Hoi meiden, Ik hoop dat ik dit bij het goeie topic zet, maar moet even mijn verhaal kwijt.. Mijn man zegt dat ie niet meer op de goeie manier van mij houdt, we hebben 8.5 jaar een relatie en een kleine van 16 maanden bijna.. Vorig jaar zijn we getrouwd en kon het niet meer stuk dacht ik.. Hij kan met niemand praten, alleen met een meisje van zijn werk.. Ik denk dat het niet alleen praten is, maar hij laat er weinig over los.. Nu doet ie niets anders dan mij op een bepaalde manier negeren en zegt ie dat ik m even de tijd moet geven om over ons na te denken.. maar hoe kan ik m met rust laten als we alletwee in het zelfde huis wonen en samen een klein mannetje hebben.. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan en hoe ik er voor moet zorgen dat ie inziet wat ie kan missen en laten zien wat ie nu heeft.. Hoe kan je het beste reageren in zo'n situatie en wat zijn dingen die je absoluut niet moet doen? Hebben jullie ook zoiets meegemaakt en hoe gingen jullie hier mee om? Liefs Faith
Jeetje zeg sterkte de komende tijd! ik denk eigenlijk ook niet dat je man het alleen bij praten houdt...
jemig zeg wat een lastige situatie... ik denk dat je gewoon het beste kunt afwachten of een serieus gesprek met hem aan moet gaan.. zo weer je zelf ook waar je aan toe bent...
Och meid toch! Wat een ontzettende vervelende situatie. Als ik mijn mening mag geven? Ik vind persoonlijk dat het erg kort door de bocht is van hem dat jij hem met rust moet laten. Ik denk dat jullie samen moeten praten en niet dat hij met het meisje van zijn werk praat. Jullie hebben een probleem en niet hun twee. Maar goed daar schiet je nu natuurlijk niets mee op. Ik zou denk ik een gesprek eissen van hem, waarom hij geen gevoelens meer heeft voor jouw. Blijkbaar is er iets veranderd in jullie relatie? Niet gek ook want een kindje krijgen samen doet ook jullie rolverdeling veranderen. Het is nu niet meer met z'n tweeen, jullie zijn ook ouders geworden. Het veranderd het beeld wat jullie van elkaar hebben. Dit is hetgeen waar veel relaties op stuk lopen. Maar deze relaties lopen stuk omdat er veel en veel te weinig gepraat word in een relatie. Stel hem een ultimatum waarin je een gesprek wil. Denk daarbij aan jezelf. Wat is voor jouw een redelijk tijdsbestek? Vertel hem daarbij ook hoe onzeker je je nu voelt. Heel veel succes meid! Ik hoop dat jullie uit deze crisis komen. Laat je ons iets weten? En wil je praten, je weet waar je zijn moet he! Liefs, Zonnestraal
Is hij wel eerlijk tegen je? Is hij niet verliefd op een ander? ( dat meisje?) Als dat zo is is het misschien beter om te blijven praten met elkaar en dat meisje verder niet meer op te zoeken.
Nou meiden, Mijn man heeft dus het huis verlaten.. Hij slaapt tot woensdag bij een vriend en gaat dan in een zomerhuisje.. Voor hem is het gewoon helemaal klaar, hij wil absoluut niet verder en staat volledig achter zijn beslissing.. Of hij verliefd is op dat meisje? Hij zegt dus dat er helemaal niets is, maar hij sloot zijn computer niet goed af en zag ik de Hyves pagina van haar, terwijl hij zegt dat hij geen contact meer zou zoeken.. Dat hij tegen mij liegt, oke.. Maar hoe kan je nu tegenover je kind zo doen.. Die krijgt hier ook mee te maken en wanneer komt de tijd dat hij dus ook tegen hem gaat liegen... Ik ga voor 100% voor mijn kleine mannetje en zou hem niets aan kunnen doen.. Hij zegt dat onze kleine er dus niets van mee krijgt, maar hij heeft het wel degelijk door.. Ik moet zeggen dat als hij er niet is, dat ik me heel rustig voel en dat ik niet op mijn tenen hoef te lopen, dus het is op dit moment beter dat ie niet is, maar hij blijft tegen mij liegen en laat me constant voelen teveel te zijn.. dat doet zoveel zeer.. Wanneer kan ik m vertrouwen.. Ik hoop niet dat hij ons mannetje ook gaat kwetsen.. Ik wist niet dat je pijn kon hebben van verdriet en dat iemand je zo kon teleurstellen.. Mijn moeder is 2 maanden terug overleden en heb ook daarmee nog zoveel te behappen.. Hij zou degene moeten zijn die me steunt, maar laat me gewoon kei en kei hard vallen.. Soms weet ik het echt niet meer hoor.. Ik ga door voor mijn kleine kereltje, want er is geen leukere als hij(zeggen alle moeders) Liefs faith
Hoi Faith, wat een klote situatie! Nog gecondeleerd met je moeder, dat je dit er ook nog bij hebt terwijl je nog aan het rouwen bent. Ik hoop dat je veel steun van familie en vrienden krijgt dat helpt echt! Ik zit in een soortgelijke situatie ben alleen niet getrouwd, was 4,5 jr samen met mijn vriend en we hebben een zoontje van 7 weken nu. Afgelopen zaterdag ben ik zijn huis uitgzet na een geescaleerde ruzie. Hij zegt dat de relatie te geforceert is en wil niet meer samenwonen, sterker nog hij is klaar met mij! Onze relatie had altijd ups en downs en net nu ons zoontje is geboren wil hij kappen. Ik woon nu bij me vader tot ik een woning kan vinden, ga morgen kijken of ik urgentie en een uitkering kan krijgen. Heel veel sterkte! Ik weet dat t pijn doet en moeilijk is maar een blik op je zoontje maakt een hoop goed! LIefs Sil
Gecondoleerd met je moeder, Wat een situatie, pffff Als het je lukt kun je nu proberen je gevoel uit te schakelen en op de overleef modus verder gaan. Alles goed regelen zonder gevoel. Kies voor jezelf, en laat hem lekker voor wat het is. ( makkelijk gezegd voor een buitenstaander)
Allereerst gecondoleerd met je mamma!.. Klinkt misschien heel hard wat ik nu ga zeggen, maar het is wel waar. Je weet nu in elk geval waar je aan toe bent. Eerder zat je nog in het ongewisse. Ik vind het echt heel erg voor je meid en ik hoop dat je de kracht vind om door te gaan. dikke digiknuf Zonnestraal!
