Verdriet

Discussie in 'Na de bevalling' gestart door Biccy, 2 apr 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland
    #1 Biccy, 2 apr 2011
    Laatst bewerkt: 2 apr 2011
    Hallo allemaal,

    Ik hoop niemand verder tegen de borst te stuiten, maar wil graag mijn verhaal even kwijt.

    Onze zoon is op 11 maart geboren en ik merk dat ik nu veel meer last van mijn hormonen heb dan tijdens de zwangerschap.
    Ik heb echt momenten dat ik alleen maar kan huilen en denk 'had ik dit maar nooit gedaan'. Ik kan niet eens duidelijk uitleggen waarom, het voelt gewoon heel zwaar en naar.

    De bevalling was alles behalve magisch en de nasleep is ook erg zwaar. (zie bevallings verhaal en ander topic knip/ontsteking/genezing).
    Het feit dat ze mijn kindje vrijwel meteen naar de special care afdeling brachten en ik alleen achterbleef na alle paniek, en in mijn eentje ineens compleet uitgeput om me heen zat te kijken, helpt denk ik ook niet. Ik merk dat ik er vooral eerder last van heb als mijn man thuis is. Dan ben ik sneller geneigd om te zeggen 'ga jij maar kijken', of 'verschoon jij hem even?', etc. Alsof ik even weg wil vluchten in mijn eentje en alleen maar wil huilen. Ik kan dan ook heel onaardig doen tegen mijn man.

    De nachten vallen me ook zwaar, overdag in mijn eentje gaat het nog wel, ik denk omdat ik niet anders kan dan er voor mijn kindje zijn en voor hem te zorgen, met hem te spelen en ik gewoon geen tijd heb om me bezig te houden met mijn gedachtes.

    Ik heb jaren gevochten tegen depressie en heb ook medicatie. Het ging al heel lang goed en tijdens de zwangerschap ging het ook goed. Maar nu voelt het soms zo vreselijk zwaar, alsof ik alleen maar wil vluchten en spijt heb van onze wens. Ik voel me dan ook direct weer schuldig, want het duurde al zo lang eer we zwanger waren en hebben ook met een mk moeten dealen. We hebben onze wens, waarom ben ik soms dan zo leeg en zo verdrietig?

    Ik voel me van onder mismaakt, door alle narigheid (zware ontsteking) en ik voel me ook gewoon niet lekker. Daarnaast eet ik al een week of 2 1/2 gewoon heel slecht omdat ik geen eetlust heb door de zware antibiotica.

    Ik hoor en zie zoveel verhalen van roze wolken en golven van liefde, ik weet niet eens zeker of ik die golf wel gevoeld heb of niet? Als ik hem wel al gevoelt, had ik dat toch wel geweten? En dan kijk ik naar mijn zoontje en knuffel ik met hem, en dan hou ik zoveel van dat kleine mannetje. Het is zijn schuld natuurlijk niet.

    Maar ik voel me zo ellendig soms. Zo verdrietig, ik kan dan alleen maar huilen. Hoe lang blijven die hormonen zo heftig parten spelen? Het is niet continu zo, maar het komt en gaat. Ineens komt het op spelen en dan is het ook na een nachtje slapen weer weg en gaat het weer dagen goed.
    En zijn er mensen die dit een beetje herkennen?
     
  2. beagle78

    beagle78 Bekend lid

    7 feb 2008
    720
    1
    0
    herkenning hier.

    2 jaar voor de geboorte van mijn zoon ook een depressie gehad. De eerste maanden met baby waren voor mij ook vreselijk. Achteraf bekeken heb ik gewoon een postnatale depressie gehad maar ik herkende het niet omdat de symptomen wel iets milder waren dan bij mijn vorige depressie. Het heeft echt wel een jaar geduurd voordat ik weer een beetje mezelf was en gewoon kon genieten van het moederschap.

    Ik denk dat het er ook wel een beetje bijhoort hoor.Heel veel vrouwen ervaren die eerste weken/maanden als zeer intensief en zwaar. Het is ook gewoon een aanslag op je hele gestel. Hormonen,slaapgebrek,nieuwe ervaringen. Niet iedereen kan daar evengoed mee overweg.Het is alleen jammer dat je daar zo weinig over hoort.

    Mijn advies is om jezelf gewoon goed in acht te nemen. Je bent bekend met depressie en weet wanneer je gevoelens niet meer acceptabel zijn. Ga anders eens langs de huisarts voor een gesprekje. Praten over je ervaringen met iemand van buitenaf kan soms al erg opluchten.

