We hadden alles tegen: ik heb te veel NK-cellen in mijn baarmoeder, mijn man heeft sterk wisselende zaadkwaliteit, we hebben zes mislukte iui's achter de rug en na een welkome pauze zouden we in augustus/september starten met ivf/ICSI, maar toen had ik op Moederdag ineens een positieve test in handen. Dat felbegeerde tweede streepje! Ik wist niet wat me overkwam. Maar die eerste euforie maakte al na drie minuten plaats voor een allesoverheersende angst dat het weer fout zit. Anderhalf jaar geleden had ik ook al eens een tweede streepje, maar toen kwamen we er bij de eerste echo achter dat ons baby'tje niet leefde. Een slopende periode brak aan. De miskraam moest worden opgewekt met tabletten en dat was het pijnlijkste wat ik ooit heb meegemaakt, zowel psychisch als lichamelijk. Het herstel heeft toen ook heel lang geduurd. Ik kon een maand niet werken en voelde me pas na een maand of drie weer een beetje de oude. Nu zijn we anderhalf jaar verder en ben ik zoveel sterker dan ik toen was. Ik weet dat we een tweede miskraam aan zouden kunnen. Ik heb alleen geen zín om al die ellende weer te moeten doorstaan. En eerlijk gezegd voel ik gewoon dat dit weer een missed abortion gaat worden, want waarom niet? Die immuuncellen in mijn baarmoeder vallen het embryo natuurlijk gewoon aan en ik heb nul symptomen (hoewel de test knalde zoals jullie zien). Ik heb mijn nagels afgebeten en lig hele nachten te malen over hoe ik de weken tot aan de eerste echo ga doorkomen. Mijn vraag aan jullie is: hebben jullie tips? Ik heb me al op mijn werk gestort, zodat ik straks weer een tijd vrijaf kan nemen als het inderdaad een missed abortion blijkt te zijn (ik ben zzp'er, dus ik handel voor de zekerheid al mijn deadlines nu af en neem even geen nieuwe opdrachten meer aan). Ook heb ik de komende twee weken lekker veel afgesproken met vrienden. Maar de angst en paniek is er vooral 's nachts. Zijn er nog dingen die ik kan doen om mezelf gerust te stellen? Heeft het voor mij bijvoorbeeld nut om een paar keer hCG te laten prikken zodat ik me al kan voorbereiden op slecht nieuws? Of is het zo dat je hCG gewoon netjes blijft stijgen bij een missed abortion? Denk het wel, hè. Kan de fertiliteitsarts nog iets voor mij betekenen in dezen? Want dan bel ik ze na het pinksterweekend. Of zit er echt niets anders op dan 'gewoon' af te wachten? Zucht. Overigens ben ik niet op zoek naar felicitaties! Ik noem mezelf zeker nog niet zwanger, dus ook geen banner voor mij of aanmelding bij een bevallingslijst. Zwanger ben ik pas na een goede echo. Voor nu heb ik alleen dat tweede streepje. Ik ben vooral op zoek naar lieve woorden en geruststelling, denk ik, hoewel ik ook heus wel weet dat niemand van jullie mij kan vertellen of dit goed zit of fout.
Oh lieve @nizzie86, ik zal je zoals je wilt niet feliciteren maar wat een mooie test heb je daar! Ik vind het lastig om je advies te geven omdat ik niet zoveel heb meegemaakt als dat jullie hebben in dit hele traject. Het is zo begrijpelijk dat je het eng vindt en uiteraard bestaat de kans dat het misgaat, die angst heeft iedereen en bij jullie is het nog een stuk spannender. Maar de eerste stap is gezet! Er groeit nu iets moois in je buik en hopelijk zal je beetje bij beetje het vertrouwen terugkrijgen in je lichaam. Overigens kun je er inderdaad voor kiezen om bloed te laten prikken om te zien hoe je HCG stijgt maar ik denk eerlijk gezegd dat je dat niet heel veel rust gaat brengen. Wanneer krijg je een eerste echo? Dikke knuffel!!
Zo herkenbaar lieve @nizzie86 Onbezorgd zwanger ben je (mijns inziens) nooit meer na een dergelijk traject als jullie hebben doorgemaakt. Veel te goed weet je hoe niet vanzelfsprekend het is om gewoon zwanger te worden en te blijven. Hoever zou je nu zijn? Ik zou inderdaad de fertiliteitsarts bellen na dit weekend, misschien kan de 1e echo heel iets eerder? En hoe denk jij over gesprekken met bijvoorbeeld een maatschappelijk werker? Ik heb deze gehad met iemand die dit alleen deed voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen en zij heeft mij enorm geholpen om de hele situatie te relativeren en het weer positiever in te zien. Dikke knuffel voor jou! En ik duim duim duim dat dit jullie kindje mag zijn en het geluk nu eindelijk aan jullie zijde mag staan.
