slecht gevoel

Discussie in 'Alleenstaande moeders' gestart door TiTaRa, 27 aug 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. TiTaRa

    TiTaRa Fanatiek lid

    25 aug 2008
    1.016
    0
    0
    Interieurverzorgster (mooie naam voor poetsvrouw)
    Lanaken (Rekem)
    dag dames,

    Ben een meisje van 19 jaar en ben onverwacht zwanger geworden.
    Ik ben pas van school en werk sinds een maand in de verkoop.
    Ik ben nu zo een 10 weken zwanger maar mijn vriend is er niet voor te vinden om nu al voor een kleintje te zorgen.
    Hij wilt nog zoveel doen, en nog zoveel tijd met mij alleen samen doorbrengen en doen wat we willen zonder er bij moeten na te denken of er iemand voor de kleine kan zorgen of niet.
    Ik kan het mezelf nooit vergeven als ik mijn kleintje weg laat halen dus wil ik besluiten mijn kleintje te houden. Ik heb alleen een beetje bang dat de relatie met mijn vriend mischien daardoor niet stand kan houden. Ik heb hem gezegd dat, als hij echt geen kindje wilt, hij niet met mij moet samenblijven en dat ik zijn leven niet wil kapot maken. Dat is NOOIT mijn bedoeling geweest, ik wil dat mijn vriend zijn leven kan maken tot wat hij wil en ten volle van het leven kan genieten.

    Hij houdt zielsveel van mij en ik ook van hem en hij heeft mij gezegd dat hij sowieso voor het kleintje zal moeten opdraaien als hij nu nog samen is met mij of niet! Dus daar gaat het volgens hem niet over. Ik denk dat hij bang is dat alles tussen hem en mij gaat veranderen eens ons kindje op de wereld is.

    Mijn ouders zijn ook enorm tegen abortus en dit is ook een hele grote reden om mijn kleintje niet weg te laten halen. Ik zou mijn ouders nooit willen teleurstellen of kwetsen want ik heb een zeer goede band met hun. Ik weet ook dat wanneer mijn kindje er is zij mij enorm zullen steunen en helpen in alles wat mogelijk is! Dus wat zou er nog mis kunnen gaan? Als mijn vriend echt niet meer bij me zou blijven, zou ik dan een heel ongelukkige mama worden die niet voor haar kindje kan zorgen?

    Dank u wel allemaal!
    Kusjes!
     
  2. Stevell

    Stevell Lid

    11 aug 2008
    58
    0
    0
    Ik heb net ook al geantwoord op een andere vraag van je ;)
    Maar ik vind het wel grappig en interessant om je berichten te lezen omdat ik in bijna dezelfde situatie zat, ook nog zo jong enzo;)

    Is het misschien niet zo dat je vriend eerst moet wennen aan het idee?
    Of is hij er echt over na aan het denken dat de kleine eigenlijk weg moet?

    Mijn vriend stond ook :confused: toen ik vertelde dat ik zwanger was..
    hebben we daar wel geld voor, hebben we daar wel zin in, zijn we niet te jong daarvoor etc etc, allemaal logische vragen natuurlijk.
    Ik heb hem verteld dat hoe dan ook ik dit kindje niet weg laat halen!
    Daar was mijn vriend het al snel mee eens, maar hij was meer bang of we het wel allemaal zouden redden.
    Ik weet niet hoe dat bij jou zit?

    nadat mijn vriendje eenmaal aan het idee gewend was, na de eerste echo enzo.. merkte ik dat hij er steeds meer zin in had..
    nu ik al 27 weken ben, zit hij regelmatig hele gesprekken te voeren met de kleine in men buik en kijkt er echt naar uit!

    Als ik jou zo hoor zeggen dat jullie zo veel van elkaar houden,
    moeten jullie dit ook wel samen aankunnen toch?
    En ik ben echt van mening dat je, met een kleine, misschien nog wel veel gelukkiger bent samen!
    Ik kan niet wachten om mijn vriend met ons zoontje in zijn armen te zien (L) en om leuke dingen te gaan doen met zijn 3en, en er weer van te genieten als we iets met zijn 2en doen!
     