    Sterkte met alles en bedenk dat je zeker niet de enige bent.
     
  3. Flamingo

    Flamingo Bekend lid

    9 dec 2009
    900
    0
    0
    Shopmanager / parttime
    He bah, wat vervelend dat je je zo voelt.
    Als je denkt dat het je boven de pet uit stijgt dan moet je gewoon je huisarts op de hoogte stellen hoor!!
    Maar om je vraag te beantwoorden hoe lang dit gevoel duurt.... moeilijk te zeggen.
    Ik heb zelf ook een knip gehad (mijn zoontje is met vacuum gehaald) en de genezing ging ook alles behalve goed. Na een week kon ik pas een paar pasjes doen en uit bed. De wond is gaan ontsteken en de hechting moest eruit, daarna moest de wond helen zonder hechting....
    Ik weet wat je doormaakt, maar het komt goed!!! Echt waar!! Voor mij is het inmiddels bijna een jaar geleden en ik voel me nu goed.
    Ik herken heel erg hoe je omschrijft hoe de dingen gaan. Als je alleen bent dan gaat het wel, maar als je man er is dan moet hij het ontgelden. Zo was het bij mij ook. Ik was jaloers op zijn heerlijke 'normale' werkdagen, zonder stress, kindje, pijn van onder.....

    Echt, geloof me, het komt goed. Maar het heeft tijd nodig! Probeer van je kleintje te genieten. De tijd vliegt (achteraf) voorbij! Mijn ventje wordt volgende maand alweer 1!!

    Veel sterkte, en als je twijfelt of je het allemaal aan kan, dan wel je huisarts waarschuwen hoor.

    En trouwens,
    Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje! 3 weekjes oud nog maar.... Geniet van je kleine manneke. !!!
     
  4. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland
    @ Beagle;
    Dank je voor je reactie.

    Ik geloof ook wel dat het erbij hoort, alleen dat veel vrouwen er over zwijgen verder. Ik vind dat jammer en moeilijk, ik voel me daardoor soms echt een soort mislukking omdat het lijkt alsof ik de enige ben die dit soort gedachtes en gevoelens heb.

    Mijn man houd me wel goed in de gaten verder, ivm postnatale depressie, maar wanneer is dat het en wanneer niet?
    Volgende week vrijdag heb ik weer een afspraak bij mijn psycholoog, en ik denk dat ik het wel aankaart. Maar gelijktijdig denk ik dan, wat als ik hier eerlijk over praat, pakken ze dan mijn kindje af?

    Ik heb verder geen kwade gedachtes naar mijn kindje toe, maar ik vind het wel degelijk een behoorlijk aanpassing en een hele ervaring. Ik heb er denk ik gewoon meer moeite mee soms.

    Ik weet het ook verder niet, ik voel me gewoon heel moe en leeg :(

    @Flamingo;

    Dank je :)
    Ja misschien is het jaloezie soms, hij naar zijn werk en ik thuis, nog steeds met pijn en ik bloed nog zo erg. Eigenlijk hetzelfde als bij jou, vreselijke ontsteking met gaten en al, alle hechtingen zijn er uit en het is een grote open wond nog.

    Ik geniet gelukkig ook wel van ons mannetje, maar soms ineens ben ik zo leeg.

    Ik vind het allemaal gewoon heel heftig denk ik :)
     
  5. kris8

    kris8 VIP lid

    17 aug 2009
    8.032
    0
    36
    Tuurlijk moet je het aankaarten ! En waarom zouden ze je kindje bij je weg-halen ? Ik lees daar in jouw verhaal geen enkele reden voor echt niet. Ja je bent somber en je hebt het zwaar en de wolk is bij lange na niet zo roze als je gehoopt/ gedacht had. Maar juist door er eerlijk over te zijn geef je het een kans om anders te worden !
    Oh en ik ben nooit depressief geweest maar heb de eerste weken na mijn bevalling (ook erg zware bevalling ) ook echt niet als roze wolk ervaren. Het was eerder een soort van overleven.. en heb zelfs wel eens als ze weer huilde met mijn handen tegen mijn oren mezelf in wc opgesloten omdat ik het gewoon niet meer trok.. kan me daar nu een jaar verder niets meer bij voorstellen...
     
