Hoi hoi, Mijn dochter heeft al zo ongeveer vanaf haar geboorte moeite met het aan moeten doen van romper en trui. Hoofdje er door en dan vooral de armen door de mouwen. Ze vindt het vreselijk. Ik dacht altijd dat ze er vast over heen zou groeien, maar het wordt eigenlijk alleen maar erger. Ze is een half jaar nu. Zodra ik haar afleid of op til stopt ze met huilen, maar die armen moeten er toch een keer door hè. Ze krijst, gilt, zet zich af, wordt heel boos en verdrietig. Ik denk eigenlijk dat t vanaf nu ook alleen maar erger gaat worden... Iemand een goede tip?
Waarom denk je dat het erger gaat worden? Straks kan ze zitten. Dan is het veel makkelijker om haar aan te kleden. Kun je in de tussentijd geen overslag rompers en shirtjes gebruiken? Die leg je klaar op het Aankleedkussen, baby er bovenop. Hoef je alleen nog de armpjes er doorheen.
Hi! Dank voor je antwoord. Overslag romper heb ik idd. En truitjes met veel rek erin. Ze kan zitten idd. Maar dat lijkt t niet gemakkelijker te maken. Daar zou ik evt wat meer mee kunnen oefenen trouwens. Heb dat vrij snel opgegeven. Ik denk of ben bang dat het erger wordt, omdat het tot zo ver alleen maar erger is geworden. Maar ook omdat het kindje van mijn zwager redelijk moeilijk is en dat zag ik vanaf de baby tijd al aan komen. Dat is nooit veranderd. Inmiddels is er veel strijd met dit kindje. Je hebt t natuurlijk niet helemaal voor het zeggen of je een makkelijk of moeilijk kindje krijgt, maar daar waar ik mijn dochter kan helpen om met de frustratie om te gaan doe ik dat graag. Iets in de hand geven doe ik nu. Ik blijf ook in contact met haar op een positieve manier. Maar wel: dit hoort er gewoon bij. Groeien kindjes hier in het algemeen over heen? Of zie je dat kinderen dan toch gevoelig blijven voor het een of ander?
Bo vond aankleden verschrikkelijk. Vanaf het moment dat ze kon zitten ging het redelijk. Vanaf het moment dat ze kon staan vond ze het prima. Zeker omdat ze ook kon helpen. Beentjes optillen, armen zelf door de mouwen steken. Dat wordt vanzelf makkelijker. Je hebt geen idee of iets erger of minder erg wordt. Bo is vanaf dag 1 een slechte eter geweest, wat een gedoe iedere keer met die flessen. Ze was dus ook al heel snel van de flessen af en toen ging het stukken beter. Alleen het avond eten is hier max 6 happen. Maar wel zonder drama, met een hoop lol aan tafel. Dan moet ze maar groeien op boterhammen en yoghurt hoor. Ze viel heel snel zelf in slaap. Kon ik zo wakker in bed leggen. Maar echt doorslapen? Dat doet ze pas 3 maanden. Wat een drama was dat. Nu slaapt ze klokje rond en wordt vrolijk wakker. Daarentegen liep ze snel, praat ze snel, en is ze een echt buiten kind. Met sommige dingen hebben we dus geluk, met andere een beetje pech. Maar dat wist ik nog niet met 6 maanden hoor. Kan nog alle kanten op
Overigens sliep mijn dochter al na 2 weken van 23:00-07:00 en dacht ik dat ik een wonder baby had. Pas toen ze 3 maanden was veranderde dat
Voor de rompers kun je nog die met spaghettibandjes nemen, dan heb je amper mouwen . Je kunt ook kijken of ze het fijner vindt om eerst de mouwen te doen en daarna pas over het hoofd, dan zit ze in een andere houding. Mijn dochter had ook een hekel aan shirts over het hoofd doen, maar meer dan dingen kopen die niet strak zitten en het zo snel mogelijk doen is er vaak niet.
