Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je een compliment krijgt en denk oh, wat lief. Om er vervolgens een gemene sneer achteraan te krijgen. Het gebeurde hier gisteren. Iemand gaf aan dat mijn hond er slank en gezond uitzag, waarna ze snauwde dat ze wel nog dunner mocht worden... Zeg dan niets. Herkenbaar voor iemand?
Nee, dat niet. Ik heb wel iemand in mijn omgeving die me een heleboel complimenten gaat lopen maken dat ik dingen goed kan e.d. en me vervolgens allerlei klusjes toeschuift.
Jaaaa ik heb zo ook iemand in mn omgeving, zeer irritant. Niet iemand waar ik helaas zo afstand van kan doen. Maar die zegt dus niet eens direct die sneer maar door een andere opmerking snap je dus precies wat ze bedoeld.
Ik weet even geen voorbeeld maar ik ken jouw verhaal wel, ik ken ook een aantal mensen die een ongemeend compliment geven om er vervolgens een kut opmerking achteraan te plakken.
Als zwangere heb ik het vaak moeten ontgelden. Volgens mijn schoonmoeder had ik een mooie buik die op mijn heupen was gaan zitten (maw ik had gewoon een dikke kont).
Momenteel ben ik best ziek en om mezelf mentaal sterk te voelen blijf ik mijn uiterlijk verzorgen. De buitenwereld ziet daardoor gelukkig niet echt dat ik ziek ben. Ik was dan ook wel blij met het compliment dat ik er goed uitzie, totdat er achteraan kwam dat het allemaal wel mee zal vallen als ik nog de energie heb om mezelf te verzorgen. En bedankt! Maar gelukkig heb ik niet structureel iemand om me heen met valse complimenten. Dat zou ik heel irritant vinden.
Ik ken er ook wel 1 ja. '' Ik ben zo trots op je dat je vwo deed, maar wel ontzettend teleurgesteld in je dat je gestopt bent na het 5e jaar.'' (die gene was blijven zitten en wilde graag het leger in en is dus die opleiding gaan volgen) Ja zeg dan gewoon helemaal niks, alsjeblieft hey. Hoe je eerst iets positiefs weet te verzinnen en dan vervolgens het in 1 ademteug weer weet te verpesten door iemand de grond in te boren. Ik vind dat altijd heel knap.
Ja laatst nog. Ging erover dat ik nog steeds meerdere keren wakker wordt van onze zoon in de nacht en dat me dat soms opbreekt als me een drukke dag wacht. Zegt ze met zo'n nare blik van boven tot onder; Dat zie je niet aan je, IK was afgevallen door die gebroken nachten. Zat geen grammetje meer aan Mn lijf. Ik mag idd wel wat kilo's kwijt.
Sommige dingen zijn inderdaad echt heel gemeen zal daar dan eigen onzekerheid en/of jalouzie achter zitten?
Misschien, maar sommige mensen zijn gewoon niet aardig. Wellicht hebben ze andere kwaliteiten dan vriendelijkheid.
Ik heb een kennis en die zegt altijd dingen als "jeetje, ik zou willen dat ik me wat minder druk maakte om mijn uiterlijk" of "goh, het moet heerlijk zijn om het niet erg te vinden als je huis een troep is". Dat soort dingen. Ik weet oprecht nog steeds niet of ze het nou als een compliment bedoelt, maar er zit altijd een component in van 'euh...'
Ik heb wel een collega die altijd wel een compliment maakt over kleding en uiterlijk. Maar dan ook echt altijd en bij iedereen. Wel aardig maar voelt toch wat vreemd.
Niet zo zeer een compliment, wel de meest kwetsende opmerking die ik ooit gehad heb verkapt als 'aardige' boodschap: Dat ik maar bofte omdat mijn dochter door haar prematuriteit meer recht had op medische onderzoeken en ik dus gelukkig de onzekerheid van een nieuwe moeder in de kraamtijd nooit heb hoeven ervaren.
Dat doe ik bij mensen die ik niet aardig vind maar waar ik wel "beleefd" tegen moet blijven Edit... zo heeft mijn moeder een vriendin die ik echt heel stom vind. Ik kan mijn moeder lekker op de kast jagen als ik dat soort opmerkingen tegen haar vriendin maak... bijv. Goh wat zit je haar goed naar de kapper geweest? En daar achteraan... jammer dat die verf van je kapper geen grijze haren dekt... dan kan ik de klok erop gelijk zetten dat mijn moeder het schaamrood op haar kaken heeft en in de avond gepikeerd opbelt... en ik heb inwendig echt lol!
Jaaahhhhh hier ook sinds vorig jaar oktober heb ik problemen met mijn nek en schouders. Om een lang verhaal kort te maken, al vanaf mijn jeugd (10 jaar) was ik scheef, mijn ene schouder, bil hing zeker 4 cm lager dan de ander. Altijd mee doorgelopen (wel doorverwezen ergens heen, maar volgens m'n ma wilde ik daar niet heen alsof je een keus hebt??! Waarschijnlijk had ze zelf geen zin..) Maargoed altijd wel rugklachten maar ik ben geen pieperd en ga maar door! Tot vorig jaar oktober, klachten van mijn nek en schouders niet normaal. Ahh slijmbeursontsteking zei de huisarts spuiten er in en klaar.. eh nee dank u! Ik ga eerst eens even kijken of het niet iets anders is.. Ik ben na een manueel therapeut geweest en die heeft mij in 3 keer helemaal recht gezet. Ik heb, zolang ik me kan herinneren van de 30 dagen in de maand zeker 20/25 dagen hoofdpijn hoe gek het ook klinkt, dat went gewoon.. Nek, schouders, heup, rug alles stond scheef, hij zei direct dat ik nog wel lang "napijn" kon houden. Omdat je lichaam eigenlijk een nieuwe houding heeft gekregen. Mijn hoofdpijn is weg. Ik heb enkel nog migraine op de dag van mijn eisprong en eerste dag menstruatie. Maar dat heeft hier niets mee te maken. Mijn nek en schouders hebben jaren lang over gecorrigeerd om de boel "recht" te houden en nu is alles overbelast. Ik heb een aantal triggerpoint behandelingen gehad, linker schouder en nek, pijn vrij alleen rechts nog behoorlijk last van. Zeker als ik een dag te veel gedaan heb. Ik ga altijd maar door, ook als ik me ziek voel. Ik sta altijd voor andere klaar als ze het moeilijk hebben of ziek zijn etc. Het valt mij op dat in het begin mensen regeerden van "fijn dat het de goede kant op gaat, fijn dat de pijn minder wordt" etc Om dan vervolgens wat later opmerkingen te horen van "je bent wel jong hé om nu al zulke klachten te hebben" "die pijn duurt wel lang hé, zou je nu maar niet gewoon een spuit halen bij de dokter" "de pijn kan ook tussen je oren zitten hé" Dat maakt me echt verdrietig. En nu ik al zo'n 10 maanden bezig ben om te herstellen wordt er helemaal niet meer naar gevraagd..mensen zijn echt raar. Zo leer je je familie wel kennen..