Wauw zo gegund! ♥ Misschien Düsseldorf want daar was je met onderzoeken toch? Vragen om advies. Mogelijk hebben zij iets waardoor die cellen jullie prachtige beeb in wording met rust laat? Het is en blijft altijd spannend naar de eerste echo vooral met zo'n ervaring al dus ik ga vooral voor jullie duimen dat het goed gaat. Probeer er ondanks alle gedachten ook nog van te genieten, gefeliciteerd ♥
Wauw wat een mooie test! Als meelezer op dit forum je naam al vaker voorbij zien komen, wat is je dit gegund! Die eerste weken zijn killing, ik vond ze echt vreselijk! Natuurlijk was ik blij met de positieve test, maar die onzekerheid. Na al die jaren strijden is het ook zo kostbaar en dan heb jij ook nog ervaring met een mk.... Ik heb helaas geen adviezen hoe je beter te voelen, dan de weken uit te zitten. Hopelijk ga je mooie echo's krijgen waardoor het vertrouwen gaat groeien. Hier kwam het echte geloof pas bij de 20 weken! Ik zou in ieder geval wel contact opnemen mbt de nk-cellen. Misschien kun je medicatie gebruiken om deze in toom te houden? Dat zou mij in jouw situatie een beter gevoel geven! Zet um op meid en ik hoop dat er mooie plakker in je buik groeit!!!!
En ik denk tr dat je je instelt op dat het weer mis is vanuit zelfbescherming! Hier ook zoveel teleurstelling gehad, dit zou wel weer ergens niet goed gaan. Ingesteld op het ergste kan het alleen maar meevallen... heel naar, want het voelt niet fijn. Mijn gevoel zat er helemaal naast, zie banner. Misschien geeft jou dat wat moed en hoop!
Waaaaahhhh Nizzie!!! Ik heb je bericht niet eens gelezen (ga ik zo doen!) maar je test! WAUW!!! als iemand het verdiend dan zijn jullie het!! Wat mega geweldig!!!
Oh lieverd, wat een ontzettend mooie test! Het is je zo gegund en dit tegen alle verwachtingen in! Ik kan je helaas niet helpen aan tips of ervaringen, maar ik duim zo hard voor je dat wat er nu in je buik groeit, goed blijft gaan en blijft zitten. Heb je enig idee hoe ver je nu zou kunnen zijn?
Gelezen. Ach meidje ik snap je zo goed. Ik herken die onzekerheid en angst zo goed. Ik heb geloof ik iedere 3 dagen aan de telefoon gehangen met de gyn tot mijn eerste echo. Zij dacht mee en probeerde me gerust te stellen en we hebben samen besproken wat wijsheid is. Ze adviseerde hCG prikken niet omdat het inderdaad helaas te weinig zegt. Eerste echo bepaald op 5+6 omdat eerder ook niet zinvol was maar dus niet te lang wachten. Ik zou dinsdag dus sowieso belllen. Verder heb ik geen tips. Het is gewoon slopend. Maar ik ga sowieso een kaarsje branden voor jullie en mijn duimen blauw draaien!
Lieve @nizzie86 wat zie ik nu... jullie verdienen dit zo!!! Ik wil je het liefste nu met een gat in de lucht springend feliciteren, maar omdat je aangeeft dat nog liever niet te willen... mag ik je dan wel voorzichtig feliciteren? Ik snap je angst zo goed. Juist uit die angst heb ik bloed laten prikken om de zoveel dagen om te kijken kf er oploop in zat. Ik zou idd ook even de Fertiliteits arts bellen, je gevoel bij haar neer leggen. Want om je de hele tijd angstig te voelen is ook niet fijn. Misschien kan je dan op zn minst een vervroegde echo krijgen om te zien of het wel op de goede plek zit door middel van misschien een zwangerschapsring te zien... misschien geeft dat je al een klein beetje inimini beetje rust. Ach lieve schat ik heb de traantjes in de ogen, van blijdschap dan! Ik hoop zo op een dikke vette plakker hoe mooi zal het zijn juist in jullie rust pauze dit als cadeau krijgen op Moederdag. Me duimen draaien en draaien en draaien dit moet gewoon goed gaan!