  3. kimm1988

    kimm1988 Fanatiek lid

    27 dec 2007
    3.125
    0
    0
    Enschede
    Ik denk dat je gewoon tegen je vriend moet zeggen dat jij er wel voor wilt gaan.. en als hij bang is dat jullie niks meer samen kunnen doen dan heeft hij het mis...

    jullie kunnen als de kleine er is ook wel eens wat samen doen... het is inderdaad alleen een oppas vinden... en het kan natuurlijk ook niet elke dag of misschien wel niet elke maand... maar dat is dan een keuze die gemaakt is...

    Maar je word geen ongelukkige moeder hoor... je kan ook prima alleen een kindje opvoeden en erg gelukkig worden/zijn. ALs hij ervoor kiest om niet met jou verder te gaan en dat je er dan alleen voor komt te staan... dan moet je maar zo bedenken... ik kan de naam kiezen.. ik kan de kleertjes kiezen... ik kan alles zelf uitkiezen zonder dat er een meningsverschil is... natuurlijk is het heerlijk om alles samen te delen...

    maar je moet een keuze maken waar JIJ achter staat... niet wat een ander vind of denkt...

    succes
     
  4. 4days

    4days Niet meer actief

    Hoi meid, ik zat ook in een zelfde situatie! Met als enige verschil dat het ook nog net hartstikke slecht ging tussen mij en mijn vriend.... Maar ik moet zeggen, toen hij het eenmaal verwerkt had keerde hij opeens 180 graden en was hij juist hartstikke blij over de kleine! Dus ik denk dat je je vriend ook gewoon een beetje tijd moet geven om het te laten bezinken.

    En eerlijk gezegd vind ik 10 weken sowieso echt te laat voor abortus, maar volgens mij weet je toch al zeker dat je het wil houden he? En of jij een goede mama bent heeft te maken met jouw liefde voor je kindje, niet met je vriend. En zeker met de steun van jouw ouders kun je je kindje alles bieden wat het nodig heeft om een gelukkige jeugd te hebben! :)

    Heel veel succes ermee!
     
  5. TiTaRa

    TiTaRa Fanatiek lid

    25 aug 2008
    1.016
    0
    0
    Interieurverzorgster (mooie naam voor poetsvrouw)
    Lanaken (Rekem)
    Dank je!
    Ik heb er gisteren met mijn vriend nog eens uitgebreid over gepraat en hem duidelijk gemaakt dat het voor mij geen optie is om het kindje weg te laten halen. Hij was er even niet goed van maar een uurtje of 2 later kwam hij naar me toe en zei: we zullen wel zien met de kleine he ik had het gewoon nog niet in mijn leventje gepland.. Het was even verschieten.
    Dus nu hoop ik ook dat hij stilaan gaat nadenken aan het feit dat ik het kindje ZEKER EN VAST ga houden en hij zal zich hier wel stilaan naar gaan schikken.. Hopelijk draait hij bij het eerste bezoek aan de gynaecoloog helemaal bij.

    XxX
     
  6. veronika

    veronika Niet meer actief

    Hai TiTaRa,

    Ik hoop voor je dat hij het leuk gaat vinden, en er samen met jou voor wil gaan! Dit klinkt al goed, en ik vind het wel knap dat je er zo verstandig mee om gaat.

    Wat vind je er eigenlijk zelf van, om zo jong moeder te worden? Moet je niet ook af en toe slikken en denken aan alle dingen die minder makkelijk zullen gaan, zoals bijvoorbeeld verder studeren ofzo?

    Het is misschien makkelijker om samen te praten over "hoe hou ik een leven over naast de baby" als jij dat gevoel van hem herkent. Dan kun je ook samen puzzelen hoe je dat kunt aanpakken.

    Veel succes ermee ieg, ik hoop dat je een mooie zwangerschap en prachtig kindje krijgt!
     
  7. Katerina

    Katerina Lid

    17 mrt 2008
    31
    0
    0
    Zuid Holland
    Ik ben niet onverwachts zwanger geworden en zit niet in je situatie, maar als je vriend van je houd dan zal die toch beslissingen moeten nemen, want jullie hebben dit kindje samen gemaakt. Hij moet verantwoordelijkheden nemen.

    In nood geval alleenstaande moeder worden. Niets aan te doen, maar kan ook wel. Verder zal ik het even niet weten meis. Wens je veel succes en durf ook risicos te nemen........
     

Deel Deze Pagina