Meiden ik weet het even niet meer....Ik heb mijn derde miskraam gehad in een klein jaar.... Ik ben 39 dus de kans is groter op een miskraam...maar 3??? En weet je wat het ergste is, ik geloof echt dat er meer komen ik geloof gewoon niet meer in een goede zwangerschap voor mijn 40ste... We wilde door gaan tot we 40 zijn dus nog een jaar...maar moet ik dit willen?? Nog meer miskramen? Ben zo in de war nu! Want JA ik wil door!Want ik wil dit kindje ZO graag. Maar ik ben nu bang, misschien is dit een teken dat we moeten stoppen. Ik red steeds de 6 weken niet. Zijn er meer meiden met zoveel miskramen achter elkaar en toch een gezond kindje? En met deze leeftijd ook? Het is 12 maanden even doorbijten en misschien nog een paar keer deze vreselijke ellende. Als ik stop zal ik misschien altijd afvragen wat er was gebeurd als ik niet door was gegaan dat jaartje...maar steeds miskramen voelt ook zo niet goed! Wat zouden jullie doen? Hoop houden of opgeven en mag ik wel hoop houden na 3 miskramen?
Jeetje, heftig zeg en verdrietig Ik heb zo geen passend antwoord, op wat je moet doen. Het is voor een buitenstaander namelijk heel makkelijk te zeggen "ik zou stoppen, want steeds miskramen hebben is zo verdrietig en zwaar" of "Ik zou doorgaan, want wie weet mag je over een tijdje een kindje in je armen hebben"... Ik denk dat er niemand is, die dit antwoord voor je kan invullen. Alleen 1 persoon kan dat eigenlijk, En dat ben je zelf! Ik denk dat alleen jij (en je vriend/man) dit antwoord hebben. Misschien lijkt het niet zo, dat jullie het antwoord weten, omdat je het hier komt vragen, wat ik ergens ook wel snap. Je wilt toch horen, wat anderen in zo'n nare verdrietige situatie zullen doen.. Ik heb zo geen passend antwoord voor je en weet ik ook niet wat ik zou doen in deze situatie. Ik hoop, dat mochten jullie doorgaan, er een lief en mooi kindje bij jullie mag komen! ♡ Wat ik wel zat te denken, misschien heel stom? Maar is om het te bespreken met je huisarts? Liefs! X
Jeetje, heftig zeg en verdrietig Ik heb zo geen passend antwoord, op wat je moet doen. Het is voor een buitenstaander namelijk heel makkelijk te zeggen "ik zou stoppen, want steeds miskramen hebben is zo verdrietig en zwaar" of "Ik zou doorgaan, want wie weet mag je over een tijdje een kindje in je armen hebben"... Ik denk dat er niemand is, die dit antwoord voor je kan invullen. Alleen 1 persoon kan dat eigenlijk, En dat ben je zelf! Ik denk dat alleen jij (en je vriend/man) dit antwoord hebben. Misschien lijkt het niet zo, dat jullie het antwoord weten, omdat je het hier komt vragen, wat ik ergens ook wel snap. Je wilt toch horen, wat anderen in zo'n nare verdrietige situatie zullen doen.. Ik heb zo geen passend antwoord voor je en weet ik ook niet wat ik zou doen in deze situatie. Ik hoop, dat mochten jullie doorgaan, er een lief en mooi kindje bij jullie mag komen! ♡ Wat ik wel zat te denken, misschien heel stom? Maar is om het te bespreken met je huisarts? Liefs! X
Ik ben 38. Heb 8 miskramen gehaden deze 9de zwangerschao gaat goed. Op latere leeftijd heb je meer kans op een miskraam door slechtere kwaliteit eicellen. Maar er is ook kans op een goede zwangerschap. Hier was het de aanhouder wint. En na de geboorte van dit kindje gaan we toch ook nog proberen een tweede kindje te krijgen. Maar het is ook een kwestie van draagkracht. .kun je het nog aan. .of niet.. of je door moet gaan of stoppen. Stoppen was hier geen optie, ik wilde doorgaan tot het bittere eind.
Dankjewel...we hebben volgende week een gesprek in het ziekenhuis. Huisarts wijdt het vooral aan leeftijd.
Ik vind dit een heel mooi bericht meid! Niet dat je zovaak deze ellende hebt meegemaakt natuurlijk dat is echt vreselijk 8x! Mijn God! Maar zo mooi, je kracht...Ik krijg er gewoon kracht van als ik je bericht lees! Super bedankt! Je laat me er echt even anders naar kijken want het is ook zo, de eicellen zijn al wat ouder! Je geeft me moed! Ik zie dat je al over de helft bent! Het is je super gegund en ik hoop dat de laatste 18 weekjes zo zorgeloos mogelijk voorbij mogen gaan voor je! Ik geloof dat ik ook door wil gaan tot het bittere eind...