Het wordt inderdaad makkelijker als ze stevig kunnen zitten of staan, maar als hij hier een keer zijn dag niet heeft dan is het ook drama Wel merk ik, nu hij steeds meer begrijpt, dat hij doorheeft dat hij ook kan helpen ipv tegenwerken dus daar speel ik een beetje op in. Sowieso is ‘helpen’ sinds kort hier het toverwoord. Alles gaat makkelijker zolang hij het gevoel heeft dat hij kan helpen
Haha leuke tips! Dankjewel. Wat grappig dat helpen en toverwoord is. Goed gedaan man! Zo zie ik het ook wel voor me :-D. Betsy leuk om jouw ervaring te lezen. Zo is er altijd wel iets denk ik en idd kan t ook juist goed omslaan. Hier een goede eter (ondanks dat toch een licht gewichtje), komt slecht in slaap, maar slaapt dan weer wel door en redelijk lang haha (hoewel we weer in zo'n fase zitten), snel in rollen, zitten en kruipen, erg vrolijk, maar áls het mis is... dan is het ook echt mis zeg maar. Dramaqueen :-D. En sinds een dag of twee heeft ze gillen ontdekt! Jeeeeeeeezus :-D zojuist in de supermarkt. Ik denk dat ze dat gewoon voor de leuk doet ofzo. Hopelijk zijn dat dan van die dingen die komen en gaan. Anyway... Zojuist zittend omgekleed op zo'n manier dat ze naar buiten kan kijken. En het was gewoon helemaal prima! Niet boos of verdrietig. Dus goed idee van dat zitten! Hopelijk vanaf nu een blije baby op het aankleedkussen!
Weet je wat mij het beste heeft geholpen? Er een beetje de humor van inzien. Behalve dat slapen natuurlijk, dat is nooit grappig Maar een kind dat zich in allerlei bochten wringt om maar niet aangekleed te worden is best grappig om te zien toch. Bo die liever spaghetti in haar haren smeert dan dat ze het op eet is best grappig. Midden in de supermarkt op de grond liggen en gillen, gewoon negeren. En na 2 minuten staat ze op alsof er niks aan de hand is, is best grappig. Gewoon je gezicht in de plooi houden en er stiekem om lachen. Komt vast goed. Zet hem op!
Hier was vanaf geboorte ook een drama. Merkte ook spanning in 1 van der armpjes tijdens het aankleden. We moesten voor wat anders na de kinderarts en vond ook wel extreem hoe ze reageerde op aankleden. Wij zijn langs osteopaat geweest en verwijzing fysio. Fysio vond niest. Osteopaat spanningen idd in nekje en armpje. Maar heeft niet super veel geholpen verder. Tips die we mee kregen waren. Beginnen met armpje waar meeste spanning in zit. En romper niet over der hoofd aantrekken maar via de beentjes (mij lukt dit niet, vriend wel) Aankleden gaat steeds beter. Overdag geen last van maar we merken als ze moe is dat dan wel huilen is. Afleiden met speelgoed gaat af en toe. Zitten werkt hier ook nog niet super omdat ze echt niet stil zit. Succes ermee verder
Wat wij doen is zijn kleren zelf “aantrekken” of zijn sokken aan zn handen doen, vindt ie hilarisch! Oh en sommige labels moeten er echt uit.
Ik heb ook een tijdje gedacht dat het iets lichamelijks is, maar ze kruipt bv al.. om dat te kunnen moet je toch wel over fysieke mogelijkheden en vaardigheden beschikken. Lijkt me dan zo raar dat ze dat wel kan, maar geen arm door een mouw kan steken. Of zie ik dat misschien niet goed? Heb jij daar toevallig wat meer verstand van gezien je ervaring? Fijn dat het iig nu beter gaat. Heb je een idee hoe dat komt?
Hier is qua ontwikkeling ook en hele vlotte dame! In de kraamweek al goed/lang hoofde omhoog houden (zei kraamzorg) Ik durf achteraf nog niet echt te zeggen wat geweest is. Al voelde ik die spierspanning wel heel duidelijk in 1e armpje. Is een meisje met heel veel pit en laat goed en duidelijk merken wat ze wel wil en niet (denk aan stampvoeten met 10mnd, hoofde in nek gooien als het er niet zint) Huilt ok veel en hard als ze het er niet mee eens is en gok dat dat aankleden daar dus ook beetje bij hoort. Fysio zou ik idd niet naar kijken in jou geval omdat je idd aan geeft dat ontwikkeling super goed gaat. Maar osteopaat is kan misschien nog wel een optie zijn?
Hier ook een meiske met temperament. Ik heb haar gewoon veel in betrokken ookal vond ze t niet leuk, op handje tikken welke ik nodig had zodat ze wist wat er ging komen en altijd in dezelfde volgorde. We speelden ook ontzettend veel kiekeboe dus even oogjes dicht of iets voor dr gezicht was niet zo'n probleem. Maar t moment dat ze een beetje mee kon 'helpen' was magisch voor dr, overdreven enthousiast reageren in t begin en ze was apetrots en dat maakte t leven toch stukken makkelijker. Armen dr zelf doorheen doen even alle vingers natellen, wat ze maar grappig vindt, staand dr broek aandoen en dat ze dan zelf dr voetje alvast omhoog tilt. Ze heeft alleen een hekel aan liggen, dus die luier verwisselen is nog vechten.