  6. kris8

    kris8 VIP lid

    17 aug 2009
    8.032
    0
    36
    Oh enne gefeliciteerd he ! Maar ook sterkte en heb vertrouwen het komt goed, maar juist wel praten hoor... ! Zeker met je psycholoog.. !
     
  7. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland
    @kris; dank je wel :)

    Ik denk ook wel dat ik het aankaart bij hem, gewoon om even alles eruit te kunnen gooien.
    Ik zie mezelf ook wel opgesloten op de wc zitten hoor, zeker als ie' weer eens brult! :cool:
    Wat ik heerlijk vind soms, hoe 'erg' het ook klinkt, ik de wetenschap dat mijn man na 2u de voedingen doet en ik kan blijven liggen tot de ochtend. Dan kruip ik lekker weg onder de dekens en kan ik echt even bijkomen!
     
  8. Flamingo

    Flamingo Bekend lid

    9 dec 2009
    900
    0
    0
    Shopmanager / parttime
    Heerlijk de nacht door! Dat scheelt ook alweer!
    Die nachtrust vond ik ook killing hoor. Ik had na 7 weken een gigantische dip, ik kon niet meer was echt doodop. Volgens mij heb ik hier toen ook wel een topic geopend om even lekker van me af te kunnen schrijven!! En alleen het opschrijven lucht al een beetje op ;)

    ps; Ik moest met de wond in bad met een klein laagje lauw water met biotex(groen) gaan zitten. Dit hielp bij het genezen. Verder duurde het allemaal veel te lang voor mijn gevoel. Als die pijn maar eens weg is, dan kun je al veeeeeel meer genieten, en beetje bij beetje zal ook het litteken weg trekken.
     
  9. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland

    Ik neem zoutbaden, dat helpt ook wel, maakt het in ieder geval goed schoon!
    En ja die nachtrust...pfff... en dan de wetenschap dat dit nog wel weeeeekeeeen of maaandeeeen zo doorgaat. Ze zeggen wel, slaap overdag als de beeb slaapt, maar ik word dan steevast met hoofdpijn wakker...echt lekker slaap ik dan niet.

    Over slapen gesproken, denk dat ik mijn bed maar ga opzoeken voor meneer wakker word en een fles wil! Na de volgende voeding is het mijn man zijn beurt weer, dus kan ik even bijkomen. En morgen is het hier moederdag, dus morgen mijn allereerste moederdag! Genieten is dan een must hoor :D
     
  10. draak86

    draak86 VIP lid

    7 mrt 2008
    5.427
    0
    0
    Thuisblijf mama
    Noord-holland
    Heeeel herkenbaar en achteraf gezien had ik een pnd. Gejankt,gebruld heb ik. Had ik toen maar aan de bel getrokken, het heeft de eerste maanden met die kleine goed verpest en daar pluk ik nu nog de vruchten van.

    Dus meis, trek echt aan de bel hoor als dit over een week of 2-3 nog zo is. Had ik het maar gedaan....
     
  11. tine1978

    tine1978 Lid

    14 mrt 2010
    38
    1
    0
    NULL
    NULL
    hoi

    Ik ben ook nog op zoek naar de 'roze wolk' waar alle andere mama's precies op zitten.

    Maar door een beetje op internetforums te zitten lezen, blijkt dat de meeste mama's het heel zwaar hebben ... Op internet durft iedereen meer eerlijk te zijn denk ik.

    Gisteren reed ik met onze kleine pruts ergens naar toe en ik kon haast mijn ogen niet open houden van vermoeidheid (niet erg veilig in de auto natuurlijk). Toen ik thuiskwam had ik dan barstende hoofdpijn. Ik zat precies eerder op een zwarte wolk dan een roze.

    Ons kleintje is 3 weken oud en heb voor het ogenblik ook nogal een wanhopig gevoel: wanneer krijgen we ons leventje weer een beetje geregeld? Ik leef nu precies van fles naar fles.

    Het is al eeuwen geleden dat er nog gekuist is. Het enige waar ik aan toe kom is : flesjes maken, luier verversen, baby troosten die nogal veel ligt te wenen (andere mama's praten daar precies nooit over; dat hun babietje veel weent, soms hoor je dan per toeval eens welke toeren ze 's nachts uitsteken om de kleine in slaap te krijgen).