Dank je! Mijn gynaecoloog zei: zolang er nog geen overgang is, is er hoop. Daar heb ik me toen aan vast gehouden. Hier ging het 7x mis rond de 6wk en 1x het hartje gestopt bij 10w3d. Dat was heel naar want we hadden al twee goede echo's gehad. Als je door wilt gaan moet je doorgaan. Dan kun je later nooit zeggen: "wat als...." En elke kans is er eentje. Ik had nooit gedacht dat het zou lukken hier...zou blijven zitten. Maar toch,het kan écht. Ook na 8 miskramen. Sterkte in je strijd, op naar een blakende baby!
Wel fijn dat jullie een gesprek in het ziekenhuis hebben. Misschien klinkt dat beetje gek, want liever had je het natuurlijk niet nodig gehad.. Maar eindelijk iemand die "mee kijkt" en wie weet! En dat leeftijd gedoe, waar de huisarts over heeft. Ergens kan ik mij er wel een beetje in vinden, maar niet helemaal en vind ik het nogal makkelijk gezegd van de huisarts en het daar bij te laten. Ik hoop dat je in het ziekenhuis meer duidelijkheid kan krijgen. Of het ook "stom pech" is. Sorry ik weet niet zo goed om het te verwoorden.. Of dat er meer achter zit. Succes in het ziekenhuis! En ik wens jullie echt een mooi & lief babytje toe. Het is jullie zo gegund! ♡ Ik hoop echt dat dit jullie ook mag gebeuren..
Ze zullen allicht uitgebreid bloedonderzoek doen en je baarmoeder en eierstokken goed bekijken. Ik snap heel goed het verdriet en de teleurstelling. Ik ben 33, maar er zijn vrouwen van boven de 40 en een gezond kindje krijgrn. Wat iemand al zei. Jij moet de kracht vonden om de teleurstelling te kunnen dragen. Het is wel fijn dat je dus relatief snel zwanger kunt raken. Hopelijk heb je snel beter nieuws!
Ach, wat verdrietig. Zelf ben ik 33 en heb voor mijn huidige zwangerschap twee miskramen gehad. Bloedonderzoek wees uit dat mijn b12 te laag was, dus dat neem ik nu extra. Moet er wel bij zeggen dat ik vermoed dat mijn huidige zwangerschap ook te danken is aan de baarmoederfoto. Daarbij is denk ik toch iets 'los' gemaakt. Maar geef de moed nog niet op, ga eerst rustig om tafel in het ziekenhuis, daar weten ze toch echt vaak net wat meer dan de huisarts.
Ik ben wel een stuk jonger maar had er 4 in een jaar tijd. Mijn homocysteine gehalte was te hoog, omdat mijn foliumzuur en b12 veel te laag waren. B12 wordt maandelijks geïnjecteerd, foliumzuur slik ik dagelijks een dubbele dosis. Toen waren de waarde perfect. Echter heb ik er op aangedrongen m'n progesteron te laten testen omdat het steeds in dezelfde vroege week mis ging. (Luteale insufficiëntie). Deze bleek ook veel te laag. Heb daar Clomid voor gekregen, en gelijk de eerste ronde was het raak, en bleef het zitten. Wellicht is het ook zoiets bij jou. Mijn ervaring leert wel dat je in het ziekenhuis echt voor jezelf op moet komen. Gyn gaf later ook aan dat als ik niet op die progesteron waarde bleef hameren, hij dat nooit had laten testen.. zo zie je maar... Hoop dat het jullie snel gegund is.
Ik zit nu in de vierde miskraam waarschijnlijk. Ik ben nu 34 jaar en uit de chromosoomonderzoeken en bloedonderzoeken komt niets. Het lijkt dus dikke pech. Ik herken het gevoel wat je beschrijft. Ik was er ook klaar mee naar toch zwanger. En nu dus weer mis. Dus nu komt weer die beslissing. Stoppen we er definitief mee? Het blijft ingewikkeld
Wat erg voor je dat je zoveel mismramen heb gehad..ik heb er 9 gehad achter elkaar iedere maand zeg maar na ja iets langer dan een maand want ik was zeg maar net zwanger 4.5 week en toen weer miskraam heb ook een tweeling verloren met 6 en 7 weken en een kindje met 11 weken..ik wil je juist wel hoop geven want ik ben nu bijna 15 weken en heb dus nu 12 zwangerschappen zeg maar waarvan 2 gezonde meiden en eentje onderweg..ik ben 28 jaar dat vind ik al jong voor zoveel miskramen..probeer gewoon de hoop niet op te geven ik weet hoe moeilijk het voor je is nu..maar ik ben nu toch ook echt zwanger..ook ik gaf de moed op heb nog nooit zoveel pijn in me leven gehad als die miskramen verschrikkelijk vond ik het..ik hoop dat je snel zwanger bent ..dikke knuffel voor jou
Mijn moeder heeft met 42 mijn broertje op de wereld gezet, wel met hormonen ze heeft er 5 jaar over gedaan om zwanger te raken met 2 miskramen er tussen. Het feit dat je zwanger raakt is beter dan helemaal niks. Het is nu gewoon afwachten tot je een sterk vruchtje hebt die het wel red.
