Hallo meiden, Binnenkort starten wij met ICSI, erg spannend natuurlijk en nog niet goed wetend wat er allemaal op ons af gaat komen. We hebben al veel informatie gelezen en dinsdag hebben we weer een gesprek met de gynaecoloog hierover. Nu is het alleen zo dat mijn baan erg veel stress zorgt. Hebben jullie tips wat ik kan doen? Ik ben zo bang dat het door de stress niet gaat lukken. Wat kan ik doen? Liefs bo
Hoi Bo, heel goed om hier nu al over na te denken, ik weet niet of het resultaat hierdoor negatief beïnvloed gaat worden. Maar ik weet wel dat je zo'n ICSI traject je er niet maar zo even bij doet, die fout heb ikzelf gemaakt en die ervaringen lees ik hier ook bij veel andere dames. probeer je agenda in die periode echt bewust leeg te houden, vooral aan het einde van het traject. Maar ook in de periode dat je mag testen. Ik hoop voor je dat het gelijk in 1 keer raak is, maar als dat niet zo is heb je juist in die periode rust nodig. Onderschat het mentale stuk niet en als je je op sommige momenten echt slecht voelt zit je niet op een overvolle agenda te wachten. Heel veel succes
ik had zelf het idee dat het met overmatige stress niet zou lukken. groei van de eitjes ben ik niet bang voor maar de periode na tp wel. dat is mijn mening, niet echt wetenschappelijk onderbouwd haha. ik meldde me ziek rondom de punctie. in de wachtweken een paar dagen vrij en een paar dagen thuiswerken. ja dat kost vrije dagen maar ik vond dat een prima investering. mss kan je ook thuiswerken? mss een dagje vrij of extra middag? als jij vindt dat je meer rust nodig hebt is het zonde als je al je energie in je werk stopt
Stress is sowiezo niet goed voor je lichaam. Ik zal tijdens je punctie en tp het iets rustiger aan doen. En misschien vindt je t wel fijn om in de wachtweken te werken, dan heb je een beetje afleiding. Als ik vrij ben in mijn wachtweken, pieker ik juist en word ik onzeker of het ooit wel gaat lukken. Als ik werk, denk ik er niet aan. Maar ik denk dat t voor ieder anders is. Ik hoor vrijdag wanneer ik mag starten met ivf/icsi, spannend!! Heb me wel voorgenomen om het rustiger aan toe doen. Vooral na de tp. Ik werk in de zorg, wil dan niet te veel duwen trekken etc. Ook veel traplopen is niet goed zei de gyn, hier ga ik wel rekening mee houden. Tijdens mijn punctie neem ik vrij tot een dag of 2 na de tp om even bij te komen. Mag ik vragen wat voor werk jij doet? Is het bespreekbaar met jouw leidinggevende?
BO123, ik kan het me voorstellen dat je ermee zit. Ik werk ook z'n 36 uur pw en nog eens voor een detacheringsbureau met verschillende klanten. Mijn ervaring is dat mensen het begrijpen als je het eerlijk aan hun vertelt. Voor mijn dochter heb ik mijn ICSI traject goed met mijn werk kon combineren omdat ik het met een klein groepje mensen met wie ik direct samenwerk hed gedeeld: alleen maar steun en positieve reacties gehad. Zelfs overleggen werden hiervoor verplaatst (zonder mijn traject te hoeven melden). Als ik jou was zou ik dat eerlijk aan de directe collega's zeggen (zonder details). Iedereen heeft toch een hart dat zo iets kan begrijpen!
Wat sowieso prettig is om te weten is dat je werkgever verplicht is je (doorbetaald) verlof te geven om naar je ziekenhuisafspraken te gaan. Wat overigens ook niet geweigerd mag worden (maar niet alle vrouwen weten dat). Je werkgever mag wel om bewijs vragen dat je idd naar het zkh moet. Verder ben ik het met de dames hiervoor eens. Wij zijn net begonnen (ben nog niet eens aan het spuiten) en ervaar het nu al als intensief en heftig. Ik ben blij dat ik de zaakjes met mijn werk nu geregeld heb, stress met mijn werk had ik niet erbij kunnne hebben.
Hier ook een stressvolle baan, maar wel mijn werkgever ingelicht over het ICSI traject en de afspraak was dat ik bij echo's en punctie enz. alles uit mijn handen kon laten vallen voor die middag/dag. Ik vond het heerlijk mijn baan en de drukte en stress ervan, was een goeie afleiding. Plande de echo's begin of einde dag en rondom de punctie mocht ik een paar dagen vrij. (nu viel deze toevallig op vrijdag, dus had ik er een weekend achteraan). De terugplaatsing was ik altijd vrij na de terugplaatsing, en verder werkte ik ontzettend veel extra in de wachtdagen. Gewoon ter afleiding, anders ging ik malen. Maar ook na de miskramen (ben alleen 1 dag thuis geweest i.v.m. curettage), de mislukte terug plaatsingen, ik heb altijd heel veel gewerkt, zeker rondom alle vervelende gebeurtenissen. Dat was mijn beste medicijn om niet aan het traject onderdoor te gaan. Hoe meer stress van het werk, hoe beter ik het traject kon handelen. Waar ben je bang voor?