    En inderdaad: bij andere mama's lijkt het allemaal zoveel vlotter te gaan maar dat zal maar schone schijn zijn veronderstel ik? Voor ik zwanger was kwamen er dan soms eens collega's op het werk met hun babietje met een smile van hier tot in China. Volgende week zal ik ook eens langs gaan en ben ook van plan zo'n smile op mijn gezicht te toveren :) En met geen woord te reppen over de vermoeidheid, twijfels ...
     
  12. rebekka84

    rebekka84 Fanatiek lid

    27 jan 2011
    1.930
    184
    63
    Ik herken het niet echt, maar de roze wolk was wel ver te zoeken hier. Baby huilde veel, werd ziek, ik sliep nauwelijks en het werd me af en toe echt wel te veel. Die roze wolk is echt onzin, m;n kraamhulp en vk waarschuwde hier al voor. Mijn vk zei dat ze nog nooit iemand op nacotnrole had gehad die zei dat alles perfect ging en dat de roze wolk met 12 weken wel zou komen. hier klopte dat wel. De eerste weken zijn zwaar, maar daarna ga je er echt wel van genieten. Dan heeft je kleintje een ritme, slaapt (hopelijk) wat meer en kan ineens dingen waar je dan heerlijk van kan genieten (eerste glimlach etc).
    Succes, het komt goed.
     
  13. Averlhach

    Averlhach VIP lid

    26 mrt 2011
    8.809
    1.014
    113
    Vrouw
    Drenthe
    Ik herken mezelf in je verhaal.

    Ik ben half februari bevallen van een zoon via, uiteindelijk, een spoed keizersnede. Nog steeds heb ik dagelijks pijn.
    Bij mij ging het zo ver dat ik mijn kleine man wou weggeven. Iedereen die zei dat hij zo mooi was of die me alleen al feliciteerde wou ik hem geven en zeggen 'neem maar mee'. Hij is bij een leeftijd van 3 weken heel ziek geworden en dat heeft mij een flinke trap gegeven waardoor het iets veranderde.

    Ik zou zeggen praat erover met je psycholoog, want zo is er bij mij ppd of pnd (hoe je het wilt noemen) geconstateerd. Deze kan je hiermee helpen.
    Na mijn bevalling en ik vertel dat ik het zo zwaar vind hoor je van alle andere moeders om je heen dat zij het ook als zwaar hebben ervaren. 1 vriendin geeft aan een roze wolk gezien te hebben, maar erna hard op haar gezicht eraf gevallen is. Bijna niemand ziet de echte roze wolk, iemand zei al eens tegen mij: 'die roze wolk is er voor de opa's en oma's, die kunnen er echt van genieten'

    Heel veel succes komende dagen, geef toe aan je huilbuien en probeer het een plekje te geven.
    Hopelijk zal je ook ergens ineens het besef krijgen dat je om je zoontje geeft, waarna het langzaamaan beter zal gaan.

    Ps mijn pb staat open voor vragen of als je het van je af wilt schrijven.
     
  14. dorisn

    dorisn Fanatiek lid

    2 jun 2007
    4.319
    37
    48
    ede
    hier ook herkenning.
    na mn bevalling van alyssa heb ik een postnatale depressie gehad.
    na mn bevalling van daymian voelde ik weer dat het de verkeerde kant op ging en ben ik weer aan de medicatie gegaan.
    nu sinds een maandje weer gestopt maar ik ben bang dat het toch te snel is geweest en ga dus vandaag weer beginnen met de medicatie.

    ik voel me bij vlagen precies zoals jij.
    alleen bij mij komt het ook mede doordat ik naast mn 2kids, het huishouden ook nog 3dagen werk en dat werk loopt momenteel niet zo soepel.

    ik zou zeggen ga eens een gesprek aan met je ha of anders de wijkeverpleegkundige van het cb.
    heb ik ook gedaan na mn bevalling van daymian en het heeft mij wel wat meer rust gegeven toen der tijd.

    liefs doris
     
  15. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland
    Bedankt voor alle reacties :)

    Gelukkig is het niet 24/7 een depri boel, maar het komt en gaat. Ik kan gewoon ineens heel verdrietig worden en dan stopt het huilen ook niet.
    Gelukkig heb ik ook nog momenten dat ik heerlijk geniet van ons mannetje, als hij lekker bij me zit en we een lekker kroelen.

    Vanacht best een moeilijke nacht gehad, hij werd om 4u wakker voor zijn fles en is eigenlijk wakker geweest tot de ochtend. Soms is het gewoon zwaar, de vermoeidheid, het huilen, het inderdaad zoals eerder gezegd leven van fles naar fles.