Geef niet op! Ik heb maar één miskraam gehad, maar oh wat is dat zwaar en verdrietig. Mijn collega heeft er ook drie achter elkaar gehad en dacht zelfs een 4e door bloedverlies, echter bleek dat toch goed te gaan en is een paar maanden terug bevallen van een gezonde zoon. Dus geef niet op! Veel sterkte en succes.
Helaas kom ik uit dezelfde "club" als Panter..ik ben momenteel 36 jaar... Hier 9 zwangerschappen waarvan 1 voldragen en van 1 ben ik nu zwanger. 7 mk en ma's verder in wisselende termijnen is het mis gegaan...het is heel heftig geweest en op sommige momenten nog steeds. Uit alle onderzoeken kwam bij ons niets naar voren...er werd steeds maar gezegd; "jammer, botte pech" maar 7 stuks afschrijven als botte pech ging er bij mij niet in. Uiteindelijk een gyn gevonden die utero wilde geven en een endocrinoloog (ik heb een aangeboren schildklierafwijking) die samen aan de slag wilde. Ik heb wekelijks controles en echo's en heb utero bollen, vita B12 en vit D en extra schildklierhormoon...tot nu toe verloopt deze zwangerschap goed...ik ben iedere dag bang en onzeker dat het weer mis is...vertrouwen in mn eigen lijf is ook weg maar ik hoop dat weer terug te vinden. Net als bij Panter was bij ons de eerste x opgeven geen optie...uiteindelijk na de geboorte van onze dochter zijn we bijna gelijk weer de mmm ingestapt en steeds ging het mis...het werd een belasting voor ons als gezin en we hebben van de 1 op andere dag de stekker eruit getrokken en zijn 1,5 jaar niet bezig geweest met kindjes en hadden het boek voor ons gevoel definitief gesloten... Toch kwam een kriebel, hoppa hormonen, spuiten, prikken weer die mmm in en weer mocht het niet zo zijn... Totdat ik me begin mei zo beroerd voelde en ineens de enorme aandrang voelde om een zw test te kopen...en hartstikke positief! Zonder enig medisch ingrijpen, helemaal niets...terwijl al onze andere zw zijn ontstaan door de medische molen...heel vreemd en werkelijk bizar! Ik heb wel voor deze zw echt gevochten en ben meerder gyn's af geweest totdat ik er 1 vond die me wilde helpen met utero en de samenwerking met de endo wilde aan gaan en vorige week hadden we de 3e echo met hartslag en de uk lag goed op termijn...ik hoop vandaag weer een positief bericht te krijgen bij de termijnecho al ben ik reuze zenuwachtig en is positief denken heel ver weg maar ik heb dat stukje geaccepteerd...ik weet dat ik bij mn dochter pas ging relaxen rond 18 weken toen ik haar kon voelen en na de 20 weken echo begon het echte genieten... Voor mij zal een zw nooit genieten zijn, dat gouden randje is er helemaal af... Het is aan jou en je partner tot hoe ver je wilt gaan...blijf praten want het is zwaar en geloof me ook je partner heeft verdriet...en kijk of je een gyn in jouw hoek kunt krijgen voor testen en onderzoeken... In Gent en Duitsland zijn ze al zoveel verder dan hier en in NL houden ze vaak zo vast aan protocollen en onderzoeken...je moet echt op je strepen gaan staan en knokken... Uiteindelijk ligt hier een prachtig meisje van 4,5 jaar in een bedje en dat was het knokken zo waard! Ik zou die strijd zo weer aan gaan voor 1000%... Nu knok ik weer en ik hoop dat ook dit kadootje bij ons mag blijven... Sterkte en heel veel succes gewenst wat jullie ook mogen beslissen!
Wat een lieve reacties meiden ik krijg MOED! Maar nu zo GEMEEN dit ik kom terug van de nacontrole... mijn hcg is gestegen, woensdag, niet verdubbeld maar wel dat ze er vraagtekens bij zette, ze heeft weer in mijn baarmoeder gekeken en er zat nu wel "IETS"maar WAT HET IS???? WAT ERG DIT! Ik was al helemaal met mijn gedachte klaar, bloeden is bijna weg ik dacht dat was miskraam nummer 3, en nu wordt het weer uitgesteld met deze onzekerheid! Vorige miskraam hadden we ook al zoveel onzekerheid!!! GRRRRRR! Nu moet ik zondag terug komen om hcg te prikken en te kijken of er weer stijging is want een miskraam is het dus niet zeker! Wat erg nu ga je toch hopen en zal je zien gaat het toch mis!!!