In 2011 zijn we de MMM ingegaan omdat mijn cyclus niet op wilde starten na het stoppen van de prikpil. Tijdens de onderzoeken kwam naar voren dat ik PCOS heb en werd er ook vastgesteld dat ik een microprolactinoom heb (goedaardig gezwel op de hypofyse waardoor ik teveel prolactine aanmaak). Voor de prolactinoom werd ik aan de medicatie gezet. Voor de PCOS werd het advies gegeven om aan mijn gewicht te werken. Na veel gejojo uiteindelijk wel wat afgevallen dus mochten we in 2013 starten met Clomid, na 2 rondes met 50mg, 1 ronde 100mg en 10 rondes met 150mg hadden we nog altijd geen positief resultaat. Tussen de Clomid behandelingen door, werden ook de eileiders getest op doorgankelijkheid en die was prima in orde. Vervolgens zouden we starten met IUI. Omdat we toen op het punt stonden te verhuizen naar België, hebben we dit traject daar opgestart. In de zomer van 2015 werd er nog een kijkoperatie gedaan en werd er endometriose aangetroffen, hiervan hebben ze zoveel mogelijk weggehaald. Vervolgens hebben we 5 IUI behandelingen gehad maar helaas nog altijd niet zwanger kunnen worden. Vanwege het microprolactinoom loop ik bij een endocrinoloog en zij houdt ook mijn gewicht in de gaten. Omdat ze zag hoeveel moeite ik had om mijn gewicht verder omlaag te krijgen, zeker in combinatie met de hormoonbehandelingen, stelde ze voor om een maagverkleining uit te laten voeren. Ik zat op dat moment op een gewicht van 125kg. In eerste instantie was ik hier niet echt een voorstander van maar ben eerst de nodige gesprekken gaan doen voordat ik uiteindelijk een beslissing zou nemen. Omdat mijn gewicht niet alleen een zwangerschap in de weg stond maar ook op langere termijn mijn gezondheid in gevaar zou brengen, heb ik samen met mijn man besloten toch de operatie uit te laten voeren. Vorig jaar januari heb ik de operatie ondergaan en ben in een jaar tijd 45kg afgevallen. Voel me zoveel beter in mijn vel nu! In de gesprekken was al aangegeven dat ik eerst stabiel moest zijn met mijn gewichtsverlies voordat er een akkoord gegeven zou worden voor een zwangerschap. 22 januari moest ik terug voor controle bij de endocrinoloog en we kregen het akkoord omdat ik al vanaf oktober stabiel ben met mijn gewicht! Het toeval wilde dat ik 23 januari een positieve ovulatie test in mijn handen had en tot onze grote verbazing had ik 4 februari een positieve zwangerschapstest in mijn handen! We hadden echt niet verwacht dat het de eerste ronde raak zou zijn met onze voorgeschiedenis en zelfs zonder weer door de medische molen te moeten gaan! 2 weken geleden hebben we de eerste echo gehad en een kleine uk gezien met een kloppend hartje, dit was zo bijzonder en een enorm emotioneel moment! We zitten nu bijna op de 10 weken en heb enkel last van vermoeidheid en een raar gevoel in mijn maag (trekt af en toe samen) maar verder mag ik niet klagen. Ben zo superblij dat alles tot nu toe zo goed gaat en dat het ons nu eindelijk gegund lijkt te zijn! Sorry voor het lange verhaal maar wilde het graag delen
Wat fijn dat het allemaal goed gaat en dat jullie straks een klein wondertje in jullie armen mogen sluiten! Ik heb zelf een macro prolactinoom dus Weet wat voor ongemakken dit met zich mee kan brengen! Fijn dat je een endocrinoloog hebt die zo mee je meedenkt!
Gefeliciteerd. Super blij voor je. Ik ben ook na 10 jaar eindelijk zwanger van ons eerste wondertje. Heb ook pcos en net zoals jij ook met veel moeite voor een maagverkleing gekozen omdat er geen optie meer was voor mij. 1 jaar na de operatie spontaan zwanger. Miskraam met 6 weken en in januari opnieuw zwanger en tot nu toe gaan het top. Ik wens je een gezonde en voorspoedige zwangerschap
Wow gefeliciteerd!!!! Wat geweldig dat het meteen de eerste ronde zonder toeters en bellen gelukt is. Ook ik heb een hypofyse aandoening (een niet fuctionerende hypofyse tumor). Waaraan ik 21 december geopereerd ben. Daarvoor hadden wij 2 jaar geprobeerd zwanger te worden van de 2e. Dit zou ook na de operatie niet zomaar lukken zonder hormoon injecties en we hadden de hoop eigenlijk al opgegeven. Nu blijk ik, tot onze complete verrassing, toch echt 7 weken zwanger te zijn. De natuur kan soms als er een barrière weg is, ineens heel snel zijn werk doen