Na al die jaren wil ik mezelf er dan dus toch aan wagen met mijn gezin. Een zonvakantie richting Spanje. Een klein obstakel. Vliegen lijkt me écht doodeng. De gedachte eraan jaagt me angst aan. Niet bepaald handig voor iemand die ooit een paniekstoornis heeft gehad. Ik zette de vliegangst ook bewust even tussen haakjes, want om eerlijk te zijn heb ik nog nooit gevlogen. Maar goed: op een bepaald punt heb ik dus ineens besloten dat ik dit zo verschrikkelijk zonde vind en ik mezelf en de kinderen (vooral de kinderen) de ervaring gun van leuke vakanties in het buitenland. Voor mijn (en hun) eerste vlucht hebben we gekozen voor Mallorca. 2,5 vliegen en klaar. Ook omdat mijn 6-jarige zoon het allemaal wel heel erg spannend vind. Alleen nu... als ik er langer over nadenk krijg ik er oprecht buikpijn van en zit dus manieren te verzinnen hoe ik mezelf sowieso rustig kan gaan houden in het vliegtuig. Een paniekaanval op ik-weet-niet-hoeveel-kilometer hoogte is namelijk niet het ideale begin van een vakantie. Zeker niet aangezien ik ook nog terug zal moeten en moeilijk kan gaan lopen. Dus... Wie heeft er tips? Liever geen zware ladingen aan Diazepam e.d, omdat 12 uur knock-out niet echt nodig is voor een vlucht van twee uurtjes. Misschien iets wat (bewezen) de scherpe kantjes eraf haalt? Alle tips zijn welkom .
Homeopatische druppels? Welke geen idee, ff langs de drogist. En heb je bijv ademhalingsoefeningen gehad bij je paniekstoornis? Die kunnen ook heel bruikbaar zijn.
Ik vind vliegen altijd spannend. Maar sinds we met onze dochter vliegen heb ik er veel minder last van. Ik focus mij op haar en vertel wat er gebeurd en speel een spelletje. Wanneer we straks met twee kinderen gaan vliegen kan ik mij helemaal niet meer voorstellen dat ik tijd zou hebben om er zelf zenuwachtig van te worden.... Verder: - vertel het direct aan een stewardess bij binnenkomst, dan kunnen zij je gerust stellen en in de gaten houden. - lees je in over wat een vliegtuig nu precies doet en hoe het werkt. - als dat helpt: een kort ritje in de auto of gaan wandelen is veel gevaarlijker dan in het vliegtuig stappen Succes en een hele fijne vakantie gewenst!
Ik heb ook vliegangst. Bij 1 vd vluchten ook in een storm gezeten en toen werd het erger. Soms met paniek is het ook accepteren dat het kan komen. Als jij je van tevoren heel druk gaat maken ben je uitgeput en dan ook vatbaarder voor paniek. Maar het is verder ook heel mooi als je in de lucht zit. Heel bijzonder om het landschap voorbij te zien komen.
Enkel de start en de landing voelen spannend aan. (Duurt maar een paar minuten) Flink kauwgummen voor je oren. Wat bij mij helpt, kijk naar buiten. Naar de horizon. (Ik vroeg altijd om een raamplek, anders kotst ik de boel onder. Dan krijg je wel een raamplek, mits je op tijd incheckt) Bij spannende dingen (zoals de tandarts) denk ik altijd aan leuke dingen. Dan lig ik al op het strand enz
Voor mij hielp, stom genoeg, het allerbeste om met mijn kinderen te vliegen. Ik heb echt vliegangst, maar ook een heel gevoelig kind met autisme. Normaal heb ik pillen voor een vliegreis maar met kinderen kan dat niet vond ik, en ik wilde mijn angst niet overdragen op mijn toch al gespannen zoon. Ik moest zo rustig voor hem blijven, dat hij niets heeft gemerkt en ik heb de meest ontspannen vluchten ooit gehad. Ik heb alleen aandacht voor hem gehad en mijn angst kennelijk effectief weggedrukt. Niet dat mijn vliegangst nu over is hoor, maar ben wel íets nuchterder. Ik ga het reizen er niet om laten, dus probeer ik er zo goed mogelijk mee om te gaan en iig tot het moment daar is er niet over te stressen..
Mijn zoon vindt het elke keer ook weer heel spannend. We zijn 2 weken geleden naar de Dominicaanse Republiek gevlogen en eerst vond ie het leuk maar hoe meer het dichterbij kwam hoe meer hij ertegen op keek. Op het vliegveld wilde hij weer naar huis haha. Maar goed, ik weet gewoon dat, als we eenmaal in de lucht zitten hij zich bedenkt waarom hij zich ook alweer zo druk maakte, want werkelijk, het is of je in een bus zit. En zo ging het ook. We hadden spelletjes mee, ik had lekker een boek op mijn mobiel (moesten 9 uur vliegen) en de terugweg ging hij (bijna) fluitend het vliegtuig in. Dus niet echt tips, maar gewoon over je heen laten komen en dan komt het zeker goed. Hele fijne vakantie.
Dit dus! Focus je op de gedachte dat je rustig moet blijven omdat je niet wilt dat je kind je angst over neemt. Met 1 kind was het echt een knop die ik om moest zetten. Met twee heb ik idd geen tijd meer om er echt over na te denken want speelgoed is weer gevallen, de een wil drinken, de ander heeft jeuk etc. Ik blijf het spannend vinden hoor en ik kom standaard met spanningshoofdpijn uit het vliegtuig. Maar de kinderen vinden het geweldig en ik geniet zelfs op de momenten als ze toevallig beide slapen.
Vliegen blijft spannend vind ik. Vooral het moment dat het vliegtuig opstijgt en van de grond komt vind ik spannend. Ik zou er niet teveel over nadenken. Doe net alsof je in een bus of trein zit. Hoe meer je jezelf opjut hoe erger het wordt. Dus rustig blijven is het beste, vooral als je met kinderen bent. Als jij anstig en gestressed bent dan heb je grote kans dat kinderen dat overnemen.
Voor welk aspect ben je precies bang? Misschien is dat wel goed om helder voor jezelf te krijgen. Gaat het omhet misschien storten we neer deel? Dat vind ik zelf makkelijker te adresseren omdat de risico’s op een ongeluk kleiner zijn dan in het normale verkeer Gaat het meer om het feit dat je ‘opgesloten’ zit? Dat is natuurlijk al wat lastiger maar daarin zou je misschien eerst al test situaties kunnen opzoeken (zoals een wat langer trein traject bv den bosch-Utrecht) Volgens mij zou je trouwens best een halve oxazepam voor zeker heid kunnen meenemen, dat is volgens mij gewoon rustgevend maar niet al te heftig