Men zegt altijd, kleine kinderen, kleine zorgen.. grote kinderen grote zorgen. Welke leeftijd vonden jullie t 'moeilijkste'? Kan ik me er psychisch misschien n klein beetje op voor bereiden..
Mijn meisje is PAS 3, maar ik zeg tot deze leeftijd: de peutertijd...damn....ze is echt een monstertje hoor! Wat was ze hiermee vergeleken makkelijk als baby en dreumes... Maar goed, het KAN nog erger worden, dus ik word snel stil
Ik heb van alles wat in huis, van baby tot puber... en ik ben er zeker van...pubers zijn het allerergste! (Vooral meisjespubers!)
Ik heb een dochter van 11..... Die op het randje van puberen zit. En voel me soms zo machteloos. Ze is niet het type ik ga mijn eigne gang en doe brutaal, was het maar waar... Ze is lief, soms onzeker en neemt de zorgen van de hele wereld op haar schouders. en houd zich bezig met ingewikkelde levensvragen. Kan soms snachts niet slapen vanwege al die zorgen.... Moeilijkste leeftijd tot nu toe. En toch is het ook nu weer een prachtige leeftijd, om een klein meisje groot te zien worden. Dagen dat ze groot en stoer is afgewisseld met dagen dat ze op schoot zit met haar knuffel tegen zich aan.... Maar makkelijk nee ,dat niet.
Moeilijke vraag hoor. De babytijd vind ik het makkelijkste. De peutertijd is ook makkelijk maar wel bewerkelijk. Moeilijkste kies ik dan toch voor de puberteit. Het komt er eigenlijk op neer dat hoe mondiger je kind wordt, hoe moeilijker het wordt. Als puber zijn ze niet meer meegaand, hebben een eigen wil en voeren die ook uit. Dan gaan ze echt grenzen verkennen. Komen in aanraking met zoveel mensen, vroeger kende ik alle vrienden van mijn zoons, nu niet meer. Daar heb ik weinig invloed meer op en kan alleen maar hopen dat het geen rare snuiters zijn. Vroeger kwamen ze niet verder als je eigen straat, dan de wijk, dan het dorp. Nu gaat de oudste al heel Nederland door. (is nu bv. voor het eerst met een zooitje vrienden op vakantie aan de belgische kust) Maar het is ook wat wannebe zegt een heel mooie leeftijd. Ook hier zijn ze stoer en af en toe krijg ik nog knuffels van ze (uiteraard nooit als er vrienden zijn ). Vaak hebben we echt serieuze gesprekken over verkering, drugs, uitgaan, zelfs over de opvoeding die ze gehad hebben. (en dan is t fijn om te horen dat ondanks het verzet ertegen ze het toch wel oke vinden en het later ook zo gaan doen, behalve dan natuurlijk helpen in t huishouden, haha, dat hoeven hun kinderen nooit te doen)
Pubertijd. Ondanks het tegendraadse.... je moet ze steeds meer 'loslaten' (schoolprojecten, vriendjes, teenage disco's enz enz). Gelukkig begrijpt 'mijn puber' me als ik weer eens bel naar zijn mobiele telefoon om te horen dat alles ok is.
Moeilijk! Ik denk de pubertijd. Peutertijd vind ik juist leuk, ze gaan hun eigen willetjes ontdekken en ontwikkelen en dat vind ik juist leuk om mee te maken
ik heb peutertijd gekozen, maar de pubertijd zal wel moeilijk worden maar daar heb ik nog geen ervaring mee. vind de peutertijd soms lastig want je kind kan soms niet goed duidelijk maken wat hij bedoeld en verstaat ook nog niet alles. maar echt moeilijk vind ik het niet het heeft meer leuke dingen. mijn oudste 2 zullen binnen nu en een paar jaar wel gaan puberen daar zie ik wel een beetje tegenop.
mij ljkt de pubertijd dus gewoon superleuk hé,ik voer nou al hele gesprekken met de oudste en hij is 8. ik denk dat het per kind verschillend is,heb bij de oudste nog niks moeilijks gehad.maar bij de jongste vind ik bijna alle fases wel moeilijk. van huilbaby,naar opstandige peuter en nu hij 6 is wil hij alles wat zijn broer mag doen.wat natuurlijk niet kan omdat hij te klein is.
nou ik heb dus ook gekozen voor de pubertijd...... pfffffff mijn oudste dochter zit er midden in , nou geloof me, ik heb dagen gehad dat ik met mijn handen in het haar hebt gezeten. roken, uitgaan, verkeerde vrienden en drugs alles willen ze uit proberen, kan je nog zo goed voor ze zijn en een stabiel gezin hebben als ze echt gaan puberen, nou berg je maar!
Mijn zoontje van twee en een half zit midden in de peuter pubertijd, best wel eens moeilijk, altijd Neeee horen. Maar als ik denk aan de gewone pubertijd (ik kan er nog niet over mee praten maar dit is mijn gevoel) dan is het nog niet zo erg. Vorige week ben ik hier in tilburg naar de kermis geweest en als je dan ziet hoe de jeugd zich gedraagd dan hou ik mijn hart vast. Zou hem het liefste in een doosje willen stoppen en lekker voor me zelf houden, misschien heel egoistisch maar moet er niet aan denken dat hij straks ook zo over straat swalkt, 12 jaar en al dronken. Helaas zie je het steeds meer en mijn schrik is er groot voor. groetjes conny
Ja echt wel de pubertijd! Mijn oudste zoon is nu 14, altijd een lief en rustig kind geweest maar nu.....maar ja ff doorbijten