Lieve allemaal, Ook ik was compleet in de wolken toen ik hoorde dat ik spontaan in verwachting was van een tweeling! Ik was wel heel erg misselijk in het begin maar alles ging super! Al voelde ik heel eerlijk diep van binnen dat er iets niet goed zat.. Bij 16 weken bleek dat de placenta van een van de twee mannetjes erg laag lag, dat veroorzaakte een bloeding. Deze bloeding stopte helaas niet. Met 18,5 week werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Met rust zou alles nog wel goedkomen. Helaas bleek bij de echo van 20 weken dat het bloed in de baarmoeder had geetst op het vruchtwaterzakje van Floris, daardoor was al het vruchtwater weg en lag hij droog... Met Maurits ging alles super. Maar toch mocht het allemaal niet zo zijn. Bij ruim 23 weken kreeg ik door de bloeding een heftige infectie in mijn baarmoeder die weeen veroorzaakten. Door de ontsteking kwam mijn leven ook in gevaar, dus moesten beide kindjes eruit. 60 uur later, waarbij ik tussen de geboorte van Floris en Maurits door ook nog een enorme bloeding kreeg, had ik geen levende kindjes meer en had zelf ook bijna het leven gelaten..... We zijn nu 3,5 maand verder. Vergeten zal ik onze zoontjes nooit, ik was /ben zo'n vreselijk trotse moeder, toen ik mijn twee dode zoontjes in mijn armen had. Maar heb het verlies, hoe moeilijk ook , wel kunnen accepteren. Het is nu even moeilijk omdat ik nu rond mijn uitgerekende datum ben, maar straks ligt dat ook achter ons en mag en kan ik weer voorzichtig denken aan opnieuw zwanger worden. De artsen hebben mij wel geadviseerd om ongeveer een half jaar te wachten omdat het vreselijk zwaar voor mijn lichaam was. Ik weet niet of ik zo lang kan wachten, maar hou me vast aan de gedachte dat de natuur heel veel bepaald... Ze zeggen wel: If it doesn't kill you, it makes you stronger. Aan deze tegeltjes wijsheid heb ik heel veel gehad. En voor iedereen die ook ooit een of meerdere kindjes heeft verloren, weet dat het een van de ergste dingen is die een mens kan meemaken. Maar ook deze pijn krijgt een plaatsje, hoe somber en verdrietig je ook soms bent. Groetjes Joliza
Wens je heel veel sterkte Joliza! Weet eigenlijk niets meer te zeggen! Wordt er stil van.. Groetjes Carolien
Lieve Joliza, Je bent een ongelofelijke sterke vrouw. Jouw 2 kleine jongetjes zijn vast heel erg trots op hun mama. Een hele dikke kus
Tjee met tranen je verhaal zitten lezen. Heel veel sterkte nog met het verlies van juliie zoontjes. Hopelijk na dat halve jaar wens ik jullie hopelijk toch nog een hele mooie zwangerschap toe!
Heftig hoor meis! Je komt heel sterk over,denk goed aan jezelf meissie.. Ik wil jullie onwijs veel sterkte wensen met dit grote verlies...
Hoi, ik heb met 20 weken en 2 dagen mijn dochtertje Nikkie* verloren. Wij hebben zelf de keuze gemaakt om de zwangerschap af te breken omdat tijdens de 20 weken echo bleek dat Nikkie* het "potter syndroom" had dit houdt onder andere in dat zij geen niertjes heeft .... mijn uitgerekende datum zou 5 oktober zijn van dit jaar ... ik zie er als een berg tegen op en zal blij zijn als deze datum voorbij is ... ik wens jou ook heel veel sterkte met het verlies van je twee mannetjes. 3 1/2 maand is nog zo kort geleden .... dus neem er alle tijd voor om het een plekje te geven .. en inderdaad je mannetje vergeet je nooit ... gr. Nicole