    Ik geloof ook niet echt in de roze wolk, maar ik word soms best onzeker van verhalen of blije moeders, dan voel ik me een beetje mislukt als moeder omdat ik het idee heb dat ik het maar net en soms net niet aankan.

    Vrijdag kaart ik het gewoon aan, erover praten en de reacties hier helpen me ontzettend. Mijn man zei al, je bent niet de enige, en dat dacht ik ook niet, maar de herkennen zien is toch wel 'fijn'.

    Sterkte aan alle andere (nieuwe) moeders, we hebben het soms gewoon even nodig :)
     
  16. Lea1003

    Lea1003 Lid

    3 feb 2011
    38
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ook hier herkenning hoor ...

    Onze kleine meid is nu 3 weken oud, maar ook vind het soms mega zwaar. Van fles naar fles leven ... Ik durf zelf in mijn eentje niks te ondernemen met die kleine en heb het gevoel aan huis gekluisterd te zijn .. Wanneer mijn vriend thuis is, kan ik pas weer een beetje op adem komen. Ook voor mij is de roze wolk ver te vinden .. Ook ben ik de bevalling nog aan het verwerken (niet dat het heel zwaar is geweest) dmv angstige dromen etc. Ik kijk heel erg uit naar dat ze iets ouder is, dat ze iig wat zelfstandiger is ...
    Mama worden is leuk, maar ook zwaar. Maar het schijnt echt goed te komen, dat hou ik mezelf dan maar voor.
    Ga vooral praten en ik wens je heel veel succes!
     
  17. jada73

    jada73 Actief lid

    6 apr 2010
    172
    0
    16
    NULL
    NULL
    Hallo,

    Het is echt niet ongewoon hoor, hoe je je voelt. De eerste drie maanden vond ik ook zo ontzettend zwaar. Bijna niet slapen, er verandert zo veel. De omgeving zit aan je te trekken, je moet een nieuwe balans vinden in je relatie, zelf de lichamelijke nasleep van de bevalling. Het is ook allemaal niet niks. Ook ik heb een historie van depressie en was als de dood dat ik het weer zou krijgen. Maar na drie maanden vond ik een ritme dat goed paste, leerde ik mijn zoon steeds beter kennen en ging het allemaal steeds makkelijker. Je bent echt niet de enige met deze gevoelens en ze zijn ook normaal. Heel veel sterkte!
     
  18. Flamingo

    Flamingo Bekend lid

    9 dec 2009
    900
    0
    0
    Shopmanager / parttime
    En hoe was je eerste (Irish)moederdag??
     
  19. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland
    @Lea; nou inderdaad, de bevalling verwerken is ook best een punt bij mij, ik vond het zo vreselijk traumatisch. Het was dan ook alles behalve magisch bij mij. En dan de nasleep, mijn lijf is echt super van slag, plus ik heb die grote open wond daar beneden, dat helpt ook niet.
    Nou ja, we komen er vast wel, we moeten ons kindje leren kennen en uiteindelijk schijnt er ooit een ritme te komen ;)

    Ik gooi binnenkort alles eruit bij de ha of bij mijn volgende afspraak bij de psycholoog, ik denk dat dat me best goed zal doen.

    Vandaag ook best een zwaar dagje, migraine en een beeb die gewoon pertinent alles weigert en alleen honger schijnt te hebben. Ik hoop dat ie' vanacht een beetje slaapt, hij houdt zichzelf nou al zolang wakker!
     
  20. Biccy

    Biccy Fanatiek lid

    28 jul 2008
    2.056
    14
    38
    Ierland
    Haha, mijn man kwam met bloemen en een kaart thuis, de kaart beschreven met zijn linkerhand, zodat het leek alsof het door een kind geschreven was, ik heb me rot gelachen haha :D

    Voor de rest eigenlijk alleen met de beeb bezig geweest, die is al sinds 4u vanmorgen aan het jengelen en zeuren. Met tussenpozen slaapt ie eindelijk, maar dan zul je net zien dat ie zichzelf onderpoept ;)
    Ik probeer de hele dag hem al in zijn bedje te laten slapen, wat vanaf dag 1 eigenlijk goed ging, maar nu vandaag weigert meneer alle medewerking!


    Ik ga na het eten even een stukje lopen denk ik ;)
     

Deel Deze Pagina