoel... hormonen denk ik.. maar het blijft en mijn man die dan zegt goh ik zou stiekem wel een meisje willen (maar al zou het een jongen zijn maakt niet uit natuurlijk) doet mijn gevoel ook niet goed haha. Nu heb ik al op Google lopen kijken voor ervaringen en zie ik uit oude posts dat diegene die twijfelden uiteindelijk toch een derde hebben gekregen (gevoel van hoop ging door me heen 😉 het zwanger zijn vond ik fantastisch en we hebben heel veel geluk met onze zoons, de tweede hoor je bijna niet. Ik word een beetje gek van dit verlangen we hebben afgesproken als ons jongste 1 is nog eens te praten. In principe kan het maar ben zo bang dat we in de toekomst financieel niet alles meer kunnen geven/doen. Is een derde niet het 'vijfde' wiel aan de wagen? Wat heeft jullie besloten het wel of niet te doen? Gaat dit verlangen uiteindelijk over of blijft het (net als bij de eerste maar toen wist ik dat er nog wel een tweede zou komen)
Ik ben nu zo'n anderhalf jaar verder sinds ik die wens voor een derde niet uit mijn hoofd/hart kreeg en het vuur brand nog. Bij mij kwam ie pas nadat mijn jongste iets beter sliep (slechte slapers, temperamentvolle kinderen), al moet ik eerlijk bekennen dat het wel vrij snel na de bevalling van de tweede het gevoel had dat ik nog wel een kindje wilde. Terwijl ik er van overtuigd was tijdens de zwangerschap dat dit de laatste keer zou zijn. Ik vond zwanger zijn ook heerlijk (bevallen iets minder ) Ik heb het er veel met mijn man over gehad (lees: ik heb hem proberen te hersenspoelen maar ook periodes laten rusten. Mijn man ging van een nee, naar een lange periode met twijfel, naar sinds kort een hele voorzichtige ja. Bij ons zijn het niet zozeer de financiën maar de twijfel of we een derde slechte slaper wel aankunnen. Maar, wij gaan er op termijn waarschijnlijk wel voor. Het gaat ons om het kindje, om die op te mogen voeden. Dan maar weer anderhalf jaar doorbikkelen tot we weer een beetje kunnen doorslapen. Succes!
Idd die zwangerschap! ik liep ook rond ik moet ervan genieten het is de laatste keer! Maar kan mijn Zwangerschaps kleren nog niet weg doen want stel je voor dat.. soms denk ik.. de derde komt.. dan denk ik ook weer nee het is goed zo we kunnen ze nu alles geven en alles doen (we zijn zowiezo erg voorzichtig financieel soms zelfs te) maar dat verlangen... argh haha. Onze tweede slaapt al enkele weken hele nachten door, ik had me op het ergste voorbereid maar dat is totaal anders geworden. Ik houd ook in mijn hoofd dat de derde moeilijker zou kunnen zijn. Zowiezo heb ik de hele zwangerschap (van de tweede) tegen mijn man gezegd de komende 2 jaar word het weer zwaar. Onze eerste was ook niet moeilijk maar wat meer onrustig vergeleken met de tweede
Jeetje het lijkt wel alsof ik mijn eigen verhaal lees.. Precies de zelfde twijfels qua financiën.. Maar ook de angst dat er iets met het kindje zou zijn.. Hebben het nu financieel gewoon goed niet te gek.. Maar ben bang dat we later problemen krijgen ofzo? Toch zijn wel bezig.. Maar de twijfels blijven nog wel steeds af en toe hoor.. Weet ook niet zo goed wat ik ermee moet .. Gek he de eerste 2 kids is alsof het hoort en bij de derde al die twijfels 😔
Hier ook een tijd getwijfeld. Niet zo zeer of het financieel haalbaar was, maar meer of ik het niet te druk zou vinden. Daarnaast ook de angst of ik het lot niet tartte met al 2 gezonde kinderen. Uiteindelijk was daar dan die positieve test. Alle twijfels verdwenen eigenlijk als sneeuw voor de zon. Helaas mocht ons zoontje niet bij ons blijven, en bleven wij voor het oog achter met zijn vieren, maar in ons hart waren we met zijn vijven. Vrij vlot na het overlijden van onze zoon raakte ik zwanger van onze dochter. Het is geen moment 'moeilijk' of veel drukker geweest, en zij is echt dé kers op de taart. Zo ontzettend genieten! Door het gemis van onze zoon zal ik me nooit echt compleet voelen, maar voel me wel oprecht gezegend dat ik nu wel voor 3 kinderen mag zorgen. En vraag me soms echt af waar ik me destijds toch zo'n zorgen over maakte Volg je gevoel!