Ohhhh! ik zeg niets behalve oohhhhh! *Doet een regendans, klopt op hout, gooit muntjes in een fontein, brandt wierook, draait blaren op duimen*
Hoe bizar he.... je wil niks liever dan een 2e streepje, maar als hij er dan is "begint het pas". Veel vrouwen zullen jouw verhaal herkennen.. de eerste weken zijn zo onzeker en het lijkt maanden te duren voordat die eerste 4 weken om zijn.. niet gek dat je jezelf vast voorbereid op het slechtste, dat is onze overlevingstrategie. Maar eigenlijk kunnen we niet meer doen dan hopen dat dit wonder er gaat komen. Want dat is wat het is... Goed dat je afleiding vindt in werk en in leuke dingen..!! Ik duim voor je dat het goed zit.
Die angst is zó herkenbaar. Niks en niemand kan die wegnemen. Stap voor stap...na elke goede echo komt er steeds iets meer hoop op de goede afloop. Maar de angst blijft. Weliswaar steeds meer op de achtergrond maar het blijft. Ik ga keihard duimen dat deze baby blijft en je vertrouwen doet groeien. Samen met je buik. Op naar de eerste horde, de eerste echo. Hopelijk mogen we je dan feliciteren. Maar die test is prachtig!
Wat herkenbaar dat je zooo bang bent en je voorbereid op weer een klap. Maar ik wil je vooral zeggen dat wonderen echt bestaan! Ik hoop dat je iedere dag een pietsje minder bang hoeft te zijn. Dinsdag snel bellen met je arts. En volgens mij gaat het hele forum heeeeeeeel hard voor je duimen! Knuffel.
Jullie zijn een stelletje lieverds, allemaal ♡ @bozoe De eerste echo staat op 4 juni! Ik hoop zo erg dat je gelijk hebt en dat er inderdaad iets groeit bij mij vanbinnen. De vorige keer was het namelijk nu al gestopt, alleen kwamen we daar dus pas bij de echo achter. Ik hoop echt dat het uitblijven van zwangerschapssymptomen niks betekent, maar ik vrees het ergste... @xxLinn Nee klopt, onbezorgd zwanger zijn zit er niet in, tenminste niet in die eerste paar weken. Ik wist dat ook wel van tevoren, alleen ik had nooit verwacht dat het me zó erg zou aangrijpen dat ik er gewoon niet van kan slapen 's nachts. Ik kan altijd slapen. Slapen is mijn lievelings. En ik had ook eigenlijk niet verwacht ooit nog dat tweede streepje te gaan zien. We zijn al zo lang bezig dat ik samen met een vruchtbaarheidspsycholoog strategieën heb verzonnen om een andere invulling aan mijn leven te geven dan die van moeder in spe. Moeder worden is namelijk een enorm onderdeel van mijn identiteit; ik ben een moeder zonder kind (dat zullen de ongewenst kinderloze dames op dit forum wel herkennen). Samen met die psycholoog ben ik me gaan concentreren op de andere aspecten van mijn identiteit, en dat is aardig goed gelukt, al zeg ik het zelf. Ik was zó gelukkig en tevreden de laatste tijd, ondanks dat mijn kinderwens nog niet in vervulling was gegaan. Alleen nu is dat tweede streepje er ineens en dondert alles wat ik zo zorgvuldig heb opgebouwd weer in elkaar. Aan de ene kant klamp ik me wanhopig vast aan dat streepje, en tegelijkertijd durf ik er nog niets mee. Ik durf mijn uitgerekende datum niet op te zoeken, ik durf geen banner aan te maken... Ik weet alleen wel dat ik gisteren precies vijf weken in verwachting was. Nu is het dus hopen dat ik in verwachting ben van een levend wezentje en niet van een illusie. Lief dat je voor me duimt ♡. @Gootje1988 en @dame82 Achteraf had ik misschien meteen Düsseldorf moeten bellen na de positieve test, maar ik was zo overdonderd (én ik was al 15dpo, dus misschien was het zelfs al wel te laat) dat ik er gewoon niet aan heb gedacht. Pas nu ik vijf weken in verwachting ben en eigenlijk niets van een zwangerschap merk terwijl de test iets anders zegt, denk ik: klotezooi, had ik maar gebeld. Misschien hadden ze me dan meteen dat infuus met antistoffen kunnen geven en had ik tenminste het gevoel gehad er íéts aan te hebben gedaan. Aan de andere kant, hoe erg dat ook klinkt en hoezeer ik daar nog niet aan wil denken, maar als dit weer uitdraait op een missed abortion, dan weten we tenminste zeker dat die immuuncellen de boosdoener zijn en ga ik in september niet eens een terugplaatsing probéren zonder ook dat infuus te krijgen. Maar voor nu is dat denk ik te laat. 