nog gecondoleerd met je moeder als ik heel eerlijk mag zijn zou ik bijna zeggen ,laat je vent lekker waar ie nu is als hij zo makkelijk van je af gaat dan is hij jou en je kind helemaal niet waard ! je hoort te vechten voor je huwelijk en voor je kind dat ben je samen aangegaan toen je JA zei tegen de ambtenaar . Natuurlijk is het leven even niet makkelijk na zulke ingrijpende dingen als het verlies van je moeder en de geboorte van jullie zoon maar dat is wel juist de tijd dat hij er voor jou hoort te zijn ! dus mss ben je alleen maar beter af ? al duurt het mss nog een tijdje voor je dat inziet . heel veel sterkte de komende tijd en bedenk je dat het alleen nog maar beter kan worden ! x
Zo'n dingen lezen maken mij echt wel droevig. Hoe kan je iemand nu na 16 maanden (en 7 weken) achterlaten met je kind? Kom zeg... Daar kan ik echt niet bij... Ook mijn relatie met mijn man is veranderd, wat ook logisch is als er een gezinslid bijkomt. Wij moeten echt tijd voor elkaar vrijmaken, of het komt er gewoon niet van... Ik wens jullie beiden (Miss Sil en Faith82) enorm veel steun toe *knuffel*
Hoi, Allereerst bedankt voor jullie medeleven.. Heb gemerkt dat ik niet de enige ben met dit probleem.. Mijn man is nu in zijn huisje ingetrokken en zegt na te moeten denken alleen.. Hij zet nog geen verdere stappen.. Moet ik hier nu op gaan wachten en hoop houden om vervolgens weer pijn gedaan te worden? Over ons kleine mannetje hebben we afspraken gemaakt wanneer hij bij mij is en wanneer bij hem.. Doet me zoveel pijn om hem los te laten en over te geven aan mijn man, terwijl hij een hele goede vader is hoor, maar kan het slecht verkroppen.. Vind het zo moeilijk om alleen te zijn.. Gisteren was mijn moeder jarig en zijn we met mijn vader en de kinderen uiteten geweest.. Opzich gezellig, maar voelde me zo alleen.. Iedereen huilde even uit bij zijn of haar vrouw en voelde me echt machteloos.. Ook mijn man kon niet veel respect opbrengen toen ik hem vertelde mij zo kl*te te voelen.. Hij zegt alleen dat hij zich ook zo voelt en kan me niet troosten, terwijl ik door mijn benen zak van verdriet Maandag ga ik praten met maatschappelijk werk, om mijn eigenwaarde een beetje op te krikken, want dit hou ik niet lang meer vol.. Sorry voor weer een ellenllang klaagverhaal, maar schrijf maar van me af.. Liefs Faith
Hey, Opzich gaat het wel.. Ik kan mijn gedachten iets beter op een rijtje krijgen.. Ik kan weer gewoon lachen, kletsen, gezellig de stad in enz. Mijn man zit op dit moment heel erg in een dip en weet het allemaal even niet meer.. Het doet hem enorm zeer om ons mannetje niet dagelijks te zien en kan geen stappen ondernemen om van me te scheiden, omdat ie erg in twijfel zit.. Lastig hoor.. Ik wil hem eigenlijk ook wel terug, maar dan moeten er zeker dingen gaan veranderen en aan de andere kant weet ik niet of hij ook kan veranderen en of ik gelukkiger met hem dan zonder hem ben.. Heb met maatschappelijk werk gepraat en dat heeft na 1 gesprek al veel met me gedaan.. Ik moet liever voor mezelf worden en niet alleen maar achter andere mensen aanlopen, met name mijn man.. Dit maakt het ook lastig om te denken of ik hem terug wil of niet.. Moet zeggen dat ik wel rustiger ben en niet meer zo OVER-verdrietig.. Goed teken? Dikke zoen Faith
Hai, ik zit je topic te lezen en wil je even ontzettend veel sterkte wensen! Laat je man goed nadenken of hij nu terug wil komen voor jou of omdat hij jullie zoontje zo mist. Jij verdient namelijk alleen het eerste! Als hij terug wil komen omdat het jullie zoontje zo mist heb je een kans dat hij je weer pijn gaat doen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hem weer terug wilt en als jullie beiden ervoor willen gaan: helemaal doen! Praat gewoon vooraf wel goed met elkaar en zorg dat jullie vanaf hetzelfde punt starten, als je begrijpt wat ik bedoel. Laat hem duidelijk merken dat hij terug komt bij jóu, en niet alleen bij jullie zoontje. Heel veel sterkte nogmaals, en ik hoop dat jullie er (op welke manierdan ook) goed uitkomen...