Oh wat verschrikkelijk Diazz.. ik heb zelf een miskraam gehad bij 10 weken dat was eigenlijk onze eerste.. ik weet niet van hoe of wat bij jou maar het geeft me wel een brok in de keel..
Precies dit. Ik twijfel ook. Niet of we het financieel trekken maar of ik nog weer 2 jaar van weinig slaap wil.
Ah dat is toch altijd fijn om te horen, dat er meer mensen zijn met slecht slapende kinderen. Bij ons in de omgeving piepen de meeste ouders al wanneer hun kind 2 keer per nacht wakker wordt of dat ze 'maar' 6 uren geslapen hebben. Geloof me, daar had ik een moord voor gedaan! Mijn oudste slaapt pas sinds zijn vierde jaar door. Slopend. Waarom wil ik dan in godsnaam een derde, geen idee. Er is ook een hele tijd geweest dat ik van die wens afwilde maar ik raakte hem maar niet kwijt, wat ik ook deed; afleiding zoeken, de vele voordelen van twee kinderen steeds herhalen, enz. nou hielp het ook niet echt dat in onze omgeving veel derde kindjes geboren werden. Elke keer kreeg ik weer een steek in mijn maag van jaloezie. Dus toen heb ik zelf mijn wens toch maar serieus genomen, ondanks de zorgen over wat de komst van een derde met mijn carrière zou doen, of mijn figuur (bij de tweede zwangerschap heb ik letterlijk mijn buikje rond gegeten omdat het toch de laatste keer zou zijn en die kilo's ben ik nog steeds niet kwijt), of mijn relatie en geestelijke toestand door slaaptekort Mimitje: ik dacht het eerste jaar ook dat het mijn hormonen waren en dat het wel over zou waaien, maar die kinderwens werd alleen maar sterker. :s
Ik heb ook een stiekeme wens voor een 3e, toen onze tweede een dochter was zei mijn man: Dat is mooi, van beide wat dus zijn we compleet. Maar het voelt niet compleet, ik ben pas 24 jaar en kan me niet voorstellen nooit meer moeder te worden. Mijn man wil zich laten steriliseren omdat hij het absoluut niet meer wil, vanwege de ruimte, het financiele plaatje en omdat zowel mijn moeder als schoonmoeder niet op 3 kinderen willen passen. Toch hoop ik stiekem ooit op nog een derde!
Mbt slaaptekort: ik bekeek het zo, we hebben het al een keer overleefd, dus we weten dat we het aan kunnen (onze 2e ging doorslapen met 3,5 jaar). Onze wens was gewoon te groot om het daarvoor te laten. Sterker nog, we gaan over 3 maanden weer de gebroken nachten in, zo leuk vinden we het haha Onze derde sliep trouwens met 8 maanden door dus het kan echt verschillen meiden!
Zonnebloem, ik werd voor de 2e keer moeder op mn 27e en ik kon me ook totaal niet voorstellen dat dat de laatste keer zou zijn. Mijn vriend was meer van het bekijken per keer zeg maar. Hij zei geen nee, maar het was niet dat ie in de toekomst een derde zag zeg maar. Lastig om met die gevoelens om te gaan..Hopelijk komen jullie samen tot een besluit waar je beide vrede mee kunnen hebben. De tijd zal het uitwijzen.