'Fijn' om te horen dat jouw gevoel er ook helemaal naast zat, @dame82, daar put ik enorm veel hoop uit. Hopelijk heeft mijn gevoel het ook bij het verkeerde eind. @JosjeM Lieverd, wat knap dat je hier reageert ♡. Ik weet maar al te goed hoe het is om in jouw schoenen te staan en wéér een topic voorbij te zien komen van iemand die wel geluk heeft, maar als je maar weet dat ik me verre van rijk reken. De eerste horde is na anderhalf jaar eindelijk weer eens genomen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Tot aan de eerste echo is het overleven. Je bent een bikkel, en ik stuur je duizend kilo babydust, dat weet je. @Flamingooo Superbedankt voor je adviezen, hier heb ik echt iets aan! Ik ga dinsdag inderdaad de poli bellen en mijn angsten en paniekgevoelens aan ze voorleggen. Ze zullen vast vaker met dit bijltje hebben gehakt. Een te vroege echo vind ik zelf heel eng, maar aan de andere kant... Als ze dan al kunnen zien dat het sowieso niet goed zit, dan scheelt dat me weer een paar dagen stressen. Ik ga het met ze overleggen. @Ashleyrachel en @KleineLai Ach mopjes, dank jullie wel ♡. Jullie oprechte blijdschap spat gewoon van het scherm af, en ik hoop dat het duimendraaien en de positieve vibes en het wierook branden zijn vruchten gaat afwerpen. @K00 Bedankt voor het duimen! Het is inderdaad een overlevingsstrategie. Zelfbescherming. Ik merk wel dat het me heel goed heeft gedaan om het hier van me af te schrijven en jullie lieve woorden te lezen. Waar zo'n forum al niet goed voor is ♡. @Panter Ja, je hebt helemaal gelijk. Die angst is er gewoon, en daar kan niemand iets aan veranderen. Het punt is dat ik nog niet eens dénk aan latere echo's, ik ben vooral bang voor die eerste omdat onze droom anderhalf jaar geleden op dat moment instortte. Ik voelde me op-en-top zwanger, we waren de babykamer al zo ongeveer aan het inrichten en toen bleek er helemaal geen baby te zijn. Sterker nog, ik wist niet eens van het bestaan van een missed abortion af. Ik las op dit forum altijd 'geen bloed is goed', maar dat gaat dus gewoon niet op. Ik ben nu ook geen druppel bloed verloren sinds mijn laatste menstruatie in april, dat is het verneukeratieve eraan. Maar goed, dank je wel voor je lieve woorden. Ik hoop heel erg dat je gelijk hebt. @blij83 Lief lief lief, ik hoop zo erg dat het zijn vruchten gaat afwerpen! Jij alweer vijftien weken, wat geweldig. Ik kan me de dag van je positieve test nog herinneren ♡. Gaat het allemaal goed?
Wees ook vooral niet bang bij het hebben van geen of bijna geen kwaaltjes. Wou ik je nog even mee geven, misschien stelt het gerust... hier namelijk alleen in week 7, 2x boven de pot gehangen en op dat na alleen moe moe en moe. Ben echt blij voor je! Hopelijk kan je dat zelf ook snel zijn!
Maar ik ben dus zelfs niet moe! Ik voel me gewoon zoals anders, zij het ietwat neerslachtiger . Het enige wat ik heb gehad is fikse menstruatiekrampen een week lang. Maar die zijn nu weg en dat baart me dus ook weer zorgen. ZUCHT.
Moe komt nog wel Menstruatie krampen hier ook wel aanwezig afgelopen week bijv ook weer heeft echt met het voorbereiden en groeien van je baarmoeder te maken. Hoe ver zou je nu zijn ?
Ik hoop dat ik nog moe word! Ik zou er bijvoorbeeld ook alles voor over hebben om nu kotsend boven de wc te hangen, dan zou ik tenminste het idee hebben dat het hCG stijgt... Gisteren was ik vijf weken. De vorige keer is het vruchtje met vijf weken gestopt met groeien.
Tot je boven de wc hangt dan denk je er anders over vooral als het van 2 kanten ineens komt Maar ik Snap je ik had ook zo de twijfels omdat ik dus echt bijna niks geen kwaaltjes had. Ook die vermoeidheid kon ik pas na 2 weken plaatsen, toen herkende ik pas aan mezelf dat ik eigenlijk veel vermoeider was dan eerst. Ik zou gewoon eens bellen met de Fertiliteits arts om te kijken of je misschien eind deze week begin, volgende week langs mag komen of je hcg te laten prikken. Maar hier echt pas wat misselijk dus met 7 weken.