Hallo Mimitje, Net of ik mijn eigen verhaal lees. Echt. Het enige is dat hier hopelijk zeker een derde komt als het ons gegeven mag zijn. Wij hebben altijd de wens voor drie kindjes gehad. Nou ja, ik vier. Maar mijn man drie. Soms is het al lekker om even van je af te schrijven. Wat ik je wel kan vertellen is dat de hormonen zakken. Na de zwangerschap van de 1e wist ik dat we redelijk snel voor een 2e gingen. Toen de 2e eenmaal geboren was, viel ik een beetje in een gat. Ik heb maanden geworsteld met mn gevoelens. Echter na een maand of 9, 10 ging het beter en nu is dat verlangen er wel, maar een stuk minder sterk. Hopelijk is dit bij jou ook. Gruffalo: Slapen? Wat is dat…. . Hopelijk vind je rust en kun je eerst genieten van deze kleine man.
Hey! Het is met vlagen het gevoel . nu lijkt het verlangen weer iets minder, ben gezegend met een kind van 12 weken dat al eventjes 10 uur per nacht slaapt en zo tevreden is. En geniet volop van mijn jongens (met de eerste voelde ik me toch depressiever de eerste maanden merk ik nu met de tweede) tussen de eerste en de tweede zit 22 maanden nu, ik denk dat ik toch zeker zou wachten tot de jongste 2 is geweest om te bevallen als het ons gegunt zou zijn. We gaan het bespreken als de jongste 1 is geweest het is nu gewoon te vroeg nog. Ergens denk ik als ik jullie reacties lees; hoogst waarschijnlijk zal die derde er wel komen dan haha
Ik snap je twijfels heel goed. Wij zeiden altijd dat we drie kids wilden maar toen onze tweede wat onstuimiger bleek dan de eerste hebben we een tijd lang gezegd: twee is prima. Zelfs alle babyspullen weggedaan! Tot nr 2 wat rustiger werd en het weer ging kriebelen. Nu gezegend met een heerlijk derde mannetje! Ik geniet zoveel meer nu omdat de andere twee wat ouder zijn en mee genieten. Bovendien is de derde zooo rustig en lief! Ik denk ook echt omdat we er zelf wat relaxter in staan. Dat hoor je vaak bij een derde. En ja die nachten.... pffff... ooit kunnen we weer slapen
Hier eigenlijk hetzelfde verhaal. M'n vriend twijfelde eerst maar op een gegeven moment wilde ik bijv de box verkopen of het babyspeelgoed en dat mocht niet van m.. Dus toen dacht ik al hmmm.. Toen zei ik ook als we nou vanaf april gaan proberen voor een derde zou dat mooi uitkomen. Nu de jongste bijna 2 wordt zijn we dus weer begonnen voor een derde
Ik heb altijd een beeld gehad waarin ik mama was van 2 kindjes. Zwanger van de tweede wilde ik niet dat het de laatste zou zijn. Toen kwam er een heel sterk gevoel dat ik er nog 1 wilde. Ik vind zwanger zijn niet leuk. Maar zodra de kleine er is begint het genieten voor mij. In het begin vond ik het heel lastig om dit gevoel te parkeren. Vol enthousiasme op mijn roze wolk. Wetende dat ik eigenlijk al mijn handen vol had en niet de ruimte/energie op dat moment voor 3 zou hebben. Ik heb twee zoontjes. Dat scheelt heel erg met het bewaren van de kleertjes. De goede hou ik en bij de andere spullen ga ik goed na waar ik echt wat aan gehad heb ondertussen dromende van een derde. De jongste is net een jaar en mijn verstand wint het dus er komt voorlopig nog geen derde. Maar ik hoop wel erg dat er nog een moment gaan aanbreken waarop ik er klaar voor ga zijn. Ik denk dat jullie toch zelf het beste kunnen inschatten wat verstandig is. Aan je geboorte jaar te zien heb je wellicht ook nog even om het besluit te nemen. Je hebt al 2 kindjes dus zou ik toch wachten tot de hormoonhandel weer op orde is. Vijfde wiel aan de wagen geloof ik niet zo in. Er is altijd wel iemand waar meer ruimte is om naartoe te trekken. Leeftijdsverschil, aantallen ed: ik denk dat er voor elke situatie wel voordelen en nadelen voor zijn te bedenken.